Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό ο Γάλλος φιλόσοφος Ανρί Αβρόν παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο τη φιλοσοφία ενός από τους πιο πρωτότυπους και ανεξάρτητους στοχαστές, του Μαξ Στίρνερ, πατέρα του ατομικιστικού αναρχισμού και συγγραφέα τού έργου "Ο μοναδικός και η ιδιοκτησία του". Ο Αβρόν δεν διευκρινίζει μόνον το περιεχόμενο και το ειδικό βάρος της φιλοσοφίας αυτής, αλλά την τοποθετεί μέσα στα ιδεολογικά και κοινωνικά συμφραζόμενα της εποχής της και, συγχρόνως, ανιχνεύει την επιρροή που άσκησε στη μεταγενέστερη σκέψη και αναδεικνύει την επικαιρότητά της.

ΠΑΤΡΑ Θα είναι πάντα απόγευμα γωνία Αράτου και πλατεία Όλγας τρένα που βγήκαν απ΄τις γραμμές πλοία που σαλπάρανε στα μπαλκόνια κι εγώ κρεμασμένη στα κάγκελα Σαρανταπόρου, Φαβιέρου παλιό σκυλί η μνήμη Τραμ και Καζάρμα αυτός ο στίχος θα ΄ναι πάντα της Πάτρας Ρήγα Φεραίου κρεμασμένα νυφικά ήδη σε ξέχασα, Μαιζώνος Καρόλου μεσάνυχτα, σονάτες μαχαίρια του Τροχού τα βιβλία και μάγισσα Νέλλη Αυτό το ποίημα δεν είναι δοξαστικό τρώει τις σάρκες του σαν το σκυλί στην ερημιά του Σαχτούρη πόσα σκαλιά ανέβηκα για να σε δω απο ψηλά να καίγεσαι πόσα λεωφορεία πήρα γι...

"Στον Εγκέφαλο του Ιλχάν" Και καμιά φορά τύχαινε καθώς που κοιμόμουν να κρεμάζει το χέρι μετέωρο έπαιρνα τότε το μικρό ψαλιδάκι που κρύβοντας πάντα στο κομοδίνο μου για να κόβω τα νύχια μου και προσεχτικά μη ξυπνήσω τη γυναίκα γυμνή γυρισμένη στο πλάι έπαιρνα να κόβω το χέρι μου σκάλων' η λάμα στο κόκαλο πάντα σκριτς σκρατς θα μπορούσα και να ουρλιάξω αν δεν με είχανε χρόνια τώρα ακρωτηριάσει [. . .] (από το κείμενο του βιβλίου)

Περιεχόμενα: - Το τρένο της Γουατεμάλας - Οι πόρτες - Κάθοδος στο Ταίναρο - Το κάρο

Αν "επαναστατική σκέψη" εξακολουθεί να σημαίνει κάτι, πιστεύω, δεν έχει μπροστά της αυτή άλλο δρόμο ανάπτυξης και καρποφορίας από το να άρει τη νοηματική διαφορά, ιστορικά προσδιορισμένη από συνθήκες οι οποίες έχουν ήδη αρθεί, μεταξύ των όρων. Αναρχισμός είναι μια ορισμένη ερμηνεία, η μόνη ορθή κατά την έννοιά του, όπως θα μπορούσε εύκολα να δειχθεί, του κομμουνισμού· κομμουνισμός είναι το ουσιώδες περιεχόμενο του αναρχισμού: θα μπορούσαν να παραμείνουν ως νοηματικές αποχρώσεις του συγκεκριμένου μετακαπιταλιστικού οράματος με ειδική έμφαση στην πολιτική διάσταση της αυτονομ...

Εκτός από ποιητής, συγγραφέας του εμβληματικού "Κιβωτίου" και αξεπέραστος μεταφραστής της ρώσικης λογοτεχνίας, ποιος ήταν ο άνθρωπος Άρης Αλεξάνδρου; Σε τι συνίσταται η ανυποχώρητη ηθική του στάση και τι συγκρότησε την μοναχική, αναρχική πολιτική του θέση; Ποια ήταν τα υπόγεια νήματα που συνδέουν τα βιβλία και τη ζωή του, ώστε έργο και πρόσωπο να είναι ένα; Σε όλα αυτά προσπαθεί να απαντήσει το βιβλίο, φωτίζοντας αποσιωπημένες πλευρές της ζωής και του έργου του.

