Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για να κρύβει ο άνθρωπος μια επίμονη δίψα για κάτι που μοιάζει -στον σχετικό κόσμο μας- ανύπαρκτο, θα πρέπει κάπου, κάπως, να υπάρχει. Ναι, υπάρχει ο αληθινός έρωτας που όλοι γυρεύουμε, σπάνια αλλά συμβαίνει, γι' αυτό επιμένουμε. Ναι, υπάρχει η νέα γη που υποψιαζόταν μαγνητισμένος ο Κολόμβος. Ναι, υπάρχει ο θεός που μας τραβάει ακόμα και να μαρτυρήσουμε. Και ναι, ο ιδανικός, τέλειος πατέρας, υπάρχει. Δεν είναι μόνο σκληρός, εξουσιαστής, ερωτικός αντίζηλος, απογοητευμένος από τον γιο και ο γιος απογοητευμένος από τον πατέρα, πήχυς σαδιστικά υψηλός ισόβια, και όλα όσα διατυπ...

Μετά τη σφοδρή σύγκρουση του αυτοκινήτου της με την νταλίκα, η Άννα βρίσκεται να αιωρείται στο κενό. Κάτω η θέα του ατυχήματος. Δίπλα της, η Αννούλα, την καυτηριάζει, την κατηγορεί, την καταγγέλλει. Να κι ο Παναγιώτης, ο ουράνιος οδηγός της. Νέος, ωραίος... και άγγελος. Τρεις διαφορετικές οντότητες σ' ένα αναπόφευκτο συναπάντημα πλανώνται πάνω από τη γη κάνοντας αδιάκριτες καταδύσεις στα σκοτεινά μονοπάτια της ζωής της. Προορισμός της Άννας ο παράδεισος... Αλλά ο Παναγιώτης θέτει έναν όρο απαράβατο για να την οδηγήσει εκεί. Κι εκείνη αναγκάζεται για τις επόμενες σαράν...

Η αποδόμηση του κοινωνικού και η απενεχοποίηση της απληστίας, η ατομιστική ευδαιμονία και η αδιαφορία για τον άλλο, η εμπορευματοποίηση των πάντων και η οικολογική αποσύνθεση, συνιστούν τις κύριες παραμέτρους της επικρατούσας σήμερα κοσμοθεωρίας. Αποτέλεσμα τούτων η συσσώρευση του πλούτου σε ολοένα και λιγότερους ανθρώπους, η αύξηση του χάσματος πλούσιων και φτωχών, η εξαθλίωση μεγάλου πληθυσμού της γής.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της δημώδους μετάφρασης του Βίου του οσίου Αντωνίου, που παραδίδει ο χρονολογικά τελευταίος καταλογογραφημένος κώδικας των ελληνικών χειρογράφων της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης της Βενετίας, έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα μεταβυζαντινό κείμενο που τολμά να αναμετρηθεί με ένα κλασικό συναξαριακό πρότυπο, γραμμένο από την μείζονα ίσως πατερική πένα του 4ου αιώνα, αυτή του Αθανασίου Αλεξανδρείας. Αναπόφευκτα, το ερευνητικό βάρος της παρούσας εκδοτικής εργασίας πέφτει κυρίως στη ρητή ειδοποίηση του ανώνυμου συντάκτη "απλά τη φράσει", δηλαδή...

Το παρόν δοκίμιο για την Απελπισία αποτελεί το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας. Στόχος είναι να αναλυθούν τα οντολογικά ζητήματα που αφορούν στην έρευνα για τη φύση του ανθρώπου, καθώς γίνεται αντιληπτό ότι η σχέση του ανθρώπου με το γίγνεσθαι καθορίζεται αποφασιστικά από τη διαχείριση της θνητότητάς του.

Μπορεί άραγε η ιστορία ενός λαού τριών χιλιάδων και πλέον χρόνων να συμπυκνωθεί σ’ ένα μυθιστόρημα; Και ποιοι θα είναι εκείνοι που στα πρόσωπά τους θα ενσαρκωθούν τα πάθη, οι αγωνίες και οι αγώνες ενός τόπου; Για το νησί της Κύπρου πρόκειται, όπου η αέναη πάλη του καλού με το κακό, του ελεύθερου φρονήματος με την υποταγή στη δουλεία, ρίζωσε, με το διάβα των καιρών, κι έγινε ένα με την ψυχή των ανθρώπων. Είναι γοητευτικό ν’ ανατρέξει ο αναγνώστης στη συναρπαστική διαδρομή των ηρώων τούτου του βιβλίου, που μέσα από τις αδυναμίες τους, τα ανεκπλήρωτα οράματα και τον έρωτά τους...

Ιστορικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στην Ίμβρο το 1953. Η Αντριάνα η ρωμιά και ο Σαμί ο τούρκος τελωνοφύλακας ερωτεύονται. Ο έρωτας αυτός θα ξυπνήσει την καχυποψία και τα τραύματα που παρέμεναν αγιάτρευτα ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Μπορούν άραγε οι ανθρώπινες καρδιές να γλυτώσουν από τις συμπληγάδες μιας αδυσώπητης συλλογικής μνήμης; Μια ιστορία που μηδενίζει το χρόνο και ανοίγει μια χαραμάδα στην ελπίδα για ένα κόσμο, όπου η αγάπη θα νικά το δίκιο του ισχυρότερου.

Ο Αντρέι Πλατόνοφ, αυτός ο μάστορας της γραφής, με το Αντισέξους γίνεται ο αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπος της ρωσικής πρωτοπορίας, στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Ουράνια και αβυσσαλέα, η δημιουργία του Αντρέι Πλατόνοφ ενθουσιάζει τους αναγνώστες και θυμώνει την εξουσία...

