Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μακρόχρονη ενασχόλησή μου με τον νοηματικό πλούτο των Πρώτων Ελλήνων Φιλοσόφων και το ταξίδι μου της ποιητικής νεοελληνικής απόδοσης του σωζόμενου έργου των τριών ποιητών-στοχαστών με παρεκίνησαν να αποδώσω στη νεοελληνική και γαλλική τους όρους των τριών ποιητών-φιλοσόφων, εκείνους που δεν ευτύχησαν να περιληφθούν -επειδή παραλείφθηκαν τα αποσπάσματα στα οποία απαντούσαν ή αποδόθηκαν διαφορετικά-, σε νεοελληνικά Λεξικά... Τα αποσπάσματα στα οποία απαντούσαν οι όροι που κατέγραψα είναι και στο παρόν Λεξικό μεταφρασμένα έμμετρα στην νεοελληνική. Το έργο μου αυτό ως "...

"Όλα είναι παρεξήγηση". Με αυτή τη φράση του Samuel Beckett προς τον Theodor Adorno το 1969, έκλεισε ο κύκλος της συνάντησης μεταξύ δύο ανθρώπων που έμελλε να διαδραματίσει τον δικό της ιδιαίτερο ρόλο στην ιστορία της φιλοσοφικής αισθητικής. Ο Adorno, αναζήτησε στην τέχνη έναν ελάχιστο τόπο αντίστασης απέναντι στην αρνητικότητα της πραγματικότητας, έναν ελάχιστο τόπο για την ελπίδα. Το έργο του Beckett, υπήρξε παραδειγματικό ως προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Adorno αναγνώρισε σε αυτό, όχι απλώς ένα νέο είδος θεάτρου, αλλά και το υπόδειγμα για τη διατύπωση μίας νέας αισθητικής...

ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ "Στη Βέρα" Ζητάς να σου πω, πως πληθαίνουν τα χρόνια, είναι μεγάλος ο καιρός και συ ταξιδιώτισσα μαζί του μεγάλη η χαρά. Το πρόσωπο σου όμορφο σαν ανατολή, λάμπει από χαρά και φως. Ένας χρόνος ακόμα στα μονοπάτια της ζωής, τα χείλη της σε φίλησαν, θείο δώρο τα γενέθλια σου. Μια έκταση αγάπης, με τα καλύτερα σου χρόνια χέρια να σ’ έχουν αγκαλιάσει- Όμορφα χρόνια πέρασαν, άλλα ακολουθούν ώριμα, σίγουρα, τρυφερά. Τρανή από αγάπη και φως με καρδιά μεγάλη και αληθινή χαρίζεις λάμψη και ζηλευτές στιγμές σ...

Οι σχέσεις των προσώπων, και μάλιστα εκείνων που έπαιξαν κάποιο ρόλο στην ζωή ενός τόπου, έχουν για την έρευνα πάντα σημασία. Όχι μόνο "διότι ο άνθρωπος υφίσταται και υπάρχει κοινωνών του συνανθρώπου του", αλλά διότι η σχέση των προσώπων σημαίνει συνάντηση, η δε συνάντηση πραγματώνεται ως αλληλοπεριχώρηση. Διασταύρωση δηλαδή ιδεών, ανησυχιών, τάσεων, σκοπών, αγώνων, αλλά και αντιθέσεων και διαφωνιών, και άρα σύνθεση υπάρξεων, ενίοτε δε και συμπληρωματικότητα. π.Γ.Μ.

Προτού αρχίσω την συγγραφή του βιβλίου είχα έναν σκοπό: να πείσω τις ελληνίδες μητέρες να βαπτίζουν τις θυγατέρες τους με τα αρχαιοελληνικά μας ονόματα. Αργότερα η ίδια η θεματολογία του με ταξίδεψε σε όλες τις γωνιές της μυθολογίας. Το ταξίδι ήταν ωραίο και μεγάλο: είδα θεούς και θεές, βασιλιάδες και βασίλισσες, νύμφες που πέθαιναν με τα δένδρα τους, μπήκα στης σπηλιές άλλων νυμφών, άκουσα τους αυλούς των ποιμένων, παρακολούθησα φονικά και αναλήψεις ηρώων στον Όλυμπο, έμαθα για έρωτες που υψώθηκαν στον ουρανό αλλά και για άλλους που μετεβλήθησαν σε άσπονδο μίσος. Δροσίστηκ...

