Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει! Και μάλιστα μιλάει. Μόνο όμως με τον Γιάννη και την Ειρήνη, ή αλλιώς τον Βάνια και την Ίρα, δυο αδέλφια που ζουν με τους γονείς τους εξόριστοι στη Μόσχα. Ένα πάνινο γαϊδουράκι, δώρο του θείου Πλάτωνα από την Ελλάδα, με ένα φερμουάρ στο στήθος που κρύβει μέσα μια κόκκινη καραμέλα, την καρδιά του, γίνεται ο αχώριστος φίλος των παιδιών στον οποίο λένε όλα τα μυστικά και τις σκέψεις τους. Με αρχηγό την πανέξυπνη και σοφή Ίρα καταστρώνουν ένα μεγάλο σχέδιο. Στην πορεία όμως θα αλλάξουν γνώμη... "Η Άλκη Ζέη δεν ξεχνάει ποτέ το παιδί. Δεν ξεχνάει...

"...Ωστόσο, είναι έξυπνο παιδί, παίρνει τα γράμματα, φορές τα βράδια στο κρεβάτι γίνεται παιδί κανονικό, τρυφερό, στα δέκα του χρόνια μου ζητάει να του διαβάζω παραμύθια. Τον περασμένο μήνα ήθελε να του διαβάσω το "Μικρό Πρίγκιπα". Δυο βράδια ξενυχτήσαμε, κι όταν τελείωσε η ιστορία, ο Πασχάλης γύρισε την πλάτη του κι ούτε που μου μίλησε. Όμως εγώ ξέρω πως έκλαιγε... Γιατί πρέπει ο Πασχάλης να πληρώνει την ύπαρξή του στη ζωή; Αυτός είναι υπεύθυνος για τον ερχομό του στον κόσμο;..." Ένας δάσκαλος, ένας ατίθασος μαθητής, μια δυναμική μητέρα... Πρόσωπα και συναισθήματα συγκρ...

27 Οκτωβρίου 1940: θα τη θυμάται αυτή τη μέρα ο Πέτρος γιατί πέθανε το τριζόνι του. Θα τη θυμάται γιατί την επομένη ακούει τη φωνή της μητέρας του να λέει: "Σήκω... έγινε πόλεμος. δεν ακούς τις σειρήνες;" Όταν οι Ιταλοί έφτασαν στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος ήταν εννιά χρονών, είχε μια χελώνα για κατοικίδιο, αγαπούσε με πάθος τις αμερικάνικες ταινίες και γνώριζε τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία. Τώρα όμως τον βιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη, αρχίζοντας έναν μεγάλο περίπατο - μια βόλτα στην Αθήνα της...

27 Οκτωβρίου 1940: θα τη θυμάται αυτή τη μέρα ο Πέτρος που πέθανε το τριζόνι του. Θα τη θυμάται γιατί την επομένη ακούει τη φωνή της μητέρας του να του λέει: "Σήκω..., έγινε πόλεμος. Δεν ακούς τις σειρήνες;" Όταν ο πόλεμος έφτασε στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος ήταν εννιά χρονών, είχε μια χελώνα για κατοικίδιο, αγαπούσε με πάθος τις αμερικάνικες ταινίες και γνώριζε τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία του. Τώρα όμως τον βιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη, αρχίζοντας έναν μεγάλο περίπατο, μια βόλτα στην Αθήνα...

Το ανθρωπάκι μου όμως δεν έμοιαζε χαμένο ούτε τρομαγμένο ούτε πεθαμένο από την κούραση, την πείνα και τη δίψα. Δεν έμοιαζε καθόλου με χαμένο παιδί μέσα στην έρημο, μίλια και μίλια μακριά από τον κόσμο. Όταν επιτέλους βρήκα τη λαλιά μου, κατάφερα να ψελλίσω: - Μα... τι γυρεύεις εδώ πέρα; Τότε μου ξανάπε λέξη λέξη σαν να μιλούσε για κάτι πολύ σοβαρό: - Σας παρακαλώ... ζωγράφισέ μου ένα προβατάκι...

Άλλο να γράφεις και να υποδύεσαι τα πλάσµατα της φαντασίας σου και άλλο να γράφεις απροσχηµάτιστα, χωρίς καµιάν άλλη φιλοδοξία, εκτός από την κατάθεση της στιγµής. Γράφεις για τον Δηµήτρη Χατζή, τον Γιώργο Χειµωνά, τη Μέλπω Αξιώτη, τον Άρη Αλεξάνδρου, τον Γιάννη Ρίτσο. Γράφεις για την εκδότρια Νανά Καλλιανέση. Σχεδιάζεις τρία µικρά κοµµάτια που θα µπορούσαν να είναι πεζογραφήµατα. Γράφεις πλήρης θυµού για τη µεταδικτατορική επιφάνεια - "θυµός δε από της θύσεως και ζέσεως της ψυχής έχοι αν τούτο το όνοµα", λέει ο Σωκράτης στον Κρατύλο του Πλάτωνα. Γράφεις δυο κοµµάτια για...

