Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"O κύκλος αυτών των τεσσάρων πρώτων συλλογών του Γκρή συνιστά, αναμφίβολα, μια τεθλασμένη γραμμή μεταφορικής αναπαράστασης της μαθητείας του στην ποίηση και στη ζωή. Μαθαίνει να ζει, εξορκίζοντας το παρελθόν, έτσι όπως διογκώνεται στη φαντασία του, με το να το διοχετεύει προς την ποίηση. Είναι η γνωστή διαδικασία της ιαματικής αποφόρτισης. Αρχίζει με την περιδιάβαση σ' έναν κόσμο ερειπίων, όπου το ρήμαγμα και το ξεθεμέλιωμα δεν είναι μόνο η προοπτική εικόνα της ελληνικής ενδοχώρας μετά τη δεκαετία του '40, μια εικόνα έντονου ψυχικού βρασμού, αφού αναλογεί στην παιδική ηλικί...

Γεννημένος στη Βενετία, γιος ενός εβραίου τσαγκάρη, ο Λορέντζο Ντα Πόντε, υιοθετημένος από έναν επίσκοπο, πέθανε στη Φιλαδέλφεια το 1839, σε ηλικία 89 ετών, μισό περίπου αιώνα μετά τον Μότσαρτ για τον οποίο είχε γράψει τα λιμπρέτα για τις τρεις ιταλικές του όπερες: "Οι γάμοι του Φίγκαρο", "Ντον Τζιοβάννι" και "Έτσι κάνουν όλες". [...] Έζησε μια ζωή γεμάτη θριάμβους και διώξεις όπου οι απογοητεύσεις διαδέχονταν τα επιτεύγματα - επιτεύγματα που συχνά αμφισβητήθηκαν εξαιτίας της τυχοδιωκτικής συμπεριφοράς του την οποία δεν μπορούσε πάντα να δικαιολογήσει το μεγάλο του ταλέντ...

Δύο παραμύθια για μικρούς και μεγάλους. Δύο ιστορίες για την αναζήτηση της ευτυχίας. Άραγε, πόσο εύκολο είναι να δείξουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε αυτό που πραγματικά είμαστε; Πόσο όμορφο είναι να κερδίσουμε την αποδοχή τους με σύμμαχο τον εαυτό μας, τις αδυναμίες και τα προτερήματά του... ; Με την προσωπική μας μαγεία... ; Ιστορίες που "ρωτούν", μιλώντας για την αποδοχή, τη συντροφικότητα, την αυτογνωσία. "Η Μάσκα της Χαράς" είναι η ιστορία του πρίγκιπα μιας πόλης, με το όνομα Χαρά, ο οποίος επιλέγει να πλησιάζει τους αγαπημένους του κρυμμένος πίσω από προσω...

Η "Μαγεμένη Πολιτεία" στοχεύει στην εμβάθυνση του εσωτερικού κόσμου των ηρώων της Μινωικής Περιόδου, με έντονα εικαστικά και λυρικά στοιχεία. Πρωτίστως όμως το βιβλίο συνιστά έναν ύμνο στη φύση, στη ζωή, στον έρωτα και στη δημιουργία. Την κεντρική θέση έχει η Πασιφάη, που "τοις πάσι φαίει". Η Βασίλισσα και η μεγάλη ιέρεια των εορτών των Ταυροκαθαψίων η οποία αντιπροσώπευε στην αρχαία Κρήτη την γονιμότητα. Η "Μαγεμένη Πολιτεία" υψώνεται στα σύννεφα, δύσκολο να την δούμε πια. Χαμένη μακριά μάς γνέφει κι εμείς ξέρουμε. Όταν θα την ζητήσουμε, την αγκαλιά θα ανοίξει να μα...

Η ψυχή μιας γυναίκας μαγεμένης απ’ το θαύμα της ζωής, απ’ τη σκληρότητα, τον πόνο και την ομορφιά, απ’ τον έρωτα και το μίσος -μια ματωμένη ψυχή μαγεμένη πάντα απ’ τη δημιουργία και την καταστροφή- δημιουργεί τη ζωή, αγωνίζεται να την κάνει πιο όμορφη, ώσπου σβήνει τσακισμένη, μα πάντα μαγεμένη, κοιτάζοντας μακριά, μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο βεβαιότητα για το μέλλον.