Τα κείμενα αυτού του βιβλίου γράφτηκαν την περίοδο που συμπίπτει με την κορύφωση του ελληνικού δράματος - και την τελική πτώση. Καθώς παρακολουθούν την επικαιρότητα σχολιάζοντας κρίσιμα πολιτικά συμβάντα, ή δημοσιεύσεις αναφορικά με τέτοια συμβάντα, μπορεί να διαβάσει κάποιος στο φόντο τους το δραματικό χρονικό αυτής της περιόδου με όλες τις ιλιγγιώδεις μεταστροφές του. Ήταν η δυναμική που έφερε την Ελλάδα στο προσκήνιο των παγκόσμιων εξελίξεων την περίοδο 2010-15, περίοδο όπου, ειδικά στο κορύφωμά της, όλα τα βλέμματα έμοιαζαν να είναι στραμμένα πάνω της. Η Ελλάδα απέτ...

"Έχω μεγάλες δουλειές για σένα φίλε μου", ξεκίνησε ο κ. Γουίνθροπ. "Πολύ ευχάριστο αυτό σενιόρ." Ο κύριος Γουίνθροπ σκέφτηκε: Μόλις μάθει τι του ετοιμάζω θα τιναχτεί όρθιος και θα τρελαθεί. Είπε λοιπόν φωναχτά στον ινδιάνο: "Μπορείς να κάνεις χίλια τέτοια καλαθάκια;" "Γιατί όχι πατρονσίτο; Αν μπορώ να κάνω δεκαέξι, μπορώ και χίλια." "Σωστά καλέ μου άνθρωπε. Μπορείς να κάνεις και πέντε χιλιάδες;" "Φυσικά, σενιόρ. Μπορώ και πέντε χιλιάδες αν μπορώ χίλια." "Ωραία. Τι θα έλεγες τώρα αν σου ζητούσα να μου κάνεις δέκα χιλιάδες; Και ποιά θα ήταν η τιμή του καθενός; Μ...

Ο "Μελωδικός καταδότης" φτερουγίζει και κατρακυλάει μέσα απ’ το κελάηδισμα ενός φλεγόμενου αηδονιού· είναι η μιλιά του καμένου χωριού, η απεγνωσμένη προσπάθεια απόδρασης του επαίσχυντου δημοδιδάσκαλου. Η υπνωτική, πεπαλαιωμένη διατύπωσή του, παρασύρει τον αναγνώστη προς την αίσθηση ενός κειμένου ιστορικής αξίας, απελευθερώνοντας την αφήγηση, που γεμάτη παράλογη ελπίδα ξεγλιστράει, γραπώνεται και σκαρφαλώνει προς μια αγωνιώδη κορύφωση πέρα μακριά από το ρεαλισμό, για να βουτήξει μετά μέσα στο μακάβριο φως της αποτέφρωσης του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

Ο ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ αφού αγαπάς μια γυναίκα από χαρτί είσαι κι εσύ ένας χάρτινος άνθρωπος Δε πα να τρέχουνε τα αστέρια· εδώ κάτω, μασήσαμε πολλά σπασμένα πιο μέσα από το στόμα που λέγονται χρόνια ή αναμνήσεις που βράζουν στον πυρετό: παρανάλωμα είναι εκείνες οι μέρες που σε θυμάμαι κουβαλάω στην τσέπη ένα χαμόγελο μάλλινο περασμένης πρωτομαγιάς, είναι που δεν καταλαβαίνω τίποτα κι όλο λέω θα σε ξ...

Α, σε παρακαλώ. Το σύστημα θέλει τους υπηκόους του χαρούμενους. Πολύ χαρούμενους. Πολύ χαρούμενους. Και κάνει ό,τι μπορεί γι' αυτό. Μακριά από μας στεναχώριες και έγνοιες, προβληματισμοί και αντιφάσεις. Δεν ωφελούν καθόλου τα ερωτήματα και οι αμφιβολίες. Τα μόνα συναισθήματα που επιτρέπονται είναι ο φόβος και η χαρά. Θα μου πεις πως συμβιβάζονται αυτά τα δύο. Και όμως η εξουσία καταφέρνει να τα συνταιριάζει μια χαρά.

"Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, κόσμος πολύς στριμώχνονταν στο χάνι και τα βλέμματα ήταν στραμμένα, εκτός από την Αλέλια που πάντα τα τράβαγε πάνω της, στον Όκκραλ, ένα ψηλό, σκοτεινό πραματευτή που μόλις το απόγευμα είχε φτάσει στην πόλη. Άντρες και γυναίκες, από την πόλη, τα χωριά αλλά και τα ξένα μέρη τον κοιτούσαν. Διερευνητικά. Ανήσυχα. Με προσμονή. Λόξα. Τα νέα που τους έφερε δεν τους χάιδεψαν τ' αυτιά. Η άφιξη της βασιλοπούλας, θα καθυστερούσε". Μια ιστορία δίπλα στο τζάκι για ενήλικα παιδιά. Ώριμα, ίσως, αλλά όχι σιτεμένα τόσο ώστε να πάψουν να ονειρεύονται. Που όταν β...