Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας μας αποφάσισε να συμπεριλάβει στη σειρά των εκδόσεών της από κείμενα αθησαύριστα παλαιών μελών της και δύο συλλογές διηγημάτων του αδικοχαμένου Μπάμπη Νίντα. Οι συλλογές αυτές πρωτοεκδόθηκαν, οι "Ανθρώπινες ώρες" το 1944, προς το τέλος της Κατοχής και τα "Επαρχιώτικα δειλινά", λίγο μετά, το 1946. Η πεζογραφία του Νίντα παλεύει με τους ανθρώπους της τρέχουσας καθημερινότητας και ανήκει στην περιοχή της λεγόμενης παραδοσιακής λογοτεχνίας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Η "Ανθρώπινη Δίψα", εννιά μεγάλα διηγήματα που αναδεικνύουν το πάθος του ανθρώπου για τη ζωή, αποτελεί τη δεύτερη ολοκληρωμένη συλλογή διηγημάτων του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου. Ωστόσο, η μοίρα που αντιστρατεύεται το ανυπεράσπιστο, σε τελευταία ανάλυση, άτομο, απειλητική έρχεται να περιστείλει ή να εκμηδενίσει την ανθρώπινη βούληση, να τιμωρήσει την τόλμη να υπερβούμε τα, κατά έναν μυστικό και ανεξιχνίαστο τρόπο, προαποφασισμένα. Από κοινού με "Το δαχτυλίδι με τα παραμύθια" αποκαλύπτονται στο βιβλίο αυτό, σε μεγάλο βαθμό, τα μυθοποιημένα βιώματα του συγγραφέα από την παιδική κα...

Τα "Ανθρωπίνως δυνατά" είναι μία συλλογή μικρών διηγημάτων που ως στόχο έχουν να αναδείξουν την ανθρώπινη ευαισθησία, δικαιοσύνη και ηθική. Διηγήματα που ως στόχο έχουν να αγγίξουν μικρούς και μεγάλους. Ευανάγνωστα, απλοϊκά, με ξεχωριστό νόημα το καθένα. Είναι μία συλλογή που ευελπιστώ ότι θα μπορέσει να διαβαστεί από όλεςτις μορφωτικές τάξεις εύκολα, αλλά και με μεγάλη σκέψη. Σκέψη για το παρόν και κυρίως για το μέλλον μας. Το ανθρώπινο παρόν και μέλλον που δε πρέπει να ξεχάσει το ιστορικό και πολιτικό παρελθόν. Το ανθρώπινο παρόν και μέλλον που δε πρέπει να ξεχάσει την κο...

- "Ο Έψιλον έρως" - "Η σαρδέλα θα κολυμπήσει στην κονσέρβα" - "Δον Ιωάννης" Με δάνειο τίτλο από ποίημα του Wallace Stevens, το βιβλίο "Άνθρωποι από λέξεις" απαρτίζεται από τρία διηγήματα μεγάλου μήκους - χαρακτηρισμός που αναφέρεται τόσο στην έκταση όσο και στην κινηματογραφική τους δομή. Είναι άνθρωποι φτιαγμένοι από υγρές λέξεις ερωτικού παραληρήματος ("Ο Έψιλον έρως"), άνθρωποι από δόλιες λέξεις ραδιουργίας και φενακισμού ("Η σαρδέλα θα κολυμπήσει στην κονσέρβα") ή άνθρωποι από λέξεις παγωμένες και σκληρές, για τη φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων ("Δον Ιωάννης").

Τι παράξενοι άνθρωποι που είμαστε εδώ, σε τούτο τον τόπο. Γάμους κάνουμε και μοιρολογούμε, πανηγυρίζουμε και στήνουμε κλάμα... Φέρνουμε βιολιτζήδες για να γλεντήσουμε, τάχα, πιο καλά, και τους βάζουμε να /λαλούνε μοιρολόγια: οι πιο αγαπημένοι μας σκοποί είναι αυτοί, φτάνουν εις τα βάθη του είναι μας, γι' αυτό βλέπουμε πολλούς να βάζουν τ' αυτί τους κάτω από το κλαρίνο και να προστάζουνε το γύφτο να παίζει πιο «βαριά», πιο παραπονιάρικα. Λεν είναι παράξενο; Ξέρεις το τραγούδι «Δεροπολίτισσα»; Ήκουσα κάποτε στην Κέρκυρα, όταν το τραγουδούσανε μερικοί συμπατριώτες μας σε κά...

Στα αστυνομικά αναγνώσματα τα εγκλήματα γίνονται στην αρχή ή στη μέση της αφήγησης. "Το ξεκαθάρισμα, αν έρθει, έρχεται μετά την καταστροφή. Ο φόνος έχει γίνει", λέει ο Μπρέχτ. Τι κάναμε εμείς για να τον εμποδίσουμε; Ο ιδιωτικός αστυνομικός Φοίβος Μαύρος, όπως και το όνομά του, είναι ένα άτομο αντιφατικό. Για τον ίδιο ξέρουμε ελάχιστα. Υπάρχει κυρίως μέσα από τις πράξεις των άλλων. Αν και έξυπνος δεν καταφέρνει στο τέλος να αντιστρέψει τη ροή των πραγμάτων. Οι περιπέτειες του Μαύρου και του βοηθού του Στεβή δεν αρχίζουν αλλά -όπως και στη ζωή- τελειώνουν με ένα έγκλημα.

