Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο π. Αθανάσιος είναι ένα από τα αστέρια που φωτίζουν τον νυχτερινό ουρανό της ζωής μας. Η ζεστασιά της καρδιάς του στηρίζει στις ανυπόφορες στιγμές του βίου μας και μας προσκαλεί να μοιραστούμε τον παράδεισο στον οποίο κατοικεί και δεν είναι άλλος από αυτόν της αγάπης, της χαράς και της συγνώμης. Σχεδόν είκοσι χρόνια από την οσιακή κοίμηση του π. Αθανασίου Χαμακιώτη στο 1997, και η παρουσία του είναι ακόμη ολοζώντανη στο μικρό εκκλησάκι της Νερατζιώτισσας όπου υπηρέτησε. Άνθρωπος με σπάνια πνευματικά χαρίσματα. Πλημμυρισμένος από την αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο....

Το δωδεκαήμερο, η εορταστική περίοδος που αρχίζει τα Χριστούγεννα και τελειώνει τα Θεοφάνεια, ήρθε και φέτος για την Αντιγόνη, τη Χριστίνα, το Βασίλη και το Φάνη! Όμως αυτή τη φορά φέρνει για τον καθένατ ους -και για τους γύρω τους- μεγάλες εκπλήξεις: αλλιώτικα, απρόσμενα δώρα, εκπλήρωση ευχών και ονείρων, πολύτιμα μαθήματα και πολλές περιπέτειες...

Η καλύτερη γνώση των άλλων θρησκειών δεν αποτελεί πλέον γνωσιολογική πολυτέλεια, αλλά προϋπόθεση για να αντιληφθούμε το πολυσύνθετο θρησκευτικό φαινόμενο, για να δούμε τι οραματίσθηκε, τι πίστεψε ο άνθρωπος στη διαδρομή της ιστορίας του και να διευρύνουμε τις αντιλήψεις μας για την ανθρωπότητα, στην οποία οργανικά ανήκουμε.

Στο βιβλίο αυτό ο π. Παύλος Εγγλεζάκης αντιμετωπίζει ικανά μία φιλελεύθερη μερίδα της Προτεσταντικής Θεολογίας, που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει θεολογική ενότητα και συνέχεια μέσα από την ποικιλία των φιλολογικών ειδών που χαρακτηρίζουν την ιστορία της θρησκείας της Παλαιάς Διαθήκης (ιστορικά -προφητικά-διδακτικά κείμενα κ.τ.λ), ούτε ως προς το σύνολο, ούτε ως προς τα επιμέρους είδη. Επίσης ως προς τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, όχι μόνο ως προς τα είδη αλλά και ως προς την επιμέρους συγγραφή, αυτή η ίδια φιλελεύθερη ομάδα Προτεσταντών, δεν βρίσκει πως υπάρχει αντιστοιχία...

Ποιος είναι εν τέλει ο άνθρωπος της Ορθοδοξίας; Είναι ο άνθρωπος των γεγυμνασμένων, των ασκημένων αισθητηρίων, ή ο άνθρωπος της "αναισθησίας"; Ποιος ο Θεός του; Ποιος ο κόσμος του; Ποια η Εκκλησία του; Ποια η σχέση του με τη Δύση, το άλλο και τους άλλους; Σε τέτοια και άλλα ερωτήματα που αφορούν τη σύγχρονη αυτοσυνειδησία της Ορθοδοξίας δοκιμάζει να απαντήσει στο βιβλίο αυτό ο Χρυσόστομος Σταμούλης, θέτοντας στο κέντρο της δουλειάς του το κάλλος το άγιο, την ομορφιά που αποκαλύπτεται σε όσους ξέρουν να βλέπουν, σε όσους αφήνουν τον εαυτό τους να γίνει παιχνίδι τ' ανέμου προ...

Σ' ευχαριστώ που μ' εξενάγησες, τόσο φιλότιμα και ευχάριστα και υπεύθυνα, στην Καππαδοκία μας. Αξία δεν έχει το ιδιοκτησιακό «ανήκειν». Αξία έχει το υποκειμενικό «ανήκειν». Δεν με νοιάζει να μου ανήκει η Καππαδοκία, η Μικρά Ασία, ο Πόντος. Εγώ θέλω να ανήκω εκεί. Στον τόπο όπου οι Καππαδόκες Πατέρες μας έζησαν, εδίδαξαν, εμαρτύρησαν, αγίασαν. Ως άνθρωποι (της θέωσης) έζησαν. Όχι ως ασώματα πνεύματα. Έτσι τους ενσωματώσαμε εμείς οι άσημοι στον μικρόκοσμό μας. Έτσι υπήχθημεν στον μεγάκοσμό τους. Στον τόπο όπου άνθισε ο Ελληνισμός, ο Χριστιανικός, ο Βυζαντινός και Μεταβυζαντιν...

[...] Το βιβλίο αυτό εξετάζει την κλωνοποίηση υπό το πρίσμα μιας Ορθόδοξης βιοηθικής προσέγγισης, καθώς το θέμα που τίθεται δεν είναι πια αν έχουμε ένα καλό ή κακό άνθρωπο, όπως ενδιαφέρεται η κλασική ηθική, αλλά εάν έχουμε άνθρωπο ή όχι. Όλες οι προτεινόμενες απόψεις που παρουσιάζονται στη μελέτη αυτή αποτελούν απαύγασμα της σοφίας των Πατέρων και μεγάλων διδασκάλων της Ορθόδοξης Θεολογίας.

Ο Χριστός συγκρούστηκε με τις δυνάμεις του κακού και της φθοράς σε κάθε τους μορφή. Διωγμένος και σταυρωμένος ο ίδιος, ταύτισε ρητά τον εαυτό του με τους αδύνατους και τους διωκόμενους, με τους αλλοδαπούς και τους φυλακισμένους και, ταυτόχρονα, ταύτισε την αλληλεγγύη προς αυτούς με την αλληλεγγύη προς αυτόν τον ίδιο. Μέσα στην πολύμορφη ιστορική όδευση, η Εκκλησία οφείλει να κρατά εναργές το όραμά της και να κομίζει μια σύστοιχη πρόταση ζωής. Όποτε λησμονεί ή απεμπολεί το ίδιο της το όραμα, γίνεται τύραννος του ανθρώπου, φυλακή του Θεού και προδότης του εαυτού της. Αντίθετα...