Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ζωγραφίζω με χρώματα, χαρούμενα σχέδια ζωγραφικής για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Ανοίγοντας σιγά σιγά τα νυσταγμένα τους ματάκια, ξεδιπλώνουν τα όμορφα, μεταξωτά τους ρούχα και ετοιμάζονται...

Tώρα σαν πέφτει χιόνι τις ηλιόλουστες μέρες, καταφθάνουν εδώ -φορώντας τα χιονοπέδιλά τους- άνθρωποι κάθε ηλικίας για να προμηθευτούν τους γρύλους τους. Όταν όλα ησυχάζουν τα βράδια, έχω τους δικούς μου που μου κρατούν συντροφιά· χτυπούν ρυθμικά τα εκπαιδευμένα τους έλυτρα, κάνουν θρύψαλα την απειλητική μοναξιά, που προσπαθεί να εισχωρήσει στο είναι μου ανάμεσα από δύο ανάσες μου.

Ο ήλιος να κολυμπά στη θάλασσα, τα νερά γίνονται χρυσαφένια και τα ψάρια λούζονται την απέραντη ελευθερία τους. Κι εγώ νοερά να προσπαθώ να ξεφύγω από τη φυλακή μου, μια φυλακή που μου είχαν επιβάλει, χωρίς να ξέρω το γιατί. Έτσι ευχόμουν να ήμουν ψάρι... να γλιστρούσα τώρα, τούτη τη στιγμή και να έφευγα. Έτσι, θα άφηνα πίσω μου ό,τι με τυραννούσε. Εκεί, λοιπόν, ξαπλωμένη στην παραλία αγαλλίαζα και ξεδίπλωνα τα όνειρά μου. Και ήταν τόσο όμορφα όλα αυτά που ονειρευόμουν... Πόσες μάχες, άραγε, μπορεί να δώσει με τους δαίμονες του ένας άνθρωπος για να κρατηθεί ζωντανός και...

Tην πόνεσε, όσο και την αγάπησε. Κι εκείνη τον αγάπησε τρελά μέσα στην άγνοιά της και θα τον πονέσει με τη φυγή της. Αλλά αυτό είναι το σωστότερο και για τους δυο τους γιατί δεν μπορούν πια να συνυπάρξουν. Οι αγαπημένοι, οι λατρεμένοι, ξαφνικά έγιναν ξένοι... ...Αλήθεια, τι θέλει ο άνθρωπος για να 'ναι ευτυχισμένος; πόσο κοστίζει η χαρά; Πόσο εξαργυρώνεται ένα χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα; Ένα απαλό χάδι; Μια τρυφεράδα, μια αγκαλιά, Ένα ζεστό φιλί; Ένα απλό χτύπημα στον ώμο; Πόσες μουσικές αγγίζουν την ψυχή μας και μεις ακούμε μοναχά τα πένθιμα εμβατήρια; κοιτάζουμ...

Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος: ο αιώνιος έφηβος των 72 χρόνων με πολλή ευαισθησία και τρυφερότητα παίζει με το όνειρο και μας μιλάει για το μέγιστο ελιξήριο της νεότητας: τον έρωτα. Ο κόσμος όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει και τον κόσμο τον μοιράζεσαι όταν αγαπάς...

Η Αγάπη, όπως την ένιωσαν και την έβαλαν σε στίχο οι ποιητές μας. Το μαγισσάκι μάς πάει ακριβώς εκεί: σε ότι έχει αγιαστεί από της αγάπης το άγγιγμα... Γιατί η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει...Αιώνια τα ταξίδια της, μαγικά και ατελεύτητα...

Οι ζωές έξι κορυφαίων προσωπικοτήτων της νεοελληνικής λογοτεχνίας, μέσα από την ιδιαίτερη ματιά μιας σύγχρονης συγγραφέως. Τα κείμενά τους γνωστά στους περισσότερους. Η πορεία του βίου τους λαμπρή αλλά και ιδιαίτερη. Τα έργα τους χαρακτήρισαν μια ολόκληρη εποχή. Οι ίδιοι γίνανε «σχολή» για τους μετέπειτα συγγραφείς και ποιητές. Εισχώρησαν στην τάξη των αγίων, που δύσκολα κανείς ανεβαίνει. Η Γεωργία Αγγελοπούλου - Παπαβασιλείου, μέσα απ' αυτή της τη δουλειά, αποδίδει την τιμή που οφείλει η σύγχρονη γενιά λογοτεχνών (στην κορωνίδα των Ελλήνων λογοτεχνών) στους μεγάλου...

