Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παρόν βιβλίο αποτελεί προσπάθεια να ερευνηθεί το παράδοξο ενός έθους "δομικού" της πολιτικής ζωής, κατάτο οποίο, αυτό το "συνυπάρχειν" ανάμεσα στην πολιτική πράξη καιτην ψευτιά αποτελεί, ταυτοχρόνως, σκάνδαλο μεν αλλά αποδεκτή, παραποιημένη μισοαλήθεια.

Το παρόν πόνημα επιχειρεί ακριβώς να φωτίσει και να καταγράψει τις συγκλίσεις και αποκλίσεις μεταξύ των δύο αυτών μεγάλων πολιτισμών, του αρχαίου Εβραϊκού και του αρχαίου Ελληνικού, που χάραξαν ανεξίτηλα την ιστορία του Δυτικού πολιτισμού.

Στο χωριό του Παγωτού, στην αγαπημένη γενέτειρα του Τολτό, η φράση που ακούς πιο συχνά στο δρόμο είναι: "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" Οι κάτοικοι αυτού του χωριού είναι άνθρωποι της τελευταίας στιγμής. Αποκαλούν τον καλό μαθητή φύτουλα και σπασίκλα. Ενώ τα σπίτια τους είναι καθαρά, πετάνε σκουπίδια στους δημόσιους χώρους. Οδηγούν νευρικά και τσακώνονται συχνά.Ένας άνθρωπος βασανίζεται σ' όλη του τη ζωή από μια τραυματική εμπειρία του παρελθόντος, ή ακόμη και από μια διαστρεβλωμένη αντίληψη της ζωής με την οποία γαλουχήθηκε. Μπορεί να συμβεί το ίδιο σ' ένα σύνολο ανθρώπων; Σ'...

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που εξελίσσεται το 1896. Ο Τηλέμαχος Καραμάνος, νεαρός υπαξιωματικός στην Ευελπίδων, θα καταφέρει το ακατόρθωτο. Στους Α΄ Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στην Αθήνα, Θα στεφθεί αργυρός Ολυμπιονίκης στην σπαθασκία, με τον Κουμπερτέν και τον Γεώργιο Α΄ να τον χειροκροτούν. Μια παράφορη αγάπη όμως θα αναστατώσει την ευζωία του και θα προκαλέσει τις ηθικές νόρμες της εποχής του..

Έλι Βίζελ, Μάριο Βάργκας Λιόσα, Ναντίν Γκόρντιμερ, Γκύντερ Γκρας, Ντέρεκ Γουώλκοτ, Ντόρις Λέσινγκ, Τζον Νας, Κενζαμπούρε Όε, Οκτάβιο Πας, Σιμόν Πέρες, Χάρολντ Πίντερ, Ιλιά Πριγκοζίν, Ζοζέ Σαραμάγκου, Αμάρτια Σεν, Άντριου Σκάλι, Ουόλε Σογίνκα, Ντέσμοντ Τούτου, Ααρών Τσιχανόβερ, Ντάριο Φο, Σέιμους Χίνι, Ρόουλντ Χόφμαν, Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης Όλοι, ό,τι κι αν κάνουμε στη ζωή μας, δοκιμάζουμε τις δυνάμεις μας, προσπαθούμε να πλησιάσουμε το άπιαστο, να αγγίξουμε τις φτέρνες του Θεού. Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα κοινά όρια για όλους, να κρατήσουμε περισσότερο την...

Η εποχή μας! Το μυθικό εξήντα! - όπως το λένε τώρα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια προδοσία. Θέλαμε να γλυτώσουμε όσο το δυνατό πιο γρήγορα από τη μιζέρια. Να απομακρυνθούμε με κάθε τρόπο απ’ αυτήν. Αυτό ήταν όλο. Ο τόπος μας φαινόταν στενός, όλα μας φαίνονταν στενά. Δεν ήμασταν παρά μόνο... άγρια επιθυμία. Κάθε λογής άγρια επιθυμία. Για τούτο κανείς μα κανείς, είτε άρχοντας - εξουσιαστής είτε πληβείος, δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει με κάποιο τρόπο τούς άλλους. Αλλά είχαμε ακόμα τα περιβόλια να μας ξεγελούν. Να μας φανερώνουν αθώους στα ίδια μας τα μά...

