Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπρουνιόλα, Ιούνιος 2011 Με χαροποιεί το γεγονός ότι συμβάλλω με το "Μου έκλεψαν το όνομα μου" στη συνέχεια των προσπαθειών της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε., οι οποίες έχουν ήδη εκφραστεί μέσα απ' το πρόγραμμα "Δάφνη" και το σύνολο των εκδόσεων που απορρέουν. Αποτελεί κοινό μας στόχο να εργαστούμε για παιδιά και εφήβους απαλλαγμένα απ' τον φόβο και την παρενόχληση, ώστε να μεγαλώσουν ισότιμα. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το σχολείο δε θα είναι ο καθρέφτης του μοντέλου εξουσίας και βίας, έτσι όπως παρουσιάζεται καθημερινά στους νέους από μια άρρωστη κοινωνία υπό τον έλεγχο αν...

Αποτελεί μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της μονοκυστικής εχινοκόκκωσης (Echinococcus granulosus) - υδατίδωσης. Αναπτύσσονται τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της ενήλικης και προνυμφικής μορφής του E. granulosus, καθώς και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά των αβγών του παρασίτου. Επίσης, αναπτύσσονται οι τρόποι μετάδοσης του παρασίτου στα ζώα και τον άνθρωπο. Γίνεται αναφορά στη γονοτυπική ταξινόμηση των στελεχών του Ε. granulosus. Παρουσιάζεται ο βιολογικός κύκλος του παρασίτου και ο επιδημιολογικός κύκλος της υδατίδωσης σε συνανθρωπικά οικοσυστήματα. Ιδιαίτερο κεφάλαιο αναφέρεται...

Η Ελίνα κάνει τη ζωή της Ισιδώρας αφόρητη στο σχολικό με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν όλοι. Ο Νίκος άρπαξε τα γυαλιά του Γιώργου, γιατί υποστήριζε άλλη ομάδα. Ένας "κακός", από ζήλια για την αδελφή του, τρομοκρατεί όλα τα παιδιά στο σχολείο, μήπως και του δώσουν σημασία οι γονείς του! Μια συνωμοσία σιωπής τους εμποδίζει όλους να μοιραστούν τα προβλήματά τους και να ζητήσουν βοήθεια. Πώς θα πειστούν να μιλήσουν; Στο βιβλίο αυτό λογοτέχνες, ζωγράφοι, εκπαιδευτικοί και ειδικοί επιστήμονες γίνονται μια παρέα και χαρίζουν στα παιδιά τρεις ιστορίες, ζωγραφιές και δραστηριότητ...

Ένας άνθρωπος με τη δύναμη της θέλησής του και με την πίστη του πως "όλα μιλούν σα θες ν' ακούσεις", καταφέρνει να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να ταξιδέψει κάτω από το χώμα του τόπου του και να μιλήσει με ό,τι βρίσκεται θαμμένο και ξεχασμένο από παλιότερους καιρούς εκεί. Συνομιλεί με το χώμα, το νερό, τους νεκρούς, ένα αγγείο, ένα σπασμένο πλοίο κι άλλα πολλά αντικείμενα που το καθένα του λέει την ιστορία του και τον κάνει να μάθει και να καταλάβει, πράγματα που πριν ούτε να φανταστεί δε θα μπορούσε... για τη γνώση, τη ζωή και το θάνατο, το Θεό και τη μαγεία της ύπαρξης...

...Λοιπόν... ας πούμε ότι μπαίνω. Θα τα χάσουνε όλοι, ο χορός θα σταματήσει, θα μείνουν άναυδοι, ξεροί. Ναι, αλλά γι' αυτό ακριβώς θα ξεχωρίσω εγώ. ...Λοιπόν, φυσικά, θα μου προσφέρουν μια θέση πλάι στους πιο εκλεκτούς καλεσμένους τους, στους άμισθους κλητήρες, ας πούμε, ή στους συγγενείς, σ' έναν απόστρατο λοχαγό της επιμελητείας, με κόκκινη μύτη - κάτι σαν κι εκείνους που περιγράφει ο Γκόγκολ. Ε, βέβαια, μου συστήνουν τη νύφη, τη συγχαίρω, δίνω θάρρος στους καλεσμένους, τους παρακαλώ να μη λαμβάνουν υπ' όψιν την παρουσία μου, να συνεχίσουν το χορό τους, τη διασκέδασή του...

