Το έαρ της ερήμου
Ακρίτας (1996)
Το ήθος και το ύφος του εκκλησιαστικού ραδιοφώνου
Μακάριος Γρινιεζάκης Αρχιμανδρίτης
Ακρίτας (2007)
Τoν λόγο του Θεού τον σκόρπισαν στη γη οι ψαράδες. Σήμερα τις πληροφορίες τις σκορπάνε τα πλέον δραστικά μέσα παγκόσμιας εμβέλειας. Οι ψαράδες μεταποίησαν τις ψυχές. Οι δορυφόροι τις αφήνουν αμεταποίητες... Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Εκκλησίας επιθυμεί να προσφέρει γνώση. Και μάλιστα γνώση αγνή που ωφελεί και αναπαύει, διότι υπάρχει και η γνώση που γίνεται εξουσία. Η γνώση της Εκκλησίας εκπαιδεύει το μυαλό. Βάζει τον άνθρωπο στη διαδικασία να σκέφτεται και να οραματίζεται, να προνοεί και να προγραμματίζει, να ελπίζει και να πιστεύει. Ένα απλό και καλογραμμένο κείμεν...
Το καντηλάκι
Τσομάκου Φωτεινή Π.
Ακρίτας (2010)
Ο παππούς Δημήτρης δεν πηγαίνει πια στη δουλειά του. Έχει πάρει σύνταξη. Δε μένει, όμως, ποτέ αργός. Του αρέσει να μαστορεύει και να περιποιείται τον κήπο του. Βοηθάει καμιά φορά και τη γιαγιά στην κουζίνα και στο συγύρισμα του σπιτιού. Και στους δύο αρέσει να πηγαίνουν στην εκκλησία, να κάνουν συντροφιά με τους φίλους τους τα βράδια και να περπατούν, γιατί, λέει, κάνει καλό στην υγεία. Όμως, μας φαίνεται πως περισσότερο απ’ όλ’ αυτά τους αρέσει να παίζουν μαζί μας, να μας διαβάζουν βιβλία και να μας πηγαίνουν περίπατο. Κι οι άλλοι παππούδες μας αγαπούν το ίδιο. Οι γονείς μ...
Το κρεμμυδάκι
Ακρίτας (2007)
Λένε πως ο καθένας μας έχει τον Άγγελό του. Και πως αυτός είναι δίπλα μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε. Μας αγαπά πολύ, μας πονά αληθινά και μας νοιάζεται συνέχεια. Είτε είμαστε μικροί είτε μεγάλοι. Είτε φερόμαστε καλά είτε όχι. Μπορεί ο Άγγελος της ιστορίας να σώσει μια γυναίκα, που η μόνη καλοσύνη της ήταν να πετάξει ένα κρεμμυδάκι σ’ ένα ζητιάνο; Θα προλάβει, έστω και την τελευταία ώρα; Και φτάνει αυτό το μικρό φρέσκο κρεμμυδάκι να τη βοηθήσει να καταλάβει το νόημα της ζωής; Μια θαυμάσια ιστορία από τον μεγάλο Ντοστογιέφσκι, διασκευασμένη κατάλληλα για παιδιά....
Το μυθικό ανάκτορο
Κυριαζάτης Φώτος Ν.
Ακρίτας (2008)
Tο μυθιστόρημα το "Mυθικό Aνάκτορο" περιγράφει γεγονότα της δεκαετίας του '80, λίγο πριν το τέλος του δικτάτορα στην Aλβανία. Δίνει σκηνές από την οικογενειακή, οικονομική, πολιτική και πνευματική ζωή των Bορειοηπειρωτών. "Tο μυθικό ανάκτορο" είναι η θλιβερή ιστορία των ανθρώπων με ευγενικές προθέσεις κι όνειρα που αισθάνονται παγιδεμένοι στο λαβύρινθο της ζωής. Oι κεντρικοί ήρωες είναι διανοούμενοι. Eίναι η τρίτη γενιά ύστερα από των παππούδων του '12 και των πατεράδων του '40. Γεννημένοι πίσω από συρματοπλέγματα, βιώνουν το δράμα της φυλής που κινδυνεύει να χ...
Το μυστήριο της Μυρτιάς
Ζορμπά - Ραμμοπούλου Βησσαρία
Ακρίτας (2008)
Τέσσερις φίλοι, συμμαθητές και γείτονες στην Αθήνα, φτάνουν κατακαλόκαιρο στην κατασκήνωση της Αγίας Σοφίας, έτοιμοι για περιπέτειες στην εξοχή αλλά καθόλου πρόθυμοι να στερηθούν κάποιες συνήθειες της πόλης. Έτσι, η φύση γύρω από τη λίμνη της Τριχωνίδας τους φαίνεται μαγευτική ενώ ο Εσπερινός στο βυζαντινό μοναστήρι της Μυρτιάς μοιάζει βαρετή προοπτική. Η ξενάγηση όμως εκεί θα τους μεταφέρει με τρόπο μαγικό στη δόξα του Βυζαντίου, στις συντροφιές των περιπλανώμενων αγιογράφων της Τουρκοκρατίας, στις μάχες και στις πυρκαγιές της Γερμανικής Κατοχής. Αλλά δεν είναι μονάχα...
