Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ήρωας του "Έφη. Από το Ευτυχία", o Φώτης λοιπόν, ξετυλίγει το "παραμύθι" της δικής του ζωής, σε ένα οικείο πρόσωπο της καθημερινότητας του. Μια αφήγηση- εξομολόγηση που ενώνει το κάποτε με το τώρα και έχει αφορμή την παράδοξη επανασύνδεσή του με τον έρωτα των νεανικών χρόνων που σημάδεψε τη ζωή του.

Ο όρος "εφαρμοσμένη λαογραφία" περιγράφει ένα φαινομένο "χρήσης" και μια πρακτική, η οποία συναντιέται κυρίως στις τέχνες αλλά δεν είναι άγνωστη και στην επιστήμη: η "χρήση" στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού σε γνωστικά πεδία και επίπεδα της κουλτούρας που δεν ανήκουν πια σ' αυτόν.

Τρέμεις πως, αν διακρίνεις το σφάλμα μία φορά, θα σαρωθεί στα μάτια σου ολόκληρος ο χάρτινος πύργος των πεπραγμένων σου. Μα αυτός υπάρχει μόνο σε μία παραίσθηση του μυαλού σου. [...] Παράτα το παρελθόν. Πές, "βλέπω ποιός είμαι τώρα". Σκέψου σε ενεστώτα για να ξεφύγεις από την κατείδωλη πλάνη. Δες αυτή την ώρα πως σφάλλεις και επίστρεψε δια νυκτός στη ζωή. Τόσο απλό! [...] Τι φοβάσαι να χάσεις, το μαρτύριο που ζεις;

Η φύση παραμένει πάντα ένα γοητευτικό αίνιγμα. Το σύμπαν περιφέρεται απροσπέλαστο μέσα στο κοσμικό χάος. Ο άνεμος θα παραμένει παντοτε αόρατος και το Απόλυτο ανεκπλήρωτο πάθος. Σκιά σκιών των όντων το βάθος. Θα έρχεται και θα παρέρχεται ο άνθρωπος ερήμην. Θα θέαται έκθαμβος την αισθητική αρμονία των όντων. Θα δοκιμάζει ακραίους συγκλονισμούς από το βαθύ μυστήριο του κόσμου. Θα εκμυθεύει προσφυώς το συναρπαστικό θάμβος αλλά και το επίτρομο δέος του Όντος. Θα λατρεύει το φως και θα αποστρέφεται το σκότος. Θα αναδύεται από το μυστήριο και θα καταδύεται στο μυστήριο και θα κατα...

"Έρωτας ή τίποτα", ένα βιβλίο για τον έρωτα σε καιρούς μεταμοντέρνους. "Έρωτας ή τίποτα", αφού ο έρωτας δεν αφορά ένα συναίσθημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά αποτελεί τη δυνατότητα να κατανοήσει κανείς εμπειρικά το νόημα της ύπαρξης. Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή. Τίποτα: Το κενό. Το άδειο. Η απουσία. Η εγκατάλειψη. Η ανυπαρξία. Ο θάνατος. Η εμπειρία των αδιέξοδων σεξουαλικών επαφών δίχως έρωτα, γίνεται η αφορμή για την αναζήτηση του ερώτα που θα αφορά όλη την ύπαρξη. "Έρωτας ή τίποτα" για όλους ε...

Το ημερολόγιο αυτό είναι μία κραυγή αγωνίας που φθάνει στ' αυτιά μας με καθυστέρηση 100 περίπου ετών, από την απομακρυσμένη στα βάθη της Ανατολικής Μικράς Ασίας ρωμέικη κοινότητα του Ερζερούμ, τη βυζαντινή Θεοδοσιούπολη. Πρόκειται για τη συγκλονιστική μαρτυρία της απέλασης από τις τουρκικές αρχές των τελευταίων Ρωμιών, γραμμένη μέσα στη δίνη των εξελίξεων που προκαλεί η λυσσαλέα πολιορκία της στρατηγικότατης αυτής πόλης από τα ρωσικά στρατεύματα, τον Ιανουάριο του 1916, μέσα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανεπανάληπτης αξίας αφήγηση για τον χώρο, τον χρόνο και τους ανθρώπους, γι...

Αφετηρία του βιβλίου είναι οι ιστορίες καρκινοπαθών, οι οποίοι, κατά την ψυχοθεραπεία τους, ανακαλύπτουν τον εαυτό έναν εαυτό που αγνοούσαν έναν εαυτό όμοιο με ήρωα παραμυθιού. Σήμερα ο καρκίνος έχει χαρακτηριστικά επιδημίας. Οι κοινωνίες επιχειρούν να τον απομονώσουν, ώστε οι απειλητικές φαντασιώσεις που διακινεί να μην στοιχειώνουν την καθημερινότητα.

Από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και επίμετρο του Αλέξανδρου Ίσαρη, το βιβλίο του Ράινερ Μαρία Ρίλκε "Επιστολές σε έναν νεαρό ποιητή", που εδώ και ογδόντα χρόνια δεν έπαψε να συγκινεί χιλιάδες αναγνώστες σε όλη την υφήλιο. Πρόκειται για δέκα επιστολές που έγραψε ο Ρίλκε από το 1903 ώς το 1908 στον Φράντς Ξάβερ Κάππους, σπουδαστή της Στρατιωτικής Σχολής της Βιέννης, που αργότερα έγινε πεζογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Ο ποιητής των "Ελεγειών του Ντουίνο" μιλάει για τη μοναξιά, τη ζωή, τη φύση, τον Θεό, το θάνατο, τον έρωτα, τη νεολαία και την καλ...

Αυτές οι γυναίκες της Μουργκάνας, σε ξένους τόπους, χωρίς τους άντρες τους, υπομένουν σιωπηλά, καρτερικά την τύχη τους με μια ήρεμη άλλα σταθερή αξιοπρέπεια, και όταν γυρίζουν στην Ελλάδα δεν κραυγάζουν, δεν κατεβαίνουν στους δρόμους, δεν υψώνουν τις γροθιές τους, όλο μίσος για κάποιους άλλους, ακόμα και γι' αυτούς που τις απέσπασαν βίαια από τον τόπο τους και από τα σπίτια τους. Ο "βυθός" των παιδοπόλεων, θα έλεγα, ήταν διαυγής. Ήταν η επιβίωση και η προστασία των ανηλίκων παιδιών, που οι σκληρές συνθήκες της εποχής δεν τους επέτρεπαν να επιβιώσουν στις εστίες τους. Φρον...