Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια χειρόγραφη νουβέλα που πολτοποιείται μέσα σ' ένα σκουπιδιάρικο και κανείς δεν μπορεί να τη σώσει. Η Αμαλία που έμεινε 72 χρόνια παντέρημη σ' ένα καλύβι δίπλα στο ποτάμι με τις κατσίκες της. Ο Μαρτίν, κατακόκκινος με βουρκωμένα μάτια, μπροστά στο δάσκαλο που βρήκε το γαμοσταυρουδάκι της Αλεξάνδρας μέσα στην τσάντα του. Ο Λευτέρης,φρικαρισμένος απ' τη διέγερση που του προκαλούν οι κραυγές της τρομοκρατημένης γυναίκας μέσα απ' το πηγάδι που την έριξε για να πεθάνει. Η Ειρήνη που, με το βλέμμα του μαστουρωμένου πανικού, ορμάει γυμνή στις σκάλες της πολυκατοικίας...

Δύο ύποπτοι θάνατοι σε ένα κιμπούτς: νεκροί είναι η Οσνάτ, η όμορφη και δυναμική γραμματέας του, και ο ηλικιωμένος κύριος Σρούλκε. Πρωτόγνωρα και απίστευτα γεγονότα, οδυνηρό ξάφνιασμα και βαθύ τραύμα για τους κατοίκους του. Γιατί το κιμπούτς είναι μια μεγάλη οικογένεια· όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού, όλοι σιτίζονται σε κοινή τράπεζα, τα παιδιά απομακρύνονται κάθε βράδυ από τους γονείς τους και κοιμούνται σε κοιτώνες. Το κιμπούτς αποφασίζει για την εκπαίδευση και το επάγγελμα που θα ακολουθήσει κάθε μέλος του. Ένας κόσμος περίπλοκος και κλειστός. Πώς θα καταφέρ...

Στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού ξεσπά αναταραχή μεταξύ των κορυφαίων επιστημόνων που εργάζονται εκεί: ένας μετεωρίτης, παλαιότερος από το ηλιακό μας σύστημα, που έπεσε στη Βρετάνη, αποδεικνύει άραγε την εξωγήινη προέλευση της ζωής; Οι παλιές διαμάχες αναζωπυρώνονται. Ο άνθρωπος είναι τυχαίο προϊόν της εξέλιξης ή προϊόν ευφυούς σχεδιασμού, δηλαδή δημιούργημα του Θεού; Για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, ο διευθυντής του Μουσείου καλεί δύο ειδικούς: τον αμερικανό γεωλόγο και παλαιοντολόγο Πίτερ Όσμοντ, άθεο, οπαδό του Δαρβίνου και ακούραστο πολέμιο του δημιουρ...

Κωνσταντινούπολη, 27 Δεκεμβρίου 537, ημέρα των εγκαινίων της Μεγάλης Εκκλησίας. Ο Ιωάννης, στενός συνεργάτης των αρχιτεκτόνων της, βρίσκεται δολοφονημένος. Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στη Θεανώ, πρώην σπουδάστρια στην Ακαδημία του Πλάτωνος και στενή φίλη του θύματος. Ο Ευτόκιος, ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη συγκέντρωση και διάσωση των έργων του Αρχιμήδη, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση: είναι πράγματι ένοχη η νεαρή μαθηματικός ή μήπως έχει πέσει θύμα μιας καλοστημένης συνωμοσίας; Ιστορικά πρόσωπα, όπως η Θεοδώρα και ο Ιουστινιανός, και μυθοπλαστικοί ή...

Νομίζατε πως ο Θεός έχει πεθάνει και έχει ενταφιαστεί, ή τουλάχιστον ότι έχει οριστικά εκδιωχθεί από τον δημόσιο χώρο. Στον βρόντο των βομβών και στη λάμψη των πυρκαγιών, στις λιτανείες του μίσους και στις κατάρες των αυτοανακηρυχθέντων εκπροσώπων του, ανακαλύπτετε, έντρομος, ότι ο Θεός επιστρέφει δριμύτερος, και μάλιστα με πάταγο. Πράγματι, ποιος θα μπορούσε με αποτελεσματικότερο τρόπο να συγκεντρώσει παρόμοια πλήθη, να υψώσει τέτοια τείχη, να εξάψει τέτοια πάθη, να μετατρέψει γυναίκες σε φαντάσματα και νέους ανθρώπους σε φλεγόμενες δάδες; Ο Θεός; Τρόπος του λέγειν. Διότι...