[...] To 1901 είναι η χρονιά που ο Πεσσόα γράφει τα πρώτα του ποιήματα στα αγγλικά. Αρχίζει να συνθέτει τον "Αντίνοο" στα 1915 και τον δημοσιεύει στα 1918. Κάπου ο ίδιος σημειώνει "ο Αντίνοος μπορεί να χαρακτηριστεί άσεμνο" ποίημα, και πως σ' αυτό εκφράζεται "πολύ ωμά". Ο ποιητής αρχίζει την εκτενή ποιητική του σύνθεση από τη στιγμή που ο Αντίνοος είναι ήδη νεκρός. Η ιστορία του ομολογημένου και σφοδρού έρωτα μεταξύ του αυτοκράτορος Αδριανού και του νεαρού Βιθυνού (φλογερού και σφοδρού κυρίως από την πλευρά του Αδριανού) είναι διάσημη και περιγράφεται κατά μοναδικό και αξε...

Άλλη μια φορά ο Γάννης Σουλιώτης μας συγκινεί, με μια ποιητική μετάφραση τώρα, που υπογραμμίζει το σεβασμό του για τον ποιητή, το θέμα του, και το ανθρώπινο συναίσθημα. Η νέα αυτή μετάφραση του ποιήματος του Φερνάντο Πεσσόα "Αντίνοος" όχι μόνο αναδεικνύει την ευαισθησία του ποιητή για τον ανθρώπινο πόνο, αλλά στρέφει και την προσοχή μας στην ποίηση και την τέχνη σαν τη μόνη εναλλακτική λύση στη μονιμότητα του θανάτου. Στο ερωτικό πάθος του Αδριανού και την απύθμενη θλίψη του για το χαμό του αγαπημένου Αντίνοου, ο ποιητής βρίσκει άλλη μια "μάσκα" που του επιτρέπει να ξεδι...

Εξερευνώντας την ικανότητα του εγκεφάλου να ερμηνεύει και να κατανοεί, ο Dr. Brian Boxer Wachler περιγράφει πως η αντίληψή μας μπορεί να είναι άλλες φορές κοντά στην πραγματικότητα και άλλες πιο κοντά στην ψευδαίσθηση ή στην αυταπάτη. Το πως διακρίνουμε την κάθε περίπτωση είναι η βάση για την βελτίωση της Αντιληπτικής Νοημοσύνης ( ΑΝ ).

Εύχομαι οι θετικές ιδέες και τα μηνύματα που πηγάζουν από τους ποιητικούς μου στοχασμούς, να ανθίσουν στην ψυχή και στο νου του αναγνώστη, με τον ίδιο τρόπο που υπαινίσσεται το μπουμπούκι στο εξώφυλλο αυτού του βιβλίου.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις μας σημαδεύουν, πλάθουν την προσωπικότητά μας, χαρτογραφούν τις περιπέτειες των συναισθημάτων μας, διαπλέκονται με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας, συμβάλλουν στην ευτυχία μας ή τη δυστυχία μας. Ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε ή μας αρρωσταίνει ή μας θεραπεύει. Και όταν λάβουμε υπ' όψιν πως οι σχέσεις μας δεν είναι μόνο εξωτερικά άλλα και ενδοψυχικά γεγονότα, με πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια στη ζωή, ή και με πρόσωπα που ζουν άλλα τα προσλαμβάνουμε διαστρεβλωτικά, τότε τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα.

Κάθε λόγος για την αγωγή προϋποθέτει μια συγκεκριμένη αντίληψη για τον Θεό, τον άνθρωπο και την κτίση. Συνεπώς και η προσωποκεντρική οντολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κομίζει τη δική της αντίληψη για την αγωγή του ανθρώπου, τη δική της εκδοχή για τα μέγιστα και πρωτεύοντα του βίου. Έτσι, ανθρωποποιός αγωγή είναι η αρμονική σχέση του ανθρώπου με το Θεό και, κατ' επέκταση, με τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του και τη φύση. Απελευθέρωση από τη φιλοδοξία, τη φιληδονία, τη φιλοχρηματία· ελευθερία για τη φιλοθεΐα, φιλανθρωπία, φιλαλληλία: ιδού τι είναι μία ανθρωποποιός αγωγή. Η...

Λείπουν τα μάτια σου πάνω απ' τα κόκκινα γεράνια τ’ αυτιά σου κλειστά στον παφλασμό του κύματος στην προκυμαία. Μπαίνει ένα πλοίο στο λιμάνι αλλά εσύ αδιαφορείς. Αναίτια όλα συμβαίνουν. Σόση ζωή και δεν ξυπνάς θόρυβοι από μηχανάκια, αλυσίδες που χωνεύει η θάλασσα και φως που τρέχει να προλάβει να φωτίσει τη σκόνη να δείξει τη ζωή που αιωρείται.

Kάθε κρίση, μικρή ή μεγάλη, μπορεί να αποβεί έναυσμα αναστοχασμού για το νόημα της ύπαρξης. Μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα: τι είναι ο άνθρωπος, ποιο είναι το νόημα της ζωής; Ανάλογα με την απάντηση διαμορφώνεται η σχέση Θεού και ανθρώπου, ανθρώπου και κοινωνίας, οικονομίας και πολιτικής, έθνους και οικουμένης, τοπικού και παγκόσμιου. Η άνθιση της συνείδησης είναι η μόνη απάντηση στην κλήση του Άλλου για συνοδοιπορία ζωής.