Το παιδί με το κανατάκι
Ακρίτας (2007)
Την ημέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου διαλέγουν οι Σαρακηνοί για να αρπάξουν το μικρό Γιώργη και να τον πάρουν μαζί τους σκλάβο. Η πίστη όμως του παιδιού για το συνονόματό του άγιο και η αγάπη που τρέφει γι’ αυτόν θα του δώσει όχι μόνο ελπίδα αλλά και την ελευθερία του. Οι Άγιοί μας είναι ζωντανοί. Με το που φεύγουν από την εδώ ζωή δεν πηγαίνουν κάπου μακριά μας, αλλά αντίθετα είναι πιο κοντά μας και μάλιστα διαρκώς, αφού πλέον δεν τους περιορίζει ο χρόνος και ο τόπος. Μπορούν δηλαδή να βρεθούν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, κάθε ώρα και στιγμή για να βοηθήσουν, να...
Το πάρσιμο της Πόλης
Κόντογλου Φώτης 1895-1965
Ακρίτας (2003)
Είναι πάντα ευπρόσδεκτο και παρήγορο να εμφανίζονται κείμενα που δίνουν αφορμή στους Έλληνες να ξαναθυμηθούν τις μεγάλες στιγμές της ιστορικής τους διαδρομής. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου η νέα παγκοσμιοποίηση, αναδυόμενη μέσα από καθαρά υλιστικά, εξουσιαστικά και πλουτοκρατικά οράματα, σπρώχνει σε δεύτερη μοίρα μακραίωνες παραδόσεις πίστης και πνευματικού πολιτισμού. Το κομψό αυτό τομίδιο, με την πάλλουσα κοντόγλεια περιγραφή της Άλωσης και την ευαίσθητη εικονογράφηση, υψώνει φωνή αναβαπτίσεως σ' αυτήν τη μνήμη.
Το πασχαλινό όραμα του παπα-Ευθύμη
Ακρίτας (2008)
Πνευματικές συμβουλές και λειτουργικές εμπειρίες από έναν ταπεινό αλλά φωτεισμένο ιερέα.
Το πιο γλυκό ψωμί
Αντωνάκης Γιώργος
Ακρίτας (2002)
Μια νύχτα του καλοκαιριού που κοιμήθηκα στ' αλώνια. Ο άνεμος που βούιζε στο παράθυρό μου. Το χωμάτινο σπιτάκι που έχτισα στην πίσω αυλή. Τα χιλιάδες μανουσάκια, που ανθίζανε την άνοιξη γύρω από το σπίτι μας. Ο επιτάφιος, τα κορίτσια με τις κατάλευκες κορδέλες, το πανηγύρι τ' Αη-Γιιανιού, ο Αύγουστος. Ένα αρνάκι που μεγάλωνα κι η θάλασσα που δεν είχα δει. Ο Παπα-Χαράλαμπος, οι εσπερινοί, οι γυναίκες με τα μαύρα μαντήλια. Το άρωμα της αλεσμένης ελιάς, το αλεύρι, η μάνα μου που άναβε το φούρνο. Η θεια μου με τα παράξενα παραμύθια... Όλα ετούτα, γινήκανε κι αυτά πα...
Το πρώτο Πάσχα, η ιστορία του βασιλιά της καρδιάς μας
Σκορδά Φώτω
Ακρίτας (2008)
Το φως είναι καλύτερο από το σκοτάδι. Η ζωή είναι καλύτερη απ' το θάνατο. Αυτά ήρθε να μας πει και να μας δείξει ο Χριστός με τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Κι αν πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε πολλά πράγματα ας ακούσουμε την καρδιά μας. Γιατί εκεί μέσα γίνονται τα μεγαλύτερα θαύματα.
Το ταξίδι μιας ευχούλας
Αργυριάδης Βασίλης
Ακρίτας (2002)
Η ευχούλα ταξιδεύει. Γνωρίζει ζωάκια, παίζει με το φίλο της τ' αγέρι, κολυμπάει σε νερά, αποκοιμιέται σε φυλλώματα... Η ευχούλα ανήκει στη Φύση. Γεννιέται απ' τα σπλάχνα της και ζει στην αγκαλιά της... Η ευχούλα μελαγχολεί, ονειρεύεται. Περισσότερο αγαπά παρά σκέφτεται. Και μονίμως ταξιδεύει... Η ευχούλα στέκει στο πλάι του ανθρώπου, αναστενάζει μαζί του και ζαλίζεται στη δική του παραζάλη. Κι όσο τον βλέπει θλιμμένο τόσο παλεύει να βάλει τα γράμματά της στη σειρά "για να του πει κάτι και να τον παρηγορήσει"... Η ευχούλα ταξιδεύει Κι ίσως το ταξίδι της αυτό να...
Το ταξίδι μου με τον π. Αλέξανδρο
Schmemann Juliana
Ακρίτας (2007)
Ήταν σοφή και απαραίτητη η έμπνευση της Juliana Schmemann να μας διηγηθεί σ' αυτό το βιβλίο της, τη ζωή της με τον σύζυγό της π. Αλέξανδρο (που εκοιμήθη το 1983). Από την τρυφερή και ανθρώπινη διήγησή της προκύπτει η εικόνα ενός συζυγικού δεσμού στεφανωμένου από αμοιβαίο σεβασμό και αγάπη, κοινούς αγώνες, αλλά και κοινό έρωτα στον Σωτήρα Χριστό, μέσα σε δοκιμασίες, πολέμους, ανέχειες αλλά και στιγμές χαράς, πνευματικής δημιουργίας, προς δόξαν Θεού. Ένας έγγαμος βίος αγιασμένος και αξιομίμητος...