Η φυσιογνωμία ενός φιλοσόφου διαμορφώνεται με το έργο του. Τα πορτρέτα που προσφέρει ο Αντώνης Χατζημωυσής αποδίδουν τα χαρακτηριστικά τού κάθε φιλοσόφου μέσα από τη σκιαγράφηση των κειμένων του. Το βιβλίο διαφέρει από παραδοσιακές επισκοπήσεις της φιλοσοφίας, καθώς εστιάζει στο παρόν: όλα τα κείμενα του τόμου αφορούν ιδέες που προτείνονται, αναπτύσσονται και κρίνονται από διανοητές των ημερών μας. Η συλλογή παρουσιάζει κάποιους από τους σημαντικότερους αναλυτικούς φιλοσόφους της εποχής μας (Saul Kripke, John Mackie, Thomas Nagel, Simon Blackburn, Bernard Williams, John McD...

Το βιβλίο παρακολουθεί την παράλληλη ανάπτυξη και την αλληλεπίδραση φιλοσοφίας και επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα. Προσπαθεί να προσδιορίσει με ποιον τρόπο κατοχυρώνει την αυτονομία της η αρχαία ελληνική επιστήμη, τι είδους σχέσεις διατηρεί με τη φιλοσοφία, αλλά και πώς οριοθετείται από τις διαδεδομένες ψευδοεπιστήμες (αστρολογία, ονειροκριτική) της ύστερης αρχαιότητας. Η ιστορική περίοδος που καλύπτει ξεκινά από τα χρόνια του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και φθάνει μέχρι το τέλος της ελληνικής αρχαιότητας. Φιλοδοξία του βιβλίου είναι να φέρει στο προσκήνιο εκείνες τις ιδιαίτ...

Ι. Πριν από σένα αόρατη με υφαίνει μία αράχνη. Η αράχνη υφαίνει αόρατο ιστό· υφαίνει και υφαίνει μέχρις ότου τον ύπνο παγιδεύσει ενός ασώτου σε εφιάλτη κυλώντας τον φριχτό: τον εφιάλτη της αιώνιας πτώσης. Πώς πέφτουμε από όνειρο βαθύ σ’ άλλο κι έπειτα άλλο; Έχει στηθεί όμοια το σκηνικό και μ’ έχει καταπιεί.

Από ιστορική άποψη, το σοσιαλιστικό κίνημα θεωρούσε παραδοσιακά ότι βρίσκεται σε αντίθεση προς τον φιλελευθερισμό. Ο Ροσέλι, αντίθετα, το βλέπει ως "λογική ανάπτυξη", ως ιστορική συνέχεια ή ως "αληθινό κληρονόμο" της φιλελεύθερης παράδοσης. Αν πράγματι θεωρήσουμε ότι το θεμελιώδες πρόβλημα της ανθρώπινης ιστορίας είναι το πρόβλημα της ελευθερίας (πρόβλημα που το έθεσε πρώτος ο φιλελευθερισμός ως φιλοσοφία της ελευθερίας), ο σοσιαλισμός είναι ο κληρονόμος του φιλελευθερισμού, με την έννοια ότι είναι εκείνο το μεγάλο ιστορικό κίνημα που επιδιώκει να παραμερίσει και άλλα εμπόδ...

Ο Τζων Ντιούι (1859-1952) υπήρξε ο πιο γνωστός και ο πιο σημαντικός αμερικανός φιλόσοφος στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Λίγοι στοχαστές επηρέασαν την αμερικανική πνευματική και δημόσια ζωή για τόσο μεγάλο διάστημα όσο ο Ντιούι. Στη μακρά και παραγωγική ζωή του, ο Ντιούι έγραψε πράγματι βαθυστόχαστα φιλοσοφικά και πολιτικά δοκίμια και παρήγαγε ένα πρωτότυπο κι επιβλητικό θεωρητικό έργο. έλαβε μέρος στις σημαντικότερες δημόσιες συζητήσεις και πολεμικές κι έζησε μια ζωή αγωνιστικής στράτευσης. Κατόρθωσε έτσι, ως ηγετική φωνή της προοδευτικής μεταρρύθμισης, ν’ απευθυνθεί κα...

