Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι µπορεί να συνδέει τη Μιράντα µε τον κύριο Βασιλειάδη; Τον Αργύρη µε τον ρασοφόρο και τον Αλέξανδρο µε τον τσιγγάνο; Φοβίες; Ψέµατα; Ζήλια; Μοναξιά; Μήπως όλα τα αλλόκοσµα πλάσµατα κουβαλούν κάτι δικό µας µέσα τους; Μήπως είναι οι δικές µας προβολές; Μήπως η παραµονή τους διαρκεί όσο εµείς πιστεύουµε σε αυτά; Στις σελίδες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας, ένα κορίτσι µεταµορφώνεται σε µύγα. Περιπλανάται µέσα σε κόσµους παράξενους ή µήπως περιπλανάται στις σκοτεινές γωνιές του µυαλού της; Άνθρωποι που δραπέτευσαν από την καθηµερινότητά τους και πέρασαν τη διαχωριστ...

Αρκετά διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά "Χαρούμενο σπίτι" και "Χαρούμενα παιδιά", που εκδίδονταν από την Αποστολική Διακονία και ξεχώρισαν για τη γλαφυρότητα του ύφους τους, το λαογραφικό, ηθογραφικό και, κυρίως, το θρησκευτικό και εθνικό χαρακτήρα τους, και με τα οποία γαλουχήθηκαν αρκετές γενιές, συγκεντρωμένα αναδημοσιεύονται από την Αποστολική Διακονία στην νέα σειρά διηγημάτων υπό το γενικό τίτλο: "Τα γιορτινά μας", που θα ολοκληρωθεί σε 4 τόμους.

"Της Σαλονίκης μοναχά τής πρέπει το καράβι. Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά." Έγραψε ο Καββαδίας. Κι εσύ που έζησες τα φοιτητικά σου χρόνια εκεί, μην επιχειρήσεις να κοιτάξεις από τη μέση της ζωής σου εκείνη τη Θεσσαλονίκη που άφησες. Μην ξανάρθεις. Δεν εννοώ, βέβαια, μια ολιγοήμερη επίσκεψη αναψυχής. Δεν προλαβαίνουν να ξεφτίσουν οι αναμνήσεις τόσο σύντομα - μάλλον συντηρούνται. Μιλώ για μόνιμη εγκατάσταση. Αν τα γυρίσματα του βίου σε ξαναφέρουν ύστερα από χρόνια, ώριμο πια, εκεί, μην επιστρέψεις ψάχνοντας την ίδια πόλη. Αν μείνεις με τις αναμνήσεις, η...

"Της Σαλονίκης μοναχά τής πρέπει το καράβι. Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά." Έγραψε ο Καββαδίας. Κι εσύ που έζησες τα φοιτητικά σου χρόνια εκεί, μην επιχειρήσεις να κοιτάξεις από τη μέση της ζωής σου εκείνη τη Θεσσαλονίκη που άφησες. Μην ξανάρθεις. Δεν εννοώ, βέβαια, μια ολιγοήμερη επίσκεψη αναψυχής. Δεν προλαβαίνουν να ξεφτίσουν οι αναμνήσεις τόσο σύντομα - μάλλον συντηρούνται. Μιλώ για μόνιμη εγκατάσταση. Αν τα γυρίσματα του βίου σε ξαναφέρουν ύστερα από χρόνια, ώριμο πια, εκεί, μην επιστρέψεις ψάχνοντας την ίδια πόλη. Αν μείνεις με τις αναμνήσεις, η...

Δέκα διηγήματα φαντασίας εμπνευσμένα κυρίως απο την Αρχαία Ελλάδα.

