Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας άντρας, μια γυναίκα. Ένα παράξενο δίδυμο που επινοεί διαρκώς το παρελθόν, εναλλάσσει ταυτότητες, παίζει με τα στερεότυπα του σύγχρονου ζευγαριού. Ένας άγνωστος εισβάλλει στο χώρο τους: θα προσπαθήσει να ανασκαλέψει τις φοβίες τους για το μέλλον, να τους πουλήσει "ασφάλεια". Όμως το παιχνίδι στο οποίο τον παρασύρουν οδηγεί πολύ πέρα από το φόβο... Το "Όταν ο λύκος είναι εδώ" είναι μια λοξή παρωδία των ανθρώπινων σχέσεων αλλά και ένα σχόλιο για την εμμονή των σύγχρονων κοινωνιών με την ασφάλεια.

Η κρίση του δημόσιου πανεπιστημίου. Το φάσμα του ιδιωτικού πανεπιστημίου: πρόκληση ή απειλή. Η ευρωπαϊκή παράδοση και το αγγλοσαξονικό παράδειγμα. Ο εκσυγχρονισμός και η αυτονομία. Η κρυφή γοητεία της αγοράς και το ιδιωτικό χρήμα. Το πανεπιστήμιο ως φορέας πολιτισμού και παιδείας.

Στο "Αμερικανικό ειδύλλιο" ο Φίλιπ Ροθ μας μετέφερε στην Αμερική της δεκαετίας του '60, στα χρόνια του πολέμου του Βιετνάμ. Μια δεκαετία περίπου νωρίτερα, στα σκοτεινά χρόνια του μακαρθισμού, διαδραματίζεται το μυθιστόρημα "Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή". Ο κεντρικός ήρωας, πρώην εργάτης που εξελίχθηκε σε δημοφιλή ηθοποιό, ιδεολόγος κομμουνιστής, στρατευμένος στον αγώνα για μια νέα κοινωνία, καταλήγει στη μαύρη λίστα, άνεργος, και με τη ζωή του ρημαγμένη. Η γυναίκα του, διάσημη ηθοποιός, τον καταγγέλει ως κατάσκοπο της Σοβιετικής 'Ενωσης, και το προσωπικό δράμα της σχέσης το...

Η μνήμη, όπως η ζωή, είναι ένα ποτάμι που κυλάει. Ένας άντρας βρίσκεται σε νοσοκομείο της Λισαβόνας: στα σπλάχνα του, ένας αχινός δεν σταματάει να μεγαλώνει σιωπηλά, ο γιατρός τον ονομάζει καρκίνο. Στο νοσοκομείο, ζαλισμένος καθώς είναι απ’ τον πόνο και τα φάρμακα, ξαναζεί τα παιδικά του χρόνια: τον πατέρα του να παίζει τένις, τη μητέρα του να του κάνει χωρίστρα στα μαλλιά, τα βουνά, τη μυρωδιά της μαρμελάδας στο κελάρι, τις γλάστρες με τα λουλούδια στα σκαλοπάτια, τους έρωτες που δεν βρήκαν ανταπόκριση... Ένα ποτάμι από αναμνήσεις που αναδύονται με την εμφάνιση της αρρώστι...

Στο "Παράθυρο με θέα γυναίκες", ένα νουάρ αφήγημα, γραμμένο πάνω στα πρότυπα που δημιούργησαν οι αμερικανοί μαιτρ του είδους, πρωταγωνιστεί η πόλη της Νίκαιας. Η καλοκαιρινή Νίκαια με τον γαλάζιο ουρανό, τον λαμπρό ήλιο, το πλήθος των τουριστών και τους γεμάτους υγεία και σφρίγος λουόμενους, οι οποίοι αποτελούν θέαμα για τους αργόσχολους, τους καθισμένους στις πλαστικές καρέκλες της παραλιακής λεωφόρου, απουσιάζει. Βρισκόμαστε στη χειμωνιάτικη πόλη, τη μουσκεμένη από τη βροχή, την κρύα και συννεφιασμένη - και πώς να αφηγηθείς νουάρ ιστορίες διαδραματιζόμενες υπό το φως του...

Tο βιβλίο πραγματεύεται τις σχέσεις της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 με τις χώρες που βρίσκονταν υπό κομμουνιστικό καθεστώς, σχέσεις στις οποίες συναντιόνταν τα δύο αντίθετα "άκρα" του πολιτικού φάσματος. Φωτίζει μια πτυχή της πολιτείας του στρατιωτικού καθεστώτος, αλλά και του ψυχρού πολέμου, όπως επίσης και μια σχετικά άγνωστη περίοδο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Η διερεύνηση αυτή, με τη βοήθεια πλούσιου και μέχρι σήμερα αναξιοποίητου αρχειακού υλικού, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Με τη χρονική και ιδεολογική απόστ...

