Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ Συλλογίζομαι αυτούς που αγαπούν τη λάμψη των ματιών όταν τους καθρεφτίζουν, το φως κάτω από βλέφαρα κλειστά και πίσω από τις γρίλιες τις κλειστές, τα μεσημέρια του καλοκαιριού και κείνα του βροχερού φθινοπώρου με τις κουρτίνες διάπλατα ανοιχτές· κι αγάπησα αυτούς που λάτρεψαν τη σπίθα των θλιμμένων ματιών, τις δυο ρυτίδες στο στόμα δίπλα, εκεί που γέλιο και θλίψη τρεμοπαίζουν σιωπηλά.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΤΕΣΠΕΡΕ Αγαπημένε, όταν διαβάσεις το σημείωμα αυτό το μελάνι θα ’χει πια στεγνώσει, η ζάχαρη θα ’χει μουχλιάσει, ένα σύκο θα σαπίζει στο κρεβάτι. Σε μια γαβάθα θα βρεις υπολείμματα τροφής. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν θα το έχω γράψει εγώ ή κάποια άλλη με όνομα παράξενο όπως Αδελαίδα, Εριφύλη ή Περσεφόνη. Αγαπημένε, ήσουν απελπιστικά αθώος, ανυπεράσπιστα ένοχος, τις νύχτες ζωγράφιζες ελάφια, έκλαιγες μετά καθώς τα σκότωνες, γέμιζαν σκάγια τα σεντόνια. Μια μέρα ενώ σου ετοίμαζα καφέ είδα μες στο φλιτζάνι ένα δέντρο. Τό...

Η Λεωφόρος βρίσκεται στην καρδιά της κακόφημης συνοικίας του Μόντρεαλ. Οι σκοτεινοί δρόμοι της αντηχούν από φωνές σε μια ντουζίνα γλώσσες, από τα γρήγορα βήματα των κακοποιών και τους ψιθύρους που ανταλλάσσουν οι πόρνες. Οι άνθρωποι του υποκόσμου έρχονται σε επαφή με φτωχούς εργάτες και με τους νεοφερμένους μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Την τάξη, εδώ και τριάντα χρόνια, επιβάλλει ο υπαστυνόμος Κλωντ Λαπουάντ, που είναι ταυτοχρόνως δικαστής, εξομολόγος και άγγελος εξολοθρευτής. Η αστυνομία του Μόντρεαλ, όμως, έχει πια αρχίσει να αλλάζει. Τον Λαπουάντ συνοδεύει έ...

Όταν, το 1931, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το μυθιστόρημα "Φάμπιαν" του Έριχ Κέστνερ, η εθνικοσοσιαλιστική εφημερίδα Volkischer Beobachter έσπευσε να το χαρακτηρίσει "εκδοτικό σκουπίδι". Ο κριτικός που υπέγραφε το κείμενο ήταν, φυσικά, ανώνυμος και ο χαρακτηρισμός αποτέλεσε, και αποτελεί μέχρι σήμερα, τίτλο τιμής. Άλλωστε, λίγους μόλις μήνες αργότερα, το βιβλίο είχε πουλήσει πάνω από 30.000 αντίτυπα, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Κι όμως, το αριστούργημα του Κέστνερ δεν ευτύχησε να παρουσιαστεί στους αναγνώστες, όπως ακριβώς το έγραψε και το παρέδωσε ο ίδιος ο δημιουργός του...

Οι έννοιες της αξιοκρατίας και της επάξιας αντιμετώπισης έχουν αδιαμφισβήτητη διαισθητική απήχηση. Βεβαίως, η επίκλησή τους συχνά υποκρύπτει την επίδραση άλλων καταστατικών αρχών του ηθικοπολιτικού μας οπλοστασίου. Εκφράσεις όπως "αξίζει τα λεφτά του", "δεν του άξιζε αυτή η μοίρα", "στον καθένα αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία", "δεν μου αξίζει αυτή η συμπεριφορά" κ.ο.κ. βρίθουν στο καθημερινό λεξιλόγιό μας, μοιραίως. Με δεδομένη την ευρεία χρήση της έννοιας του αξίζειν στον λόγο μας, αλλά και το πλουραλιστικό πεδίο αναφοράς της, το ερώτημα που πραγματεύεται η μελέτη είναι η θεω...