100 μικρά διηγήματα - Παππού, δε μου αρέσουν τα σκίτσα σου, τα παραμύθια σου μου αρέσουν, να γράψεις κι άλλα. - Δεν μπορώ, Αγγελικούλα μου, να γράψω άλλα παραμύθια. Έγραψα εξήντα και δε μου βγαίνουν άλλα. Τότε η μαμά της Αγγελικούλας, που άκουγε το διάλογο, είπε: - Να γράψεις, μπαμπά, μικρές ιστορίες πάνω στα σκίτσα σου. - Ωραία ιδέα έδωσε η μαμά. Ε, παππού; είπε ο Γιαννάκης που, ενώ έδειχνε ότι ήταν αφοσιωμένος στο πλέι στέισον, δεν του διέφυγαν τα διαμειφθέντα. Σαν ιδέα είναι καλή, στην πράξη κολλάει. Θα προσπαθήσω όμως, είπε ο παππούς κι από την άλλη μ...

Η συλλογή διηγημάτων "Τι νέα από το στρατόπεδο του Κρίσενβελτ;" αποτελείται από εφτά ιστορίες για την Ελλάδα της κρίσης. Ένα έγκλημα ρατσιστικού μίσους κάνει μια ηλικιωμένη γυναίκα να ξανασκεφτεί τις αξίες της ζωής, ένας μικροαστός χάνει την επιχείρησή του και τη ζωή του χωρίς ποτέ να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από την καταστροφή του, η απάνθρωπη αντιμετώπιση των ηλικιωμένων από ένα σύστημα που τους θεωρεί βάρος, τα αμάρτημα ενός ιερωμένου και η έκπληξη της αλληλεγγύης... Απλές ιστορίες, απλών ανθρώπων... Σαν ένα ημερολόγιο της κρίσης. "Τον συνέλαβαν για εμπρησμό. Το προ...

"Μια πόλη στη μέση του πουθενά. Ένας κόσμος που το τέλος του ορίζεται από έναν μεγάλο γκρεμό. Είκοσι μικρές ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστεί η πόλη και οι κάτοικοι με τις παράδοξες ζωές τους: Η σοφή κυρία, ο ψυχαναλυτής, η κομμώτρια με το κομμένο δάχτυλο, ο μαμάκιας ταχυδρόμος, οι ιθαγενείς Κάου-Κάου, όλοι ζουν ευτυχισμένοι πίνοντας χυμό βατόμουρου, ενώ στα έγκατα της γης τους γυρνά αδιάκοπα το μεγάλο γρανάζι. Και οι πολίτες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι όσο έχουν μια θέση εργασίας στη Βατόμουρο ελ-τι-ντι, την εταιρεία κολοσσό που κινεί όλα τα νήματα. Μέχρι που, χωρί...

Δώδεκα ιστορίες. Δώδεκα απαντήσεις σε ερωτήματα παράδοξα και ανομολόγητα. Πώς νιώθουν οι γυναίκες που περνούν φευγαλέα από τη ζωή ενός διάσημου κατασκόπου; Τι συμβαίνει στους ήρωες μιας ταινίας μετά το τέλος της, ή όταν δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν πλέον στην πλοκή της; Ποια είναι η πραγματική δουλειά ενός νεκροθάφτη; Τι είδους διαθήκη θα άφηνε ο Αντίχριστος; Τι περιπέτειες έζησαν οι Ιππότες που δεν βρήκαν το Άγιο Δισκοπότηρο; Τι θα γινόταν αν η Βενετία ήταν στοιχειωμένη, ή αν τα μαγικά που κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί δεν ήταν κόλπα; Τι απέγινε στ' αλήθεια ο Σέρλοκ Χολμς; Τ...

