Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

- Τέτοια ανατροφή σού έδωσα; Να σε δώ να φιλιέσαι μ' έναν μαντράχαλο στον δρόμο; Οι πουτάνες γυρίζουν στους δρόμους με αγαπητικούς. Ρεζίλι θα γίνουμε. Έτσι η Γιώτα παντρεύτηκε τον Σπύρο και η μαμά της δεν έγινε ρεζίλι.[...] Η Γιώτα αισιοδοξούσε ότι δεν θα ήταν μακριά η μέρα που θα κατάφερνε να περάσει τον έρωτά της μέσα απ' το στομάχι του άντρα της χωρίς να τον τραυματίσει ανεπανόρθωτα. Βουτηγμένη σ' έναν κυκεώνα από πιέσεις, ένιωθε να περιορίζεται ασφυκτικά και η διαθέσιμη ενέργεια που είχε, να κατεβαίνει σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα. Στο πέρασμα του χρόνου πόσες πορεί...

Μετά τη σφοδρή σύγκρουση του αυτοκινήτου της με την νταλίκα, η Άννα βρίσκεται να αιωρείται στο κενό. Κάτω η θέα του ατυχήματος. Δίπλα της, η Αννούλα, την καυτηριάζει, την κατηγορεί, την καταγγέλλει. Να κι ο Παναγιώτης, ο ουράνιος οδηγός της. Νέος, ωραίος... και άγγελος. Τρεις διαφορετικές οντότητες σ' ένα αναπόφευκτο συναπάντημα πλανώνται πάνω από τη γη κάνοντας αδιάκριτες καταδύσεις στα σκοτεινά μονοπάτια της ζωής της. Προορισμός της Άννας ο παράδεισος... Αλλά ο Παναγιώτης θέτει έναν όρο απαράβατο για να την οδηγήσει εκεί. Κι εκείνη αναγκάζεται για τις επόμενες σαράν...

Ομιλία της Α.Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά την παρουσίασιν τόμου προς τιμήν αυτού στην Αρχαιολογική Εταιρία Αθηνών, 19 Οκτωβρίου 2000.

Ένα σημαδιακό κείμενο το οποίο διατηρεί όλη του την αξία ακόμη και σήμερα, ιδιαίτερα για λαούς που διχάζονται μεταξύ των δικών τους παραδόσεων και της ιστορικής εξελίξεως. Τον διχασμό αυτό, που εκείνο τον καιρό εξέφραζαν τα δύο ρεύματα των δυτικοφίλων και σλαβοφίλων, με τον Λόγο στον Πούσκιν ο Ντοστογιέφσκι προσπαθεί να τον υπερβή και μας αφήνει ένα μνημείο συνθέσεως σε ανώτερο επίπεδο συγκρουομένων ιστορικών δυνάμεων. Ελευθερώνει έτσι από τα δεσμά του το παρελθόν και ανοίγει δρόμο στο μέλλον.

Η ειδοποιός διαφορά της στρατιωτικής αργκούς από τις υπόλοιπες συνθηματικές ιδιολέκτους είναι ότι δεν κρύβει, αντιθέτως φανερώνει, γελοιοποιεί και καγχάζει, εξευτελίζει, κάνει τα πράγματα τόσο διάφανα, ώστε σπάζει εκ βάθρων όλο το εξωτερικόν περίβλημα της ευπρεποφανείας του δήθεν συμπαγούς στρατεύματος. Η ανατρεπτική αυτή γλωσσική παρενδυσία υπηρετεί στην ουσία την αρχαία γλώσσα, που όχι μόνον διατηρείται άριστα στον στρατό, αλλά και του προσφέρει κάτι ανεκτίμητο, το δυνάμει είναι του, την ανεξάντλητη ουσία του, την υπέρβαση της φθοράς του. Η διγλωσσία αυτή ασφαλώς δεν εί...