Ο συγγραφέας της απουσίας υπογράφει ίσως, με το "Ένα πεντιγκρί", το καλύτερο βιβλίο του: την αφήγηση των πρώτων είκοσι χρόνων της ζωής του στο μεταπολεμικό Παρίσι· ένα ταξίδι στη νεανική του ηλικία, κλειδί για το σύνολο του έργου του. Les Inrockuptibles Αυτή η άρνηση της ενδοσκόπησης, του πάθους, του υπερχειλίζοντος συναισθηματισμού, καθιστά το βιβλίο παράδοξο και δυνατό. Είναι βέβαια γραμμένο με συγκίνηση, και η αίσθηση του τραγικού δεν είναι ποτέ απούσα στην αποστασιοποιημένη γραφή του Μοντιανό. Ωστόσο, με αμείλικτο τρόπο, ο συγγραφέας επισημαίνει, σε όσους νομίζουν ό...

Ο Πάκο, ο αστυνόμος που γνωρίσαμε στο Μαύρο Αλγέρι, την "Κόκκινη Μασσαλία" και το "Παρίσι Μπλουζ", έχει πια εγκαταλείψει την αστυνομία και εργάζεται ως δικαστικός συντάκτης και κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα 'Le Provencal'. Η γυναίκα του η Ιρέν, από την πλευρά της, συνεχίζει με επιτυχία τις δραστηριότητές της στο κατάστημα με καπέλα που διατηρεί. Τη γαλήνια ζωή τους θα ταράξει ένα πανικόβλητο τηλεφώνημα από τον παλιό συνεργάτη του, τον Κουπί. Μια έκκληση για βοήθεια, την οποία ο Πάκο δεν μπορεί να αγνοήσει. Παίρνει αμέσως το αεροπλάνο για τη Γουαδελούπη. Στον Κουπί,...

Το Γκρέιβσεντ είναι μια φτωχική γειτονιά του Μπρούκλιν, με κατοίκους ιταλικής και ρωσικής καταγωγής. Πριν από δεκαέξι χρόνια, ένας νεαρός, ο Ντάνκαν, σκοτώθηκε προσπαθώντας να ξεφύγει από την καταδίωξη μιας ομοφοβικής συμμορίας. Σήμερα ο αρχηγός της συμμορίας αποφυλακίζεται. Και ο Κόνγουεϊ, ο αδελφός του θύματος, τον περιμένει για να πάρει την εκδίκησή του. Αλλά τίποτα δεν θα συμβεί όπως είχε προγραμματιστεί, σε αυτή τη γειτονιά που τη στοιχειώνουν η επιθυμία, η απελπισία, η οργή και η μελαγχολία, που αποτελούν τα μοτίβα αυτού του βαθιά ανθρώπινου νουάρ μυθιστορήματος.

Το "Πρόσωπο και το ιερό" είναι πολεμικό κείμενο. Στρέφεται με ένταση εναντίον της ιδέας του προσώπου και κυρίως εναντίον της σύνδεσης του ανθρώπινου προσώπου με το ιερό. Υπάρχει πράγματι κάτι ιερό στον άνθρωπο, δέχεται και η Βέιλ, αλλά αυτό δεν είναι το πρόσωπο, ιερό στον άνθρωπο είναι το απρόσωπο, και μόνο αυτό. Μέσα σε κάθε άνθρωπο ζει ανεπίγνωστα, στο βάθος της καρδιάς του, η προσδοκία του καλού. Η ιερότητα του ανθρώπου είναι ακριβώς η επιθυμία να μην του κάνουν κακό, το παράπονο όταν του κάνουν κακό, και η προσδοκία να του κάνουν καλό. Στη μακρά ιστορία του κακού, οι αν...

Η ανά χείρας μελέτη για τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία ξεκινάει από το 1974 και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, καλύπτει το σύνολο της μεταπολεμικής περιόδου. Το βιβλίο δοκιμάζει να απαντήσει στο εξής θεμελιώδες ερώτημα: Πώς αναπαριστάται η σχέση ατομικού και συλλογικού στην πεζογραφία της Μεταπολίτευσης; Πρόκειται για ένα κρίσιμο ερώτημα, αφού η Μεταπολίτευση έρχεται να μεταβάλει ριζικά όλα τα προδικτατορικά δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας και, ενώ ξεκινάει από ένα στιγμιαίο γεγονός, την πολιτειακή αλλαγή του 1974, επεκτείνεται σε πολλαπλά πολιτ...

