Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο για το κήρυγμα ως performance μας επιστρέφει σε καιρούς όπου ο εκκλησιαστικός λόγος των πατέρων πρόσφερε από τον άμβωνα μια έντονη δραματική εμπειρία. Κατά έναν παράξενο τρόπο η θεατρομάχος Εκκλησία, από το Βυζάντιο έως τη νεώτερη εποχή, διατήρησε ένα ιδιαίτερο κανάλι για την υποκριτική και τη μίμηση των ανθρωπίνων παθών και καταστάσεων, με σκοπό να προσφέρει νοήματα, σκέψεις, υποσχέσεις και ελπίδες, να ανοίξει ένα παράθυρο θέας προς τα ουράνια. Η βασική πρόθεση του συγγραφέα είναι να αναδείξει τον θεατρικό χαρακτήρα του κηρύγματος και να διευρύνει τον προβλημ...

Το παρόν βιβλίο είναι εμπνευσμένο από εμπειρίες των δύο τελευταίων ετών του συγγραφέα, το οποίο γράφει ως ημερολόγιο.

[...] Η σωτηρία του ανθρώπου νοείται και βιούται ως συμμετοχή και αναμόρφωσι εις το αρχαίον κάλλος. Το θείον κάλλος σώζει τον άνθρωπο όχι μαγικά, εν αγνοία του, ούτε έξωθεν, διά της βίας· έτσι, θα τον υποτιμούσε. Αντιθέτως, ο άνθρωπος σώζεται τιμώμενος, με το να γίνη ο ίδιος καλλιτέχνης, πηγή κάλλους και σωτηρίας για τους πολλούς· "πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον. Να γεννηθή απ' όλη του την ύπαρξι, ως ευχαριστία, η δοξολογία προς τον Θεό. [...] (απόσπασμα από τη σελ. 55 του βιβλίου)

Όταν ο ποιητής Θεός καλεί τον ποιητή Άνθρωπο και του δίνει το Στέφανο της Ζωής στον Υιό του Ανθρώπου πάει να πει πως ο κόσμος μας αξίζει να ομορφύνει. Αξίζει να γίνει στα στερνά του παραμύθι. Το μυστικό της ποίησης αυτής είναι η Αληθινή αγάπη όπως λένε και τα ιερά γράμματα της κούπας του αγγέλου μου που βγήκε από το βιβλίο της Ζωής κι οι γραφές το είπαν η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Τον Θεό του παρελθόντος τον σκοτώσαμε, για το Θεό του παρόντος οι πράξεις μας δείχνουν ν' αδιαφορούμε κι ακούω το Θεό του μέλλοντος να μου γνέφει: "Διαλέγω την ήσυχη σφραγίδα του τάφου μου κι η κάθ...

Τί είναι το Ιερόν και ποια σημασία του; Ο Ρούντολφ Όττο πρεσβεύει πώς η ορθολογική πλευρά τής διανόησης και η μη ορθολογική πλευρά της ψυχής συνιστούν την θεότητα. Το ανορθολογικό στοιχείο πρωταγωνιστεί στο βίωμα του ιερού και δεν συγκρούεται με το ορθολογικό. Η θρησκεία προκαλεί την ένωση των αντιθέτων, συνεπώς μπορούμε να πούμε πώς η θρησκεία είναι αρμονία. Το απόλυτο βιώνεται αλλά δεν ορίζεται.

Ο Πάουλ Τίλλιχ (1886-1965) κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους διανοητές του εικοστού αιώνα. Φιλόσοφος και θεολόγος, προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα της εποχής μας συνενώνοντας την παράδοση της δυτικής σκέψης: αρχαίας ελληνικής, χριστιανικής και δυτικοευρωπαϊκής. Το θάρρος της υπάρξεως είναι η αντίσταση στην αγωνία της μοίρας του σύγχρονου ανθρώπου, η αντίδραση στην αγωνία του θανάτου, στην αγωνία ελλείψεως νοήματος, στην αγωνία της ενοχής. Θάρρος έχει όποιος "βλέπει την άβυσσο με μάτια αετού, όποιος με νύχια αετού πιάνει την άβυσσο",...

- Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας; - Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο; Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους. Γνωστός και ως "πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας" αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας. Αυ...

Το "Θαλασσινό κοιμητήριο" είναι μία από τις σημαντικότερες εκφράσεις της "καθαρής ποίησης", ποίημα με θέμα τη φθορά και τον θάνατο, που όμως το διαπερνά μια αίσθηση της ύπαρξης τόσο δυνατή, ώστε να καταλήγει σε μια δοξαστική ελεγεία της ζωής.

Ευρύτατα γνωστός στο παγκόσμιο κοινό από τα μεγάλα του έργα ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι έχει και μία άλλη, λιγότερο γνωστή, πλευρά, εκείνη του επιφυλλιδογράφου και του σχολιαστή της σύγχρονης με αυτόν περιρρέουσας πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής πραγματικότητας. Η πλευρά αυτή του δημιουργικού του έργου φωτίζεται μέσα από τα άρθρα, τα σχόλια, τις επιφυλλίδες και τα δοκίμια που κατά καιρούς δημοσίευσε, τόσο στον ημερήσιο όσο και στον περιοδικό Τύπο της Ρωσίας κατά την διάρκεια της πολυετούς του παρουσίας στα γράμματα και τις τέχνες της μεγάλης αυτ...