Εγκλωβισμένοι μέσα σ' ένα σύστημα που τους ωθεί στα όρια, οι ήρωες των διηγημάτων αυτών, άνθρωποι της καθημερινότητας, προσπαθούν να ξεφύγουν αντιπαραθέτοντας τον δικό τους κώδικα συμπεριφοράς, κάτι που οδηγεί στη σύγκρουση και στη συντριβή τους. Ακόμα κι όταν αλλάζουν πατρίδα, νιώθουν πάντα πιασμένοι στα δίχτυα μιας πραγματικότητας που δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να αποδεχτούν. Παραμένουν ξένοι. Τα δώδεκα αυτά διηγήματα -σε γραφή βιωματική, άμεση, με καταβολές στην πιο στιβαρή πεζογραφική μας παράδοση και δονούμενη από τον ζωντανό προφορικό λόγο-, διευρύνοντας τ...

Φυσιογνωμίες και συμπεριφορές... Διαδοχή ανοιχτών παραθύρων στην προπολεμική, και όχι μόνο, Κέρκυρα. Η νοσταλγία για ό,τι καλό παρήλθε ανεπιστρεπτί, αλλά και η αποστροφή για ό,τι βασάνισε τον τόπο... Δέκα διηγήματα που στηρίζονται στην ιδιαίτερη, ευρεία, οπτική του συγγραφέα για τη διάρθρωση και την εξέλιξη των κοινωνιών, και διαβάζονται σαν μικρά αυτοβιογραφικά συμβάντα.

Ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή, γεμάτες νιάτα, έρωτες, ευτράπελες, απρόβλεπτες καταστάσεις και κυνήγι ονείρων. Απευθύνεται κυρίως σε φοιτητές, αλλά και σε όσους αναπολούν με νοσταλγία την περίοδο αυτή της ζωής τους.

Παραδοσιακές φιγούρες ανθρώπων που κουβαλάνε τις ψυχές τους: Μωσαϊκό συνηθισμένο, μα παράξενο, από χαρακτήρες ανθρώπων που ζουν και, κατά το πώς μπορούν, πορεύονται και πράττουν· που περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά, όταν αυτογνωσθούν βρίσκουν τον εαυτό τους, μα βρίσκονται και αντιμέτωποι μεμ τη συγκλονιστικότερη ίσως του ανθρώπου αλήθεια: την απόλυτη ελευθερία της επιλογής του. Μια αλήθεια που, όταν έλθει, γαι κάποιους μένει ένα επώνυδο δώρο, μα κάποιους άλλους τους οδηγεί, μέσα από προσωπικά, υπέρλογα μονοπάτια, στον Θεό.

... Ιστορίες, απ΄ τη ζωή βγαλμένες ή φανταστικές, ποιος αλήθεια ξέρει; Ιστορίες, που όταν αρχίσεις να κτυπάς το πληκτρολόγιο, τα γράμματα ένα ένα, οι λέξεις και οι προτάσεις εμφανίζονται αβίαστα, οι ιστορίες κυλούν μπροστά σου, σαν ένα ποτάμι, που θα σταματήσει μόνο όταν θα φτάσει στον προορισμό του. Και τότε αφού ειπωθούν, η ψυχή γαληνεύει διότι την απάλυνες από το αβάσταχτο φορτίο με το οποίο η μνήμη την πλάκωνε. Ιστορίες για την αγάπη, για τον χωρισμό, για τη μοίρα των ανθρώπων, για τις καλές στιγμές ή τις δύσκολες αποφάσεις τους. Ιστορίες ανθρώπων....

Περιέχονται τα διηγήματα: Πρελούδιο Μέρος Α΄: Η οδός Καβάφη - Εργαστήριο ονείρων - Ο παππούς Αντώνιος ο Κρητικός - Στυγεροί στίχοι - Ο μυστικός πίνακας - Πατρικό Μέρος Β΄: Όταν η πένα ταξιδεύει - Στοιχειώδες - Μήπως ξέχασα; - Ένα μωρό στην άσφαλτο - Χορός σε λευκό και μαύρο - 140 ημέρες Επίλογος

Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: Αυτοί που παλεύουν διαρκώς να βγάλουν το κεφάλι τους πάνω από τον βάλτο που λέγεται "ζωή" και να ανασάνουν ελεύθερα και αυτοί που τα έχουν παρατήσει καιρό τώρα, γιατί βολεύτηκαν και αναπνέουν πια με μάσκες οξυγόνου. Άνθρωποι, που κάποτε ήταν αγόρια και κορίτσια. Μεγάλωσαν δυστυχώς και μοιάζουν όλο και περισσότερο με τις σκιές τους. Κάποιοι έχουν όνομα, κάποιοι όχι. Βρίζουν, πίνουν, καπνίζουν μανιωδώς, γελούν δυνατά, ερωτεύονται τυφλά, κάνουν σεξ χωρίς προφύλαξη, σκοτώνουν και σκοτώνονται. Είκοσι ένα μικρά διηγήματα αφιερωμένα σε όλους αυτούς.

Οι θρύλοι λένε ότι αν καταφέρεις και διανύσεις τις ερημικές πεδιάδες της Ιορδανίας κι επιζήσεις από τον ανελέητο ήλιο και τα πλάσματα που σέρνονται κάτω από την άμμο, θα φτάσεις σε μια Μαύρη Πόλη - μια πόλη που το πραγματικό της όνομα δεν μπορεί να προφέρει κανένας άνθρωπος, εκτός ίσως από τα χυδαία βδελύγματα που κατοικούν εκεί.