Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μυθιστόρημα "Θύματα ειρήνης" (1956) είναι η δεύτερη εμφάνιση του Βασίλη Βασιλικού στη νεοελληνική πεζογραφία, μετά τη νουβέλα "Η διήγηση του Ιάσονα" (1953). Ένα "μυθιστόρημα ενηλικίωσης", που αφηγείται την ιστορία μιας συντροφιάς επτά νέων ανδρών, οι οποίοι ωριμάζουν με τον πλέον επώδυνο τρόπο στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές της δεκαετίας του '50, αναζητώντας απελπισμένα κάποιο ιδανικό και παλεύοντας με τον έρωτα, τον θάνατο, τις ιδεολογίες και τα φαντάσματα της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Παράλληλα, το έργο είναι ένας φόρος τιμής στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη απερίφραστα ερωτική, πο...

Το "Έγκλημα και τιμωρία" έχει μεταφραστεί αμέτρητες φορές στη γλώσσα μας, μια ή δυο φορές από τα ρωσικά και αρκετές φορές από... τα ελληνικά. Το έργο αυτό, μ' όλη την αφάνταστη εξέλιξη σ' όλους τους τομείς του Πνεύματος και της Τέχνης, εξακολουθεί να παραμένει κλασικό και ανυπέρβλητο πρότυπο του ψυχολογικού μυθιστορήματος. Μεταφρασμένο εδώ, κατευθείαν απ' το ρωσικό κείμενο κι απ' τον Άρη Αλεξάνδρου, αποδίδει όλη την ατμόσφαιρα και τη ζεστασιά του πρωτότυπου. Όλοι οι ήρωες του έργου: ο δαιμονικός Ρασκόλνικοφ, ο τραγικός Μαρμελάντοφ, η μαρτυρική Σόνια, η βασανισμένη Πουλχερία...

Οι "Σκιές στο Νείλο" είναι ένα αριστοτεχνικό παραμύθι, ένα μυθιστόρημα για το καλό και το κακό καθώς και τις περίεργες μεταμφιέσεις τους, ένα έπος για την αγάπη, τα μυστήρια του χρόνου και την τραγωδία του πολέμου, μια μαγική οδύσσεια που καλύπτει περισσότερο από έναν αιώνα. Μια ξάστερη νύχτα του 1942 η έκρηξη μιας χειροβομβίδας σε κάποια φτωχογειτονιά του Καΐρου σκότωσε επί τόπου έναν άντρα. Το όνομά του ήταν Στερν. Ήταν ένας μυστηριώδης διακινητής όπλων και μορφινομανής, του οποίου ο θάνατος θα έπρεπε να θεωρείται ήσσονος σημασίας εκείνες τις ζοφερές ημέρες - τις πιο μ...

Το βιβλίο αυτό, γραμμένο το 1864, είναι το πρώτο και το πιο παράξενο από τα αριστουργήματα του Ντοστογιέβσκη και συνάμα προάγγελος όλων των έργων που ακολούθησαν. Αποτελεί την κρίσιμη καμπή γιατί προαναγγέλλει τις ηθικές, πολιτικές και κοινωνικές ιδέες με τις οποίες θα ασχοληθεί με μνημειώδη τρόπο στο Έγκλημα και Τιμωρία, στον Ηλίθιο, στους Αδελφούς Καραμαζόβ και στους Δαιμονισμένους. Ξεφεύγοντας από τον καθιερωμένο τρόπο γραφής με τρόπους πρωτόγνωρους, αυτό το κλασικό μυθιστόρημα μάς μιλάει για την «απόδραση» από την κοινωνία και την «κάθοδο» στον υπόκοσμο -Υπόγειο- ενός Ρ...