Καθ' όλη τη διάρκεια του 1876 ο Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι με θαυμαστή επιμέλεια συνεχίζει να γράφει και να εκδίδει μόνος του το "Ημερολόγιο του συγγραφέα". Η επιτυχία που γνώρισε ανάμεσα στο κοινό, οι κριτικές που δημοσίευαν άλλα περιοδικά άλλα και η πολεμική του συγγραφέα για ορισμένα φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας του έδιναν κουράγιο να συνεχίζει. Στα τεύχη του περιοδικού που περιλαμβάνονται στον παρόντα, δεύτερο τόμο της ελληνικής μετάφρασης, ο έλληνας αναγνώστης θα παρακολουθήσει την σκέψη του συγγραφέα για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και κυρίως για το περίφημο "Ανα...

Ευρύτατα γνωστός στο παγκόσμιο κοινό από τα μεγάλα του έργα ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι έχει και μία άλλη, λιγότερο γνωστή, πλευρά, εκείνη του επιφυλλιδογράφου και του σχολιαστή της σύγχρονης με αυτόν περιρρέουσας πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής πραγματικότητας. Η πλευρά αυτή του δημιουργικού του έργου φωτίζεται μέσα από τα άρθρα, τα σχόλια, τις επιφυλλίδες και τα δοκίμια που κατά καιρούς δημοσίευσε, τόσο στον ημερήσιο όσο και στον περιοδικό Τύπο της Ρωσίας κατά την διάρκεια της πολυετούς του παρουσίας στα γράμματα και τις τέχνες της μεγάλης αυτ...

Καθ' όλη τη διάρκεια του 1876 ο Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι με θαυμαστή επιμέλεια συνεχίζει να γράφει και να εκδίδει μόνος του το "Ημερολόγιο του συγγραφέα". Η επιτυχία που γνώρισε ανάμεσα στο κοινό, οι κριτικές που δημοσίευαν άλλα περιοδικά άλλα και η πολεμική του συγγραφέα για ορισμένα φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας του έδιναν κουράγιο να συνεχίζει. Στα τεύχη του περιοδικού που περιλαμβάνονται στον παρόντα, δεύτερο τόμο της ελληνικής μετάφρασης, ο έλληνας αναγνώστης θα παρακολουθήσει την σκέψη του συγγραφέα για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και κυρίως για το περίφημο "Ανα...

Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η σύγχρονη ελληνική ζωγραφική γέρασε απότομα. Μάταια ψάχνει, έρποντας, την παιδική της ηλικία, αφού δεν έχει αποφασίσει ακόμη να πληρώσει το τίμημα. Στο βασίλειο της παιδικότητας μπορεί να την οδηγήσει μόνο όποιος έχει μεγάλη θητεία στην ταραχή.

[...] Η παρούσα έρευνα έχει ως κεντρικόν άξονα την υπό το όνομα του Ν. Βάμβα φερομένην Μετάφρασιν της Αγίας Γραφής. Συνοπτικώτερον διαλαμβάνει περί της υπό του Αρχιμανδρίτου (και είτα Μητροπολίτου Τορνόβου) Ιλαρίωνος του Σιναΐτου χάριν της B.F.B.S. συνταχθείσης Μεταφράσεως ολοκλήρου της Α. Γρ. εν Κων/λει. Μεταξύ των δύο τούτων Μεταφράσεων υπάρχει ιστορική σχέσις. Διότι, καίτοι πρόκειται περί δύο σαφώς διακρινομένων και ανεξαρτήτων απ' αλλήλων Μεταφράσεων, αποτελούν αμφότεραι διαδοχικά στάδια μιας και της αυτής προσπαθείας της Βιβλικής Εταιρείας προς δημιουργίαν Μεταφράσεως...

Από τα πλατωνικά κείμενα και τα νεοπλατωνικά στα ινδικά, τα ιουδαϊκά, τα σουφικά, από το όραμα του Παύλου στις ησυχαστικές εμπειρίες της θέας του Θαβωρίου φωτός, στην πνευματική ζωή των ανθρώπων συναντούμε το φαινόμενο της εμπειρίας του θεϊκού φωτός, που με τη σειρά του πιστοποιεί την ενεργό παρουσία του φωτός στην ζωή του ανθρώπου και συγχρόνως δηλώνει το άνοιγμα του ανθρώπου από τον κόσμο του σκότους και της άγνοιας σε έναν κόσμο πνευματικό.

Κορυφαίος ο έρωτος, που η δύναμή του ξεσηκώνει για έναν αγώνα όπου δεν υπάρχουν προγνωστικά. Κι εκείνες οι ανθρώπινες σχέσεις, πολυκύμαντες και πολύπλοκες, έχουν πρωταρχικό λόγο υπάρξεως, ακόμη κι αν εμπαίζουν ή κινούνται σαν τον άνεμο που όπως θέλει πάει! [...] Η αγωνία ασκεί σε όλους μια ξεχωριστή γοητεία! [...] Το πάθος για το αποτέλεσμα αψηφά εμπόδια και όρια. Ο συγγραφέας Διονύσης Γαρμπής ετοιμάζει την ομιλία για την ημέρα που θα του απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ. Η Βάσια, η γραμματέας στην οποία υπαγορεύει το κείμενο του, γνωρίζει πολύ καλά τα σημερινά του προβλήματ...

Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι η θεραπεία που, όσο παράξενο και αν ακούγεται, επιτυγχάνεται αποκλειστικά με τις ψυχοσωματικές μας δυνατότητες. Πονοκέφαλοι, άγχος, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, σύνδρομο εντερικών διαταραχών, ινομυαλγίες, ή και πιο "δύσκολες" ιατρικά παθήσεις όπως η πολλαπλή σκλήρωση (σκλήρυνση κατά πλάκας) είναι μερικές μόνο από τις περιπτώσεις, που ως κοινό παρονομαστή έχουν μάλλον κάποιο ασυνείδητο άγχος.