«Αν ήμασταν οι ήρωες κάποιου μυθιστορήματος, αυτό θα ήταν τριλογία, το "Μαύρο Αλγέρι", η "Κόκκινη Μασσαλία", το "Μπλε Παρίσι"...» Στο Παρίσι λοιπόν, το 1970, στον απόηχο του Μάη του '68. Στο Παρίσι των μαοϊκών που ζουν την ψευδαίσθηση της επανάστασης, των ξεπεσμένων αριστοκρατών, των γερασμένων πια αλλά αμετανόητων παρακρατικών της OAS, της κατεδάφισης της παραδοσιακής Κεντρικής Αγοράς του Παρισιού (Λεζ Αλ). Εδώ θα ξαναβρούμε τον Πάκο Μαρτίνεθ, στο αστυνομικό τμήμα της Βενσέν. Με τις αναμνήσεις και τις ενοχές του. Δυο γεγονότα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους, μια δολοφ...

Η "Πατρική κληρονομιά", μια αληθινή ιστορία, αγγίζει αισθήματα με εκείνη την ένταση που ο Φίλιπ Ροθ γνωρίζει καλά. Ο συγγραφέας παρακολουθεί τον ογδονταεξάχρονο πατέρα του -έναν άνθρωπο με παροιμιώδη ρώμη, γοητεία, και μια ανεξάντλητη συλλογή αναμνήσεων από το Νιούαρκ- στη μάχη του με τον όγκο στον εγκέφαλο, που εντέλει θα τον σκοτώσει. Ο γιος παραστέκεται γεμάτος αγάπη, αγωνία και τρόμο στον πατέρα του, σε όλα τα στάδια της τελευταίας του δοκιμασίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα εκείνο το πείσμα για επιβίωση που χαρακτήριζε συνολικά τη μακρόχρονη και πεισματική πάλη του με τη...

Το τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" αποτελεί ίσως την πιο διαδεδομένη "συνθηματική φράση" της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Συνδέουμε αυτή τη "συνθηματική φράση" με την κυρίαρχη ιδεολογία και τις αξίες του μετεμφυλιακού κράτους. Ωστόσο, η ιστορία του συνθήματος "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος χρόνου και ακολούθησε πολύ σύνθετες διαδρομές. Το βιβλίο εντοπίζει τη διαμόρφωση του τριπτύχου "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" και την αποκρυστάλλωση των νοημάτων και του περιεχομένου του στην περίοδο μεταξύ των ετών 1880-1930. Μέσα από τη μελέτη εφη...

Ο συγγραφέας προσπαθεί να επανακαθορίσει τον ρόλο του κοινωνικού κράτους στη σημερινή εποχή. Η Αριστερά μπορεί να έχασε το παιχνίδι της οικονομίας και έτσι είναι αναγκασμένη αναγνωρίσει τη σημασία της αγοράς στις μετά-παραδοσιακές κοινωνίες, αλλά και η νεο-φιλελεύθερη θριαμβολογία έχει φτάσει πια στα όριά της.

O Τσαρλς Λάρμορ και ο Αλαίν Ρενώ, από διαφορετικούς φιλοσοφικούς ορίζοντες ο καθένας, υπερασπίζονται την αρχή της αυτονομίας της ηθικής και υιοθετούν κριτική στάση απέναντι στην υποκειμενιστική αντίληψη της αξίας. Ωστόσο δεν αντιλαμβάνονται κατά πανομοιότυπο τρόπο το πρόβλημα της αντικειμενικότητας των αξιών και των κανονιστικών αρχών. O διάλογος μεταξύ των δύο συγγραφέων ξεκίνησε με αφορμή μια "φιλοσοφική αλληλογραφία". Αναπτύχθηκε και αποκρυσταλλώθηκε με την ευκαιρία μιας δημόσιας συζήτησης, που έγινε στη Σορβόννη στις 15 Μαΐου 2003. Κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης,...

Το ερμηνευτικό πρίσμα μέσα από το οποίο προσεγγίζω την πραγματεία "Περί φύσεως" είναι η άποψη ότι το κείμενο αυτό είναι κατά βάση ένα πολεμικό κείμενο. Ο Αριστοτέλης παίρνει θέση σε μια πολεμική που είχε ξεκινήσει ο Πλάτων στα ύστερα έργα του εναντίον της φυσικής φιλοσοφίας των τελευταίων προσωκρατικών, κυρίως εναντίον της ατομικής θεωρίας του Δημόκριτου. Στη διαμάχη αυτή ο Αριστοτέλης συντάσσεται με το μέρος του Πλάτωνα, υιοθετεί την τελεολογική σύλληψη της φύσης και κατακρίνει με μεγαλύτερη ακόμη δριμύτητα και αποτελεσματικότητα τις υλιστικές και μηχανιστικές αντιλήψεις....