Τα πάντα, στο Ντοστογιέβσκη, είναι ένας αδιάκοπος κυματισμός. Όλα στην γεμάτη περιπέτειες ζωή του, συμβαίνουν μέσα στα πιο αβέβαια και πιο ασαφή πλαίσια. Τα έργα του, λοιπόν, δεν αποτελούν σταθμούς στον βίο του, ούτε στην εξελικτική πορεία του πνεύματός του. Είναι νησάκια με στίγμα ακαθόριστο μέσα σ‘ έναν απέραντο ωκεανό, που διαρκώς κυλάει και αναταράζεται - νησάκια, που άλλοτε καταποντίζονται κάτω από τα βουερά κύματα κι άλλοτε αναδύονται φρέσκα στον αφρό. Το 1867, σε ηλικία πενήντα ετών, ο συγγραφέας παντρεύεται για δεύτερη φορά. Είναι η εποχή ανάμεσα στο Έγκλημα και Τιμ...

Ρουφήχτηκε κι αυτός μέσα στην κατασκότεινη δίνη, με ξουρισμένο κεφάλι κι αλυσοδεμένος, γύριζε κι αυτός το μαγκανοπήγαδο του κάτεργου, πέρα στο βάθος της Ανατολής, χωρίς να ’χει το δικαίωμα να γράψει, ενώ το μόνο βιβλίο που του επιτρεπόταν να διαβάσει -και μόνο λίγες στιγμές την ημέρα κατάφερνε να διαβάζει- ήταν το Ευαγγέλιο. Ήταν κατάμονος, παρόλο που δεν μπορούσε ν’ απομονωθεί από τα γύρω· ήταν, γιατί είχε μιαν απέραντη ψυχή, μια ψυχή που χωρούσε το άπαν. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί, μονάχα εκείνος, που έχει τη δύναμη να ζει τα μαρτύρια όλων των άλλων που βασαν...

Η ΔΙΑΘΗΚΗ Θα αποθάνω όταν θα έχω ακούσει τη μουσική της καρδιάς στο γλυκοχάραμα της χαράς με γιατρικό το μεγάλο ερωτικό Επιθυμώ στο γιαλό Απ’ τα κύματα το δεύτε τελευταίο θρήνο και ασπασμό Όταν θα έχω μεθύσει με τον ωραιότερο μοσχοβόλο ανθό τη νιότη θα έχω απολαύσει τα πλουσιότερα πλούτη που έχει η νιότη Θα είμαι και εγώ το θαυμαστό θαύμα που είναι η νιότη Θα αποθάνω όταν η Πυθία θα χάσει το χρησμό για το δικό μου φευγιό Στ’ άπατα να με συντροφεύουν η ερωτική κραυγή η θαλασσινή ηχώ εκεί θα θεμελιώσω σπιτικό...

Ο Βικέντιος βαν Γκογκ -ένας εξαίρετος ζωγράφος, ένας φλογερός εραστής, ένας άνθρωπος που τον νόμιζαν για τρελό- μας αποκαλύπτεται μέσα από τη θαυμάσια πένα του Irving Stone. Στην κλασική αυτή μυθιστορηματική βιογραφία, που γράφτηκε από τον κορυφαίο του είδους και έλαβε θερμή υποδοχή από τους κριτικούς της λογοτεχνίας, ξεδιπλώνονται όλες οι πτυχές της ζωής του: η ιστορία του τρικυμιώδους βίου του, του παράφορου έρωτά του, τόσο για τις γυναίκες της καλής κοινωνίας όσο και γι' αυτές του περιθωρίου, και, κυρίως, τα έργα του για τα οποία, προτού αναγνωριστεί η μεγαλοφυΐα του, επ...

Πώς λειτουργεί το Παγκόσμιο Σύστημα και το Ευρωπαϊκό υπό-σύστημα στην Ελλάδα; Πώς καταφέρνει να μας επιβάλλεται συνεχώς; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του: η δομή, η μεθοδολογία του, οι "αρχές" του; Γιατί ο Ελληνικός λαός αποτυγχάνει σχεδόν σε κάθε διεκδίκησή του; Τι σημαίνει πολιτικό αυτεξούσιο; Υπάρχει τρόπος ένα συλλογικό πολιτικό υποκείμενο (ο Ελληνικός λαός) να διεκδικήσει το πολιτικό του αυτεξούσιο και πώς αυτό μπορεί να οδηγήσει στην οικονομική του απελευθέρωση; Πώς θα ήταν διαρθρωμένο ένα Σύνταγμα που θα κατοχύρωνε όλα αυτά; Τι μπορούμε να θέσουμε σε κίνηση άμεσα,...

Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, όπου οι άνθρωποι προκαλούν τον Θεό και την κοινωνία, στον εναλλασσόμενο και απαίσιο ρυθμό του εγκλήματος και της τιμωρίας, οι διαστροφές της ανθρώπινης σκέψης και το χάος των υποσυνείδητων παρορμήσεων αποκαλύπτονται κάτω από ένα εκτυφλωτικό φως - σαν το μάτι μας να βλέπει τον παράδεισο και την κόλαση ανάμεσα από σύννεφα σκισμένα απ’ τον κεραυνό. Μέσα στον ξεχωριστό αυτόν κόσμο όπου το εξιδανικευμένο και το μελοδραματικό, το παθολογικό και το υγιές, το ενορατικό και το εγκεφαλικό συνταιριάζονται σ’ ένα συμπαγές αμάλγαμα, οι Αδελφοί Καραμάζοβ, το τελευ...

Όταν φοβούνται να κοιμηθούν κοιτούν τα σβησμένα παράθυρα παρακαλώντας να ανάψουν, αλλά αργά καταλαβαίνουν πως η πόλη κοιμάται νωρίς μη σπαταλάει ξύπνια πολύ όνειρο.

Τέλος της δεκαετίας του '50 με αρχές της του '6ο (περασμένος αιώνας) με νωπές και ζωηρές ακόμα τις αναμνήσεις από τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε που οι παγκόσμιοι διθύραμβοι για τους αγώνες της μικρής χώρας μας κατά των "δυνάμεων του σκότους" και οι θυσίες του λαού μας -το ολοκαύτωμα του ουσιαστικά- αποτελούσαν συνηθισμένο φαινόμενο, αλλά και... Τότε που αμέσως μετά το πέρασμα της λαίλαπας ακολούθησε η ψυχρολουσία με την επιβολή, σε παγκόσμια κλίμακα του "Δίκαιου των ισχυροτέρων" ως αποτέλεσμα συμβιβασμών για την εξυπηρέτηση συμφερόντων... Τότε, ίσως, μπορεί...

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καταθέσει έναν προβληματισμό πάνω σε ευρύτερα και ειδικότερα θέματα που σχετίζονται με την πρόσληψη των μυθιστορημάτων της γενιάς του ’30, της γενιάς που επαινέθηκε και επικρίθηκε όσο καμία άλλη λογοτεχνική γενιά στην Ελλάδα και αποτέλεσε συλλογικό φαινόμενο με πολύ μεγάλη χρονική διάρκεια. Μέσα από το μυθιστόρημα, το οποίο επαναφέρουν θριαμβευτικά στο προσκήνιο της ελληνικής λογοτεχνικής ζωής, οι πεζογράφοι της γενιάς του ’30 στρέφονται προς τη διερεύνηση του ανθρώπινου ψυχισμού, ιχνηλατούν διαπροσωπικές σχέσεις σύνθετες και τάσσονται έμπρακτ...

Για περισσότερο από μισό αιώνα η λυτρωτική εκδίκηση εναντίον της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας, η οποία αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της Συνθήκης των Βερσαλλιών, θεωρείτο πως δημιούργησε τις συνθήκες που οδήγησαν αναπόφευκτα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λιγότερο αναγνωρισμένος και κατανοητός είναι ο αντίκτυπος που είχε η Συνθήκη σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου - ένας αντίκτυπος που έχει αφήσει τα σημάδια του μέχρι σήμερα στη Μέση Ανατολή, στην Άπω Ανατολή, στα Βαλκάνια, ακόμα και στο Ιράκ. Στο "A Shattered Peace", ο βετεράνος ξένος ανταποκριτής David A. Andelman ρίχνει...

