Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Όλοι σχεδόν οι ήρωες του Τατσόπουλου μας γίνονται συμπαθείς και οικείοι, επειδή ακριβώς είναι καθημερινά και αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Κάτω από τις φαινομενικά ασήμαντες και ανάλαφρες ιστορίες τους ελλοχεύει το βάρος της καθημερινότητας, με τις δικές του απροσδόκητες και απροσδιόριστες διαστάσεις". (Δ. Δασκαλόπουλος, "Τα Νέα")

Έπεφτα, έπεφτα, έπεφτα, όλο και πιο χαμηλά, σαν σε κενό αέρος, χωρίς ν' αλλάξω θέση. Οι αισθήσεις λες κι έφευγαν εκείνη την στιγμή έξω από το σώμα μου, χάνοντας την νιώση του πραγματικού σχήματος. Κάπως έτσι μάλλον γίνεται και με τον ύπνο. Ούτε αργή, ούτε γρήγορη κίνηση: μια αέναη στάθμη βάρους πάνω από τη γη. Θυμάμαι που διάβαζα πάντα τις ώρες ανατολής και δύσης του ηλίου ξανά τις σελίδες του ημερολογίου μου. Κάθε μέρα κι ένα μικρό τετράστιχο γραμμένο στην πίσω σελίδα.

Προχθές το βράδυ μόνο, ήρθε ένας τύπος, σταμάτησε με τ'αμάξι του δίπλα μου. "Τι έγινε φιλαράκι;", μου λέει, "Θέλεις κάτι, έχεις ανάγκη να πάρουμε κανένα τηλέφωνο για βοήθεια, σε κάποιον δικό σου; Μπορώ αν θες, να πάρω από το κινητό μου. Θες να σε πάω κάπου;" "Όχι, μεγάλε...", του λέω, "...ευχαριστώ". "Όχι, γιατί σε είδα που στέκεσαι στη μέση του δρόμου" μου λέει ".και σκέφτηκα να μην πάθεις τίποτα". "Έχεις χρόνο;", τον ρωτάω, "Πού πας;" "Έχω", μου λέει, "Σε κανένα μπαράκι πάω, για καμιά μπύρα". "Να σου κεράσω εγώ την πρώτη" του λέω. "Να χαρώ το φιλαράκι μου" μου λέει Μετ...

ΣΑΝ ΤΗ ΓΑΤΑ Δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ ίσως ήρθα με τη μυρωδιά σαν τη γάτα ή το φάντασμα μιας γάτας που επιστρέφει Σαν γάτα περνώ τις κάμαρες από τοίχο σε τοίχο οσμίζομαι αναζητώντας ενθύμια βγαίνω στον εξώστη βηματίζω ώς το στηθαίο βηματίζω και πέρα απ’το στηθαίο στον αέρα Στο τρίτο μου βήμα ζυγιάζομαι όπως οι δύτες σαν να είναι το βήμα αυτό η άκρη της σανίδας ύστερα αφήνομαι στο κενό [Ο αναγνώστης των ποιημάτων] αντικρίζει κάτι ολιγόλογο, απροσποίητο, έντιμο και ευθύβολο. Κυρίως όμως βιωματικό και μη, συναισθηματικό και μη - ισορροπημένο με δεξιότητα ακροβάτ...

Ιστορίες για ανθρώπους που δε χωράνε Ιστορίες σαν αυτές που ακούμε τυχαία και μας μένουν για χρόνια μετά Όταν η Γη και ο Ουρανός γράφονταν με κεφαλαία, κι ήταν ακόμα ερωτευμένο ανδρόγυνο καταχωρισμένο στο ληξιαρχείο του Σύμπαντος, το Σκότος διαφέντευε όλη την πλάση. Ζούσε σ’ ένα αχανές παλάτι φτιαγμένο από μαύρο αχάτη. Από ’κεί αγνάντευε τον κόσμο και κάπου κάπου μαύριζε η καρδιά του... Σήμερα η Μαύρη Τρύπα μπεκροπίνει μοναχή της σ’ ένα κακόφημο μπαρ, γεμάτο αστρόσκονη. Το πρώτο ξαδέρφι της, το σκοτάδι, πέφτει σαν ψιλό αλάτι σε ανοιχτές πληγές, και οι άνθρωποι ξερνούν...