Το παρόν "Μετωπικό Πρόγραμμα Δι-Εξόδου από την Κρίση: Για έναν Ελεύθερο Λαό σε μια Ελεύθερη Ελλάδα" επιθυμεί να συμβάλει στο άνοιγμα ευρείας αλλά δομημένης επί θεμελιωμένων "αρχών" και μεθόδων συζήτησης. Εκκινεί από την ανάγκη συγκρότησης ενός κοινωνικού-πολιτικού μετώπου όλων εκείνων των δυνάμεων οι οποίες θέλουν να υπηρετήσουν την υπόθεση της παραγωγικής ανασυγκρότησης-εθνικής ανεξαρτησίας-λαϊκής κυριαρχίας. Υποστηρίζει δε ότι όχι μόνο υπάρχει, θεωρητικά μιλώντας, αλλά και μπορεί να κατασκευαστεί, με τα υπάρχοντα υλικά και περιορισμούς, "άλλος δρόμος" από τον εργαζόμενο λ...

Ο τίτλος της μελέτης αυτής φαίνεται στην αρχή εκπληκτικός. Κοινωνική μεταρρύθμιση ή επανάσταση; Είναι λοιπόν δυνατό η σοσιαλδημοκρατία νάναι εναντίον της κοινωνικής μεταρρύθμισης; Ή μήπως αντιπαρατάσσει την κοινωνική επανάσταση, την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος, στην κοινωνική μεταρρύθμιση; Όχι βέβαια. Για τη σοσιαλδημοκρατία ο καθημερινός πρακτικός αγώνας για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, για τη βελτίωση της θέσης του εργαζόμενου λαού και μέσα στα πλαίσια ακόμη του υφιστάμενου καθεστώτος, για τους σοσιαλδημοκρατικούς θεσμούς, αποτελεί αντίθετα το μοναδικό δρόμο χειραγώγ...

Πρόκειται για συλλογικό τόμο αφιερωμένο τιμητικά στον κ. Ντίνο Γεωργούδη καθηγητή της Νεοελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και διακεκριμένο λεξικολόγο. Οι μελέτες που τον συγκροτούν γράφτηκαν αποκλειστικά και μόνο από παλαιούς μαθητές του και έχουν ποικίλη θεματολογία από την Βυζαντινή και Νεοελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την Λαογραφία. Στον τόμο συμμετέχουν με μελέτες τους οι παρακάτω: Δημήτρης Αγγελάτος ("Από το "κείμενο" στο "έργο"- Όψεις τον μεθοδολογικού συνδυασμού ιστορίας και θεωρίας της λογοτεχνίας: η περίπτωση τον Απόκοπου")...

Η Θέτις Καλαντζή, ελλόγιμος νου· ερευνητής υπάρξεων και καβουκιών ψυχών...! Ταυτίζεται με τους ήρωες της και οδεύει μαζί τους με την "Βοϊδάμαξα απ' την Μικρασία" σε μια μοίρα που δεν τελεσιδικεί των σκληρών της προαποφάσεων... ...Δυσλεκτικές προσπάθειες σε δυσμενές όραμα, είναι η ζωή των ανθρώπων που η σκόνη της Βοϊδάμαξας απ' τη Μικρασία" σέρνει στον Ελλαδικό χώρο, ο οποίος πάλλεται, τότε, στους υπόγειους ρατσισμούς του και στην ασυμπλήρωτη του εθνική ταυτότητα... Η Θέτις Καλαντζή, με τη γραφή της, προσπαθεί να αντιπαλέψει την "εξελικτική" κακοδαιμονία της ζωής ανθρώπων...