Όσο ο άνθρωπος βυθίζεται στο διαλογισμό και διακατέχεται από την κυριαρχία της σκέψης, τόσο εμπλέκεται στον αγνωστικισμό, αισθάνεται να τον περιτριγυρίζουν αγέννητες σκιές, νιώθει να περισφίγγεται γύρω του ο κλοιός της αγωνίας για τα αναπάντητα ερωτήματα που όλο και πληθαίνουν, που όλο και πιο επίμονα ζητούν απόκριση, για να προσκρούσουν στο τείχος της σιωπής. Και μέσα σ' αυτόν τον αγωνιώδη δαίδαλο των αναπόκριτων αποριών, ο ποιητής αισθάνεται την επιθυμία να μιλήσει, να πει, να διαλαλήσει, μα κάποτε νιώθει τη φωνή του αδύναμη, ανήμπορη, πνιγμένη μέσα στο στρόβιλο των ίδιων...

Με τούτο τον μικρό τόμο, η σειρά "Υμναγιολογικά κείμενα και μελέτες" ανοίγει κάπως περισσότερο τον ορίζοντά της, για να περιλάβει και αγιολογικά κείμενα της ορθοδόξου πνευματικότητος, τα οποία κοσμούν τα λειτουργικά και τ' ασκητικά βιβλία της Εκκλησίας μας. Προσπαθούμε να φέρουμε στην επιφάνεια παλαιά κείμενα αποδεδειγμένης πνευματικής αξίας, τα οποία είτε είναι άγνωστα ή δυσεύρετα, είτε είναι από γλωσσική άποψη δυσπρόσιτα στον σύγχρονο αναγνώστη. Η συγκρότηση, μάλιστα, αυτού του βιβλίου έγινε με τέτοιον τρόπο, ώστε οι συγκλονιστικές ιστορίες και ψυχωφελείς διηγήσεις να προ...

Έρχεται μια στιγμή που δεν έχει αύριο. Και τότε μένει να ξαναγεννηθούμε στο σήμερα. Εκεί που ο χρόνος δεν έχει χρόνο... Έρχεται μια στιγμή που όλα είναι εντάξει. Που όλα είναι η ζωή μας. Και, πριν την αποχαιρετήσουμε, μόνο να την αγαπήσουμε της πρέπει. Η Ελένη... μια γυναίκα λίγο πριν το τέλος. Με ένα σήμερα σπαρακτικό, ένα χθες σαν σελίδα λευκή, ένα αύριο μια ανάσα... Όλα μέσα της ανατρέπονται. Κι αποφασίζει να μην παλέψει άλλο για τη ζωή που αργοσβήνει, παρά μόνο να προλάβει να κλείσει τις πληγές της πριν φύγει. Στην πορεία αυτή μοντάρει τα πλάνα. Τα λάθη, τα πρέπει, τα...

Όσο οι Έλληνες θα κυνηγούμε απαντήσεις, θα αναζητούμε γεωγραφική ταυτότητα και θα προβληματιζώμαστε αν ανήκουμε στην Ανατολή ή στην Δύσι· όταν μάθουμε να ρωτάμε, θα ανακαλύψουμε ότι το όλο ζήτημα ήταν περί όνου σκιάς. Ψάχνουμε σε σημεία του ορίζοντος, ενώ ζούμε σε λάθος χρόνο. Όθεν η αντιφατικότης μας, η σύγχυσι αξιών, η ασχήμια των έργων μας. Το πουθενά του χρόνου μας πληρώνουμε ως έλλειψι κριτηρίων. Δεν μας λείπει η Ανατολή· μας λείπει όμως ο προσ-ανατολισμός, ένα γερό πάτημα που να σπρώχνη τις ψυχές προς τον καινούργιο χρόνο της δικής τους Ανατολής και αλήθειας. Μας λείπ...

Η εποχή μας -η εποχή της Νεωτερικότητας- αφού ανέδειξε το εξατομικευμένο υποκείμενο σε θεμέλιο του ιδρυτικού της παραδείγματος (της κοσμοθεωρίας της), ανακαλύπτει περιδεής ότι στην πραγματικότητα το έχει οδηγήσει στην εξαφάνισή του. Ενώ π.χ. έχει κάνει σημαία της τα "ανθρώπινα δικαιώματα", εξαφάνισε το υποκείμενο που υποτίθεται ότι είναι φορέας αυτών των δικαιωμάτων. Και μάλιστα τόσο το ατομικό όσο και το συλλογικό υποκείμενο, τα οποία βλέπουμε να θρυμματίζονται και να απορροφώνται από τους απρόσωπους κοινωνικούς μηχανισμούς. Πρόκειται όμως για πραγματική και αμετάκλητη ε...