Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Μαρία ονειρεύεται μια ζωή έξω απ' τα στενά όρια του ακριτικού νησιού. Ο Αλέξης την ερωτεύεται και θα την πάρει να ζήσουν στην πρωτεύουσα. Ο καρπός του έρωτά τους, ή Σοφία, στην ηλικία των επτά χρόνων, θα κληθεί από τις περιστάσεις να επιστρέψει εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα της. Για τη γιαγιά Ανθούλα όλα μοιάζουν τώρα σαν να επιστρέφουν αλλιώς, σαν άτσαλο πισωγύρισμα του χρόνου. Στον ίδιο τόπο βρίσκουν καταφύγιο και έμπνευση δύο ξένοι, ένας δάσκαλος κι ένας καταξιωμένος ζωγράφος. Όμως πώς συνομιλεί κανείς με το απρόσμενο, το αναπάντεχο, όταν οι ισορροπίες π...

[...] Η δημοσίευση και παρουσίαση της δουλειάς αυτής έχει ως στόχο να προκαλέσει το ενδιαφέρον των σύγχρονων εικονογράφων για την λιτή αυτή τετράχρωμη παλέττα η οποία, για την ζωγραφική του τοίχου, έχει μεγάλες χρωματικές δυνατότητες και σημαντικά πλεονεκτήματα.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, στα θεμέλια του κόσμου της τέχνης οι μηχανισμοί "καταστολής του νοήματος", "οικειοποίησης", "ανακύκλωσης", και "επινόησης", ανύστακτα πλέον και πονηρά εργαζόμενοι, μετατρέπουν τον μεν δημιουργό του έργου τέχνης και το θεατή του σε φαντασματικούς καταναλωτές, το ίδιο δε το έργο τέχνης σε βιομηχανικό-μαζικό-τεχνολογικό-φαντασματώδες εμπόρευμα. Οι παγκοσμιοποιημένες καλλιτεχνικές δραστηριότητες αισθητοποιούν την ευρύτερη εξάλλου έρημο τής από πολύ καιρό ήδη καταρρέουσας εποχής, αφ' ενός του ανθρώπου της υποκειμενικότητας και της διυποκειμενικότητας,...

Με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας φιλοδοξεί να παράσχει μια πολύπλευρα τεκμηριωμένη εικόνα και έναν προβληματισμό για το ρόλο της τεχνολογίας (και της εργασίας) στην ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας και του πολιτισμού, με έμφαση στην εποχή που δρομολογήθηκε με τη βιομηχανική επανάσταση - λογικό επακόλουθο της οποίας είναι ο σύγχρονος πολιτισμός με τις ιδιαιτερότητες και τα προβλήματα που δημιουργεί για τον άνθρωπο (την κοινωνία, την ανθρωπότητα) και το μέλλον του... Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας υπερβαίνοντας τη στενή τεχνοκρατική αντίληψη, προσεγγίζει την τεχνολογία ως εμπράγ...

Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος έγραφε τον 1ο μ.Χ. αιώνα για τους ομογάλακτους των σημερινών δυναστών ότι "ubi solitudinem faciunt, pacem appellant,", όπου δηλαδή, δημιουργούν έρημο, εκεί ισχυρίζονται ότι επιβάλλουν ειρήνη! Οι Γερμανοί οικονομικοί κατακτητές λεηλατούν και ρημάζουν ασύδοτα τους δύο πυλώνες του Ελληνισμού. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την παταγώδη αποτυχία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Καμία από τις διακηρυγμένες αξίες του δεν λειτούργησε. Ήταν μια φούσκα που στις πρώτες δυσκολίες έσπασε. Η διαλυσή της είναι πια ζήτημα χρόνου. Οι δυτικές κοινωνί...

