Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στόχος αυτού του βιβλίου διηγημάτων δεν είναι να περιγράψει την επαγγελματική σταδιοδρομία του συγγραφέα κατά την διάρκεια του εργασιακού του βίου μέσα από σαράντα εταιρείες, διαφορετικών προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στον μελλοντικό αναγνώστη, μέσα από φανταστικές και αληθινές ιστορίες γραμμένες λογοτεχνικά, να σκεφτεί. Ο ίδιος δηλώνει: "Όμως δεν έχω καμιά λογοτεχνική φιλοδοξία. Έχω φτάσει σε μια ηλικία που η ιδέα της καριέρας δεν έχει πλέον νόημα. Η αιτία της επιδίωξης μου να εργαστώ σε σαράντα διαφορετικές εταιρείες δεν είχε πάντα σαν στόχο...

Τα περιεχόμενα διηγήματα και τα θεατρικά κάνουν αισθητή τη δική τους σκηνική παρουσία με μουσικό υπόβαθρο. Η φαντασία αγγίζει μοιραία την πραγματικότητα και το όνειρο ανταμώνει απρόβλεπτα τον σουρεαλισμό πλάθοντας "Σενάρια στο Θέατρο της Ζωής", όπου πρωταγωνιστής μπορεί να είναι ο καθένας μας...

Αμήχανος, αποσπασματικός ανεπιβεβαίωτος ακόμη ο συγγραφέας, προσπαθεί να σφυρηλατήσει το δικό του πρόσωπο και να αρθρώσει το δικό του λόγο μέσα στην αγωνία και την πολυσημία του καιρού του. Τί θα κυοφορηθεί από την προσπάθεια του, τί θα απολεσθεί, τι θα κερδηθεί από την αφομοίωση της παρούσας αδιέξοδης στάσης τους, Άδηλο.

Τα δώδεκα διηγήματα της παρούσας έκδοσης εγράφησαν κατά την πενταετία 1988-1993, έκτοτε δε, ουδέν υπήρξε σχετικό... Αυτός είναι και ο λόγος που η συλλογή ονομάστηκε "Αυτά...". Διότι δεν υπάρχουν άλλα. Αποτελούν μικρά ενσταντανέ, φωτογραφίες χαρακτηριστικές, θα έλεγα, της μικρής μας ζωής, από το στάδιο της εφηβείας μέχρι το γήρας, τη μοναξιά...

Πέντε μικρές αφηγήσεις με φόντο το εύφορο μεσσηνιακό τοπίο και ειδικότερα την περιοχή της Κορώνης και ήρωες απλούς καθημερινούς ανθρώπους που δρουν κι ενεργούν σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους με κινητήρια δύναμη τη μεγάλη αγάπη και τη νοσταλγία τους για τη γενέθλια γη.

Το παράξενο χόμπι ενός συνταξιούχου πρώην υπαλλήλου που κρύβει στην ψυχή του ένα φοβερό "μυστικό". Η απόδραση ενός οικογενειάρχη με προβλήματα από την κόλαση της μεγαλούπολης και την καταστροφική μανία των διαδηλωτών-κουκουλοφόρων. Ένας άντρας, που βιώνει το άγχος της απόλυτης μοναξιάς του στις γιορτές, γίνεται ο μοναδικός "άσος της νύχτας". Μια όμορφη οικιακή βοηθός από την ανατολική Ευρώπη, που θεωρεί ότι έχει ξεπέσει κοινωνικά στη χώρα που τώρα εργάζεται. Ένας πρόσφυγας, δυνάμει παλαιστής, χαραμίζεται σ’ ένα επάγγελμα που δεν του αξίζει. Η απελπισία ενός π...

Είμαστε μαμάδες με παιδιά στη γη και στον Ουρανό... Δυσκολευόμαστε στην καθημερινή επικοινωνία μας με τον σύζυγο, με τους εφήβους. Ερχόμαστε αντιμέτωπες με δύσκολες ασθένειες... ακόμη και με τα συναισθήματά μας. Μεταφέρουμε καρτερικά τον σταυρό μας, αναζητώντας παρηγοριά στην Ανάστασή Σου Κύριε... Χαρά μου, Χριστός Ανέστη! Για μένα, για σένα, για τώρα, για πάντα, για την κάθε στιγμή!

"Όπως και να έχει, όμως, επέστρεψα σήμερα, γιατί σκέφτηκα σοβαρά, ότι χρειάζομαι την βοήθειά σου. Άσχετα με τις προσωπικές μας διαφορές, μόνον εσένα εμπιστεύομαι προσωπικά και τον μακαρίτη τον Γιάννη... Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ώρα για να ανοίγουμε αυτές τις κουβέντες τώρα... Τι έλεγα; Α, ναι... ότι χρειάζομαι επειγόντως την βοήθειά σου ιδιαίτερα, μετά την τελευταία συνάντησή μου με την Μαρία, που πραγματοποιήθηκε την αμέσως επόμενη ημέρα που έφυγα από εσένα. Νιώθω, ότι τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου, είμαι εντελώς μπλοκαρισμένος... Τα θαλάσσωσα Χριστίνα, τα θαλάσσωσα...

Σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων ο συγγραφέας συνεχίζει ν' αναμετράται με τη μνημονική περιπλάνηση στον ίδιο γνωστό και απέραντο χώρο, όπου αλλοδαποί και ντόπιοι, παραβιάζοντας ως νοοτροπία και στάση ζωής την αρχαία αίγλη του τόπου, υποτάσσονται στη μοίρα τους εντασσόμενοι σε ζωντανές ιστορίες. Μια βόλτα στην παραλία της Ελευσίνας πριν την απόσπαση του ήρωα σ' ένα ελληνικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης μας χαρίζει χαρακτήρες που αναμετρούνται καθημερινά με τη σκιά μιας μονότονης ζωής, στην Ελευσίνα, στον Σκαραμαγκά, στη Λίμνη Κουμουνδούρου και στον Ασπρόπυργο. Η πλαστή μνήμη,...

