Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εδώ και μερικές εβδομάδες πέντε άγνωστοι βλέπουν τον ίδιο εφιάλτη. Μία μονοκατοικία με μεγάλη αυλή έρημη από κάθε είδους ενέργεια με μοναδικό ένοικο μια νεαρή κοπέλα. Ο ήλιος να εκπέμπει ένα άρρωστο πορτοκαλί φως με τη μυρωδιά από θειάφι να είναι σχεδόν αποπνικτική. Στο απόκοσμο αυτό τοπίο πάντα εμφανίζεται ο ρακένδυτος άντρας με το καμένο πρόσωπο και τον ταλαιπωρημένο χιτώνα. Μόνο η όψη του σε τρομοκρατεί, ενώ ένα άγγιγμά του αρκεί για να σε σκοτώσει και να σε επιστρέψει στην πραγματικότητα. Οι μέρες περνούν με το όνειρο να επιμένει και να αποκτά μια πιο ρεαλιστική υπόστασ...

Νεράιδες: Ζωντανεύουν τη φαντασία των αλαφροΐσκιωτων ή περιγράφουν τα αθώα χρόνια; Πλάσματα μαγικά, μα και γήινα σχεδόν, γυναίκες φαντασίας καθημερινής πλανεύτρες, τρομακτικές, μυστήριες. Μαγεία με μορφή ωραία κλώθει, υφαίνει και τραγουδά τραγούδι του δάσους, του νερού... Την τύχη σου ορίζουν σε μεταμορφώνουν και μεταμορφώνονται. Μαντήλι αόρατο αν εσύ καταλάθος το βρεις μπροστά σου θα τις δεις. Το βιβλίο αυτό με μαγεία δημιουργήθηκε αγάπη, φαντασία κι όνειρο. Είσαι τυχερός που το κρατάς τα παραμύθια στην καρδιά σου να φυλάς.

Αγαπάτε τους παλιούς πύργους; Τους μύθους και τις ιστορίες για πύργους όπου έγιναν μυθικές μάχες, για στοιχειωμένους πύργους της αγγλικής και της σκοτσέζικης υπαίθρου, με φαντάσματα που αποζητούν ακόμα ένα καλό malt ουίσκι, για φαντάσματα που περιφέρονται σαν άδικες κατάρες μέσα σε μεγαλοπρεπείς πύργους, μετά από τις τραγικές δολοφονίες τους; Ονειρεύεστε πύργους στην Αρχαία Αίγυπτο όπου φυλάτε αιώνια σκοπιά μαζί με τους ιερείς του Άμον Ρα; Ονειρεύεστε πύργους στο Βυζάντιο όπου υπηρετείτε τη θέληση του αυτοκράτορα; Τότε αυτή είναι η σωστή ανθολογία για εσάς!

Ζούμε στο μέλλον, μια εποχή που όλες τις εργασίες έχουν αναλάβει οι μηχανές και δεν έχουν μείνει παρά ελάχιστες δουλειές για τον κόσμο. Μια χούφτα Εταιρίες κατέχουν όλα τα μέσα της παραγωγής, ένα Κράτος κυνηγά όποιον ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και μια Ομάδα νέων προσπαθεί να βρει τις δικές της διεξόδους. Μια δυστοπία που απαντά σε όσους πιστεύουν ότι η τεχνολογία από μόνη της φτάνει για να λύσει τα προβλήματα των ανθρώπων.

Ο τρόφιμος των φυλακών του Λάικονσμπρίτζ, Σι Αρ, αναγκάζεται να παρακολουθήσει την εκτέλεση ενός ισοβίτη συγκρατουμένου του στην ηλεκτρική καρέκλα, με αντάλλαγμα την πιο γρήγορη αποφυλάκισή του. Ο ισοβίτης, ενώ φαίνεται ότι έχει πεθάνει, ανακτά τις αισθήσεις του από εμπλοκή στην παροχή του ρεύματος. Ο Σι Αρ αποφυλακίζεται, επιστρέφει στην πρωτεύουσα, το Άθολουμ, και προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Μία σειρά, όμως, από συμπτώσεις έρχονται να ταράξουν την καθημερινότητά του, καθώς συναντά ανθρώπους που θεωρεί πεθαμένους. Αρχίζει να ψάχνει τι μπορεί να έχει συμβεί, ενώ ο...

"Και τα όνειρα μια μέρα, θα πάρουν εκδίκηση". Οδυσσέας Ελύτης Ο Κωνσταντίνος είναι ένας οργισμένος εσωστρεφής έφηβος, που ζει σε μια οικογένεια που έχει πληγεί από την οικονομική κρίση. Η γνωριμία του με μια ομάδα "περιθωριακών" συμμαθητών του, θα του αλλάξει τη ζωή. Θα του μάθουν πώς είναι να "ταξιδεύει" κανείς και να ονειρεύεται. Μια εμπειρία που θα του αλλάξει τη ζωή. Σύντομα, όμως, θα μάθει πως τα "ονειρικά" του ταξίδια, εκτός από όμορφα, μπορούν να γίνουν και πολύ επικίνδυνα. Μπορούν να γίνουν εφιάλτες...

The human species really could have faced global thermonuclear war. During seventy years of Cold War we grew used to it. Larry Niven. Οι νικητές των Βραβείων λογοτεχνίας του φανταστικού Larry Niven 2015 011 - Η καταδίωξη, Μ. Φραγκούλης - Σε άλλες πόλεις, Ιωάννα-Μαρία Μαλούνη - Ο καθρέφτης, Νίκος Κομπολάκης - Στοιχειώνοντας τη νύχτα, Ελισάβετ-Γεωργία Κυριακίδου - Ο άγγελος των ονείρων, Ιωάννα Τσιάκαλου - Το παραμύθι, Χρήστος Χριστόπουλος - Στην αγκαλιά της Ελπίδας, Χ. Π. Λαμπράκος - scifaiku, Βασιλική Δραγούνη - Βλέπουν τα ανδροειδή κινηματογράφ...

... Σκούπισε αργά την πρόσοψη του κράνους του και συνέχισε να προχωράει με αργά, προσεχτικά βήματα. Μια πυκνή πράσινη ομίχλη κάλυπτε τον ορίζοντα μέχρι εκεί που μπορούσε να δει. Υδρατμοί, σαν ζωντανά χέλια, τυλίγονταν γύρω από τη στολή του, αφήνοντας τα γλιστερά ίχνη τους, σαν αποτρόπαιο φλέγμα. Το τοπίο μπροστά του ήταν το απόλυτο τίποτα, το απόλυτο κενό. Μέχρι εκεί που μπορούσε να δει το βλέμμα του υπήρχε μια απέραντη επίπεδη γη, κάτω από το φως των δύο ήλιων, που έριχναν βαριά τη σκιά τους στον παχύρευστο πράσινο ουρανό. Και, εκεί, πέρα από το τέλος του ουρανού, ήταν τα...

... Μάτωνα σαν κόκκινο σύννεφο στη δύση του ήλιου! Μάτωνα σαν το φεγγάρι την ώρα της καταιγίδας, ένιωθα την καρδιά να σβήνει! ... Εδώ γράφεται η αρχή του τέλους μιας σχεδόν ανούσιας ζωής! Μιας ζωής που ξεκίνησε με δάφνες και που στην συνέχεια ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλός μου. Μιας ζωής που με πούλησε, και πούλησα και εγώ τις αξίες και την ψυχή μου για να τη νικήσω. Με νίκησε; Θα δείξει. Θα το παλέψω. Αφήνω το ημερολόγιό μου σε σένα. Αν το διαβάσεις κάποτε... μη με συγχωρέσεις. Απλά μάθε! Τίποτε άλλο.

Ναι, της μοίρας δεν της ξεφεύγει κανείς. Ούτε της ανθρώπινης κακίας. Θα βρει χίλιους δυο τρόπους να σου την εκφράσει και ποτέ δεν έχει πάτο. Μα και η τύχη σου θα βρει τρόπους για να έρθει σε σένα. Κάποιες φορές αυτή η ζωή έχει τόση ομορφιά... Μα τόση ομορφιά... Που μου προκαλεί, πώς να το πω... Δάκρυα, δάκρυα λύπης. Γιατί να μην ζούμε όλοι ειρηνικά σ’ αυτή την ομορφιά; Γιατί να μην είναι οι ψυχές μας σαν μια ηλιόλουστη και γιορτινή μέρα σαν τη σημερινή που σας διηγούμαι την ιστορία; Να, έτσι όπως σας την γράφω τώρα...