Ένας μεσόκοπος τραπεζικός υπάλληλος τινάζει την ήσυχη ζωή του στον αέρα για χάρη του έρωτα. Ένας ταπεινός ταξιτζής πιστεύει ότι του χαρίστηκε το προνόμιο να ανατρέψει τους κανόνες της φύσης. Ένα νεαρό παιδί ανακαλύπτει το σκίρτημα του πόθου εκεί που ακόμα και η σκέψη είναι αμαρτία. Ένας συνταξιούχος καθηγητής οδηγείται στον εξευτελισμό επειδή τόλμησε να μαγευτεί από μια εξωτική μετανάστρια. Μια μυστηριώδης γυναίκα τιμωρεί ανελέητα έναν ανυποψίαστο άντρα για το αρρωστημένο πάθος του. Χαμένοι και ανέστιοι, ακίνητοι και παραπλανημένοι, οι αντιήρωες αυτών των σύντομων ιστορι...

Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: "Στο βάθος του καθρέφτη", "Η άποψη του Ντελφτ", "Οι μοιραίοι του Βερολίνου" και "Πολύ δύσκολο".

Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: "Στο βάθος του καθρέφτη", "Η άποψη του Ντελφτ", "Οι μοιραίοι του Βερολίνου" και "Πολύ δύσκολο", που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στα περιοδικά "Το Δέντρο" και "Το Τέταρτο", μεταξύ 1986-1987.

Το βιβλίο της "Αναμνήσεις από την κατοχή" χωρίζεται σε δύο μέρη. Το Α΄ μερός είναι ποιητικό. Στο Β' μέρος καταχωρίζονται μερικά σύντομα αντιπρωσοπευτικά διηγήματα της από τη ζοφερή μα και επεική εκείνη περίοδο της κατοχής και τη ηρωϊκής αντίστασης του λαού μας ενάντια στις φασιστικές ορδές των ναζιστών.

Αθήνα, 1960 - 1998. Μια κλεφτή ματιά στην τότε ζωή της πόλης, μέσα από την καθημερινότητα μιας οικογένειας. Τα συμβάντα και τα ευτράπελα σε μικρά κείμενα, γραμμένα με πολύ χιούμορ που αφήνουν στον αναγνώστη μια μικρή αίσθηση νοσταλγίας.

Συλλογή διηγημάτων που περιστρέφεται γύρω από τον κυρίαρχο άξονα της φαντασίας με πρωταγωνιστές τα ζώα, τη φύση, τα χρώματα και στο τέλος τον άνθρωπο, ο οποίος απομυθοποιείται και εν τέλει απογυμνώνεται από την κατ' εικόνα σάρκα του. Οι χίμαιρες, οι μινώταυροι, οι σφίγγες, ο Πήγασος, ο Κένταυρος, οι ιπποπόταμοι παρελαύνουν αγέρωχοι και συμμετέχουν σε ένα συμβολικό παιχνίδι, καθώς δεν υπάρχει ήρωας που να μην αποτελεί και ένα σύμβολο, να μην πολιορκεί και κάποια αλληγορία. Και εδώ έρχεται να αναδυθεί ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του βιβλίου: ότι δεν αποτελεί απλώς ένα δέσι...

Έξι σύντομες ιστορίες, με γεύση από θαλασσινό νερό και μυρουδιές από το χώμα της φτωχής κυκλαδίτικης γης μετά την πρώτη φθινοπωρινή βροχή, έρχονται στο προσκήνιο σαν σπιλιάδες, αναζωπυρώνοντας τη φλόγα της μνήμης λίγο πριν το πέπλο της λησμονιάς σκεπάσει για πάντα τα χνάρια που άφησαν στο διάβα τους άνθρωποι απλοί, άνθρωποι του στεριανού και του θαλασσινού μόχθου, που εκφράστηκαν στη ζωή τους με τέχνη και ομορφιά. Έξι σύντομες ιστορίες που σκιαγραφούν στιγμιότυπα από τη ζωή στο νησιώτικο χωριό και στη μικρή παραλιακή πόλη, χτισμένη από πολύ παλιά στην άκρη της αττικής γης·...