O έρωτας βάζει δύσκολα στην Εκκλησία. Έβαζε στο παρελθόν, το κάνει και σήμερα. Παντού και πάντα εχθροί. Η συγκρότηση του εαυτού απαιτεί το γκρέμισμα του άλλου, του απέναντι, ο οποίος δεν είναι εγώ. Την εξαφάνιση της οποιασδήποτε ετερότητας. Αυτοί που θέλουν να καταλάβουν θα καταλάβουν, τους άλλους θα τους ξεπεράσει η εποχή. Και είναι αυτή η ζωή που δίνει νόημα στην ευστοχία, αλλά και δικαίωμα στην αστοχία. Η αληθινή Εκκλησία είναι εκείνος ο οίκος, που ως άλλη κιβωτός χωρά τα αχώρετα.

29 Δεκεμβρίου 1964: Η Αγγελική και η Φωτεινή, δίδυμες, τριανταπεντάχρονες, ξεδιπλώνουν την προβλέψιμη ζωή τους, αναζητώντας αισθήματα. Η πρώτη πόρνη κι η δεύτερη θρησκευόμενη νοικοκυρά. Μια δολοφονία ανατρέπει κάθε συνέχεια... "Η Φωτεινή, μες στο μαύρο φόρεμα, στημένη στο μικρό καρεκλάκι, ασκούσε μια γοητεία στο πλήθος που μαζευόταν. Φάνταζε σαν ηρωίδα μιας άλλης εποχής. Τη μέρα ή πιο σωστά τη ζεστή νύχτα της 15ης Ιουλίου, που πραγματοποίησε εκείνη τη γεμάτη ανατροπές διαδρομή από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, ο έρωτας κι ο θάνατος μπλέχτηκαν στο σώμα και στα συναισθήμα...

Ο άλλος αλλάζει. Όπως και το τίποτα.Το στοίχημα είναι αυτό να γίνει προς αντίθετες κατευθύνσεις. Το βιβλίο αυτό περιδιαβαίνει, ξανά και ξανά, αυτές τις έννοιες μέσα από τρείς λόγους: της λακανικής ψυχανάλυσης, μιας συναφούς πολιτικής φιλοσοφίας και μιας ορισμένης θεολογίας.

Ο ψυχαναλυτής έχει θέση στην πολιτική ζωή. Η θέση του είναι ψυχαναλυτική, δεν είναι προσωπική. Δεν τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, αλλά από μια απόσταση ακούει. Τι ακούει; Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιούμε ότι ζούμε πάνω σε βαθύ ρήγμα Α-δικίας, περιμένουμε έναν τρομαχτικό σεισμό και ακούμε την βοή του. Μια ακραία άμυνα στον φόβο ότι όλα θα καταρρεύσουν είναι τα πολιτικά μορφώματα εθνικισμού και λαϊκισμού, με στοιχεία ολοκληρωτισμού και ανομίας που καταργούν την πολυπλοκότητα της ανοικτής κοινωνίας. Η πολιτική σήμερα σχηματίζεται πέρα των γεγονότων (po...

Να πιστεύεις σημαίνει να νοηματοδοτείς κάθε πτυχή της ζωής υπό το πρίσμα της χριστιανικής πίστης: να κοινωνείς την αγάπη του Θεού και να μεριμνάς για τον συνάνθρωπο· να θεωρείς τη συζυγία ως ψυχοσωματική μέθεξη και την τέχνη ως δημιουργική ανάταση· να εκλαμβάνεις την πολιτική ως τέχνη συνένωσης των ανθρώπων και την οικονομία ως προσφορά του ενός προς τον άλλο. Να πιστεύεις σήμερα σημαίνει να αντιστέκεσαι στον ατομικισμό και τη μαζοποίηση, να απορρίπτεις την ιδιωτική ευδαιμονία και την αδιαφορία για τον άλλο, να συγκρούεσαι με ό, τι εξαθλιώνει τον άνθρωπο και ευτελίζει την...

Η συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων είναι διφυής. Στο πρώτο μέρος με τον τίτλο "Το άγιο περιστέρι" περιλαμβάνονται διηγήματα μυθοπλασίας, ενώ στο δεύτερο "Ο κορυδαλλός οδύνης" αναφέρονται αληθινά περιστατικά, που συνέβησαν κατά την τετραετή διδασκαλία των εθελοντικών μαθημάτων της συγγραφέως στους άρρενες κρατούμενους της Φυλακών Κορυδαλλού.

"Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών" είναι η φημισμένη ανθολογία ασκητικών κειμένων, που οργώνει αμέσως ή εμμέσως της συνειδήσεως των ορθοδόξων χριστιανών τους τελευταίους δύο και πλέον αιώνες. Δεν είναι έργο με αναφορά το παρελθόν. Μέσα από τις σελίδες της ενάγει ο δρόμος για να κατανοήσουμε δυσνόητα χαρακτηριστικά του συλλογικού μας προσώπου μαζί με καθοριστικές ιδέες και αξίες μας. Μας δίνει την δυνατότητα να θεμελιώσουμε επιστημονικά μια νεοελληνική ανθρωπολογία, που οδυνηρά μας λείπει, δημιουργώντας μόνιμη κρίση πολιτισμού. Μέσα από "Το αδιανόητο τίποτα" ο Στέλιος Ράμφος ερ...

"Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών" είναι η φημισμένη ανθολογία ασκητικών κειμένων, που οργώνει αμέσως ή εμμέσως της συνειδήσεως των ορθοδόξων χριστιανών τους τελευταίους δύο και πλέον αιώνες. Δεν είναι έργο με αναφορά το παρελθόν. Μέσα από τις σελίδες της ενάγει ο δρόμος για να κατανοήσουμε δυσνόητα χαρακτηριστικά του συλλογικού μας προσώπου μαζί με καθοριστικές ιδέες και αξίες μας. Μας δίνει την δυνατότητα να θεμελιώσουμε επιστημονικά μια νεοελληνική ανθρωπολογία, που οδυνηρά μας λείπει, δημιουργώντας μόνιμη κρίση πολιτισμού. Μέσα από "Το αδιανόητο τίποτα" ο Στέλιος Ράμφος ερ...

Είχε πολλά χαρίσματα. Και φοβερή παιδεία. Ελληνική. Μ' αυτά δοκίμασε να παλέψει το κακό. Απογοητεύθηκε. Αναζήτησε άλλα όπλα. Με τούτα τα όπλα η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της πατρίδας του. Της Αντιόχειας. Τον έφερε ως το μεγαλύτερο επισκοπικό θρόνο της οικουμένης. Στην Κωνσταντινούπολη. Και το κακό; Άφησε σε μας, σε σένα, σε μένα, κληρονομιά τα όπλα του. Να συνεχίσουμε τον αγώνα.

[...] To βιβλίο έχει τη μορφή λεξικού. Δεν είναι όμως λεξικό, καθώς σε τέτοια επιστημονικά πεδία η εξαντλητική παράθεση της ορολογίας είναι ανέφικτη. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια προσπάθεια αποθησαύρισης όρων. Και πράγματι, αυτό που κυρίως κομίζει το βιβλίο ετούτο είναι η κωδικοποιημένη καταγραφή πληροφοριών και θεωρητικών προβληματισμών, ερανισμένων από τη διάχυτη και ανοικονόμητη σύγχρονη βιβλιογραφία, ως απόκριση σε σχετικά ερεθίσματα. Ερεθίσματα από την προσωπική αναγνωστική εμπειρία, από τη διδακτική περιπέτεια και τέλος από την αναστροφή του συγγραφέα -υπό την...

"Η νοσταλγία του άπειρου, σε ένα ον πεπερασμένο, να τι είναι ο άνθρωπος", είπε κάποιος. Η επιδίωξη του Απόλυτου είναι πανανθρώπινη. Εκφράζεται σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας ως αναζήτηση της απόλυτης αλήθειας στη φιλοσοφία, της απόλυτης, ύστατης πραγματικότητας στην επιστήμη, της εμβιώσης του μεταφυσικού απολύτου στον μυστικισμό, της απόλυτης επίγνωσης του Θεού στη θρησκεία, της έκφρασης του ωραίου στην απόλυτη μορφή στην τέχνη. Η καθολική ανθρώπινη νοσταλγία του απόλυτου υποδηλώνει οτι αυτή είναι σύμφυτη με τη συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης.