Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άνθρωπος πήγε και κάθησε κάτω από μια μηλιά. Εκεί που καθότανε, ένα μήλο ξεκόλλησε από κάποιο κλαρί και του 'πεσε στο κεφάλι. Κάποιος άλλος στη θέση του το μόνο που θα κέρδιζε ίσως να ήταν ένα καρούμπαλο. Επειδή όμως ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν όποιος κι όποιος, αλλά ένας μεγάλος μαθηματικός, φυσικός και φιλόσοφος. που τον έλεγαν Νεύτωνα, το αποτέλεσμα της πτώσης του μήλου -όσο τραβηγμένο κι αν ακούγεται- ήταν η αφορμή για τη διατύπωση της θεωρίας της παγκόσμιας έλξης. Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι τέτοιο συμβαίνει και στους ήρωες των εννιά διηγ...

Στην ελληνική πεζογραφία-όπως και στην ελληνική κοινωνία-το χωριό και η ύπαιθρος δεν έχουν απορροφηθεί εξ ολοκλήρου από την πόλη. Ο γενέθλιος τόπος διαθέτει ακόμα και στο τέλος του 20ου αιώνα τη δική του θέση και τη δική του φωνή στη λογοτεχνία μας. Το χωριό όμως και η παραδοσιακή κοινωνία γενικότερα, σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, είναι το σκηνικό διαρκών μεταβολών, όχι μόνο στην ιστορική πραγματικότητα, αλλά κυρίως στην συνείδηση των συγγραφέων. Άλλοτε ζοφερό και άλλοτε φωτεινό, άλλοτε τόπος της πανανθρώπινης αλληλεγγύης και άλλοτε κοιτίδα "εθνικών" φρονημάτων, το χωρ...

Δεν υπέγραψα. Από σεμνότητα; Το κοινό με αγαπούσε για την ταπεινοφροσύνη μου... Ας είμαστε δύσπιστοι. Η ταπεινοφροσύνη είναι το προσωπείο της αλαζονείας". Ο ζωγράφος της Τουρ-ντι-Πεν δεν υπέγραψε το έργο του, δεν ξέρουμε το όνομά του, ούτε πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα, να το μάθουμε ποτέ. Μπορούμε όμως να υποθέσουμε τον άνθρωπο, να αναπλάσουμε το σχήμα της ζωής του, διαβάζοντας το έργου σαν χάρτη, σαν το αποτύπωμα μιας σειράς ελιγμών που πραγματοποιούνται σε δύο επίπεδα ταυτοχρόνως: Στο ένα επίπεδο ο τεχνίτης εξακολουθεί να ζωγραφίζει "εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης" και να υ...