Ένα βιβλίο διαφορετικό από τα άλλα. Μέσα από απλές ερωτήσεις, μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε ένα μικρό και ανάλαφρο ταξίδι αυτογνωσίας. Φιλοδοξεί να γίνει ο οδηγός σε όποιον θελήσει να μάθει καλύτερα την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του. Στοιχεία του εαυτού μας που μάλλον δύσκολα κάποιος θα έλεγε, ανακαλύπτονται και φανερώνονται για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τη σχέση με τους γύρω μας. Ένα μικρό παιχνίδι ψυχολογίας που σίγουρα θα μας μάθει πολλά αφανέρωτα μυστικά!

Ό,τι τιμιότερο, ό,τι αληθινότερο, ή όποια πλάνη ζούμε, τη χρωστάμε στον ονειρόκοσμο. Ύστερα κάνουμε τα πιο σταθερά βήματα, για την ολοκλήρωσή μας. Κανένας μα κανένας άνθρωπος δεν περιφρονεί τον ταπεινό εαυτό του, τις αδυναμίες του, αιτιατές ή αναίτιες. Κι αν κάποτε καταφέρει να κρύβει το βαθύτερο εγώ του, ψεύδεται. Δεν μπορεί να δαμάσει τις αταξίες του. Τις επιθυμεί κρυφά, βασανιστικά κι εύχεται να τολμήσει να τις χαρεί. Αυτές που κρύβουμε, αυτές επιθυμούμε. Αυτές μας αγγίζουν, αυτές μας εξαγνίζουν. Η Θωμαΐς Αγγέλου αντέχει και ονειρεύεται. Μιλάει για την επανάσταση που...

Στα κλαδιά του δέντρου είχε μείνει μόνο ένα φύλλο, έτοιμο κι αυτό να πέσει με το παραμικρό φύσημα του αγέρα. Κι ένα βράδυ τα παιδιά πήραν τη σκάλα και την στήριξαν στο μεγάλο δέντρο που έβλεπε το παράθυρο του παππού. Σκαρφάλωσαν στο πιο ψηλό κλαρί κι εκεί κάρφωσαν με ένα καρφί το φύλλο που ήταν έτοιμο να πέσει... Έφυγε το φθινόπωρο, ήρθε ο χειμώνας. Μα τι παράξενο! Ο παππούς ακόμα ζούσε! Μπήκε η άνοιξη και η καρυδιά ξανάνθισε. Καινούρια πράσινα φύλλα ντύσανε τα γυμνά της κλαδιά και έκρυψαν το κίτρινο φύλλο των παιδιών.

Ζωγραφίζω με χρώματα, χαρούμενα σχέδια ζωγραφικής για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Ζωγραφίζω με χρώματα, χαρούμενα σχέδια ζωγραφικής για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Αγγίζεις το χαρτί. Σκέφτεσαι αν αξίζει να σταθείς σε τούτη τη σελίδα ή να πας παρακάτω. Έι, πρίγκιπα! Δεν διαβάζονται τα βιβλία από το τέλος. Φοβάσαι; Τι; Κοίταξε με. μη σκύβεις τα βλέφαρα, εδώ είμαι, ψηλά, και σου φωνάζω: Με θυμάσαι; Εγώ σε θυμάμαι από τόοοοτε... Τότε που εγώ κι εσύ και άλλοι εκλεκτοί κάναμε βόλτες πάνω από τούτο τον πλανήτη. Τότε που οι άνθρωποι δεν ήταν άνω θρώσκωντες. Και για να τους κάνουμε σαν κι εμάς, έπρεπε εμείς να γίνουμε σαν κι αυτούς. Και φορέσαμε σώμα... Σιγά-σιγά. οι μνήμες χάνονταν. Δεν γινόταν αλλιώς. Τώρα πια δεν ήμασταν ολόκληροι. Κάθε...

Ζωγραφίζω με χρώματα, χαρούμενα σχέδια ζωγραφικής για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Ζωγραφίζω με χρώματα, χαρούμενα σχέδια ζωγραφικής για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Γελάστε με τα ευτράπελα της καθημερινότητας μέσα από το βιβλίο με ανέκδοτα και γελοιογραφίες που επιμελήθηκε ο σκιτσογράφος Γιάννης Μπισδάκης.

Τα διηγήματα του Άγγελου Σερέτη έρχονται να µας θυμίσουν πως δίπλα στον στιλπνό και ρηχό σημερινό κόσμο, όπου τα πάντα κρίνονται από το χρήμα και την κοινωνική επιτυχία, υπάρχουν και οι απλοί, συνηθισμένοι άνθρωποι, που ζούν και μοχθούνε κοντά µας. Ο Άγγελος Σερέτης παρατηρεί αυτούς τους απλούς ανθρώπους και μας τους περιγράφει καλοπροαίρετα, συχνά με χιουμοριστική διάθεση και σε πολλά σημεία δείχνει πως τον θέλγει το απροσδόκητο και το απρόοπτο. Σε όλα τα διηγήματά του ο συγγραφέας, χωρίς ρητορικές φιοριτούρες και μεγάλα λόγια, μιλάει για την ντομπροσύνη και την αξιοπρέπ...