Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι δεκατρείς σύγχρονες ιστορίες του βιβλίου βασίζονται σε ρήσεις μεγάλων φιλοσόφων και διανοουμένων (Σοφοκλής, Kierkegaard κ.ά.). Καθώς ο αναγνώστης διαβάζει τις ιστορίες παραμερίζει ασυναίσθητα τη θλίψη του και τους φόβους του κι αρχίζει να ανασαίνει. Μπορεί ακόμα και ν' αντλήσει αισιοδοξία ανακαλύπτοντας ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος που αν τον ακολουθήσει θ' αλλάξει δραστικά η πορεία της ζωής του. Είναι ο δρόμος της καρδιάς και της επιλογής. (...) Κατέβασε τα πόδια απ' το τραπεζάκι, σηκώθηκε κι έτρεξε γρήγορα να φέρει το νεσεσέρ των νυχιών. Δεν ήθελε να χάσει τη συνέ...

Ακούσματα, μνήμες και βιώματά μου, στάθηκαν η αφορμή για να γράψω τα διηγήματα αυτού του βιβλίου. Ιστορίες, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες, σαν αυτές που γράφει η ίδια η ζωή, δίχως να ρωτάει κανέναν και χωρίς να δίνει πουθενά λογαριασμό, γιατί έτσι της αρέσει. Έτσι είναι όμως η ζωή, ξεπερνάει σε φαντασία και πλοκή τον καλύτερο παραμυθά, τον πιο ευφάνταστο γραφιά που φτιάχνει μυθιστορίες...

Τα διηγήματα, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά λουλούδια του νου και της καρδιάς του συγγραφέα. Λουλούδια σπάνια, ακριβά κι αγαπημένα. Μικρά κομμάτια της ζωής του που όλα μαζί συνταιριασμένα συνθέτουν το είναι του! Είναι τα γραπτά που τον εκφράζουν περισσότερο από κάθε άλλο κείμενο. Αν θέλετε να καταλάβετε τον συγγραφέα που αγαπάτε ψάξτε να βρήτε ανάμεσα στα γραπτά του κάποιο διήγημα, διαβάστε το με προσοχή και αγάπη και θα δείτε τότε ποιον συγγραφέα αγαπάτε. Το διήγημα κάνει τον αληθινό συγγραφέα. Σ’ αυτό φαίνεται όλη η μαστοριά τού λόγου και η μαγεία τω...

Όλες αυτές οι ατέλειωτες βόλτες στον πλανήτη, αυτές οι γειτονιές, αυτές οι σκέψεις που γίναν ψίθυροι, αποτυπώματα στα σώματά μας, τατουάζ ,ιστορίες φίλων αλλά και τυχαίων, που δεν μιλήσαμε αλλά τους νιώσαμε, σε μια ουρά, σ’ ένα στενό με γκράφιτι, σ’ αυτές τις σύγχρονες φαβέλες πώς να περιγράψεις το αλλόκοτο, τη σημασία των αντικειμένων στις πιο κρίσιμες στιγμές; Κάποια λεμόνια που κύλησαν δίπλα σ’ ένα κορμί που καίγεται, σκηνές σινεμά, ένα αφηγηματικό installation με καταιγιστική δράση, είκοσι μία μικρού μήκους ταινίες, με μια γλώσσα άμεση που πυροβολάει, σε κάνει να θες να...

Διότι η ψυχή είναι αγιογραφημένη εκκλησία. Όπως ζωγραφίστηκε, ζωγραφίστηκε. Δεν επιδέχεται μεταλλαγή των μορφών. Ο κόσμος πάλι έχει τους καθρέφτες του. Αυτοί αποτελούν τις πολεμίστρες απ’ όπου ο χρόνος εύστοχα μας πυροβολεί, καθώς σιμώνουμε το πρόσωπο μέχρι την κάννη. Αυτούς τους καθρέφτες οι παραφυσικές υπάρξεις τούς γνωρίζουν. Γι’ αυτό τους αντιστρέφουν και καθρεφτίζονται μόνο στην πίσω σκοτεινή πλευρά. Οι δεκαέξι διηγήσεις αναφέρονται όλες σε φαινόμενα εξαρχόμενα των φυσικών νόμων και αντλούν από μια μακρόχρονη κληρονομιά θρύλων και παραδόσεων, σε μια εποχή που τείνει...