"Η προσωρινότητα αποτέλεσε πάντοτε την κύρια εσωτερική μου επιλογή. Γι’ αυτό φρόντιζα να ακυρώνω σιωπηρά όλες τις επιτυχίες που είχα κατά καιρούς. [...] Δεν αποτέλεσαν ποτέ τίτλους αρχής, αλλά κρεσέντο μουσικής για φινάλε εξόδου. Πάντοτε περαστικός. Μου αρέσει η έκφραση και δεν διστάζω να την επαναλαμβάνω". Ο Κώστας Βρεττάκος, σε ηλικία ογδόντα ετών, συμφιλιώνεται με τον χρόνο, παρουσιάζοντας τα νεανικά ποιήματά του -τα "υπόλοιπα νεότητας", όπως τα χαρακτηρίζει- υπό τον γενικό τίτλο "Προστιθέμενη αξία". Ο αναγνώστης καλείται να γίνει συνένοχος στην τακτοποίηση-ανασκόπηση...

Άνοδος των εθνικισμών, άνθηση των ταυτοτικών ιδεολογιών, απόρριψη ενός ευρωπαϊκού εγχειρήματος που έχει χάσει τον δρόμο του, δικαιολογημένοι φόβοι μπροστά στην παγκοσμιοποίηση: ο πειρασμός της αναδίπλωσης στον εαυτό μας καταπίνει τα έθνη μας και κλονίζει τις άφωνες και απαθείς δυτικές ελίτ. Απέναντι στα αντιδραστικά κινήματα, είναι πια καιρός να πάρουμε τον λόγο, να δώσουμε τη μάχη για τον πολιτισμό και να επανεφεύρουμε μια ουμανιστική και προοδευτική σχέση με τον κόσμο.

Εικάζω πως δεν είναι τυχαίο ότι το κείμενο αρχίζει με τον Αντριά να περπατά στους "βρεγμένους δρόμους της Βαλκάρκα" (11) και τελειώνει με τις φράσεις: "Άνοιξα την τηλεόραση και ο παρουσιαστής του μετεωρολογικού δελτίου, με νυσταγμένο ύφος, με διαβεβαίωσε ότι τις επόμενες ώρες η θερμοκρασία θα πέσει απότομα και θα σημειωθούν σποραδικές βροχοπτώσεις" (703). Μήπως έρχεται ένας νέος Κατακλυσμός για να εξολοθρεύσει την παγκόσμια πλέον βαρβαρότητα που επιβάλλει στους λαούς η κυριαρχία των χρηματαγορών; "Οι λαοί υποφέρουν από κάποια μοιραία πολιτική ασθένεια", γράφει ο Βίκο. Τα...

Η ημερήσια διάταξη στις 20 Φεβρουαρίου 1933: Η αφήγηση μιας συνηθισμένης μέρας, σε αυτόν τον βαρύ χειμωνιάτικο μήνα στο Βερολίνο, κατά την οποία λαμβάνει χώρα, στα άνετα σαλόνια του Ράιχσταγκ, η μυστική σύσκεψη είκοσι τεσσάρων βαρόνων της γερμανικής βιομηχανίας με υψηλόβαθμους αξιωματούχους του ναζιστικού καθεστώτος. Στόχος, να "περάσουν από το ταμείο" για να χρηματοδοτήσουν την άνοδο και σταθεροποίηση στην εξουσία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και του αποτρόπαιου αρχηγού του. Είμαστε στον "παράδεισο της βιομηχανίας και των χρηματοοικονομικών", μαζί με τους Krupp, Opel,...

Ένα πρωινό, σε μια αριστοκρατική συνοικία του Λονδίνου: ο αφηγητής, ανώτερο στέλεχος του τραπεζικού τομέα, γύρω στα σαράντα, που η καριέρα του καταρρέει και ο γάμος του πνέει τα λοίσθια, δέχεται μια απρόσμενη επίσκεψη στο σπίτι του. Στην αρχή, δεν αναγνωρίζει τον άντρα που παρουσιάζεται στην πόρτα του, με σακίδιο στην πλάτη και ταλαιπωρημένη όψη. Εκείνος, όμως, του απευθύνεται σαν να συνεχίζει μια συνομιλία που έχει μόλις διακοπεί. Είναι ο Ζαφάρ, πρώην συμφοιτητής του στην Οξφόρδη, μαθηματική ιδιοφυΐα, που είχε εξαφανιστεί για πολλά χρόνια. Ο αφηγητής τού προσφέρει τη φιλοξ...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Μου είπες: "μύρισε τη νύχτα για μένα" κι εγώ πνίγηκα από την απουσία τόσων φίλων μάτωσα, από χιλιάδες αγκάθια κομμένης απότομα αγάπης ανάμεσα σε νέες πατρίδες και παλιές χρόνια μετά θα αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά και τι από τις ρίζες μας απέμεινε μόνο αναγνωριστικό ετούτη η μυρωδιά της νύχτας που ποτέ δε μπορέσαμε να μοιραστούμε αλλά, κατάσαρκα φυλάττουμε ως Θερμοπύλες καθένας μόνος του σε τόπους ξένους, ξένοι κι εμείς ακατανόητοι, άμαθοι και αφελείς πνιγμένοι, μόνοι για τη στιγμή εκείνη της συνάντησης που ούτε καν προβλέπ...