"Εδώ υπάρχει αληθινή φυσική ποίηση και στον ίδιον καιρό καλλιτεχνική δημιουργία στο όλο και στα καθέκαστα. Εδώ αισθανόμαστε εκείνη την αγνή ευγενικιά εντύπωση που ξυπνά στην ψυχή μας μοναχά το τελείως ωραίο, κάθε αντίθεση καταλύεται και ξαναφανερώνεται η αγάπη, αιτία και δεσμός κάθε πραμάτου, η νίκη της αρμονίας στη νίκη του θεϊκού πνεύματος. Μέσα στην αφέλεια του παραμυθιού υπάρχει ένα νόημα υψηλότερο. Το φανταστικά θαυμαστό εξηγιέται εύκολα σαν ποιητικό πρόπλασμα βαθύτερων εννοιών, και ο ποιητής, χωρίς ποτέ να προβάλει, έχει περάσει σ' όλο το ποίημα την περιπάθεια της καρ...

Η άκαμπτη και μηχανιστική αντίληψη της γραφειοκρατίας, δέχεται την πάλη μόνο σαν αποτέλεσμα της οργάνωσης που έχει ήδη φθάσει σε ένα ορισμένο βαθμό δύναμης της. Η ζωντανή διαλεκτική εξέλιξη αντίθετα, βλέπει την οργάνωση να γεννιέται σαν προϊόν της πάλης. Είδαμε ήδη ένα θαυμάσιο παράδειγμα αυτού του φαινομένου στη Ρωσία, όπου ένα προλεταριάτο σχεδόν ανοργάνωτο άρχισε να δημιουργεί με ενάμιση χρόνο θυελλωδών επαναστατικών αγώνων ένα τεράστιο δίκτυο οργανώσεων. Η υπερεκτίμηση αλλά και η εσφαλμένη εκτίμηση του ρόλου της οργάνωσης στην ταξική πάλη του προλεταριάτου συνήθως συ...

[...] Το έργο του Μαγιακόφσκι, ήδη κλασικό είναι ακόμα νωπό. Είναι κλασικό γιατί η μεγαλοφυΐα του είναι αδιαφιλονίκητη για όλο το λαό. Νωπό είναι, γιατί όλες οι μέρες, όλα τα σοβιετικά προβλήματα δίνουν την ευκαιρία ν' αναφέρεις στίχους του Μαγιακόφσκι. Ο έρωτας, η επανάσταση, ο πόλεμος κι η ειρήνη, τα μικρά γεγονότα της καθημερινής ζωής, δεν υπήρξαν μεγάλα και μικρά θέματα για την ποίηση του Μαγιακόφσκι. Οι στίχοι του για τις βιομηχανίες του κράτους, για την ανάπτυξη της παιδείας, σκαλισμένοι πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων, εξακολουθούν να χαρίζουν το γέλιο, όπως μερικά άλλ...

Τον Φλεβάρη του 1875 και ενώ ζούσε στο Λονδίνο, ο Μαρξ προς μεγάλη του έκπληξη πληροφορείται ότι στις 14 και 15 του ίδιου μήνα, 73 εκπρόσωποι της «Γενικής Εργατικής Ένωσης» που ασπάζονταν τις απόψεις του Λασάλ -απόψεις με τις οποίες επανειλημμένως είχε έρθει σε αντίθεση- και 56 εκπρόσωποι του «Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος» με απόψεις πολύ κοντά σ' αυτές του Μαρξ, συναντήθηκαν στη μικρή πόλη της Γκότα, για να επεξεργαστούν από κοινού ένα πρόγραμμα και να προετοιμάσουν τη συγχώνευση των δύο κομμάτων σε ένα, στο «Γερμανικό Εργατικό Κόμμα». Ο Μαρξ, στη σκέψη ότι όλοι...

Ο κόμης είπε πως λυπόταν που δε μπορούσε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, να θυμηθεί τις διαστάσεις που είχε ένα πολύ σπουδαίο κτίριο στην πόλη Αζνάη, που τα θεμέλιά του βρισκόντουσαν στη νύχτα του Χρόνου, μα που τα ερείπιά του έμεναν ακόμα όρθια, την εποχή της ταφής του, σε μια μεγάλη έρημο, δυτικά της Θήβας. Θυμόταν όμως (μια και μιλούσαν για εισόδους) την είσοδο που είχε ένα απ' τα ασήμαντα ανάκτορα σε κάποιο προάστιο που λεγόταν Καρνάκ. Είχε εκατόν σαράντα κολόνες, σαρανταεφτά πόδια περιφέρεια η καθεμιά και εικοσιπέντε πόδια απόσταση η μια από την άλλη. Για να φτάσεις σ' αυτή...

