Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν κανόνας είναι ο χρόνος να λειτουργεί αρνητικά για τους περισσότερους συγγραφείς και το έργο τους, η λαμπρή εξαίρεση του Μιχαήλ Μητσάκη έρχεται να διαψεύσει - ή να επιβεβαιώσει - τον κανόνα. Απαράμιλλος στυλίστας, οξύς παρατηρητής της ζωής, γλωσσικά και κοινωνικά απροσάρμοστος, με προδρομικά στίγματα μιας νέας γραφής, προσφέρεται σήμερα σε μια καινούργια ανάγνωση, σχεδόν αποκαλυπτική από ορισμένες πλευρές. Ασφαλώς η εκρηκτική παρουσία του Μιχαήλ Μητσάκη δεν άφησε αδιάφορους τους συγκαιρινούς του και γνώρισε θερμά εγκώμια ( " Κάλβο του πεζού λόγου" τον αποκάλεσε ο Παλαμάς...

Καθόμαστε και κουραζόμαστε και γράφουμε... Τι γράφουμε και... γιατί; Το γιατί που ριμάρει με το γατί. Το γατί μες στο Φλεβάρη έχει αξία! Τούτη τη στιγμή είναι Μάρτης γεμάτος... Σωρό τα χαρτιά στοιβάζονται στ' άτσαλα τραπέζια, στις αρχειοθήκες να ξεχειλούν απ' τα συρτάρια. Κάπου να τα βολέψεις... Αλλά, πού ξέρεις... και πάλι, το γιατί -αυτό το γιατί, αυτό! Λοιπόν, να, μια ζωή υπήρξε στη φασαρία μέσα και στη ατσαλοσύνη, όχι την ανεμελιά, των χαρτιών. Ως συντάκτης ύλης μάλιστα, που τόσες δεκαετίες τα σακάτεψε στο παλιομάγαζο, κι όλο με τα έναντι και έναντι την έβγαλε μέχρι τη...

Χωρίς αξία λόγου πρότυπα και χωρίς οδηγούς στον ελληνικό χώρο, ο Γ. Βιζυηνός με τα άλλα έξι όλα κι όλα διηγήματά του (δημοσιευμένα όλα σχεδόν μέσα σε δύο χρόνια, 1883-84) γίνεται ο ίδιος πρότυπο και οδηγός για το δρόμο που, υποχρεωτικά πια, έπρεπε να βαδίσει η ελληνική πεζογραφία: από τη θεματογραφία στην ουσία. Με τον Γ. Βιζυηνό σημαδεύεται το τέλος της προϊστορίας του ελληνικού διηγήματος, η αποφασιστική στροφή από τη συμβατική και επίπεδη αφήγηση στην ανίχνευση της εσωτερικής περιπέτειας του ανθρώπου. Την "αυτοβιογραφία" του ουσιαστικά (αλλά με πόση διακριτικότητα......

Χωρίς αξία λόγου πρότυπα και χωρίς οδηγούς στον ελληνικό χώρο, ο Γ. Βιζυηνός με τα άλλα έξι όλα κι όλα διηγήματά του (δημοσιευμένα όλα σχεδόν μέσα σε δύο χρόνια, 1883-84) γίνεται ο ίδιος πρότυπο και οδηγός για το δρόμο που, υποχρεωτικά πια, έπρεπε να βαδίσει η ελληνική πεζογραφία: από τη θεματογραφία στην ουσία. Με τον Γ. Βιζυηνό σημαδεύεται το τέλος της προϊστορίας του ελληνικού διηγήματος, η αποφασιστική στροφή από τη συμβατική και επίπεδη αφήγηση στην ανίχνευση της εσωτερικής περιπέτειας του ανθρώπου. Την "αυτοβιογραφία" του ουσιαστικά (αλλά με πόση διακριτικότητα......

Φορώντας τα μαγικά γυαλιά των παραμυθιών, προσπαθώ να μπω στο ναό του καιρού μας και να διακρίνω ψηλά στους θόλους της οροφής του, τις φοβερές τοιχογραφίες που με χρώματα, ήχους και κινήσεις ορίζουν και κατέχουν τη ζωή μας. Γ. Μ.