Ανατομία της πιο ουσιαστικής σχέσης της ζωής μας –της σχέσης με τη μητέρα– και ταυτόχρονα ύστατος αποχαιρετισμός, κατάδυση στον αυτό, οικογενειακή ιστορία και ανασύνθεση μιας εποχής, είναι το βιβλίο της Ρούλας Γεωργακοπούλου. Αστείο και τρομερό, συγκινητικό και σκληρό, δεν μιλάει απλώς για τη βιολογική μητέρα, φορέα της επιθυμίας και της απαγόρευσης, αλλά για το «μητρικό», τη βάση, δηλαδή, πάνω στην οποία στηρίζεται το αίσθημα ότι υπάρχουμε, τα όνειρα, οι σκέψεις μας, η δυνατότητά μας για δημιουργία. Ένας κόσμος αινιγματικός, μαγικός, κάποτε απροσπέλαστος, ζωντανεύει με απ...

Η Καουτέρ Αντιμί, που έκανε αίσθηση με τα δύο πρώτα μυθιστορήματά της, γεννημένη στο Αλγέρι το 1986, θέλησε, με "Τα πλούτη μας", να δώσει για την πόλη της μια εικόνα που αντιστρατεύεται τις συνήθεις αναπαραστάσεις της. Η νεαρή μυθιστοριογράφος βαδίζει στους δρόμους του Αλγερίου, όπου δεν σταματάει να βρέχει, και αποτυπώνει τη μελαγχολία και το πένθος της για μια παλιότερη εποχή, όταν η λογοτεχνία έβρισκε εύφορο έδαφος για να ανθίσει. Η Αλγερινή συγγραφέας, Παριζιάνα πλέον από το 2008, περπατώντας στην οδό Χαμανί, πέφτει πάνω σε ένα πολύ μικρό κατάστημα, παράρτημα της Εθν...

Το μικρό αυτό βιβλίο γράφτηκε υπό τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων. Στόχος είναι να μπορεί να διαβαστεί από τον καθένα και την καθεμία που προβληματίζεται γύρω από το περίφημο Μακεδονικό. Αυτό που επιχειρεί να προσφέρει είναι μια συνοπτική και κριτική περιήγηση στα πιο διαδεδομένα σχήματα τα οποία, κατά τη γνώμη μας, συνθέτουν τις μεγάλες εθνικές αφηγήσεις, αρθρώνοντας επίσης μια απάντηση σ’ αυτές. Το βιβλίο απευθύνεται στους ολοένα και περισσότερους πολίτες που θέλουν να αναμετρηθούν με την, έως πολύ πρόσφατα, θλιβερή μονοτονία του λόγου περί το Μακεδονικό στη δημόσια συζ...

Το 1632, στη μικρή πόλη Λουντέν της Δυτικής Γαλλίας, η Ιωάννα των Αγγέλων, ηγουμένη της μονής των ουρσουλινών, ξαφνικά παρουσιάζει συμπτώματα "δαιμονισμού", σπασμούς και παραισθήσεις. Σύντομα, τα ίδια συμπτώματα εκδηλώνουν και άλλες καλόγριες της μονής. Εξορκιστές αναγκάζουν τους δαίμονες να αποκαλύψουν τον κύριό τους: είναι ο Υρμπαίν Γκραντιέ, ο εφημέριος της πόλης. Ο Γκραντιέ, αφοσιωμένος ιερέας, μορφωμένος, όμορφος, λάτρης των γυναικών, λαμπρός ρήτορας, χαρισματική προσωπικότητα, ανεκτικός προς τους προτεστάντες, προκαλεί τη λατρεία αλλά και το μίσος, τον φθόνο και την α...