Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας μακρινός βόμβος σαν αστραπή σε καταγάλανο ουρανό, πέρασε απ' τ' αφτιά τους, χώθηκε μες στην ψυχή και τη φαρμάκωσε. "Αεροπλάνα!!..." φώναξαν πανικόβλητοι και σκόρπισαν μες στις λακκούβες που είχαν φτιάξει, πρόχειρα μα σχετικά ασφαλή καταφύγια, για τις αεροπορικές επιδρομές. Σε δευτερόλεπτα σχίστηκε τ' ουρανού το καταπέτασμα από τη βοή, κοντέψανε να σπάσουν τα ακουστικά τους τύμπανα και οι βόμβες στη σειρά κομμάτιασαν και πέταξαν τριγύρω ξύλα, λαμαρίνες, ελενίτ και σκεύη απ' τις ανυπεράσπιστες παράγκες του καταυλισμού. Μια βόμβα έπεσε στη μέση της αυλής, εκεί που λίγ...

Πέρασα τη διάβαση Παύλου Μελά με Τσιμισκή, τράβηξα για την Αγίας Σοφίας και το μυαλό μου ακόμα εκεί. Στην κουβέντα του καφέ. Για τον έναν και για τον άλλον και για όλους μαζί. Όταν έφθασα στο σπίτι, έσπασα το βάζο με τις εικόνες. Ιστορίες αληθινές και ήρωες πραγματικοί μιας ζωής φωτισμένης με λάμπες φθορίου πάνω από τα γραφεία τα στενά και πίσω από τα γκισέ, ξεχύθηκαν βιαστικά στο χαρτί...

Ένας τόμος που περιλαμβάνει εβδομήντα επτά εργασίες εξήντα ενός ποιητών και κριτικών, Ελλήνων και ξένων, για το έργο του Τάκη Βαρβιτσιώτη. Πριν από είκοσι χρόνια (το 1986) ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας είχε εκδώσει ένα "Τιμητικό αφιέρωμα στον Τάκη Βαρβιτσιώτη" με τη συμμετοχή πολλών επιφανών ομοτέχνων του (του Οδυσσέα Ελύτη, του Νικηφόρου Βρεττάκου, του Γιάννη Ρίτσου, του Παντελή Πρεβελάκη, του Γιώργου Βαφόπουλου, του Γιώργου Θέμελη κ.ά.) ως επακολούθημα της απονομής στον ποιητή την προηγούμενη χρονιά του Α΄ Κρατικού Βραβείου ποίησης. Ακολούθως, το 1998, οι εκδόσεις...

Πρόκειται για την δεύτερη συλλογή του Βασίλη Λεβαντίδη που περιέχει πενήντα ποιήματα που αγωνιούν για το παρόν και μέλλον του ελληνικού πολιτισμού, και την ισοπέδωση που προκαλούν στο σύγχρονο πολιτιστικό μας πρόσωπο οι εικόνες και οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Την έκδοση που επιμελήθηκε γραφιστικά ο Στέλιος Ψευτογκάς προλογίζει η σκηνοθέτις Μόνα Κιτσοπούλου' "Πιστέψτε στους δημοσιογράφους που γυρίζουν την πλάτη στα σκάνδαλα και τις ακροαματικότητες. Πιστέψτε στους ανθρώπους του Τύπου που κοιμούνται το βράδυ μ΄ ένα βιβλίο δίπλα στο μαξιλάρ...

...Ο κουμπάρος ήταν αυτός που για πρώτη φόρα μας έμαθε να ακούμε τα χάλκινα, όργανα που ακούγονται στα μέρη μας από τα χρόνια του πρώτου πολέμου. Πρίν λίγα χρόνια πέθανε, αρκετά νέος, στο νοσοκομείο ξαφνικά. Μακριά από το χωριό. Λίγες μέρες πριν το πανηγύρι της Παναγιάς. Εμείς όμως τον θάψαμε με τα όργανα που αγαπούσε και πάνω στο μνήμα του έπαιξαν δύο από τους τους αγαπημένους του σκοπούς, του Λούκα και στου Λέχοβου τη ράχη, κι εκείνο το κλαρίνο του Τάσου του Βαλκάνη να μοιρολογεί... Άλλαξα κατεύθυνση στο δρόμο και ξεκίνησα μια βόλτα για τη Δυτική Μακεδονία...