Η ψυχή μιας γυναίκας μαγεμένης απ’ το θαύμα της ζωής, απ’ τη σκληρότητα, τον πόνο και την ομορφιά, απ’ τον έρωτα και το μίσος -μια ματωμένη ψυχή μαγεμένη πάντα απ’ τη δημιουργία και την καταστροφή- δημιουργεί τη ζωή, αγωνίζεται να την κάνει πιο όμορφη, ώσπου σβήνει τσακισμένη, μα πάντα μαγεμένη, κοιτάζοντας μακριά, μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο βεβαιότητα για το μέλλον.

Η ψυχή μιας γυναίκας μαγεμένης απ’ το θαύμα της ζωής, απ’ τη σκληρότητα, τον πόνο και την ομορφιά, απ’ τον έρωτα και το μίσος -μια ματωμένη ψυχή μαγεμένη πάντα απ’ τη δημιουργία και την καταστροφή- δημιουργεί τη ζωή, αγωνίζεται να την κάνει πιο όμορφη, ώσπου σβήνει τσακισμένη, μα πάντα μαγεμένη, κοιτάζοντας μακριά, μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο βεβαιότητα για το μέλλον.

Η ψυχή μιας γυναίκας μαγεμένης απ’ το θαύμα της ζωής, απ’ τη σκληρότητα, τον πόνο και την ομορφιά, απ’ τον έρωτα και το μίσος -μια ματωμένη ψυχή μαγεμένη πάντα απ’ τη δημιουργία και την καταστροφή- δημιουργεί τη ζωή, αγωνίζεται να την κάνει πιο όμορφη, ώσπου σβήνει τσακισμένη, μα πάντα μαγεμένη, κοιτάζοντας μακριά, μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο βεβαιότητα για το μέλλον.

Η ψυχή μιας γυναίκας μαγεμένης απ’ το θαύμα της ζωής, απ’ τη σκληρότητα, τον πόνο και την ομορφιά, απ’ τον έρωτα και το μίσος -μια ματωμένη ψυχή μαγεμένη πάντα απ’ τη δημιουργία και την καταστροφή- δημιουργεί τη ζωή, αγωνίζεται να την κάνει πιο όμορφη, ώσπου σβήνει τσακισμένη, μα πάντα μαγεμένη, κοιτάζοντας μακριά, μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο βεβαιότητα για το μέλλον.

Η ψυχή μιας γυναίκας μαγεμένης απ’ το θαύμα της ζωής, απ’ τη σκληρότητα, τον πόνο και την ομορφιά, απ’ τον έρωτα και το μίσος -μια ματωμένη ψυχή μαγεμένη πάντα απ’ τη δημιουργία και την καταστροφή- δημιουργεί τη ζωή, αγωνίζεται να την κάνει πιο όμορφη, ώσπου σβήνει τσακισμένη, μα πάντα μαγεμένη, κοιτάζοντας μακριά, μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο βεβαιότητα για το μέλλον.

Πόσο ένοχες θα είναι καταστρέφοντας ένα παράνομο φορτίο αλατιού; Από πού έλκει τη δύναμή του το Αλάτι, ώστε να τιμωρείται όποιος ασχημονεί εις βάρος του, όποιος δεν μετρά και δεν υπολογίζει την αρχέγονη δύναμή του, όποιος δεν σέβεται τη θέση του στην αλυσίδα της ζωής μας και της ζωής πέραν της ζωής; Υπάρχουν δυνάμεις -όπως η αγάπη και η φιλία- που να δύνανται να αναχαιτίσουν την απονομή αυτής της ανώτατης δικαιοσύνης; Ή η αρχαία του μνήμη διαχέεται στις γενιές καθορίζοντας συμπεριφορές και πεπρωμένα; Υπάρχει θάνατος που μπορεί να χαρακτηρισθεί "κομψοτέχνημα";...

Μια κατάσταση που να μπορούμε να πηγαίνουμε σχολείο μας χωρίς φόβο για δυσάρεστα απρόοπτα στο δρόμο μας, να κοιμόμαστε το βράδυ ήσυχα χωρίς να βάζουμε σκούρα χαρτιά στα παράθυρά μας, να μην ακούμε τα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν σκορπίζοντας την καταστροφή και το θάνατο και να μην βλέπουμε σκελετωμένα παιδάκια να ζητιανεύουν στους έρημους δρόμους. Να πάψουμε να βλέπουμε το λιπόσαρκο γεροντάκι να περπατάει με κόπο στη γειτονιά σέρνοντας τ' αδύναμα τρεμάμενα πόδια του, ψιθυρίζοντας πάντα με δικαιολογημένο παράπονο, την ίδια πονεμένη έκφραση: "Πεινάω, καλέ Κυρία μου...".