Το μόνο που θέλησα είναι να πήγαινα μια βόλτα στο δάσος με τα ξωτικά, γυρεύοντας τα μαγικά τους ξόρκια. Νόμιζα πως αυτά θα με γιατρέψουν. Θα με γλιτώσουν απ' το κακό και απ' τ' άδικο της θυσίας. Πιάνουν, λένε, άμα τα πεις με την καρδιά σου. Πρόσεχε την ώρα, κι εδώ χρειαζούμενος είναι ο προσδιορισμός. "Σωστή". Αυτό με κατάτρεχε μια ζωή μέχρι τα σήμερα. Η λέξη "σωστός", "σωστή", "σωστό". Που δεν με χωρούσε. Γι' αυτό δεν τη γλίτωσα. Γιατί οι γονιοί μας δεν ένιωσαν πως ήμουνα ο σωστός γι' αυτούς και τη γενιά μας. Εσύ ήσουνα. Γιατί η ώρα, αν ήταν η σωστή, τότε σίγουρα δεν ήτα...

Δεκαπέντε διηγήματα όπου με σκηνικό το Αίγιο του μεσοπολέμου και με φόντο την κοινωνικοοικονομική και πολιτική κατάσταση της εποχής πλέκεται η ζωή των ηρώων, που είναι υπαρκτά πρόσωπα της πόλης με διαφορετικά φυσικά ονόματα. Κεντρικός άξονας όλων των διηγημάτων είναι η σταφίδα, το βασικότερο προϊόν της περιοχής, η οποία καθορίζει και διαμορφώνει τη ζωή όλων.

Μουσική. Μουσικοί. Εργάτες. Η Λίτσα. Άλλες Λίτσες. Μπαρ και περίπτερα. Θερμοσίφωνες και γυψοσανίδες. Εγκληματίες, τζογαδόροι, φαντάσματα, γοργόνες και χρυσόψαρα. Φαντάροι και αξιωματικοί. Γητευτές κουνουπιδιών και πωλητές λύσεων. Καριερίστες κι αλκοολικοί. Ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα από ιστορίες που υφαίνουν σελίδα τη σελίδα τη βεβαιότητα στον αναγνώστη ότι, τελικά, δεν υπάρχει κανένα νόημα. Μια συλλογή ανεκδιήγητων διηγημάτων. Μια συλλογή ανεκδιηγημάτων.

Όταν ακουμπάμε το σώμα ενός ανθρώπου κάτω από το δέρμα ακουμπάμε την ψυχή του. Την ακουμπάμε με το δικό μας δέρμα μα και με τη δική μας ψυχή, που ζει κάτω από το δέρμα μας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους αγγίζεις δίχως λόγο. Είναι το σώμα τους και η ψυχή τους. Όμως αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι αβοήθητοι, δεν έχουν τη δύναμη να ορίσουν ποιος τους ακουμπά. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι στα χέρια μας. Και τα χέρια μας θα πρέπει να μάθουν να αγγίζουν με σεβασμό. Τα χέρια μας δεν εισβάλλουν. Δεν είναι εργαλείο. Είναι φτερό... Ναι; Φτερό, καταλαβαίνεις; Μια νέα γυναίκα, που ξεκ...

Χθες το βράδυ, φύτρωσαν, λέει, μπλε μπαλκόνια στ’ Αναφιώτικα. Με γλάστρες και λουλούδια ανθισμένα και τοίχους με ξεφτισμένους σοβάδες. Μια ολόκληρη γειτονιά. Κι απ’ τα μπαλκόνια, ανάμεσα σε λευκές κεντητές κουρτίνες, βγαίναμε εμείς. Εσύ απ’ τα δεξιά κι εγώ απ’ την άλλη. Πιαστήκαμε χέρι χέρι. Μου χαμογελούσες και τα μάτια σου ήταν και πάλι δικά μου. Μπλε, υγρά, γεμάτα φως. Κόσμος έβγαινε απ’ τα κάτω σπίτια και μας φώναζε χαρούμενος. Σα να ’χαμε γιορτή.

Η Ηλέκτρα, ένα συνηθισμένο σκυλάκι, γνώρισε την σκληρότητα και την κακοποίηση σε υπέρτατο βαθμό. Το ακατανόητο και αδιανόητο μίσος που εισέπραξε στα πρώτα χρόνια της ζωής της, δεν την αλλοτρίωσε. Αντίθετα, τα συναισθήματά της ενδυναμώθηκαν, "πίστεψε" στη δύναμη της φιλίας και η αγάπη της έφτασε τη θυσία. Η Ηλέκτρα, ένα άσημο μικρόσωμο πλάσμα μεγαλούργησε με την απύθμενη προσφορά της. Μια προσφορά με όλα τα στάδια της ανιδιοτέλειας, χαρίζοντας "Τα μάτια της" με σκοπό να δώσει την ευτυχία, εκεί που η ευτυχία λησμόνησε να επισκεφθεί. "Η Ευρώπη, απέκτησε το φως της, μέσα...

Τρεις ιστορίες: Τρεις διαστάσεις μιας κοινής πραγματικότητας. Έξι ήρωες που πορεύονται με γνώμονα την τύχη. Μια νύχτα σε ένα motel και όλα μπορούν να ανατραπούν. Μήπως τελικά η φαντασία δημιουργεί την πραγματικότητα; Μήπως τύχη είναι η δικαιολογία των αισθήσεων; Μήπως ο φόβος είναι η μάνα της λήθης;