Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δέκα κομμάτια μιας ιστορίας που δεν πρόκειται τελικά να τη γράψω ποτέ ολόκληρη: ύστερα από τη συντριβή του κόσμου που την έθρεψε, έχουν φοβηθεί τα μάτια μου τις συνθέσεις. Δεν έχει σημασία όμως, λέω, που δε βρήκα το κουράγιο να την τελειώσω. Από μια άποψη, οι ιστορίες δε λέγονται μόνο με τα γραμμένα η αφήγησή τους συνεχίζεται και στα κενά ανάμεσα από τα διάφορα κομμάτια τους. Κομμάτια ενός μωσαϊκού που δεν πρόκειται ποτέ, όπως είπα, να το συνθέσω. Θά παραμείνουν σκόρπια τμήματα, σαν την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου: αλλοπρόσαλλο συνοθύλευμα προθέσεων κι επιτευγμάτων"....

Ένα από τα δέκα περίπου αθησαύριστα κείμενα του Σπ. Ζαμπέλιου που φιλοξενήθηκαν στο αξιολογότατο περιοδικό του περασμένου αιώνα Πανδώρα. Πρόκειται για ένα μελέτημα ιστορικής και φιλοσοφικής υφής στο οποίο εξετάζεται, συγκριτικά, η φιλολογική παραγωγή Βυζαντίου και Δύσης τον 14ο αι., και συγχρόνως επιχειρείται η αφετηρία-πορεία και ερμηνεία των διαφορών μεταξύ της ανατολικής και δυτικής κοινωνίας.

"Έφυγε ξυπόλητος απ' το χωριό, με τα πόδια έφθασε στον Πύργο, σ' όλο το δρόμο παραμιλούσε κι έβριζε, ορκίστηκε να γυρίσει πίσω και να τον υπολήπτονται οι πάντες, θα τους δείξει αυτός, ακόμη τους βλέπει να γελάνε μέσα απ' το βρώμικο τζάμι του καφενείου, να κάνουν γκριμάτσες ενώ αυτός περίμενε το σαράβαλο της γραμμής που για κακή του τύχη ποιός ξέρει σε ποιό παλιόρεμα είχε βρεί να χαλάσει. Τόσο είχε ντραπεί και σκυλιάσει που έβαλε το σακούλι με τα λιγοστά του πράγματα στον ώμο κι έφυγε περπατώντας, αργά όμως και με το μέτωπο ψηλά, δεν ήθελε να τους δώσει την ικανοποίηση πώς τ...

"Είν' ένας διηγηματογράφος Ανατολίτης που μαγεύεται και συγκινείται από τις ίδιες του τις διηγήσεις, και τόσο συχνά συνεπαίρνεται απ' αυτές, που μιας κι άρχισε την ιστορία, κανένας, ούτ' ο ίδιος, δεν ξέρει αν θα κρατήσει μιαν ώρα ή χίλιες και μια νύχτες. Το διηγηματογραφικό του genie είναι σε τέτοιον βαθμό ασυγκράτητο, που στο γράμμα που έγραψε την παραμονή της αυτοκτονίας του, δυό φορές αφήνει στη μέση τα απελπισμένα παράπονά του για να διηγηθεί δυό χιουμοριστικές ιστορίες της περασμένης του ζωής. Τον κατάφερα να καταπιαστεί να γράψει ένα μέρος από τις αφηγήσεις του αυτές...

Ο "Τυφώνας" είναι αυτό που λέει το όνομά του: η πάλη ενός καραβιού και του καπετάνιου του με την υγρή άβυσσο που καθώς το περιτριγυρίζει απειλεί να καταπιεί τα πάντα. Καράβι και καπετάνιος θα δώσουν τη μάχη και, δείχνοντας μιας απίστευτη αντοχή, θα κρατηθούν σώοι ως το τέλος. Ο Κόνραντ εικονογραφεί την πάλη με τον τυφώνα με εξαιρετικά έντονα χρώματα, αλλά χωρίς το παραμικρό στοιχείο υπερβολής: όλα μοιάζουν στο κείμενο ιδανικά τοποθετημένα στη θέση τους, σε έναν αφηγηματικό οργανισμό που ανασαίνει με μεγάλες, τεράστιες αναπνοές.

Η κατεύθυνση της ζωγραφικής σειράς της Βάνας Ξένου προς μια αμφίδρομη σχέση, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, βασισμένη στο έργο Σφαγές της Χίου του Ε. Ντελακρουά. Έργα της Βάνας Ξένου σε διαστάσεις τοιχογραφίας καθώς και μελέτες που αφορούν το έργο του μεγάλου Γάλλου καλλιτέχνη.

Οι σκέψεις που στριφογύριζαν στο μυαλό του μηχανικού διακόπηκαν απότομα μόλις διάβασε αυτή τη δεύτερη επιστολή, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με την πρώτη. Τι σημαίνει αυτό; αναρωτήθηκε. Ο Τζ. Σταρ ξανάπιασε το φάκελο. Έφερε όπως και η άλλη επιστολή το γραμματόσημο του ταχυδρομείου του Αμπερφόυλ. Ερχόταν λοιπόν από το ίδιο σημείο της κομητείας του Στίρλινγκ. Δεν ήταν ο γερο-ανθρακωρύχος που το είχε γράψει, προφανώς. Όμως ήταν εξίσου προφανές ότι ο συντάκτης αυτής της επιστολής γνώριζε το μυστικό του εργοδηγού, γιατί αναφερόταν διακριτικά στην πρόσκληση που είχε γίνει στο μηχα...

Ναοί, έθιμα, θεότητες, λατρευτικές εκδηλώσεις, είναι τα θέματα των σημειώσεων και των παρατηρήσεών του. Αργά και βασανιστικά θα πάρουν τη μορφή των δοκιμίων και των θρύλων που θα γράψει. Δοκίμια και θρύλοι που φανέρωσαν στα μάτια των Δυτικών αναγνωστών του την ψυχική ενδοχώρα απ' όπου αντλούσε τ' αποθέματά της η δύναμη που τόσο τους εντυπωσίασε στους πρώτους μεγάλους σύγχρονους πολέμους της Ιαπωνίας (πόλεμος με την Κίνα, Ρωσοϊαπωνικός πόλεμος).

Αν αφεθείς με ταπεινή υπακοή στο αμείλικτα προσωπικό πλησίασμα της Αγια-Σοφιάς, θα σου αποκαλυφθεί το φως που μετουσιώνει το οικοδόμημα και μετουσιώνεται σε οικοδόμημα. Πρόσεξε πως στέκεται μπροστά στην Αγια-Σοφιά, πως περπατά μέσα στις χρυσοφώτιστες γωνιές της, πως ψηλαφά τις ουρανοστάλαχτες δομές της και πως διαλέγεται με την ιστορία της, τους θρύλους της, τις ερμηνείες των αρχιτεκτόνων και των θεολόγων. Έτσι θα κατανοήσεις τον Ναό, ο οποίος είναι μεν απλός στο βίωμα που υποβάλλει, όχι όμως και στη δομή του και στις δομικές λύσεις του.