Το ανά χείρας βιβλίο συνιστά προσπάθεια ευσύνοπτης παρουσίασης της χριστιανικής πίστης, της αντίληψης δηλαδή της Εκκλασίας για την αρμονική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ΄επέκταση, με τον εαυτό του, το συνάνθρωπο του και τη φύση. Με εύληπτο τρόπο προβάλλονται τα μείζονα θέματα που συγκροτούν την πρόταση ζωής την οποία η Εκκλησία καταθέτει ενώπιον της ελευθερίας των ανθρώπων. Πρόκειται για προσπάθεια εκλαϊκευμένης απόδοσης πτυχών της ορθόδοξης θεολογίας, ώστε ο οποιοδήποτε αναγνώστης να γνωρίσει τον πυρήνα της χριστιανικής διδασκαλίας. Στόχος του βιβλίου είναι ο...

Ο Νίκος Νησιώτης υπήρξε θεολόγος του διαλόγου στην πράξη και στη θεωρία. Ολόκληρο το έργο του -απο τη δραστηριότητα στον «Χριστιανικό Όμιλο Φοιτητών», τον «Σύνδεσμο» της Ορθόδοξης Νεολαίας, τη γόνιμη μαθητεία του στην πρωτοπορία της ευρωπαϊκής σκέψης στη θεολογία, στη φιλοσοφία και στην ψυχολογία, τη διδασκαλία του στο Institut Oecumenique de Bossey, τη συμμετοχή του στην Οικουμενική Κίνηση, τη συγγραφή και τη διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ως τη λαμπρή παρουσία του στα διεθνή συνέδρια, καθώς και τη διακεκριμένη συμβολή του στον αθλητισμό και στο παγκόσμιο ολυμπιακ...

Στην ανα χείρας δοκιμή επιχειρείται η μελέτη όψεων της συντήρησης ξύλινου τεχνουργήματος θέτοντας διαρκώς ερωτήματα, τα οποία αφορούν τόσο τη σκεπτέα κρίση του συντηρητή όσο και τη διαλεκτική, που αναπτύσσει με τη σχετική βιβλιογραφία. Κατ'αυτόν τον τρόπο, δομείται μια κριτική πρόταση, η οποία περιλαμβάνει τόσο τα στάδια της συντήρησης όσο και τη διαχείριση των υλικών και των μεθόδων, ακολουθώντας τον κείμενο διάλογο της βιβλιογραφίας. Τελικός κριτής της ανωτέρω δοκιμής καθίσταται ο αναγνώστης προτείνοντας επιμέρους συζητήσεις για τους ερευνητικούς ορίζοντες των έργων τέχνη...

Η εφηβεία αποτελεί αδιαμφισβήτητα την κρισιμότερη και δυσκολότερη περίοδο της ζωής ενός παιδιού, αλλά και των γονέων του. Στο στάδιο αυτό ο έφηβος καλείται να αποδεχθεί τις αλλαγές στο σώμα του, την «σεξουαλική» του ανάπτυξη αλλά και την ολοκλήρωση της ταυτότητας του εαυτού του. Πώς όμως οι γονείς μπορούν να σταθούν δίπλα στον έφηβο, πως μπορούν να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις καταστάσεις που πολλές φορές μοιάζουν ακραίες; Πώς αισθάνεται μία μητέρα όταν η κόρη της παύει να την ακούει και προτιμά τις φίλες της αλλά και πώς νιώθει η κόρη όταν την ανταγωνίζεται η ίδια η μητ...