Στο "Τίμημα χωρίς αντίκρισμα" έχουν συγκεντρωθεί ξαναδουλεμένες οι τρεις συλλογές διηγημάτων του Περικλή Σφυρίδη: «Η αφίσα» (1977), «Χωρίς αντίκρισμα» (1980), «Το τίμημα» (1982). Πρόκειται για ερωτικές ιστορίες με διάχυτο αισθησιασμό, δεξιοτεχνική ψυχογραφική ανάλυση των δύο φύλων και διακριτικό χιούμορ. Οι ήρωες, συνηθισμένοι άνθρωποι της πόλης, πιστεύουν, αγαπούν και καταρρέουν όταν οι προσδοκίες τους διαψεύδονται, αφού ο έρωτας της καταναλωτικής κοινωνίας αποδεικνύεται μέσον για εκμετάλλευση, μετατρέποντας έτσι την ερωτική σχέση σε δίδυμο θύματος και θύτη. Μέσα στην ηθικ...

Ο καθημερινός, πρωινός περιπατητής που δίνει την εντύπωση πως ανθίσταται στην αναγνώρισή του, μέσω της παγερής αδιαφορίας του. Ο προς αναζήτηση θύτης, πρόθυμος να δοκιμαστεί και στον ρόλο του θύματος. Ένας νυκτερινός επισκέπτης υστερόβουλων προθέσεων αλλά με κραυγαλέα εμφάνιση και συμπεριφορά. Ο συγγραφέας που περιφρονεί τους περισπασμούς του πνεύματος, επιδεικνύοντας την ανοσία του στην επίδρασή τους.

Τί είναι το "Τίς ο λαλών", τί είναι οι "Βίοι ακατάλληλοι"; Μπορούν να ονοµαστούν διηγήµατα; Να µπούν στην κατηγορία των αφηγήσεων του Παπαδιαµάντη, του Κονδυλάκη, του Βιζυηνού, ή και των πιο σύγχρονων ελλήνων διηγηµατογράφων; Του Τακόπουλου τα διηγήµατα, - ας τα πούµε έτσι προς το παρόν - είναι περισσότερο σατιρικές ή χιουµοριστικές πολλές φορές ποιητικές "πικρές" µικρές ιστορίες, έλκουσαι την καταγωγή τους από τις λεγόµενες αγγλικά και αµερικανικά "short stories", ένα είδος µε κάποιους κανόνες, ο αυστηρότερος των οποίων είναι, εκτός από την ύπαρξη χιούµορ, η συντοµία κ...

Η συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων είναι διφυής. Στο πρώτο μέρος με τον τίτλο "Το άγιο περιστέρι" περιλαμβάνονται διηγήματα μυθοπλασίας, ενώ στο δεύτερο "Ο κορυδαλλός οδύνης" αναφέρονται αληθινά περιστατικά, που συνέβησαν κατά την τετραετή διδασκαλία των εθελοντικών μαθημάτων της συγγραφέως στους άρρενες κρατούμενους της Φυλακών Κορυδαλλού.

Πρόκειται για μια ιστορία ολοκλήρωσης - κάτι σαν αιματηρό παραμύθι: ένα αγόρι, ένα κορίτσι, το τζάμι που τους χωρίζει τη νύχτα της μεγάλης γιορτής, ο θάνατος ως πράξη συν-κίνησης των παγωμένων ανθρώπων.

Ένα μικρό Ψέμα που χάνει τη δύναμή του και η συνάντηση με την Καθαρή Αλήθεια που θα του αλλάξει τη ζωή.

Σε τούτη τη συλλογή διηγημάτων του, ο κυρ Φώτης Κόντογλου αναπολεί και καταγράφει γεγονότα και ιστορίες της λατρεμένης πατρίδας του, τ' Αϊβαλιού. Της μικρής πολιτείας, όπου έζησε τα νεανικά του χρόνια, που είναι κρυμμένη κάπου εκεί μες στα μπουγάζια και τις ακρογιαλιές της βλογημένης Ανατολής. Θρηνώντας την απώλειά της, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ερχομό του στην Ελλάδα, μας μιλάει νοσταλγικά για τους "αρχαίους ανθρώπους" της, μας διηγείται με αυθόρμητη ειλικρίνεια τις προσωπικές ιστορίες τους, πότε για αγίους, πότε για απλοϊκούς ξωμάχους, μα κάποτε και για...