Ο Μάνος και η Βικτώρια, προσπαθώντας να αποκτήσουν παιδί, διαπιστώνουν πως αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Ο Πέτρος και η Μαρίνα, είναι οι γονείς δύο παιδιών, τα οποία για τον πατέρα μοιάζουν ένα πρόσθετο "βάρος" στην πληκτική του καθημερινότητα. Οι παράλληλες ιστορίες των δύο ζευγαριών, άλλοτε τέμνονται κι άλλοτε απομακρύνονται, κινούμενες γύρω από τα εγωιστικά "θέλω" ή την αλληλοκατανόηση, γύρω από την πλήξη της σιγουριάς ή την κοινή αγωνία των συντρόφων. Καταλύτης αυτών, η ίδια η ζωή, με τα άδικα παιχνίδια και τις ειρωνείες της, με το δικό της τρόπο να μοιράζει τ...

Όταν τελικά το φεγγάρι βγήκε, ήταν μια θολή, κρύα σελήνη, κρυμμένη μέσα στις νεφέλες της. Μαζί της ήρθε και το κτήνος, να του τσακίσει τα κόκκαλα και να τα κάνει δικά του, να φάει τη σάρκα του για να την κάνει δική του, και να λιώσει την ψυχή του μέσα σε ένα σκοτεινό πηγάδι μίσους και ζωώδους οργής. Ο λυκάνθρωπος ήρθε και ένοιωθε πιο δυνατός από τις περασμένες νύχτες, πιο άγριος και θανάσιμος. Το ουρλιαχτό του χαιρετήθηκε με ζητωκραυγές από τους υπερασπιστές των τειχών που ήδη είχαν αρχίσει να απωθούν την επίθεση. Ταυτόχρονα, τα δέντρα του δάσους υποχώρησαν, σαν για να ξερά...

Ήταν ολόκληρο καλυμμένο με λευκή γούνα, αν και στο περισσότερο μέρος της φαινόταν μαυρισμένη. Έμοιαζε να κρατούσε ένα ανθρώπινο κεφάλι στο αριστερό του χέρι, το οποίο σιγά-σιγά γινόταν σκόνη που την έπαιρνε ο αέρας, ώσπου μετά από λίγο δεν απέμεινε τίποτα. "Κιόσουκε;" είπε διστακτικά. Το πλάσμα γύρισε αργά και την κοίταξε. Το πρόσωπό του έμοιαζε με αυτό του λύκου. Τα κόκκινα μάτια του της πάγωσαν το αίμα. Άρχισε να τρέχει με όλη του τη δύναμη προς τους άλλους δύο. Κάθε του βήμα γινόταν και όλο πιο βαρύ, αφού σταδιακά μεταμορφωνόταν σε λυκάνθρωπο. Όταν πλησίασε αρκετά, έκανε...

Από τα βιβλία που είχε διαβάσει ο Γιόχαν, είχε αποκτήσει πλέον μια καλή εικόνα για το τι σήμαινε να είναι κανείς λυκάνθρωπος. Ήξερε ότι ήταν αποτέλεσμα εκείνης της πρώτης συνένωσης. Όπως επίσης ότι τα συναισθήματα ήταν για αυτούς πολύ πιο έντονα. Έτσι, δεν ήταν εύκολο να ελέγξουν την οργή και το θυμό τους. Κάποιοι δεν το κατάφερναν ποτέ. Μαζί και τη δίψα για αίμα που ήταν ένα εξασθενημένο κατάλοιπο εκείνης της πρώτης ανισορροπίας ανάμεσα στους δύο κόσμους. Γνώριζε, επίσης, ότι η μικρή είχε το γονίδιο. Το είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της. Θα μπορούσε, ωστόσο, να μείνει αδ...

"Ήμουν έτοιμη να τους πνίξω, η πατούσα μου πίεζε το σημείο της καρωτίδας, δεν θα δίσταζα, το παραδέχομαι, όταν μπήκε μέσα η λύκαινα των ονείρων μου. Αυτή που έχεις στον καμβά επάνω στη σοφίτα. Τρόμαξα, πάγωσα, ακινητοποιήθηκα. Με το κεφάλι της με έσπρωξε στην άκρη. Από φόβο έκλεισα τα μάτια μου, άκουγα με πόση μανία τους ξέσκιζε, και τις φοβισμένες κραυγές τους. Όταν στο χώρο βασίλεψε ησυχία, τότε άνοιξα τα μάτια μου και τους αντίκρισα στην κατάσταση που τους είδες και συ..."