Σ' έχω καταγράψει μ' ανάκατα μαλλιά στα παζάρια της πόλης ως επεισόδιο π' αντιστάθηκε χαράματα. Πάντα όφειλα να παραμονεύω την τρυφερότητα. Οι αποστάσεις σαν υποχρεωτικές σχέσεις περιφέρονται στο δρόμο σπέρνοντας στα δένδρα φύλλωμα και στους ανθρώπους ρίγος. Οι αποστάσεις υπολογίζουν χτύπους σ΄αυτό το συρφετό όπου οι άθλιοι και ανάξιοι φίλοι μου διαθέτουν μια φυσική αξιοπρέπεια.

Πάντα υπάρχει ένας πάτος στο βαρέλι, γιατί η ζωή κάνει κύκλους, η οικονομία κάνει κύκλους. Την κάθοδο ακολουθεί η άνοδος. Το θέμα είναι να είσαι εκεί, έτοιμος την σωστή στιγμή. Μόνο που κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς θα είναι η στιγμή. Πολλοί, ανέτοιμοι, μένουν να κοιτούν τα τραίνα να περνούν... Η έμπνευση και η δύναμη φωλιάζουν μέσα μας αλλά χρειάζονται φανέρωση, ενεργοποίηση. Μέσα στην ξεθωριασμένη μεσαιωνική ελληνική παράδοση βρίσκεται εγγεγραμμένο ένα πρόγραμμα ικανό να μας οδηγήσει στην ανοδική φάση του κύκλου της ζωής και της οικονομίας, όποτε και να εμφανισθεί αυτή....

Στη διαδρομή της ζωής μας "παίζουμε" τρεις βασικούς ρόλους: του παιδιού, του εραστή, και του γονιού. Σ' αυτό το παιχνίδι, η συντροφικότητα και ο αποχωρισμός είναι εμπειρίες που προκαλούν συγκίνηση και στο σώμα και στον ψυχισμό, επειδή αφορούν πρόσωπα ή συμβάντα σημαντικά με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις. Οι άνθρωποι από φόβο ή ευχαρίστηση δοκιμάζουμε να στριμώξουμε όσο πιο πολλή συντροφικότητα χωράει στη ζωή μας. Την ποιότητα όμως την καθορίζει ο φόβος του αποχωρισμού. Έτσι όταν συναντάμε την συντροφικότητα, ο αποχωρισμός μοιάζει και είναι μια προσυμφωνημένη και αδιαπραγμά...

Λείπουν τα μάτια σου πάνω απ' τα κόκκινα γεράνια τ’ αυτιά σου κλειστά στον παφλασμό του κύματος στην προκυμαία. Μπαίνει ένα πλοίο στο λιμάνι αλλά εσύ αδιαφορείς. Αναίτια όλα συμβαίνουν. Σόση ζωή και δεν ξυπνάς θόρυβοι από μηχανάκια, αλυσίδες που χωνεύει η θάλασσα και φως που τρέχει να προλάβει να φωτίσει τη σκόνη να δείξει τη ζωή που αιωρείται.

Μόνο σε ένα τόπο με λόγο υπάρξεως την ενότητα στην αλήθεια μπορούμε να μιλούμε για μέλλον. Με διχασμένη την κοινωνία στην απληστία μας για εξουσία, ματαίως θα υψώνουμε τα λάβαρα της ανθρωπιάς και της δικαιοσύνης: Οι δρόμοι όλοι βγάζουν στο άγνωστο όσο η όρεξι του μέλλοντος επενδύει στην μερικότητα και την ιδιοτέλεια. Αν αφαιρέσουμε την αλήθεια και το μέτρο από την ζωή μας, καταδικάζουμε σε ασφυξία την δικαιοσύνη. Η αλήθεια ανοίγει το μέλλον, αυτή έχει την δύναμι της ανατροπής. Χωρίς αλήθεια το μέλλον είναι η κόλασι.

