Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Επιχείρηση Ερμής ήταν ένα τόλμημα χωρίς προηγούμενο στην πολεμική ιστορία, καθώς τότε πραγματοποιήθηκαν πρώτη φορά αεραποβατικές επιχειρήσεις. Οι αμυνόμενοι γνώριζαν λεπτομερώς τα σχέδια των επιτιθεμένων και είχαν προετοιμαστεί αναλόγως, μια και είχαν κατορθώσει να σπάσουν τους γερμανικούς κρυπτογραφικούς κώδικες. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα γερμανικά λάθη κατά την προετοιμασία της επιχείρησης, θα έπρεπε να έχει οδηγήσει τους Γερμανούς στην ήττα. Όμως, τα σοβαρά σφάλματα των αμυνομένων στο Μάλεμε έδωσαν τελικά τη νίκη στη γερμανική πλευρά, παρά τις σοβαρές απώλειε...

Λίγο πριν τα δέκατα όγδοα γενέθλιά της, η Νάστια πιστεύει πως επιτέλους αγγίζει την ευτυχία. Μετά από τρία χρόνια βασανιστικής αναμονής και ατέλειωτης υποκρισίας, όλα φαίνονται να πηγαίνουν κατ'ευχήν: ο αγαπημένος της Ιλίρ ετοιμάζεται να αποφυλακιστεί και η νεαρή κοπέλα ανυπομονεί να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να ζήσει, ενήλικη και ανεξάρτητη πλέον, στο πλευρό του. Τίποτα δεν μπορεί πια να πάει στραβά... Ή μήπως η Νάστια κάνει λάθος; Η ανατροπή μπορεί να έρθει αναπάντεχα και με τρόπο που δεν φανταζόταν κανείς. Η Νάστια θα αναγκαστεί από τις περιστάσεις να κάν...

Τον Ιούλιο, αρχές δεκαετίας του ’60 ο Παναής ο Στάλος, ακτήμονας, μικροκαλλιεργητής ντομάτας, στο μικρό κτήμα του με ενοίκιο, βλέποντας τις νέες οικονομικές συνθήκες ν’ αλλάζουν τη ζωή του και της οικογένειάς του με εκείνους τους αθέατους νόμους της αγοράς των ισχυρών, αποφασίζει να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Γύρω τους αλλάζουν όλα από τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες μέχρι τον κόκκινο τάπητα ντομάτας ο οποίος μετατρέπεται σε βιομηχανική ζώνη, όπως οι άνθρωποι. Ο συγγραφέας οφείλει να μιλά τη γλώσσα της αλήθειας και το αντίθετο της υποκρισίας, να είναι ειλικρινής με την ιστ...

Πήγα πολύ μακριά Εκεί που κανείς δε φτάνει μόνος Έχει μονάχα δίπλα του μερικά σημεία απ’ το παρελθόν ανθρώπους που σχημάτισαν μια ίδια πορεία προγόνους πολύ μακρινούς από την ανθρωπότητα Είναι οι σημαδούρες· όταν κολυμπώ δίχως να φέξει όταν κολυμπώ μες τη βροχή όπως πάντα κι αντικρίζω απέναντι τον κόσμο των ανθρώπων (Στη θάλασσα)

Ο συγγραφέας εξετάζει μια πρωτότυπη σύνθεση δεδομένων τα οποία ξεκινούν από το 1840-1860, με αναφορές στους Ντοστογιέφσκι, Τσερνιτσέφκσι, κ.ά. Διερευνά τα γεγονότα της απόρριψης του Συμβολισμού στα 1890. Καταγράφει κριτικά τα όσα συνέβησαν στα επόμενα εκρηκτικά χρόνια που οδήγησαν στη "Ρωσική Πρωτοπορία", στο διάστημα 1909-1920. Και, παρουσιάζει σύμφυτα θέματα σχετικά με: την οργανικότητα λόγου και εικόνας, τη λογοτεχνικότητα, τη μικροδομή, τη μακροδομή, κ.ά., όπως αυτά αποκρυσταλλώνονται από το 1970 μέχρι σήμερα. Αναφορές γίνονται και στους: Αριστοτέλη, Δημήτριο Φαληρέα, κ...

Μια τεράστια τοιχογραφία της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα και μια από τις ωραιότερες ερωτικές ιστορίες που γράφτηκαν ποτέ. Δίκαια κατακτά περίοπτη θέση στην παγκόσμια σειρά του κλασικού μυθιστορήματος. O Τολστόη μάς παροτρύνει: Σκάψε βαθύτερα. Προσπάθησε σκληρότερα. Στόχευσε υψηλότερα. Δώσε μεγαλύτερη προσοχή στον κόσμο γύρω σου και θα δεις πως είναι σαν μια τεράστια ορχήστρα, μια μεγάλη μουσική συμφωνία από μοναδικές μελωδίες, αναλογίες και διαφορετικότητες που εμφανίζονται ξανά και ξανά, και που κάποτε τις παρατηρούμε, αλλά αυτές υπάρχουν στο υποσυνείδητό μας ακό...