Ο Νεόφυτος ο Αμοργίνος είναι ένας από αυτούς τους λιγότερο γνωστούς αγίους που αποτέλεσαν ένα πνευματικό ξέφωτο μαρτυρικού ηρωισμού και συνάμα απόδειξη της δύναμης της πίστης στα δύσκολα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο. Μαρτύρησε το 1558 και χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί αιώνες, μέχρι να συναριθμηθεί στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας με σχετική Πατριαρχική Πράξη, που εκδόθηκε το 2003, αφού είχαν συγκεντρωθεί και τεκμηριωθεί τα ιστορικά δεδομένα γύρω από τον βίο, τη δράση και τον βίαιο θάνατό του.

Το παρόν βιβλίο περιλαμβάνει συμβουλές και εμπειρίες των επιφανέστερων θεραπευτών ομάδας παγκοσμίως, καθώς επίσης και εξειδικευμένες οδηγίες για ορισμένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα που συναντούν οι θεραπευτές ομάδας. Τέλος περιλαμβάνει μια σειρά από πρακτικές τεχνικές για τη διευκόλυνση της εργασίας τους και συντελεί στη βαθύτερη και ευρύτερη κατανόηση των κορυφαίων ιδεών που στηρίζουν την άσκηση της επιτυχούς ομαδικής θεραπείας.

Το παρόν βιβλίο αποτελεί ένα ταξίδι στην ανυπότακτη σκέψη του μεγάλου Κρητικού Νίκου Καζαντζάκη με τον μεγάλο Σκιαθίτη Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Η συγγραφέας φέρνει για πρώτη φορά με τρόπο συστηματικό ενώπιόν μας εκείνα τα στοιχεία από το έργο των δύο συγγραφέων που επιτρέπουν την αντίδοση ιδιωμάτων φύσεων διαφορετικών. "Άγιος των γραμμάτων" ο ένας, "Μέγας αιρετικός" ο άλλος.

Το 98% ή αλλιώς "Ο καρκίνος της γυναίκας μου", γράφτηκε με αφορμή την περιπέτεια μιας γυναίκας, που διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Είναι καταγραφή καταστάσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που βίωσε ο σύντροφός της ως σύζυγος, πατέρας και φίλος, βλέποντας τη βολή τους να ανατρέπεται μετά την πρώτη αλλά και τη δεύτερη... έφοδο της ασθένειας. Είναι μια πρωτότυπη μαρτυρία, όχι από έναν ασθενή, αλλά από ένα σύντροφο, ο οποίος καταγράφει την μάχη με τον καρκίνο από την σκοπιά του "άλλου", που επίσης πονάει, αλλά συνήθως βουβά.

Οι ιδέες του Winnicott είναι κατάσπαρτες σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες και δημοφιλείς δημοσιεύσεις. Έκανε μία μόνο προσπάθεια να γράψει μια επισκόπηση των ιδεών του, κι αυτή είναι ακριβώς αυτό το βιβλίο. Όπως λέει στην εισαγωγή: "σκοπεύω να κάνω μια δήλωση για την ανθρώπινη φύση που να συγκεντρώνει τα διάφορα είδη εμπειριών που απέκτησα".

Μεταξύ των μελετών για την κρίση της σύγχρονης εποχής, αυτό το δοκίμιο παρουσιάζεται µε μιαν απρόσμενη οπτική. Οι Έλληνες πρόγονοί µας είχαν ένα αδιαίρετο σύστημα αξιών, φτιαγμένο από δικαιοσύνη και κάλλος. Το κάλλος, βοηθούσε στην διασφάλιση μιας συναίνεσης και στην ηθική. Η τέχνη καθίσταται εξειδίκευση κι η μάζα συνηθίζει στην ασχήμια σαν να είναι η φυσική κατάσταση.

Στο παρόν δίγλωσσο λογοτεχνικό δοκίμιο επιχειρείται η μετάφραση ξεχωριστής ποίησης, από και προς την Αγγλική. Επιλέγονται από 12 ποιήματα, δυο σατιρικών, κατά βάση, ποιητών, που γράφουν και οι δυο σε ρίμα. Του Βρετανού μεταφυσικού ποιητή, ιερωμένου Τζων Νταν, γνωστού ως "Μονάρχη του ευφυολογήματος", που διατρέχει την ποίηση του ένα στοιχείο ευθυμίας, και τού λυρικού Κώστα Καρυωτάκη, με χαρακτηριστικό γνώρισμα τη μελαγχολία, την ειρωνεία και το σαρκασμό. Επιπλέον, δίνεται η σύντομη εργοβιογραφία των ποιητών, η εκτίμηση του έργου τους, καθώς και ο τρόπος που ο συγγραφέας προσ...