Ο κόσμος μας είναι απέραντος και αρχαίος, ενώ τα βαθιά χάσματα και οι άπατοι τάφροι του απηχούν τις μνήμες μιας εποχής που άγνωστοι θεοί τον διαφέντευαν. Αυτό είναι ένα χρονικό όσων τόλμησαν να τους αφυπνίσουν: ενός Τούρκου λογίου, ενός επαρχιώτη κληρονόμου, ενός ερασιτέχνη αστρονόμου κι ενός αστυνομικού που σκόνταψε στο λυκόφως της ανθρωπότητας. Όλοι τους βρέθηκαν ενώπιον φρικτών αινιγμάτων κι έγιναν μάρτυρες προδιαγεγραμμένων γεγονότων· άβουλοι κοινωνοί ενός ανίερου μυστηρίου, σκυθρωποί θεατές του χορού των σκιών...

Τέσσερις ιστορίες που διαδραματίζονται σε χώρους υπαρκτούς, για μερικούς ίσως και γνώριμους, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις που αναφέρονται σε ταξικές διαφορές και κοινωνικές συμπεριφορές στο πλαίσιο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Μία από τις τέσσερις ιστορίες, "Η συμμορία της Μαρμαρένιας Βρύσης", έχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η αφήγηση ξετυλίγεται την περίοδο αμέσως μετά την Κατοχή στη γειτονιά των παιδικών χρόνων του συγγραφέα και αποδίδει, μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού της μεσοαστικής τάξης, την ατμόσφαιρα της τ...

Βαρύ το κλίμα. Πολύς ο κόσμος στον σταθμό. Σχεδόν όλο το σόι ήρθε να αποχαιρετίσει την αδερφή μου. Μόνο η προξενήτρα έλειπε. Αυτή πρέπει να ήξερε γιατί! Ιστορίες ζωής, αληθινά γεγονότα που εκτυλίσσονται σε ένα χωριό της Μακεδονίας. Εξομολογήσεις εκ βαθέων. Αδικίες, απογοητεύσεις και ξεσπάσματα, αλλά και ευτυχισμένες στιγμές. Αν η ζωή έπρεπε να ζωγραφιστεί με χρώματα, πιθανόν κάποιες εικόνες να ξεχώριζαν, ίσως να ήταν πιο φωτεινές και πιο έντονες. Ίσως θα ξεχώριζαν για τις ιδιομορφίες τους. Άλλες εικόνες καλές, άλλες όχι τόσο καλές. Άλλες πολύχρωμες και άλλες μονόχρ...

Η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί όπου βρίσκεται το γέλιο, παραμονεύει το δάκρυ... Δεν μπορεί, θα στρώσει! Αναρωτιέμαι πόσες φορές άραγε καθένας από εμάς είπε αυτή τη φράση, που φανερώνει την ελπίδα πως ό,τι μας πονάει θα φύγει, ή θ’ αλλάξει, ή ως διά μαγείας θα χαθεί... Αυτό που ζητάμε τέτοιες στιγμές είναι ίσως ένας καφές κι ένα γλυκό του κουταλιού. Αυτή ακριβώς η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Έτσι μας δίνονται οι στιγμές. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί όπου βρίσκεται το γέλιο, παρα...

Είκοσι εφτά μικρές ιστορίες. Πρόσωπα που έφυγαν, που ξεριζώθηκαν από τη μανία της μοίρας. Έρωτες που άνθησαν. Έρωτες που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν. Από εκείνην που δεν χόρεψε και στάθηκε απέναντι στους άγραφους νόμους του τόπου της μέχρι το ουράνιο τόξο όπου συναντούσε ο φτεροπόδαρος την κόρη του, από τον πρωτόπλαστο και την κυρία Ποθητή μέχρι την Κίρκη και τον Ρόκι, από την Αγιά στην Αμοργό μέχρι τη ρετσινιά του δάσκαλου και το όνειρο. Είκοσι εφτά μικρές ιστορίες, που κάποιες από αυτές κάνουν την πραγματικότητα να φαίνεται όμορφη, και κάποιες άλλες κάνουν το όνειρο χε...

