Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζητούν τη σημερινή εποχή να ξεδιψάσουν με πνευματικούς χυμούς. Ο αιτών λαμβάνει κι ο ζητών ευρίσκει. Οι προσωπικότητες ζητούν να γνωρίσουν και να συνεργαστούν με εκείνη την Ανώτερη Ύπαρξη που θα συμβάλλει στην ολοκλήρωσή τους, έτσι ώστε να εκπληρώσουν τη γήινη θητεία τους με Σέβας που απορρέει από την κατανόηση των Πνευματικών Επιταγών. Η ποιότητα "Αγάπη" κατέχει- μαζί με τη Σοφία - σημαντικότατη θέση σ' αυτές τις Πνευματικές Επιταγές. Έχει δε συνεκτικές ιδιότητες, αφού συνέχει τους κόσμους δυο ή περισσοτέρων υπάρξεων και παράγει έτσι ένα δι...

Πολλές φορές, η ζωή γράφει παράξενες και απρόβλεπτες ιστορίες, που αγγίζουν τα όρια του απίστευτου, του εξωπραγματικού. Κι όμως, είναι αληθινές κι ας φαίνονται σαν παραμύθι. Ένας άνθρωπος, ένας Έλληνας που διέγραψε κι αυτός την πορεία του στο χρόνο κι έτσι έζησε ό,τι διαδραματίστηκε στην πατρίδα του, αλλά και στον κόσμο γενικά. Γεγονότα, που έγιναν με κινηματογραφική ταχύτητα, μα άφησαν βαθειά τα σημάδια τους στο χρόνο. Πρόσωπα που εμφανίστηκαν και με την παρουσία τους συνέβαλαν σε σημαντικό βαθμό στη διαμόρφωση της ιστορίας. Αναμφισβήτητα μια ζωή γεμάτη εκπλήξ...

Μια τριαντάχρονη, όμορφη, αγγελικά γοητευτική χήρα που ζούσε μαζί με το επτάχρονο αγοράκι της σε ένα αρχοντικό σπίτι, είχε χάσει τον άντρα της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα... Η ξεχωριστή ευαισθησία της, ξύπνησε μέσα της ξεχασμένες επιθυμίες και το παράφορο πάθος ... σαν να έχει βρει τη θολή μορφή και τη φωνή, που ονειρευόταν... 0 Ανδρέας, ο πάντα πιστός κι αληθινός φίλος ... της χάρισε το πιο πολύτιμο δώρο, μιας υπέροχης νύχτας, και την απελευθέρωσε από τους εφιάλτες της...

Τον γοήτευε η αυθάδεια της ελευθερίας της, η άλλη όψη της γυναίκας, που όταν θέλει ζητά και το δείχνει και όταν αρνείται, θυμώνει και απωθεί. Άλλες πατρίδες, άλλα βάσανα. Η άλλη σώπαινε. Πιο ονειροπόλα, πιο αποξεχασμένη στα δικά της, όμορφη και αυτή, πιο όμορφη ίσως, με μια λίγο γαμψή, εβραϊκή μύτη. Η άλλη, η πρώτη, που του μιλούσε, δεν ήταν παρά δυο βαθιά μάτια σαν εκείνες τις υδραίικες σπηλιές της παιδικότητας του, που μέσα τους είχε λησμονηθεί κι από ένα αστέρι. Τα μαλλιά της κατέβαιναν στους ώμους ίσια, μ' ένα μόνο ελαφρύ τσάκισμα στο ύψος των αυτιών. "Μικρός αγέρας...

Το κακό ήλθε απο τους βοσκότοπους. Στην αρχή μια λεπτή κλωστή λευκός καπνός, γκρίζα κολώνα μετά, μαύρο πυκνό τείχος τέλος, που 'πνιγε τα σκίνα, τις αγρελιές, τους αχινόποδες, τις μικρές δρυάδες, τις κοκκινωπές ταραμυθιές. Η φωτιά! (...) Οι φλόγες φάνηκαν πέρα, στον τρίτο λόφο με τα χαρουπίδια, δυνατές, ασίγαστες, μανιασμένες. Κατάπιναν τα χωράφια το ένα μετά το άλλο. Ο αέρας τις Βοηθούσε, τις έτρεφε λες με μυστική φλόγινη δύναμη. Κατέβαιναν προς το λόφο, απέναντι δυτικά της ρεματιάς, στην άλλη πλαγιά, ακριβώς απέναντι στ' αρχοντικό. (...) Δεν αντιλήφθηκε αμέσως τον κί...