Σχολιάζονται κείμενα (χρονογραφήματα σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και "Αθηναϊκές Επιστολές" από το περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων) δημοσιευμένα κατά την περίοδο 1904-1937, στα οποία ο Ζακύνθιος συγγραφέας αναφέρεται στον κινηματογράφο, άλλοτε θετικά και άλλοτε επικριτικά, εξετάζεται η θεματοποίηση του κινηματογράφου στο μυθιστόρημα Ο ουρανοκατέβατος (1943-1944), στο οποίο η ηρωίδα παρουσιάζεται να πρωταγωνιστεί σε κινηματογραφική ταινία, συζητιούνται οι δύο θρυλικές -αν και δυστυχώς χαμένες- ταινίες της δεκαετίας του 1930 "Στέλλα Βιολάντη" και "Ο κακός δρόμος", που...

Στο δέος του ναού που κολυμπά στα δάκρυα του Αιγέα.

Μια ποιητική συλλογή σε τέσσερις ενότητες, με πολλές ενδιάμεσες κυκλικές συνδέσεις. Γιατί τα νερά στην πρώτη ενότητα; Άγνωστο, και σε μένα την ίδια υποθέτω. Ίσως επειδή ώρες πολλές της παιδικής ηλικίας κοιτούσα τα νερά να κατεβαίνουν το ρέμα της βρυσούλας, στο χωριό. Η έλξη του νερού. Το σώμα επέβαλε την παρουσία του στα ποιήματα. Δοκίμασα ν’ ακούσω τη φωνή. Μητέρα, η μητέρα που είχα και η μητέρα που έγινα, είναι μάλλον δύο όψεις του ίδιου προσώπου. Και η ποίηση; Ερώτημα που μένει σχεδόν αναπάντητο. Πώς συναρμόζει το σώμα, τη φωνή, με τη δύναμη του νερού και τη γένεσ...

Χρόνος αυτόχειρας λοιπόν. Γιατί ο πραγματικός χρόνος δεν μετράται σε ώρες αλλά σε απώλειες. Προσώπων. Πραγμάτων. Επιθυμιών. Μικρές καθημερινές απώλειες. Μεγαλύτερες. Κάποιες, ριζωμένες στη σάρκα. Όλες αφήνουν στίγμα. Γρατζουνιές στον πυρήνα. Ορατές ή όχι, δεν έχει σημασία. Υπάρχουν και μας παρενοχλούν. Ο ανάγλυφος χρόνος μορφάζει. Και σβήνει κομμάτι-κομμάτι. Δεν είναι άτρωτος. Έχει ανάγκη από λίπασμα. Ένστικτο ζωής και αυτήν την έμφυτη τάση για επούλωση που μας ακολουθεί σαν σκιά. Το χρόνο τον μετρούν τα ρολόγια, αλλά τον πραγματικό χρόνο τον ορίζουμε εμείς μέσα από την ανα...

Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, ο έρωτας μεταξύ μιας Χριστιανής κι ενός Αλβανού-Λαλιώτη θα οδηγήσει σε τραγωδία. Μια καρφίτσα περίτεχνη με έναν διαμαντένιο κύκνο, θα ταξιδέψει μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους της, να αναβιώσουν το πάθος, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία των ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο: Κεντρική Πελοπόννησος, Κεφαλλονιά, Πάτρα, Πειραιάς, Αθήνα. Σε εποχές αγώνων, προδοσιών, ηρωισμών. Με ανθρώπους που παλεύουν την άγνοια και τη φτώχεια, με ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ιδέες του Δι...

Σοβιετική Ένωση, 1953. Ο Στάλιν πεθαίνει. Ο Ιβάν Γκριγκόριεβιτς απελευθερώνεται μετά από τριάντα χρόνια στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ. Επιχειρώντας να ξαναβρεί τη χαμένη του ζωή, θα διαπιστώσει πως τα χρόνια του τρόμου έχουν βυθίσει τη σοβιετική κοινωνία σ' ένα τέλμα υποτέλειας και παραίτησης, και πως πρέπει να παλέψει σκληρά για να επιβιώσει σ' έναν ουσιαστικά άγνωστό του κόσμο. Πιάνοντας το νήμα του αγώνα που δίνει ο Ιβάν, ο Βασίλι Γκρόσμαν μας δίνει ένα ακόμα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, οδηγώντας μας για άλλη μια φορά στον λαβύρινθο της σοβιετικής κοινωνίας. Η απλή κ...