O Πιεράντζελο Σεκουέρι περιγράφει τις σύγχρονες μορφές των ειδώλων με λόγο πυκνό και γεμάτο ένταση. Επιλέγει τέσσερις μορφές της μετανεωτερικής πολιτισμικής ειδωλολατρίας, η διεξάρτηση των οποίων δρα πολλαπλασιαστικά υπέρ ενός ευρύτατου φάσματος δεισιδαιμονίας: την προσκόλληση στην νεότητα, την εμμονή για την ανάπτυξη, τον ολοκληρωτισμό της επικοινωνίας, την α-θρησκία της εκκοσμίκευσης.

Διάχυτο καθώς είναι το ανομικό φαινόμενο γίνεται τρόπον τινά αναπόφευκτο. Σκοντάφτουμε πάνω του σε κάθε βήμα της καθημερινής ζωής, διαπερνά παντοιοτρόπως τη ζοφερή μας πραγματικότητα, στοιχειώνει αυτό που είμαστε και υποσκάπτει αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Ο διάχυτος χαρακτήρας του και το ιστορικό του ρίζωμα, η διαπλοκή του με στοιχεία της "εθνικής μας ταυτότητας", η ποικιλότροπη έκφρασή του διαμέσου κατεστημένων συμπεριφορών το κάνουν σχεδόν ακαταμάχητο...

Έξι σύντομες ιστορίες, με γεύση από θαλασσινό νερό και μυρουδιές από το χώμα της φτωχής κυκλαδίτικης γης μετά την πρώτη φθινοπωρινή βροχή, έρχονται στο προσκήνιο σαν σπιλιάδες, αναζωπυρώνοντας τη φλόγα της μνήμης λίγο πριν το πέπλο της λησμονιάς σκεπάσει για πάντα τα χνάρια που άφησαν στο διάβα τους άνθρωποι απλοί, άνθρωποι του στεριανού και του θαλασσινού μόχθου, που εκφράστηκαν στη ζωή τους με τέχνη και ομορφιά. Έξι σύντομες ιστορίες που σκιαγραφούν στιγμιότυπα από τη ζωή στο νησιώτικο χωριό και στη μικρή παραλιακή πόλη, χτισμένη από πολύ παλιά στην άκρη της αττικής γης·...

Είσαι παράξενος Θεός. Το ξέρεις, έτσι δεν είναι; Πιστεύω ότι Σού το έχουν ξαναπεί. Δεν είμαι ο πρώτος. Και πόσοι ακόμη θα Σ’ το πουν; Άπειροι, μέχρι να πάρεις απόφαση να μας μαζέψεις όλους... Εκεί που οι άνθρωποι νιώθουν περισσότερα από αυτά που λένε. Εκεί που φωνάζει ο ένας τον άλλο "αγάπη μου". Μέχρι τότε, "θα τα ακούς". Ε, φταις και εσύ. Εδώ που τα λέμε, φταις Δεν συμμορφώνεσαι με τους κανόνες μας. Πας κόντρα σε όλα. Στο μυαλό, στο νου, στα σχέδια και τα προγράμματά μας. Μας φεύγεις, μας ξεφεύγεις. Εκεί που νιώθουμε ότι Σε καταλάβαμε, μας οδηγείς στην πλή...

H ζωή είναι χαρακτηριστικό όλων των φυσικών οργανισμών, αλλά μόνο στον άνθρωπο μπορεί να μεταμορφωθεί σε βίο, κάτι που για να επιτευχθεί απαιτεί μια τέχνη του βίου, μια "επιμέλεια εαυτού", η οποία και αποτελεί ένα από τα κεντρικά θέματα του βιβλίου αυτού. Στον δεύτερο τόμο της τριλογίας του για τις Πολιτικές του Βίου, ο Θεοφάνης Τάσης εξετάζει τον χώρο, μεταξύ του καθαρά προσωπικού και του αποκλειστικά δημοσίου, μεταξύ του ηθικού και του πολιτικού όπου μπορεί να εξασκηθεί η τέχνη αυτή. Βασικό του ερώτημα είναι η επίδραση της "εικονιστικής" κοινωνίας, όπου ο εαυτός εξαϋλώνετ...