Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Νανά" δε διαθέτει ούτε υποκριτικές ικανότητες ούτε σπουδαία φωνητικά προσόντα - κι όμως, η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο Βαριετέ είναι θριαμβευτική! Γιατί η Νανά "έχει κάτι άλλο, που αντικαθιστά όλα τα υπόλοιπα". Και αυτό το άλλο είναι η έκφυλη και συγχρόνως αθώα παρουσία της. Στο ακροατήριο, ο αντρικός πληθυσμός χάσκει από θαυμασμό, έτοιμος να της παραδοθεί άνευ όρων. Έτσι εκείνη τη νύχτα, από νεαρή πόρνη που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες αναδεικνύετε στην υπ' αριθμόν ένα κοκότα πολυτελείας που συγκλονίζει το Παρίσι. Και η ίδια όχι απλώς αποδέχεται αυτό το ρόλ...

Θεατρικό έργο σε πέντε πράξεις, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά, Νανά Έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι, στο θέατρο Αμπιγκύ, στις 29 Ιανουάριου 1881. Το αριστούργημα του Ζολά, "Νανά", διασκευάστηκε για το θέατρο από τον Ουιλιάμ Μπερτράν Μπυσνάκ, διασκευή την οποία προλογίζει ο ίδιος ο Εμίλ Ζολά σημειώνοντας, μεταξύ άλλων: "Η ιστορία του δράματος που προέρχεται από το μυθιστόρημα "Νανά" είναι πολύ απλή [...] Όταν κυκλοφόρησε η "Νανά", ο κ. Μπυσνάκ ήρθε να μου ζητήσει να κάνει και το θεατρικό έργο για το Αμπιγκύ [...] Αν δεν το αποφάσιζα, όχι μόνο θα ήμουν αχάριστος προς...

Η Νανά δεν ήταν μια συνηθισμένη εταίρα. Ξεπετάχτηκε σαν τη χρυσόμυγα μεσ’ από την κοπριά· κι από το πεζοδρόμιο έφτασε στο μέγαρο όπου καταβρόχθιζε τις περιουσίες των "κυριών" και των αριστοκρατών "σαν σοκολατάκια στα χιονάτα της γόνατα". Ψηλή, παχουλή, με ξανθοκόκκινη χαίτη, κυκλοφορούσε σαν βασίλισσα με δαντέλες και μπριγιάν στην παρισινή κοινωνία της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, με μόνη της ηδονή το μάζεμα του πλούτου. Προσφερόταν σ’ όποιον και να ‘ταν κι όπου να’ ταν. (...) Νανά! Τ’ όνομά της εδώ κι εκατόν είκοσι χρόνια θυμίζει τον αγοραίο έρωτα και την ηδονή, όταν συνοδεύετα...

Είναι ένα βιβλίο καταπληκτικό. Κάθε στιγμή της ιστορίας γίνεται οπτασία. Στην αρχή μια νέα γυναίκα Κορσικανή, σ’ έναν καταυλισμό, τυλιγμένη με κουβέρτες και βυζαίνοντας το παιδί της. Στο τέλος, μπροστά στο πτώμα που κείτεται ανοιγμένο σταυρωτά, μια φιλονεικία ανάμεσα σε Γάλλους και σε Άγγλους. Ο Αντομάρκι δηλώνει πως το κλίμα της Αγίας Ελένης επιδείνωσε την αρρώστια του Αυτοκράτορα. Οι Άγγλοι το αρνούνται και δηλώνουν πως τα σπλάχνα είναι γερά. Αντί γι’ άλλη απάντηση ο Αντομάρκι περνάει το δάχτυλό του μέσα από την τρύπα του στομαχιού. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους πίνακες περνούν...

Ας ελπίσουμε ότι και άλλοι ποιητές θα βρουν με τον δικό τους τρόπο την έξοδο από την κρίση, ώστε να βοηθήσουν την ποίηση μας να επανακτήσει πλήρως τη ρώμη που την διέκρινε ως το σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Η μεθοδική και μαστορική εκμετάλλευση ορισμένων στοιχείων που έμεναν ανεκμετάλλευτα, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, στα κοιτάσματα της ελληνικής ομοιοκαταληξίας (ένα μόνο μέρος από τις "πάρηχες" δραστηριότητές της είχε ως τώρα χρησιμοποιηθεί επιδεξιότερα από τον Καρυωτάκη και τον Σεφέρη) είναι εκείνο που ταυτίζει τη σημερινή ποιητική μας γλώσσα με το εκφραστικό σφρίγος, γ...