Συγκινήσεις: οικείες κι όμως τόσο παραγνωρισμένες. Λόγω του θετικισμού, η κοινωνική θεωρία απώθησε από νωρίς την ύπαρξη του διχασμένου υποκειμένου, ως κάτι "ενοχλητικό" και "παράλογο". Αποτέλεσμα αυτής της στάσης υπήρξε ο εξοστρακισμός των συναισθημάτων. Η επαγγελία του διαφωτισμού προϋπέθετε το ξεπέρασμα των "παθών", τα οποία δυσφημίστηκαν και υποβαθμίστηκαν τόσο, ώστε ορθός λόγος να θεωρείται ό,τι έχει μείνει από την ανθρώπινη σκέψη μετά την αποστράγγισή τους. Ο ρομαντισμός υπέπεσε στο εξ αντιθέτου παράπτωμα: στην πλήρη αυτονόμηση των συναισθημάτων ενάντια σε κάθε συμβολι...

"Το "Φεύγω" είναι ο καθρέφτης του κόσμου μας, ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα που αφηγείται πώς χάνουμε την αίσθηση της πραγματικότητας και πώς μας ξεφεύγει η ζωή. Ο Εσενόζ, από διαφορετικές οπτικές γωνίες, εναλλάσσει τους αφηγηματικούς τρόπους και τους ρυθμούς, τις εικόνες και τις μεταφορές. Είναι συγχρόνως γλυκύς και ανησυχητικός, ακριβολόγος και μαιανδρικός, με τρόπο που να κάνει τον αναγνώστη να βγει έξω από τις συνήθειές του. Έτσι, η περιπέτεια του βιβλίου συμπορεύεται με την περιπέτεια της ανάγνωσής του. Το πιο προφανές από τα ταλέντα του Εσενόζ είναι η δεξιοτεχνία του. Α...

Σαν ένας άλλος Ριπ Βαν Ουίνκλ, που επιστρέφοντας στη γενέτειρα του ανακαλύπτει ότι όλα έχουν αλλάξει, ο Νέιθαν Ζούκερμαν ξαναγυρίζει στη Νέα Υόρκη, την πόλη που έχει εγκαταλείψει πριν από έντεκα χρόνια. Μόνος στο σπίτι του στο βουνό, στην ορεινή Νέα Αγγλία, ο Ζούκερμαν δεν είναι παρά συγγραφέας: ούτε φωνές, ούτε μέσα μαζικής ενημέρωσης, ούτε τρομοκρατικές απειλές, ούτε γυναίκες, ούτε ειδήσεις, παρά μόνο η ενασχόληση με το έργο του και η προσπάθεια να υπομείνει το άχθος των γηρατειών. Περιπλανώμενος, σαν νεκραναστημένος, στους δρόμους της πόλης, σύντομα θα πραγματοποιήσει τ...

Ο "Φεντέρ ή ο πλούσιος σύζυγος", ανολοκλήρωτη νουβέλα του Σταντάλ, γράφεται το 1839, αλλά μένει ανέκδοτη έως το 1855. Το διαζευκτικό του τίτλου λειτουργεί όχι εναλλακτικά αλλά ανταγωνιστικά: ο Φεντέρ ως ενσάρκωση του πάθους (καλλιτεχνικού, ερωτικού) αντιπαρατίθεται στον βαθύπλουτο σύζυγο και στην ποταπότητα του χρήματος. Στο κείμενο συμπυκνώνονται και συνδυάζονται ευρηματικά ορισμένα από τα πάγια θέματα του συγγραφέα (έρωτας, τέχνη, εξουσία, φιλοδοξία για κοινωνική διάκριση), με εμφανή την απομυθευτική πρόθεση. Αισθαντικός νεαρός με καλλιτεχνικές ανησυχίες έρχεται σε ρήξ...

Το "Φάτε τη σκόνη μου", ένα εύθυμο και δηκτικό βιβλίο χρονογραφεί την αλλαγή μιας εποχής, της ανόδου του Θατσερισμού, μέσα από τη λαχτάρα του ήρωα -καθηγητή της Αγγλικής Λογοτεχνίας σε υποβαθμισμένο πανεπιστήμιο του αγγλικού βορρά- να βρεθεί στο Κέμπριτζ, πηγή δόξας, πλούτου και διανοητικών απολαύσεων, και να ξεφύγει έτσι από τη μιζέρια που τον περιβάλλει και την αίσθηση αποτυχίας που τον διακατέχει παρά την μεγάλη εκτίμηση που τρέφει για τις πνευματικές του ικανότητες. Το "Φάτε τη σκόνη μου" αποτελεί, έτσι, μια ειρωνική απότιση φόρου τιμής στα πανεπιστημιακά μυθιστορήματα...

Τα "Φαντάσματα του καιρού μας" φιλοξενούν κείμενα για τη δημοκρατία και τη διαμάχη των ιδεών στα χρόνια της ελληνικής κρίσης και της ευρωπαϊκής μελαγχολίας. Στο βιβλίο γίνεται λόγος για την Αριστερά, τα αδιέξοδα του αντιμνημονιακού ριζοσπαστισμού και τις παθογένειες της πολιτικής στη σημερινή Ελλάδα. Συνδυάζοντας την πολιτική ανάλυση και την πολιτισμική κριτική, ο συγγραφέας επαναφέρει ένα αίτημα κριτικής αυτογνωσίας για το παρόν, χωρίς να αποσιωπά το γεγονός ότι ζούμε μια μετάβαση στο άγνωστο. Από τις εύκολες ερμηνείες της κρίσης, στην ανάγκη για σύνθετες απαντήσεις σ...

Όταν επιστρέφει στο Μορναί, τη μικρή επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσε, είναι τριάντα χρονών και ξοφλημένος. Είναι ο Φαμπέρ, "εκείνος που υπήρξε το καλύτερο παιδί, ο καλύτερος έφηβος που είδε το φως σ’ αυτή την πόλη. Ο βασιλιάς της! Εκείνος που το όνομά του ήταν η υπόσχεση για κάτι μεγάλο". Οι αχώριστοι φίλοι του των παιδικών και των πρώτων εφηβικών χρόνων, η Μαντλέν και ο Μπαζίλ, έχουν αποδεχτεί την "απόλυτη ουσία της επαρχίας. Το 'μέτριο' σε όλα τα πράγματα. Αυτό που είναι καθησυχαστικό και καταπιεστικό συγχρόνως". Ο Φαμπέρ, όμως, όχι. Ευφυΐα που παραδέρνει αρνούμενη κάθε ό...

Ο "Φακός στο στόμα" είναι μια καταγραφή για το παρόν της Αθήνας. Για την πραγματικότητα και την εικόνα της. Ο συγγραφέας-διαβάτης αποφασίζει να εμπιστευτεί την αναπνοή του. Να τρέξει (στην κυριολεξία) πίσω από τα γεγονότα. Κυνηγώντας μια φευγαλέα εντύπωση που κάθε στιγμή αλλάζει. Διαθέτει, λοιπόν, μια διαφορετικού τύπου αντοχή. Την αντοχή του δρομέα της μιας ανάσας. Ο συγγραφέας-χρονικογράφος ζει με τις δύο υποδείξεις που ορίζουν την ιδιότητά του: τη γραφή και τον χρόνο. Γράφει με το βλέμμα στο τώρα, αλλά δεν αποβλέπει αποκλειστικά στο σήμερα. Παρουσιάζει μια αντιφα...

"Στον "Φαίδρο", ίσως τον αριστοτεχνικότερο και ασφαλώς έναν από τους σημαντικότερους πλατωνικούς διάλογους, περιγράφεται μια αυθόρμητη και αβίαστη φιλική συζήτηση ανάμεσα στον Σωκράτη και έναν γνώριμό του νεότερο συμπολίτη του, τον Φαίδρο· μια συζήτηση που με αφετηριακό και καταληκτικό σημείο θέματα και καταστάσεις των ρητορικών σχολών της Αθήνας του 5ου και του 4ου αι. π.Χ. αναφέρεται ενδιαμέσως και σε σημαντικές πτυχές του πλατωνικού στοχασμού. Μπορούμε να πούμε ότι ο "Φαίδρος" σημαδεύει στο έργο του Πλάτωνα μια μεταβατική φάση από τα έξοχα λογοτεχνήματα της πρώιμης συ...

Διαβάζοντας τις εφημερίδες του 1938, και ιδιαίτερα τις εφημερίδες της Άκρας Δεξιάς, ο Μικαέλ Φεσέλ ανακαλύπτει ανησυχητικές αναλογίες με το σήμερα. Όχι, το παρελθόν δεν επαναλαμβάνεται, φωτίζει ωστόσο αποφασιστικά το παρόν μας. "Το 1938 σημαδεύεται από μια κοινωνική ήττα: η κυβέρνηση Νταλαντιέ επιθυμεί να κλείσει την αριστερή παρένθεση του Λαϊκού Μετώπου, θέλει να ξαναστρώσει τη Γαλλία στη δουλειά, να καταργήσει τις προστατευτικές για τους εργαζόμενους νομοθετικές διατάξεις και να συρρικνώσει τον δημόσιο τομέα. Το 1938 σημαδεύεται επίσης από μια ηθική ήττα: η κρίση των π...