Ο Μιχάλης Περίδης (1894-1968), αφού αποχαιρέτησε την Αλεξάνδρεια, την πολιτεία όπου διαμορφώθηκε, σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος και διακρίθηκε ως μελετητής του καβαφικού έργου, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εδώ το 1953 εξέδωσε το μυθιστόρημά του "Οι Γαλανοί στην Αλεξάνδρεια". Το μυθιστόρημα αυτό, που λειτουργεί ως απολογισμός για τη μακρά περίοδο διαμονής του συγγραφέα του στην Αλεξάνδρεια, επανεκδίδεται μαζί με το διήγημα του Περίδη "Αγωνίες" (1916), μια μαρτυρία για το αντι¬πολεμικό φρόνημα που εκδηλώθηκε στο αλεξανδρινό περιβάλλον με την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έτ...

Ένας παππούς προσφέρει λεμόνια αντί για λουλούδια. Μια γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι βουτάει στη θάλασσα. Ένα μικρό κορίτσι προσπαθεί να επιβιώσει στον κόσμο των μεγάλων. Διαφορετικοί άνθρωποι που ζουν σ’ έναν τόπο που δεν κατονομάζεται αλλά που γρήγορα μοιάζει οικείος. Ο κύριος Νίκος, η Ελενίτσα, ο κύριος Π., ο γιατρός με το κόκκινο σακίδιο. Όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους με κοινό σημείο αναφοράς το νερό που άλλοτε ξεπλένει τον πόνο και την απογοήτευσή τους κι άλλοτε ζωντανεύει όνειρα του παρελθόντος ή και του μέλλοντος, καθώς αυτοί αναμετριούνται με την απώλεια και την πρ...

Κύριος στόχος της εργασίας, των τριάντα και ενός διηγημάτων, είναι να δείξει έντονα βιώματα του συγγραφέα, τα οποία προβάλλουν ως έκτυπα ψυχής. Είναι κυρίως προσωπικά, αλλά αντανακλούν και την γενικότερη κοινωνική κατάσταση μιάς άλλης εποχής μέσω των ηρώων. Ο αναγνώστης θα μεταφερθεί νοερά σε ιδιάζουσα κοινωνική κατάσταση συγκεκριμένου τόπου και χρόνου. Αν είναι ενήλικος ίσως θα τα έχει βιώσει και ο ίδιος, αν όχι, θα γνωρίσει κοινωνικές συνθήκες μιας άλλης μακρινής γι΄αυτόν εποχής, η οποία απέχει σχεδόν ένα αιώνα από σήμερα.

"... Και σηκώνεται εκεί στη μέση της ξένης παράστασης. Και διασχίζει τη σκηνή, σαν ρόλος κι αυτή που ήρθε η σειρά του για να παίξει και φεύγει -νιώθει τ' αμήχανα βλέμματα των άλλων, όλων, που την κοιτούν- τι κάνει αυτή, τρελάθηκε; Και βγαίνει έξω απ' το θέατρο και παίρνει τον δρόμο για το σπίτι, τρέχοντας πάει σχεδόν, σαν να μην κρατιέται, δεν κρατιέται, όχι άλλο. Και σκαρφαλώνει στη σκάλα και μπαίνει στο πατάρι και ψάχνει. Και τη βρίσκει τη βαλίτσα, βαριά, τη σπρώχνει, τη ρίχνει κάτω, δεν μπορεί αλλιώς, μπαμ! Και σπάει αυτή απ' την πτώση κι ανοίγει και πετάγονται τα ρούχα...