Συνεπαρμένος από τις αξέχαστες μνήμες του χωριού μου, νιώθω αδύναμος να ξεφύγω από τη μάισσα ομορφιά του! Γι' αυτό και, κάθε τόσο, με φέρνουν τα βήματά μου κοντά σ' αυτό, που μου γεμίζει την καρδιά απ' αναγάλλιο, μα κι από καημό ανάκατο μαζί. Κι από καημό, γιατί δε βλέπω τίποτα από τους παραμυθένιους παλιούς καιρούς και τις χαμένες ζωές του! Κι όμως για 'κείνες τις μνήμες πηγαίνω, κι ας είν' αγκαθερές! Τις νιώθω σαν τ' ακριβότερο όνειρο και σαν το πιο γλυκό σκίρτημα ζωής στις στέπες ερμιές της αποξένωσης και της τραγικής μοναχικότητάς μου μέσα στη σημερνή πολυάνθρωπη, κι όμ...

Μια εύθραυστη πόλη. Ένας Μυροβλύτης Άγιος. Ο δικός της. Υδαρείς και διάφεγγες εικόνες γεννιούνται και πεθαίνουν ανάμεσα από την στενόχωρη ανάσα των κτιρίων. Στην παραλία, οι φανοστάτες -αδιόριστοι βιγλάτορες επιτηρούν το πέταγμα των γλάρων καθώς αξαίνουν με όνειρα τη μέρα. Εννιά ιστορίες, εννιά κόσμοι, ανοίγουν τη σιωπή τους πάνω από τις πλατύφυλλες ακακίες της Εγνατίας οδού. Κι ίσως ακόμα πιο πέρα. Αθέατος επισκέπτης μπορείς ν' ατενίσεις ανθρώπους βασανισμένους, καθημερινούς, διαβατάρηδες, να βιώνουν τρυφερές και ευαίσθητες ιστορίες κάτω από την υγρή εσάρπα της νύχτας. Κα...

Μια ευαίσθητη πόλη. Ένας Μυροβλύτης Άγιος. Ο δικός της. Υδαρείς και διάφεγγες εικόνες γεννιούνται και πεθαίνουν ανάμεσα στη στενόχωρη ανάσα των κτιρίων. Στην παραλία, οι φανοστάτες. αδιόριστοι βιγλάτορες, επιτηρούν το πέταγμα των γλάρων καθώς αξαίνουν με όνειρα τη μέρα. Εννιά ιστορίες, έντεκα κόσμοι, ανοίγουν τη σιωπή τους πάνω από τις πλατύφυλλες ακακίες της Εγνατίας οδού. Κι ίσως ακόμα πιο πέρα. Αθέατος επισκέπτης μπορείς ν' ατενίσεις ανθρώπους βασανισμένους, καθημερινούς, διαβατάρηδες, να βιώνουν τρυφερές και ευαίσθητες ιστορίες κάτω από την υγρή εσάρπα της νύχτας. Και τ...

"Ήμουν έτοιμη να τους πνίξω, η πατούσα μου πίεζε το σημείο της καρωτίδας, δεν θα δίσταζα, το παραδέχομαι, όταν μπήκε μέσα η λύκαινα των ονείρων μου. Αυτή που έχεις στον καμβά επάνω στη σοφίτα. Τρόμαξα, πάγωσα, ακινητοποιήθηκα. Με το κεφάλι της με έσπρωξε στην άκρη. Από φόβο έκλεισα τα μάτια μου, άκουγα με πόση μανία τους ξέσκιζε, και τις φοβισμένες κραυγές τους. Όταν στο χώρο βασίλεψε ησυχία, τότε άνοιξα τα μάτια μου και τους αντίκρισα στην κατάσταση που τους είδες και συ..."

Τρεις διαφορετικές ιστορίες, τρεις ανατροπές. Γιατί ανατροπές πάντα εμφανίζονται στη ζωή των ανθρώπων. Η δύναμη της πίστης και της θέλησης. Η περηφάνια μπροστά στο θάνατο. Τέλος, μια περιπλάνηση στις γειτονιές των Εξαρχείων.