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού φτιάχτηκαν για να λειτουργήσουν σαν κουβέντες σε συζήτηση ή μάλλον σαν μικρές σφήνες σε συζητήσεις. Σαν σφηνάκια δηλαδή! Χρειάζεται κι αυτό, ιδίως όταν τα κυρίαρχα στερεότυπα της κοινωνίας μαςδεν έχουν στον ορίζοντά τους τη θεολογία ως φωνή πολιτική, δηλαδή ως μαρτυρία για το νόημα και τις προοπτικές του κοινού βίου. Η δε αμφισημία της λέξης "σφηνάκια" είναι καλοδεχούμενη. Μακάρι τα κείμενα αυτά να λειτουργούν σαν μικρές σφήνες από τη μία, σαν οινο-πνευματώδεις μονοκοπανιές από την άλλη. Αμφότερα, απέναντι στην παγωνιά του μηδενός, δηλαδή στην α...

"... Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ενσωματώσει ό, τι του είναι ξένο. Απορρίπτει οτιδήποτε δεν του ανήκει, οτιδήποτε δεν έχει προγραμματίσει για τον εαυτό του. Αυτό αποτελεί τη βάση της μη κατευθυντικότητας, δηλαδή της μη επιβολής..." "... Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε να εξελιχθούν οι άνθρωποι που βρίσκονται καθηλωμένοι σε συμπεριφορές άμυνας, επίθεσης, κυριαρχίας, άρνησης, η μόνη λύση είναι να τους επιτρέψουμε οι συμπεριφορές τους να φτάσουν τα άκρα. Αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τρόποι, αδέξιοι και λανθασμένοι, για να φτάσουν στην ευτυχία..." "Αυτό πο...

Σε μία εποχή που ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα... Ανάμεσα σε υπερβολικές πληροφορίες που διαρκώς μας υπερβαίνουν, η δυνατότητα να σταματάει ο χρόνος ώστε να επιτρέπονται οι εσωτερικές διεργασίες... μικρές ανάσες. Μόνοι ανάμεσα σε απρόσωπα πλήθη... όταν η πρώτη ανάγνωση βιώνει τον άλλο ώς αντίπαλο, οι συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο, η αλήθεια σου, η αλήθεια μου, η αναμέτρηση που οδηγεί στην αλληλεπίδραση, η ομορφιά της συνάντησης... ... μικρές ανάσες... Οι συνδέσεις με το παρελθόν που εξηγούν τα δυσνόητα του παρόντος, διαψεύδουν το πεπρωμένο κι ελευθερώνουν...

Στον τόμο περιλαμβάνονται είκοσι δοκίμια που δημοσιεύτηκαν από το 1987 ως το 2013. Τα κείμενα αυτά -για έργα λογοτεχνών, θεατρικές παραστάσεις ή ιστορικά γεγονότα- συνομιλούν, διασταυρώνονται, "φωτίζουν" το ζοφερό θέμα της βίας στην Ιστορία σε μια προσπάθεια κατανόησής της (ή εξορκισμού της). Μια κοινή θεματολογία τα διατρέχει, που περιστρέφεται γύρω από την έννοια της επιστροφής. Αν το κακό έρχεται δεύτερο, το φως πάντοτε επιστρέφει, όπως στον συγγραφέα Άνταλμπερτ Στίφτερ. Το φάντασμα της ιστορίας επιστρέφει, όπως το φάντασμα του νεκρού πατέρα του Άμλετ στον Σαίξπηρ ή σ...

Οι διηγήσεις από την οδό Λουίζης Ριανκούρ 6 στους Αμπελοκήπους, ανακαλούν στη μνήμη τα καθημερινά γεγονότα σε αυτή τη συνοικία της Αθήνας, ώστε να ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι και να πληροφορηθούν οι νεότεροι. Τη χρονική αυτή περίοδο 1940-1956, οι περισσότεροι από εμάς έζησαν παρόμοια γεγονότα σε όποια συνοικία της Αθήνας και αν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Ξαναζωντανεύουν λοιπόν τα γεγονότα των πρώτων παιδικών χρόνων στο σπίτι, στη γειτονιά, στο σχολείο, στην εξοχή, οι παιδικές αρρώστιες και οι τρόποι αντιμετώπισής τους, οι αταξίες και οι τιμωρίες, τα παιχνίδια και η ανεμελιά...