Άλλα είναι να γράφεις και να υποδύεσαι κι άλλο να γράφεις απροσχημάτιστα, χωρίς καμιά άλλη φιλοδοξία, πάρεξ της στιγμής εκείνης τη διάθεσή σου. Γράφεις για τον Δημήτρη Χατζή, τον Γιώργο Χειμωνά, τη Μέλπω Αξιώτη, τον Άρη Αλεξάνδρου, τον Γιάννη Ρίτσο· γράφεις για την εκδότρια Νανά Καλλιανέση· σχεδιάζεις τρία μικρά κομμάτια που θα μπορούσαν να είναι πεζογραφήματα, αλλά εσύ το ξέρεις ότι δεν είναι, τα γράφεις όμως για να τα δώσεις σε περιοδικά και αφιερώνεις τα δυο σε δυο φίλες σου, το άλλο, τώρα, στον πεζογράφο Γιώργο Ιωάννου· γράφεις πλήρης θυμού για τη μεταδικτατορική επιφάν...

"Μα γιατί, γιατί να την πάρει μαζί του; Έπρεπε να την είχε αφήσει εκεί που τη βρήκε, με το ματωμένο σκύλο αγκαλιά... τόσα σπίτια γκρεμισμένα, τόσοι νεκροί, τόσα ορφανά..." Η Μαρία είναι ένα θύμα της αγριότητας του πολέμου. Στην πατρίδα της, το Ιράκ, οι έξυπνες βόμβες των Αμερικανών τής στερούν γονείς, σπίτι, το αγαπημένο της σκυλάκι. Χωρίς κανέναν στον κόσμο, βουβή, βρίσκεται σε μια ξένη χώρα, την Ελλάδα, για να διεκδικήσει το δικαίωμα στην αγάπη, το δικαίωμα στη ζωή. Ένα ορφανό παιδί δεν είναι ένα αδέσποτο σκυλί... Αυτό, όμως, που ο πόλεμος της στερεί άδικα θα καταφέρε...

Κλασικό αισθηματικό μυθιστόρημα που βασίστηκε και η ταινία "Ανεμοδαρμένα ύψη" (1939).

Ο Τότος και η Τοτίνα, δυο δίδυμα αδερφάκια, τρελαίνουν τους γονείς τους με τις ζαβολιές και τα καμώματά τους. Ο Κος και η Κα Τοτινοπούλου θέλουν τα αγγελούδια τους να είναι φρόνιμα και καλά παιδιά, να μην κάνουν ποδήλατο -γιατί μπορεί να χτυπήσουν!- να μην παίζουν μπάλα - γιατί μπορεί να σπάσουν κανένα βάζο! Ο Τότος και η Τοτίνα προσπαθούν να υπακούσουν, όμως δεν τα καταφέρνουν πάντα... Έτσι μπερδεύουν τη δασκάλα τους όταν ένας από τους δύο δεν ξέρει μάθημα, μπαλώνουν όλες τις τρύπες των ρούχων των γονιών τους για να τους ευχαριστήσουν (ακόμη και αυτές που μπαίνουν ο λαιμό...

Τρία παραμύθια που ταξίδεψαν μέσα στα χρόνια από στόμα σε στόμα. Τρεις απλές ιστορίες, ευαίσθητες και συγκινητικές, που η καθεμιά τους μεταφέρει κι από ένα ουσιαστικό μήνυμα. Η ζωή μαθαίνει στον Φαντασμένο πως μόνο η αντιμετώπιση και η αποδοχή της πραγματικότητας οδηγεί στην αληθινή ευτυχία. Ο Γιάννης ο στρατιώτης μάς μιλά για τη φιλία, για τη δύναμη που αποχτούν οι άνθρωποι όταν ενώνουν τις τύχες τους, δύναμη ικανή ν' ανατρέψει κάθε αδικία. Και τέλος, ο στρατάρχης είναι η φωνή της αγάπης, που καταδικάζει τον πόλεμο και το θάνατο επιλέγοντας ολόψυχα τη χαρά της ζωής.

Είναι η σύγχρονη εκδοχή του γνωστού μας Κοντορεβυθούλη. Σ' αυτή την ιστορία τον λένε Φρίκο. Κανονικά θα έπρεπε να τον λένε Φρικτό, με αυτά που κάνει, αλλά φαίνεται πως η συγγραφέας ξέρει κάτι παραπάνω. Παρασύρει, λοιπόν, ο Φρίκος τα άλλα 6 αδέρφια του σε μια περιπέτεια που τελικά θα τους βγει σε καλό. Γιατί, αν και θα περάσουν δυσκολίες, θα μάθουν ότι το ψέμα και η πονηριά, ενώ στην αρχή είναι αποτελεσματικά μέσα για να πετύχουμε ένα σκοπό, τελικά γυρνάνε μπούμεραγκ. Και ως μπούμεραγκ, κάνουν κακό σε αυτούς που το χρησιμοποιούν αλλά και σε όσους τα επιδοκιμάζουν. Το όμορφο...

Ο δεκάχρονος Αντώνης και ο παππούς του ο Μάριος περνούν όλα σχεδόν τα απογεύματα μαζί. Ο παππούς, συνταξιούχος ηθοποιός, του διηγείται πολλές και απίθανες ιστορίες από όλα όσα έχει ζήσει. Ο Αντώνης όμως δεν τον πιστεύει, γιατί τις περισσότερες φορές οι ιστορίες που του αφηγείται ο "ψεύτης παππούς" τού φαίνονται υπερβολικές και απίστευτες. Για τη γιαγιά όμως ο παππούς δε λέει κουβέντα. Ένα οικογενειακό μυστικό θα έρθει σιγά σιγά στο φως κι έτσι ο Αντώνης θα ωριμάσει και θα καταλάβει τελικά την αλήθεια του "ψεύτη παππού".