Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ Δεν θα πάμε. Το ξέρω. Σε κάποια ναι. Δύο, τρία. Ίσως. Το πολύ. Στα άλλα όχι. Σίγουρα όχι. Τα ταξίδια εννοώ αυτά πού κάθε βράδυ σχεδιάζουμε γελώντας και περνάμε όμορφα και σ΄αγαπώ ακόμα κι όταν στις λεπτομέρειες διαφωνούμε μα στο τέλος συμφωνούμε και ξέρω πως ξέρεις κι εσύ ότι δεν θα πάμε σε όλα όχι τουλάχιστον σε όλα. Και περιμένω με χαρά απόψε και πάλι το επόμενο ταξίδι να σχεδιάσουμε ,το δικό μας αυτό πού δεν θα πάμε.

Αποκαθήλωσα το χρόνο μέσα μου για να σε φτάσω Κυλίστηκα σ' ενοχές έγινα συντρίμμια Χώρισα ύπαρξη σε φως και σκοτάδι Μετά κατάλαβα πως δεν έχεις ορισμό ούτε δρόμο Μόνο βάθος και απόσταση... Και τότε για μία μοναδική στιγμή Σε διέκρινα Ολόκληρη και Σιωπηλή στην τυφλή γωνία του καθρέφτη

Πότε έπαιξα μικρός εγώ; Ποτέ! Έπρεπε να διαβάζω συνέχεια ώστε να είμαι ο πρώτος μες στην τάξη! Ποια τάξη; στο σχολείο! ποιο σχολείο; στην Ελλάδα όλη! ποια Ελλάδα; στον κόσμο! Εκτός από το άριστα κάθε τι άλλο ήταν μηδέν! Αποτυχία! Τίποτα! Εκτός από το άριστα, ποιο άριστα; ποιο πάνω!... Όλα τα άλλα δεν ήταν για μένα. Ήταν για τους άλλους! Για μένα... Έπρεπε!... Μόνον η κορυφή! Έπρεπε!... Να μιλάνε όλοι! Έπρεπε!... Να μην υπάρχει όριο για μένα! Και ο Κώστας; Το κακόμοιρο, δε μπορούσε... Έτσι έλεγε η μαμά! Μου επέτρεπε, όμως, να τον έχω φίλο γιατί ήταν καλό παιδί και ήξερε και...

Έμαθες καλά να το κουβαλάς αυτό το βάρος. Το αποστήθισες. Μετά άρχισε και να σου αρέσει. Πιο μετά, τέλειωσαν οι δικαιολογίες κι έμειναν μόνο οι ορισμοί, σοφοί, στεγνοί να σου μασουλάνε την ύπαρξη όπως η διάκρισή του σε ανθυπασπιστή που εορτάστηκε δεόντως Είναι λοιπόν η τραγωδία μια μίμηση πράξης σπουδαίας και τελείας; Του ανθυπασπιστού; Θα ξαναπάρουμε την ανάγνωση απ’ την αρχή ξανά, μέχρι τα μάτια σού να είναι ελεύθερα μα πιο πολύ εσύ, βρε δαρμένε μέσα στο αιώνιο πείραμά σου να παίξεις με τα κατάλληλα υλικά. Κι αν αποτύχει, γρήγορα να πάρεις τη σακούλα κ...