Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τα μέσα του περασμένου αιώνα και μέχρι σήμερα η κριτική της αλόγιστης ανάπτυξης διαμόρφωσε μια μαζική ευαισθησία εναντίον της καταστροφής και υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτό λίγοι πια αμφιβάλλουν ότι είναι ένα καλό σημάδι των καιρών. Ωστόσο, επειδή ουδέν καλό αμιγές κακού δεν άργησαν να εμφανιστούν και τα αγκάθια του καλού. Δογματισμοί, στερεότυπα, ιδεοληπτικές εμμονές, αδόκητες και αδόκιμες χρήσεις θεωριών και πρακτικών τείνουν να σκιάσουν την αλήθεια στη Δημόσια Οικολογία, δοκιμάζοντας σκληρά τη σχέση της με την επιστήμη της Οικολογίας, ακόμη και μ...

"Θ' άξιζε αλήθεια να μπει κανένας στον πειρασμό να προσπαθήσει να κάνει μια ανάλυση αυτών των στίχων και μια αντιπαραβολή με συγκεκριμένες καταστάσεις". Κυριάκος Χαραλαμπίδης, 1984 Ο Άντης Ροδίτης, περισσότερα από τριάντα χρόνια μετά, επιχειρεί την πρώτη εκτεταμένη ανάλυση των "Γραμμάτων στη Μητέρα" με πολύ περισσότερες από μία αντιπαραβολές με συγκεκριμένες ιστορικές καταστάσεις.

Τα κομβικά περάσματα συνιστούν σταθμούς της συμμετοχής του νέου ψυχαναλυτή στην κοινότητα και τομές που δημιουργούν ένα νέο επίπεδο ατομικότητας. Κάθε επίπεδο ταυτότητας χαρακτηρίζεται από την πολυπλοκότητα και τη διαφοροποίηση των στοιχείων της ψυχανάλυσης που εμφανίζονται και μεταδίδονται από γενιά σε γενιά. Σε κάθε μετάβαση συντελείται και ένα είδος μυητικής που πιστοποιεί τον νέο τρόπο λειτουργίας του ψυχαναλυτή. Στο κάθε πέρασμα δένονται -με τελετουργίες μύησης- οι άγνωστες άκρες των νημάτων της συνέχειας της ύπαρξης -τις οποίες τέμνει η αλλαγή-, σχηματίζοντας κόμβου...

Πώς θα μπορούσαμε να φανταστούμε τη γένεση του θεάτρου από το μαγικοθρησκευτικό δρώμενο και από την κοινωνική τελετουργία; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα στο οποίο απαντάει η εργασία του Βάλτερ Πούχνερ για τα δρώμενα της Ελλάδας και της Βαλκανικής, παρουσιάζοντας 1668 περιπτώσεις δρωμένων στη φάση της μετάβασης από την εθιμοτυπία στη λαϊκή διασκέδαση και την απόλαυση. Ο Βάλτερ Πούχνερ θέτει ως στόχο να τεκμηριώσει με ελληνικό υλικό από τα δρώμενα και τους αγερμούς του εορτολογίου μια υποθετική εξέλιξη, που οδηγεί από μεμονωμένα συστατικά στοιχεία του θεάτρου προς τις πρώτε...

Η αντίληψη ότι η έκφραση της οργής μόνο κακό μπορεί να προκαλέση, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και βασίζεται σε μία ευσεβιστική θρησκευτική προκατάληψη. Στην πραγματικότητα η οργή είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να χρησιμοποιηθή τόσο δημιουργικά όσο και καταστροφικά, ανάλογα με το κίνητρό της. Αν τα κίνητρα της οργής είναι ο εγωκεντρισμός, ο φθόνος και η έπαρση, τότε γίνεται δύναμη καταστροφής, ενώ αν τα κίνητρά της είναι η αγάπη και η δικαιοσύνη, γίνεται δύναμη δημιουργίας. (από την Εισαγωγή του π. Φιλοθέου Φάρου)

Στη σύγχρονη σκέψη η παρακμή και η πτώση μιας κοινωνίας ανάγεται σε μια η περισσότερες από τις εξής αιτίες: περιβαλλοντικές καταστροφές, κλιματικές αλλαγές, εχθρικοί γείτονες, απώλεια ζωτικών εταίρων, εσφαλμένες προνοητικές αντιδράσεις έναντι των τεσσάρων αυτών παραγόντων. Η διάγνωση όμως αυτή δεν αρκεί, διότι αφήνει στο σκοτάδι το ενδεχόμενο να είναι η παρακμή αποτέλεσμα της ακμής. Με τα σπέρματα της ακμής να υπάρχουν εξ αρχής και τα σπέρματα της παρακμής. Στην περίπτωση αυτή η παρακμή και η πτώση θα είναι μοιραία. Για αυτήν ακριβώς την παρακμή και πτώση μιλά τούτο το βιβλ...

Κάθε μέρα μ' εξοντώνει - αλλά ανυπομονώ να ζήσω την επόμενη. Και τότε ανθίζει πάλι ο κόσμος -μ' όλη την πανοπλία του- Κι ενώ είμαι γυμνός σαν θάνατος, Καινούργιοι τόποι έρχονται να με συναντήσουν.