Στον δυτικό πολιτισμό, ο Περικλής, που διαθέτει το σπάνιο προνόμιο να έχει δώσει το όνομά του σε έναν "Αιώνα", ενσαρκώνει την πολιτική και πολιτιστική ακμή του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Θα πρέπει, ωστόσο, να πιστέψουμε τον Θουκυδίδη, ο οποίος, αναφερόμενος στην Αθήνα, υποστηρίζει ότι "το πολίτευμα λεγόταν μεν δημοκρατία, στην πραγματικότητα όμως διαμορφωνόταν σε διακυβέρνηση από τον πρώτο πολίτη"; Ο Περικλής κυβέρνησε σαν μονάρχης με τη συγκατάθεση των μαζών ή ήταν απλώς και μόνο ένα ανδρείκελο στα χέρια του δήμου; Από τον Θουκυδίδη ως τον Πλούταρχο, από τον Βολταίρο ως τον...

Ο Τζον Χαντ, σαραντάρης πια, αφήνει πίσω του τη ζωή της πόλης και επιλέγει να ζήσει μαζί με τον γέρο θείο του σ' ένα ράντσο στην όμορφη ορεινή περιοχή του Ουαϊόμινγκ, εκτρέφοντας άλογα. Ένας μαύρος εκπαιδευτής αλόγων είναι περίεργο φαινόμενο για την περιοχή αυτή, όπου ζουν κυρίως λευκοί. Ωστόσο, ο κόσμος τον έχει συνηθίσει. Ο εύθραυστος παράδεισος όμως που ο Τζον και ο θείος του έχουν διαμορφώσει σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον αρχίζει να παρουσιάζει ρωγμές: ένας νεαρός γκέι βρίσκεται στην έρημο ξυλοκοπημένος μέχρι θανάτου, ένας ινδιάνος κτηνοτρόφος βρίσκει δύο ζ...

Σε πείσμα των "προφητών" του τέλους των ιδεολογιών και κόντρα στη λαγνεία των δημοσιολόγων για τον "μεσαίο χώρο",το δίπολο αριστερά-δεξιά παραμένει σε ισχύ, αν και με διαφορετικό περιεχόμενο. Αυτό δείχνουν όλες οι έγκυρες μετρήσεις της κοινής γνώμης. Σημαντικές όμως είναι και οι διαφωνίες στο εσωτερικό τους. Υπό τον τίτλο "Αριστερά" στεγάζονται κόμματα, ομάδες και ρεύματα που έχουν μεταξύ τους μεγάλες διαφορές, οι οποίες μερικές φορές είναι θεμελιώδεις και αποκλείουν την επικοινωνία και τον κοινό βηματισμό. Το ίδιο συμβαίνει και στο αντίπαλο στρατόπεδο. Δεν είναι άλλωστε τυ...

Η Ευρώπη υπήρξε ανέκαθεν -και εξακολουθεί να είναι, παρά την ανάδυση νέων μεγάλων δυνάμεων στην παγκόσμια σκηνή- όχι μόνον η εμπροσθοφυλακή αλλά και το καμίνι των προοδευτικών ιδεών. Στο καμίνι λοιπόν αυτό είναι καιρός να σφυρηλατηθεί και πάλι, και μάλιστα επειγόντως, η νέα προοδευτική ταυτότητα της ηπείρου μας, με κύρια προτεραιότητα την επικαιροποιημένη αναβάπτιση σε αρχές και αξίες που σφράγισαν την πορεία του ευρωπαϊκού νομικού και πολιτικού πολιτισμού. Κι αυτό, κατά την άποψή μου, μόνο μια Νέα -Δημοκρατική, Πλουραλιστική και Ρηξικέλευθη- Αριστερά, όπως προσπάθησα να τη...

"Αν ισχυριζόμουν ότι έγραψα το μικρό αυτό βιβλίο με την ψυχραιμία που θα επέβαλλαν σε έναν γνωστικό άνθρωπο αρκετές δεκαετίες δημόσιων παρεμβάσεων, δεν θα ήμουν ειλικρινής. Από το πρώτο Μνημόνιο, το 2010, κυρίως όμως από την έξαρση της βίας, την άνοιξη του 2011, έχω χάσει και εγώ βεβαιότητες μιας ολόκληρης ζωής και δεν μπορώ να εξηγήσω πώς, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, φτάσαμε ως το χείλος της αβύσσου. Από την άλλη, η δυστυχία τριγύρω μας είναι τόσο διάχυτη και η φόρτιση τόσο μεγάλη, ώστε και να το θέλεις, δεν μπορείς πάντοτε να κρατήσεις το μυαλό σου καθαρό για μελέτ...