"O κύκλος αυτών των τεσσάρων πρώτων συλλογών του Γκρή συνιστά, αναμφίβολα, μια τεθλασμένη γραμμή μεταφορικής αναπαράστασης της μαθητείας του στην ποίηση και στη ζωή. Μαθαίνει να ζει, εξορκίζοντας το παρελθόν, έτσι όπως διογκώνεται στη φαντασία του, με το να το διοχετεύει προς την ποίηση. Είναι η γνωστή διαδικασία της ιαματικής αποφόρτισης. Αρχίζει με την περιδιάβαση σ' έναν κόσμο ερειπίων, όπου το ρήμαγμα και το ξεθεμέλιωμα δεν είναι μόνο η προοπτική εικόνα της ελληνικής ενδοχώρας μετά τη δεκαετία του '40, μια εικόνα έντονου ψυχικού βρασμού, αφού αναλογεί στην παιδική ηλικί...

Η "Βασανισμένη ψυχή του κόσμου" καταπιάνεται με τη μεταβατική εποχή του λαού μας και διερευνά την ψυχολογία, τις σκέψεις και τη στάση ζωής ενός ευρέος φάσματος ανθρώπων. Η λογοτεχνική συλλογή προσπαθεί να αξιοποιήσει κριτικά ένα μέρος του λογοτεχνικού κεκτημένου και ν’ ανοίξει το δρόμο για μια τέχνη που έχουμε ολοένα και περισσότερο ανάγκη. Το βιβλίο ευελπιστεί να καλλιεργήσει τον προβληματισμό για την τέχνη, την προοπτική, τον άνθρωπο.

Η προσωπικότητα του Ντόριαν Γκρέι είναι ένας συνδυασμός τόσων αντιθέσεων που μετά βίας μπορούμε να τις καταλάβουμε. Είναι καλός και συγχρόνως κακός· όμορφος και συγχρόνως ειδεχθής· αψεγάδιαστος και συγχρόνως τρομερά επιλήψιμος. Το πιο σημαντικό όλων: είναι κυριολεκτικά δύο σε ένα - είναι αυτός που είναι, μια ζώσα ύπαρξη και συγχρόνως ένα πορτραίτο, μια ορατή αντανάκλαση της ψυχής του. Το ζήτημα είναι ότι ο Ντόριαν δεν είναι ο μόνος που έχει μια στρεβλή άποψη για την αληθινή ομορφιά. Γνωρίζει καλά ότι και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να μπερδεύουν την εξωτερική ε...

Μια από τις αδυναμίες του Ντοστογιέβσκη δίνει μορφή συμβολική, χειροπιαστή, σ' ό,τι είναι η ίδια η ουσία του Είναι του: η αρρωστημένη μανία για τα τυχερά παιχνίδια. Από μικρό παιδί έχει το πάθος της χαρτοπαιξίας - αλλά μόνο στην Ευρώπη ανακαλύπτει το διαβολικό καθρέφτη της νευρικότητάς του: το Κόκκινο και το Μαύρο, τη ρουλέτα, αυτό το τόσο επικίνδυνο παιχνίδι μέσα στον πρωτόγονο δυϊσμό του. Η πράσινη τσόχα του Μπάντεν, η ρουλέτα του Μόντε Κάρλο είναι οι εντονότερες εκστάσεις του στην Ευρώπη: τον υπνωτίζουν πιο πολύ από τη Μαντόνα της Σιξτίνα, από τ' αγάλματα του Μιχαήλ Άγγε...

Μπροστά στη θάλασσα, με τα πόδια στο κύμα, άκουγε μια παράξενη ιστορία. Σε μια μεγαλούπολη ένα πανύψηλο, πανέμορφο κορίτσι, με μαύρα μακριά μαλλιά, περπατούσε ολόγυμνο στο δρόμο. Ξέφυγε, έλεγαν, από το ψυχιατρείο. Ολόγυμνο. Έφευγε. Άφηνε πίσω όλη την ένδυση της εξουσίας, το ζουρλομανδύα της υπακοής. Θα απεκδυόταν και τη σάρκα της, αν απειλούσε να την κρατήσει μακριά από το πνεύμα της. Και έβγαιναν όλοι στα μπαλκόνια να τη δουν. Η δική της ιάσιμη ασθένεια εξόρκιζε την ανήκεστη βλάβη των ματιών που την κοιτούσαν.