Ποια θέματα πρέπει να αγκαλιάζει η Βιοηθική, για να αποτελεί την πειστική πηγή μιας νοηματοδοτημένης Ηθικής; Ποιες είναι οι ρίζες της κοσμικής Βιοηθικής και γιατί απέτυχε να προσφέρει αυτό που η χριστιανική ηθική σκέψη κάποτε διασφάλιζε; Μπορεί η Βιοθική ως ανθρώπινο εγχείρημα να ανταποκριθεί στην ανεξάντλητη ανθρώπινη πείνα και δίψα για γνώση και επίλυση προβλημάτων, που απασχολούν την ανθρωπότητα από καταβολής κόσμου; [...] Σ' αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα επιχειρεί να δώσει απάντηση το έργο του H.T. Engelhardt Τα θεμέλια της βιοηθικής και με αυτή την ελπίδα οι εκ...

Στο συλλογικό αυτό τόμο αποτυπώνονται οι βασικοί άξονες του νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, οι κύριες όψεις του διαλόγου και των αντιδράσεων που προκάλεσε η συγγραφή του, η συζήτηση και η ανοικτή διαβούλευση στο πλαίσιο της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι θέσεις των Θεολογικών Σχολών για το μάθημα των Θρησκευτικών, καθώς και ο γενικότερος διάλογος για τη φυσιογνωμία και τα προβλήματα της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας. Τα κείμενα που δημοσιεύονται ανήκουν σε όλες τις πλευρές αλλά εμφανίζουν ως κοινό χαρακτηρι...

Το μικρό αυτό portfolio επιχειρεί να καταγράψει τα Πάθη του Θεανθρώπου σε μικρογραφική κλίμακα εικόνων, δημιουργώντας έτσι μία Βίβλο εικαστική, ένα βιβλίο τρόπον τινά που ζητά την προσεκτική και κοντινή ανάγνωση, μια συγκεντρωμένη κατάδυση στον μυστικό κόσμο των Παθών. Με αυτόν τον τρόπο, πιστέψαμε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα αυτό που ζητούσαμε. Μια εικαστική πρόταση η οποία, ανεξάρτητα από την παρουσίαση των εικονιζομένων γεγονότων της Θείας Οικονομίας θα είχε και ζωγραφικές ζητήσεις και δεν θα εξαντλείτο στην δημιουργία μιας απλής προσκυνηματικής εικόνας, η ο...

Κάθε ιστορία ξετυλίγει ένα δίχτυ από εσωτερικές αναζητήσεις, προσωπικούς ανταγωνισμούς, εμμονικές προσπάθειες, και συντροφικές προδοσίες που συνθέτουν ένα ψυχολογικά ακριβές αφήγημα των σύγχρονων σχέσεων. Από το λιμάνι της Λέρου ως τα προάστια της Κοπεγχάγης, κι από το ΜΙΤ της Βοστόνης ως τον σταθμό του ΗΣΑΠ στην Κηφισιά, οι αφηγήσεις τής Εύας Στάμου μάς αποκαλύπτουν όψεις του ανθρώπινου ψυχισμού που ταράζουν αναγνωστικές βεβαιότητες.

Τα μήλα των εσπερίδων Τα δοκίμια αυτής της συλλογής αποτελούν Τομές στη συνείδηση της εποχής μας. Τα θέματα έχουν επίκεντρο τη μέριμνα για πνευματικές προοπτικές, που η διάνοιξή τους επιφέρει οδύνη στον άνθρωπο. Στο άνυσμα του τραγικού χρόνου, το κρίσιμο ερώτημα του Ρίλκε "Πότε, λοιπόν, υπάρχω;", παραμένει πάντοτε επίκαιρο και μπορεί να μετασχηματισθεί ως εξής: "Πως να ζήσω αυθεντικά την ύπαρξή μου; Τι να κάμω για να φανώ άξιος αυτής της έκτακτης και μοναδικής παρουσίας μου στον κόσμο τούτο; Πως να είμαι στη ζωή μου πιο αληθινός;". Περί του τραγικού Ο άνθρωπος έρ...

Μια αλληγορία, μια παραβολή, ένα αδυσώπητο χτύπημα στον φαύλο κύκλο της ανθρώπινης σκληρότητας και του ζόφου που σκεπάζει έναν ολόκληρο λαό. Το αντεστραμμένο είδωλο του καθεστώτος στο κάτοπτρο της σάτιρας. Μέσα από μεγεθυμένες λεπτομέρειες, ο ποιητής καταθέτει το χερουβικό του χρησμό, ότι το κενό της εξουσίας που υπάρχει στους ουρανούς δεν μπορεί να γεμίσει με την απερίγραπτα τραγική βία ενός καθεστώτος που στηρίζεται στην άγνοια και στα μισθωμένα χαμόγελα των υποτακτικών του. Τα "Μοιραία αυγά" είναι ένα έργο προφητικό, ένα σφιχταγκάλιασμα με το επερχόμενο μέλλον, μια κλε...