Ο Γιώργος Κοτζιούλας είναι γεννημένος αφηγητής. Χτίζει "με πέτρα και μ’ ασβέστη", με τα πιο απλά υλικά, τις ιστορίες του, και μας καλεί να συμμετάσχουμε σ’ αυτές, ισότιμα, ήρωες κι εμείς όπως κι ο ίδιος, όπως κι οι άλλοι του ήρωες. Φτωχοί άνθρωποι του λαού, στα ηπειρώτικα Τζουμέρκα, στους λαϊκούς και προσφυγικούς συνοικισμούς της Αθήνας, στα σανατόρια και τις φτωχές παράγκες της Πάρνηθας και της Πεντέλης, αποτελούν τα αγαπημένα του πρόσωπα. Οι καημοί και τα βάσανα, οι χαρές και οι λύπες, η αθωότητα και η πονηριά, τα αστεία και τα πειράγματά τους αποτελούν τα θέματά του. Αγά...

Η ΧΑΡΑΜΑΔΑ Αρχές της δεκαετίας του 1950, έζησα το πιο συγκλονιστικό επεισόδιο της παιδικής μου ηλικίας, μοναχοπαίδι, με πατέρα κομμουνιστή. Μέσα στα άλλα, με βασάνιζε και το ερώτημα: πού κρυβόταν ο πατέρας μου; Δεν ήξερα τίποτα για την τύχη του, αφού η μητέρα μου δεν μίλαγε ποτέ για κείνον. Μια μέρα, μόλις γύρισε απ' τη δουλειά της, με φωνή τρεμουλιαστή μού ζήτησε να φορέσω τα καλά μου ρούχα για να πάμε επίσκεψη σε μια άγνωστη σε μένα θεία μου. Ντύθηκα με τα φτωχικά μου και ξεκινήσαμε για την προγραμματισμένη επίσκεψή μας. Περπατήσαμε πολύ και κάθε τόσο η μητέρα μου έψα...

Τα "Ανθρωπίνως δυνατά" είναι μία συλλογή μικρών διηγημάτων που ως στόχο έχουν να αναδείξουν την ανθρώπινη ευαισθησία, δικαιοσύνη και ηθική. Διηγήματα που ως στόχο έχουν να αγγίξουν μικρούς και μεγάλους. Ευανάγνωστα, απλοϊκά, με ξεχωριστό νόημα το καθένα. Είναι μία συλλογή που ευελπιστώ ότι θα μπορέσει να διαβαστεί από όλεςτις μορφωτικές τάξεις εύκολα, αλλά και με μεγάλη σκέψη. Σκέψη για το παρόν και κυρίως για το μέλλον μας. Το ανθρώπινο παρόν και μέλλον που δε πρέπει να ξεχάσει το ιστορικό και πολιτικό παρελθόν. Το ανθρώπινο παρόν και μέλλον που δε πρέπει να ξεχάσει την κο...

Έτσι είναι η ζωή... Μία φράση τόσο ασαφής, που οι απελευθερωτικές της ιδιότητες όμως μπορούν να μαγνητίσουν τον καθένα. Το βιβλίο αυτό δεν έχει άλλο στόχο παρά να απαντήσει στο ερώτημα "Πως είναι η ζωή;" και αυτό το προσπαθεί μέσα από δέκα διηγήματα γεμάτα έντονες συγκινήσεις, χιούμορ και προβληματισμούς που ευελπιστούν να δώσουν στον αναγνώστη την ευκαιρία να δει τον κόσμο και τη ζωή μέσα από μια διαφορετική ματιά, ή καλύτερα μέσα από πολλές διαφορετικές ματιές....

Το δεύτερο αυτό βιβλίο του Δημήτρη Αντωνίου με τίτλο "Ας είναι όνειρο αυτό", αποτελεί μία συλλογή έντεκα διηγημάτων, που έχουν στο επίκεντρό τους άκρως επίκαιρα θέματα, όπως τα τροχαία ατυχήματα, το προσφυγικό, ο σχολικός εκφοβισμός, η αναπηρία κ.α. Μέσα από αυτές λοιπόν τις ιστορίες, κάποιες απ΄ τις οποίες είναι πραγματικές ενώ άλλες ανήκουν στο φαντασιακό, ο Δημήτρης επιχειρεί να συγκινήσει, να προβληματίσει και κυρίως προσπαθεί να αφυπνίσει τους αναγνώστες, με σκοπό να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να δημιουργήσουν αυτοί τις συνθήκες ώστε να ξεπροβάλει και πάλι σ...