Στάσου δυο στιγμές, θέλω να μοιραστώ μαζί σου 4450 μυστικά του ατμού. Κοίτα, κρατώ εδώ δύο ασημένια κλειδιά που ίσως ξεκλειδώνουν ένα κρυστάλλινο πεπρωμένο, μα έχε τον νου σου στον διάβολο με τα πράσινα και τον βυθισμένο κροκόδειλο γιατί μπορεί να σου αλλάξουν οπτική πριν το τελευταίο κυνήγι, όταν σαν ονειροβάτες στο σκοτάδι, κάτω από τη νεκρή πανσέληνο, οι φωνές θα παίρνουν την εκδίκησή τους. Εσύ, την ίδια στιγμή, θα κερνάς ένα πούρο τον θάνατο στον δρόμο προς την Κόλαση, σε ένα πείραμα για την αιώνια συμφωνία με τον εαυτό σου, παρέα με λίγο λογοτεχνικό φως. Φύγε τώρα, είσ...

Λατρεύετε τις ιστορίες τρόμου; Την ανατριχίλα της αβέβαιης αίσθησης του κινδύνου; Λατρεύετε να ακούτε ιστορίες για βίαιους, ψυχοπαθής δολοφόνους που παραμονεύουν στο σκοτάδι, για κραυγές τρόμου, για ματωμένα δωμάτια, για τοίχους ποτισμένους στο αίμα, από τις ανίερες πράξεις που έγιναν εκεί μέσα, για τρελούς θρησκόληπτους και νεαρές παρθένες που τις θυσίασαν σε φρικτούς δαίμονες, αφού σπίλωσαν πρώτα τα αγνά κορμιά τους με το βρώμικο άγγιγμά τους; Αν σας αρέσει να διαβάζετε γι’ αυτά, τότε αυτή είναι η κατάλληλη ανθολογία για εσάς.

Έχετε μεγαλώσει με ιστορίες για μυθικά πλάσματα; Για δράκους, νεράιδες, κύκλωπες, νύμφες; Ονειρεύεστε να συναντάτε μέσα στα δάση γιγάντιους κύκλωπες, να ταξιδεύετε στις πλάτες δράκων, νύμφες που προσπαθούν να σας αποπλανήσουν, γοργόνες που προσπαθούν να σας μαγέψουν, να τρέχετε δίπλα σε Κενταύρους, να κυνηγάτε μαζί με Μινώταυρους; Είναι τα όνειρά σας γεμάτα με μυθικά πλάσματα, ενός μαγικού κόσμου; Ζείτε σε ένα πολύχρωμο κόσμο, μακριά από το άθλιο γκρίζο της πραγματικότητας; Αν ναι, αυτή είναι η σωστή ανθολογία για εσάς!

Οι φωτιές υψώνονταν για ημέρες στον βραδινό ουρανό. Η τροφοδοσία του ρεύματος είχε πλέον πέσει και οι φλόγες έδιναν μια γκροτέσκα ατμόσφαιρα στον νυχτερινό ουρανό. Ήταν οι τελευταίες εστίες των επιζώντων, καθώς έδιναν μια έσχατη απεγνωσμένη μάχη με τις στρατιές των νεκροζώντανων. Ήταν, όμως, μια χαμένη μάχη. Ήταν πολλοί, γρήγοροι, ορμούσαν μαζικά, πάνω από κάθε εμπόδιο και πάνω από όλα... δεν πέθαιναν! Οι θύλακες των επιζώντων ήταν μικροί και δεν είχαν μεγάλη δύναμη πυρός. Μέχρι να καταλάβει ο κόσμος τι γίνεται, και πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το ξέσπασμα των ζόμπι, εί...

... Σήκωσε το κεφάλι κουρασμένα και κοίταξε τον φωτεινό πορτοκαλί ουρανό. Οι ανταύγειες ήταν τόσο έντονες που διαπερνούσαν ακόμα και τα προστατευτικά γυαλιά που φορούσε. Σίγουρα θα έχανε το φως του μέσα σε λίγα λεπτά χωρίς αυτά, σκέφτηκε. Ο ήλιος ήταν καυτός. Ένιωθε το δέρμα του να βράζει κάτω από τα προστατευτικά ρούχα του. Κυλούσε παντού μέσα του μια υγρή καυτή σούπα, ιδρώτα και δέρματος που έλιωνε, ανάμεικτη με ετοιμόρροπα ρούχα. Παρόλα όσα είχαν γίνει ο ήλιος ήταν ακόμα εκεί, όμως τώρα δεν ήταν η κοιτίδα της ζωής, τώρα ήταν το μέσο της εκδίκησης, ένας καυτός, πυρωμένος...