- Πόσο κινδυνεύει η υγεία μας από τη χρήση των κινητών και των κεραιών βάσης; - Γιατί τα παιδιά κινδυνεύουν περισσότερο; - Σε τι απόσταση από την κατοικία ή το χώρο εργασίας μας πρέπει να εγκαθίσταται μια κεραία βάσης για να μην απειλεί την υγεία μας; - Γιατί δεν ενημερώνεται ο χρήστης για τις ενδεχόμενες παρενέργειες των κινητών και κεραιών βάσης; - Γιατί στην περίπτωση που κυκλοφορεί ένα νέο φαρμακευτικό σκεύασμα περνά από πολύπλοκους ελέγχους για να πάρει άδεια κυκλοφορίας, αλλά και όταν κυκλοφορεί παρακολουθούνται προσεκτικά οι παρενέργειες του, ενώ για τα κινητά κα...

Το βιβλίο αυτό προσπάθησε ν' ακολουθήσει σταθερά, τον επιστημονικό τρόπο καταγραφής και τεκμηριωμένης ερμηνείας γεγονότων και καταστάσεων και της εσωτερικής τους δυναμικής. Ωστόσο γράφτηκε απευθυνόμενο κυρίως στους νέους, για τις "ρίζες" τους, για το μέλλον. Η δική τους χαρά και υπερηφάνεια θα είναι η δικαίωση αυτού του βιβλίου. Και η διάθεσή τους για μια νέα, πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια.

[...] Οι συγγραφείς που παρουσιάζουμε είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου. Για εμάς τους κατοίκους της Καισαριανής είναι κοντινοί μας άνθρωποι, γείτονές μας, που αναπνεύσαμε τον ίδιο αέρα, φάγαμε το ίδιο ψωμί, μεγαλώσαμε κοντά-κοντά, παίξαμε, ήπιαμε κρασί, μαλώσαμε, αγαπηθήκαμε και ξαναμαλώσαμε. Είναι αυτοί που είχαν το προνόμιο να διατηρούν καλές σχέσεις με το χαρτί και το μολύβι. Ιδιαίτερα οι συγγραφείς πρώτης γενιάς και οι αυτοδίδακτοι είναι διαμορφωμένοι από την κοινή γνώμη της γειτονιάς και όχι κατασκεύασμα της "κοινής γνώμης" των σημερινών μέσων εν...

Πιστεύουμε ότι οι λαοί μπορούν από τώρα κιόλας να περιορίσουν τον αριθμό των πολέμων, αντιτιθέμενοι σ' αυτούς που τον κάνουν ή σ' αυτούς που τον κηρύσσουν. Νομίζουμε ότι το δικαίωμα για την έγκριση ή αποδοκιμασία του πολέμου ανήκει πριν απ' όλους, στην εργατική τάξη η οποία περισσότερο απ' όλους σηκώνει το βάρος της στρατιωτικής θητείας και του πολέμου. Στον αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό διαθέτουμε ένα μέσο πραχτικό, θεμιτό και άμεσα εφαρμόσιμο. Το μέσο που διαθέτει η εργατική τάξη οφείλεται στο γεγονός ότι ολόκληρο το σώμα της κοινωνίας δεν θα μπορούσε να ζήσει, αν η παραγ...

Ο Μπρεχτ ξεκίνησε να γράφει τις "Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ" το 1927. Το έναυσμα για τη συγγραφή αυτών των ιστοριών ήταν η διαπίστωση ότι μέσα στην καθημερινότητά τους οι άνθρωποι, αποξενωμένοι και αλλοτριωμένοι καθώς είναι, συνηθίζουν να αποδέχονται παράλογες καταστάσεις και να τις θεωρούν φυσικές και αυτονόητες. Περιττό να πούμε ότι στη σημερινή εποχή, ακριβώς επειδή η αλλοτρίωση και η αποξένωση είναι ακόμα μεγαλύτερες από την εποχή του Μπρεχτ, το φαινόμενο αυτό είναι πολύ πιο έντονο: Μια σειρά καταστάσεις και γεγονότα, όπως: η ανεργία, η λιτότητα, ο πόλεμος, η βία, κτλ....