Κλαίνε οι ήρωες του Ντοστογιέβσκη. Κλαίνε από έρωτα, κλαίνε από χαρά, με μιαν ηδονή που άμα ξεσπάσει κυριαρχεί και κυριεύει όλα τα νεύρα. Όλος ο κόσμος φωνάζει, χοροπηδάει, γελάει, γονατίζει, κλαίει με λυγμούς, αλληλοαγκαλιάζεται - κι όλα αυτά ταυτόχρονα. Ο "αιώνιος σύζυγος" ενώ στρατολογεί ο ίδιος τους εραστές της γυναίκας του, όταν εκείνοι κλαίνε, κλαίει κι αυτός μαζί τους και επικαλείται όπως κι αυτοί τις ευχάριστες αναμνήσεις τους. Ταυτόχρονα στριφογυρίζει παραμονεύοντας στο μισοσκόταδο μ’ ένα ανοιχτό ξυράφι και σκοτώνει την κόρη του αντίζηλού του που και αυτός ο ίδιος...

Όσο περισσότερο χρόνο ζεις με έναν άνθρωπο τόσο πιο αθέατος παρατηρητής γίνεσαι. Το καθημερινό μου θέαμα, λοιπόν, από αθέατη θέση. Η ματιά μου το όπλο μου. Το θήραμα εύκολο. Η θέα δυσανάγνωστη.

Διάλεγε δενδρύλλια 20-30 εκατοστών, με κλαδιά ροζιασμένα, που το βλέμμα τους κοιτά πάνω ή κλαίει προς τα κάτω· κλάδευε τον κεντρικό μίσχο, τον γύμνωνε μέχρι να ανασκευαστεί στην ευθύνη ενός κορμού· κι ύστερα το ξερίζωνε από τη γλάστρα του και βουτούσε τις ρίζες σε έναν κουβά νερό, για να αποχωριστεί το χώμα από πάνω του μεμιάς, μια αποποίηση της μνήμης, ένα ξέχασμα καταγωγής· αργότερα, σιγανά και με ένταση προσοχής, ψαλίδιζε τις ρίζες, τις περιόριζε ως τα δύο τρίτα του πραγματικού τους μεγέθους, ένα είδος λοβοτομής· μετά το μεταφύτευε σε ένα σκεύος ρηχό, 2-3 εκατοστών, μια...

Δύο γενναίοι νέοι με πολλές φιλοδοξίες. Μια νέα γεμάτη από πολλά πάθη. Έρωτας, αγάπη, αναζήτηση του Θεού. Το αιώνιο ερώτημα: Ο άνθρωπος τελικά μπορεί να ελέγχει τη σκέψη του και τις πράξεις του ή επαναπαύεται, μερικές φορές, σε πολλά είδη ψευδαισθήσεων; Περιπέτειες, θάνατοι, πολλές φιλοσοφικές ιδέες και πάνω από όλα η προσπάθεια της κατάκτησης της προσωπικής ελευθερίας.

Το οδοιπορικό ενός νέου που αψηφώντας τα σίγουρα και ασφαλή κυνηγάει με πάθος το όνειρο και τις προσδοκίες του. Είναι οι επιλογές του που καθόρισαν την πορεία του; Οι αστάθμητοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο, επηρέασαν τη ζωή και την υγεία του ; Τα ψυχολογικά προβλήματα είναι αντανάκλαση και αποτέλεσμα της πραγματικότητας που βιώνουμε; Ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα που γεννάει ανισότητες, που αλέθει όνειρα και ελπίδες, ένα σύστημα που νοσεί μπορεί να δώσει τη λύση;

Είναι μια σκληρή και ταυτόχρονα γοητευτική τοπογραφία, σαν μια ιστορία αγάπης που συνεχώς γράφεται και ακυρώνεται από ποίημα σε ποίημα, από δρόμο σε δρόμο κι από τη μια συνάντηση στην άλλη. Η Νέα Υόρκη τη νύχτα μοιάζει μ' ένα μεγάλο γαλαξία από αστέρια που κατέβηκαν κάτω στη γη για να συνομιλήσουν με το τοπίο μέσα από τους ήχους της τζαζ. Είναι η μουσική υπόκρουση σε ένα βιβλίο απρόσμενων συναντήσεων, ένας μυστικός χάρτης που μας μεταφέρει από την Πέμπτη Λεωφόρο στη Γέφυρα του Brooklyn, από το Village στο Central Park, μια συνομιλία με φίλους και ξένους που συνθέτουν την...