Είναι μια σκληρή και ταυτόχρονα γοητευτική τοπογραφία, σαν μια ιστορία αγάπης που συνεχώς γράφεται και ακυρώνεται από ποίημα σε ποίημα, από δρόμο σε δρόμο κι από τη μια συνάντηση στην άλλη. Η Νέα Υόρκη τη νύχτα μοιάζει μ' ένα μεγάλο γαλαξία από αστέρια που κατέβηκαν κάτω στη γη για να συνομιλήσουν με το τοπίο μέσα από τους ήχους της τζαζ. Είναι η μουσική υπόκρουση σε ένα βιβλίο απρόσμενων συναντήσεων, ένας μυστικός χάρτης που μας μεταφέρει από την Πέμπτη Λεωφόρο στη Γέφυρα του Brooklyn, από το Village στο Central Park, μια συνομιλία με φίλους και ξένους που συνθέτουν την...

Πώς λειτουργεί το Παγκόσμιο Σύστημα και το Ευρωπαϊκό υπό-σύστημα στην Ελλάδα; Πώς καταφέρνει να μας επιβάλλεται συνεχώς; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του: η δομή, η μεθοδολογία του, οι "αρχές" του; Γιατί ο Ελληνικός λαός αποτυγχάνει σχεδόν σε κάθε διεκδίκησή του; Τι σημαίνει πολιτικό αυτεξούσιο; Υπάρχει τρόπος ένα συλλογικό πολιτικό υποκείμενο (ο Ελληνικός λαός) να διεκδικήσει το πολιτικό του αυτεξούσιο και πώς αυτό μπορεί να οδηγήσει στην οικονομική του απελευθέρωση; Πώς θα ήταν διαρθρωμένο ένα Σύνταγμα που θα κατοχύρωνε όλα αυτά; Τι μπορούμε να θέσουμε σε κίνηση άμεσα,...

Για κανένα ίσως Έλληνα λογοτέχνη δεν έχουν γραφεί τόσες πολλές και αντικρουόμενες γνώμες, δεν έχει χυθεί τόσο πολύ μελάνι στην Ελλάδα και το εξωτερικό όσο για τον Νίκο Καζαντζάκη. Tο πολύπλευρο έργο του αλλά και η προσωπικότητα, η ζωή και οι ιδέες του συνεχίζουν να απασχολούν με αμείωτο ενδιαφέρον αναγνώστες και μελετητές, προκαλώντας ευρύτατες συζητήσεις και έντονους προβληματισμούς. Στο βιβλίο αυτό Έλληνες και ξένοι ειδικοί μελετητές αλλά και ομότεχνοι του Καζαντζάκη επιχειρούν να κρίνουν με νηφαλιότητα όψεις του έργου και της προσωπικότητας του μεγάλου Κρητικού λογοτέ...

O Νίτσε ανακάλυψε τον Ντοστογιέφσκι τον χειμώνα του 1886-87, όταν ξετρύπωσε μια γαλλική μετάφραση του "Υπογείου" σ’ ένα βιβλιοπωλείο της Νίκαιας. Δύο χρόνια αργότερα, θα τον χαρακτήριζε ως τον μόνο ψυχολόγο από τον οποίο είχε κάτι να μάθει. Η δεύτερη "συνάντησή" τους έγινε στις παρυφές του μηδενισμού. Ο Νίτσε ανακοίνωσε τον θάνατο του Θεού, ενώ ο Ντοστογιέβσκη επισήμανε τους κινδύνους που εγκυμονούσε ο αθεϊσμός. Το ανά χείρας βιβλίο περιγράφει και τις δύο όψεις αυτής της συνάντησης, ακολουθώντας το νήμα που προσφέρει η αλληλογραφία του Νίτσε. Ο Paolo Stellino πραγματοποι...

Ο Ντοστογιέβσκη άφησε τον κόσμο τούτο στις 28 Ιανουαρίου του 1881, λίγο πριν από τη δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου Β΄ που οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τους σοσιαλεπαναστάτες την 1η Μαρτίου στην Πετρούπολη. Ήταν ο πρώτος κεραυνός μιας καταιγίδας, που μαζευόταν στο διάστημα του τελευταίου τέταρτου του αιώνα και έμελλε να ξεσπάσει στις αρχές του επομένου. Ο Ντοστογιέβσκη έφερνε μέσα του το στοιχείο αυτής της καταιγίδας, το στοιχείο της άπειρης αυτής αναστάτωσης, παρ' όλο που ήταν, ή προσπαθούσε να φαίνεται, σαν το προπύργιο της τέλειας ηρεμίας. Ήταν η επανάσταση κάτω από τ...