Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν θα θέλαμε τώρα να αξιολογήσουμε την εικαστική πραγματικότητα των Βυζαντινών ευρύτερα, θα λέγαμε ότι αυτή είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα, μία γλώσσα, η ανάπτυξη της οποίας έγινε όχι στην βάση της υποκειμενικής έκφρασης κάποιων καλλιτεχνών, αλλά στην βάση της αίσθησης του ανθρώπου. Στην σταθερή αυτή και αναλλοίωτη βάση οι Βυζαντινοί ανακάλυψαν νόμους που έχουν διαχρονική αξία και μπορούν να έχουν λειτουργικότητα πάντοτε, εφόσον φυσικά αποδεχόμαστε το ευρύτερο πλαίσιο της σκέψης τους, που αφορά στην κοινωνία εικόνας και θεατή. Με τα δεδομένα λοιπόν αυτά δεν είναι, θεωρούμε,...

Όταν ο ποιητής Θεός καλεί τον ποιητή Άνθρωπο και του δίνει το Στέφανο της Ζωής στον Υιό του Ανθρώπου πάει να πει πως ο κόσμος μας αξίζει να ομορφύνει. Αξίζει να γίνει στα στερνά του παραμύθι. Το μυστικό της ποίησης αυτής είναι η Αληθινή αγάπη όπως λένε και τα ιερά γράμματα της κούπας του αγγέλου μου που βγήκε από το βιβλίο της Ζωής κι οι γραφές το είπαν η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Τον Θεό του παρελθόντος τον σκοτώσαμε, για το Θεό του παρόντος οι πράξεις μας δείχνουν ν' αδιαφορούμε κι ακούω το Θεό του μέλλοντος να μου γνέφει: "Διαλέγω την ήσυχη σφραγίδα του τάφου μου κι η κάθ...

Το βιβλίο αυτό είναι σαν πουλί. Ένα πουλί διαβατάρικο, που θα 'θελε να σας σηκώσει μαλακά και να σας ταξιδέψει. Οι δυο φτερούγες του σημαδεύουν δυο διαφορετικά σημεία, άρα έχουν και δυο διαφορετικούς στόχους. Ο πρώτος θέλει να γνωρίσει στον ταξιδιώτη τη μικρή πολιτεία της Οίας και τα έργα των ανθρώπων της. Ο δεύτερος στοχεύει πέραν της ευκολίας των αισθήσεων. Προσπαθεί να κάνει λέξεις τα κρυμμένα, όσα χρειάζεται να σκύψουμε λίγο από πάνω τους, για να μας αποκαλυφθούν. Το πέραν της μαγείας, η οποία έτσι κι αλλιώς κυριεύει τον επισκέπτη της Οίας, το πέραν της "γραφικότητας...

Διαβάζοντας χωρίς κόπο το ρέοντα λόγο του συγγραφέα διακρίνεις δύο βασικούς άξονες, στους οποίους άνετα κινείται. Ο πρώτος άξονας είναι ο ρεαλισμός του. Γνωρίζει πολύ καλά άπαντα τα δρώμενα στη Νεοελληνική πραγματικότητα χωρίς να τα εξωραΐζει μεροληπτικά. Επίσης όμως αντιλαμβάνεται τη χαρισματική παρουσία της Εκκλησίας μέσα σ' αυτόν τον κόσμο και τη διακριτική χριστομεταποιητική της ικανότητα. Κλείνοντας αυτό το βιβλίο δε μένεις με την πίκρα μιας απαισιόδοξης προοπτικής -με την οποία σε ποτίζουν κάποια σύγχρονα κουλτουριάρικα βιβλία -αλλά σου δημιουργεί διάθεση για ψύχραιμη...

[...] Πρώτη φορά έμαθα την ύπαρξη της "Κατάη" διαβάζοντας την αλληλογραφία Γ. Σεφέρη - Ζ. Λορεντζάτου. Αλλά δεν είχα ασφαλώς -όπως πολλοί νεότεροι, υποθέτω- την πρώτη έκδοση της μετάφρασης του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Ατυχώς για μένα, καθ' ότι ευρισκόμενος ως γιατρός εις υπηρεσίαν υπαίθρου, δεν έλαβα γνώση ούτε της δεύτερης έκδοσης, του 1978 από τη Λέσχη. Τις μεταφράσεις των: Τ. Κόρφη. Ν. Σημηριώτη και Η. Κυζηράκου δεν τις είδα ποτέ, απλώς πληροφορήθηκα την ύπαρξή των από το εισαγωγικό σημείωμα του Τάκη Μενδράκου στη δική του μετάφραση. Ακόμα και σήμερα δεν έχω δει καμμία. Αγν...

Με το ανά χείρας πόνημα, αδελφοί, ας χειραγωγηθούμε από τους ενχιστωμένους πατέρες μας, εις της προσκύνηση, τη δοξολογία, την ανάμνηση, το αγκάλιασμα των σεπτών παθημάτων του «φίλου» μας που λαμπροφορούν αυτές οι ημέρες. Ήτοι την προδοσία μας, την νήψη των ποδιών μας, τα ραπίσματα, τα καλαφίστματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυρά χλαίνα, τον κάλαμον, και προ πάντων τον Σταυρό και τον θάνατον ά δι ημάς εκών κατεδέξατο. Ας κατεβούμε μαζί τους στον Αδη απ όπου ο Χριστός το γένος μας κάλεσε στην Αιώναι ζωή.