Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι πιο πολλές μαντινάδες τραγουδούν ή θρηνούν την αγάπη: τη δυνατή αγάπη, την κρυφή αγάπη, την ανανταπόδοτη αγάπη, την εμποδισμένη αγάπη, την προδομένη αγάπη, τη χαμένη αγάπη ... Έτσι κι εδώ, στο βιβλιαράκι αυτό, υπάρχουν μόνο μαντινάδες αγάπης γιατί, ακόμα και με τα βάσανά της, η αγάπη είναι αυτή που πρέπει να ανοίγει πάντα -σαν ευχή, σαν καλωσόρισμα- την κάθε μέρα, τον κάθε μήνα, την κάθε εποχή του χρόνου ...

Στο ημίφως, στο βαθύ νερό, στις παρυφές του σεληνόφωτος, όπου ανοίγεται ή πεδιάδα της στάχτης. Στις μητροπόλεις κάτω από τα πυρπολημένα λάβαρα, στα τσιμεντένια ρήγματα του ουρανού και τα καμένα φώτα. Στο ατσάλι του χρόνου και στα κόκκινα σύννεφα πάνω από το ποτάμι των νεκρών. Στο ρίγος των πρώτων αναμνήσεων και στην αύρα των αρχαίων φαντασμάτων. Στο τραγούδι της νύμφης και στο θρήνο της μάγισσας, στα μικρά όνειρα και τα μεγάλα ψέματα. Εκεί ανθίζουν Τα ρόδα της Αχερουσίας.

"Το τέλος της αιωνιότητας": ένας βαρύς τίτλος, που όμως εδώ στεγάζει απλά, όμορφα ποιήματα για τα μικρά, τα τρυφερά, τα ταπεινά, τα ανθρώπινα.... Η αιωνιότητα ήταν ο πόλεμος. Η νεαρή ποιήτρια Στανισλάβα (Τάσα) Γκαβρίλοβιτς βίωσε στα πιο τρυφερά της χρόνια όλη του τη φρίκη. Έχοντας το χάρισμα να γράφει, μπόρεσε να ξεπεράσει, όσο γίνεται, τα τραύματά της, να διατηρήσει την πίστη της στην ύπαρξη του "μέρους της ανθρώπινης φύσης που μετέχει του θείου", και να συνεχίσει τη ζωή της μεταγγίζοντας αυτή την πίστη και στους άλλους. Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση, ένιωσα πως έπρεπε...

Ένα νόθο, ανεπιθύμητο παιδί -το παιδί μιας παιδούλας-, που μεγαλώνει στην άγρια ύπαιθρο της Σαρδηνίας, καταφέρνει να ξεπεράσει τη μοίρα του, βάζει υψηλούς στόχους στη ζωή του, αλλά βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα φοβερό ηθικό δίλημμα: νιώθει πως πρέπει να αναζητήσει τα ίχνη της χαμένης μητέρας του, αν και γνωρίζει ότι αυτό θα ανατρέψει τα πάντα. Η "Στάχτη", το συγκινητικό αυτό μυθιστόρημα, χαρακτηρίζεται από τις εξαιρετικές ψυχογραφίες των απλοϊκών, σχεδόν πρωτόγονων ηρώων, οι οποίοι οδηγούνται σε καταστάσεις που τους υπερβαίνουν, καθώς και από μια μοναδική δύναμη και γλαφυρ...

Τέσσερα δυνατά διηγήματα, τέσσερις διαφορετικές οπτικές γωνίες, τέσσερις διαφορετικοί τρόποι γραφής: τα διηγήματα "Αυτός" της Κάθριν Αν Πόρτερ, "Μια Παρασκευή πρωί" του Λάνγκστον Χιουζ, "Άντρας και γυναίκα" του Έρσκιν Κάλντγουελ και "Η φυλακή" του Μπέρναρντ Μάλαμουντ δίνουν όλα τη σκοτεινή όψη μιας κοινωνικής πραγματικότητας του, κατά τα άλλα, πολύχρωμου Νότου. Τέσσερις μεγάλοι Αμερικάνοι συγγραφείς εστιάζουν στα σημεία όπου η λάμψη του "αμερικανικού ονείρου" θαμπώνει και σβήνει, μην έχοντας καν αγγίξει τη μοίρα των ανθρώπων. Όσο διαφορετικά κι αν είναι τα σημεία εκκίνησ...

Δεκαπέντε διηγήματα με διαχρονικό, φιλοσοφικό, αλλά και γεμάτο χιούμορ περιεχόμενο, μας συγκινούν, μας ταράζουν, μας διασκεδάζουν, μας προβληματίζουν: πρωταγωνιστές ο έρωτας, η φιλία, η ανθρωπιά, η δικαιοσύνη, η επιστήμη, η φιλοσοφία, το φεγγάρι, η εξοχή. Ποικίλοι ανθρώπινοι χαρακτήρες, όπως ο μπαρμπα-Ντίμα, ο Δον Λολλό, ο Γκουαρνόττα, ο Μπόμπολο, η Κιάρα Τζορτζι, ο Περατσέττι, ο Τζακομίνο κ.ά., διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά και τόσο ίδιοι με όλους εμάς, παγιδευμένοι στις μικρές προσωπικές τους ιστορίες, κινούνται σ' έναν πυκνό ιστό από μοναδικές εικόνες και περιγραφές π...

Τέσσερις μετανάστες από το Καλαμαρί -χώρα που επινόησε ο συγγραφέας και φέρει τα γνωρίσματα κάθε κράτους της Λατινικής Αμερικής- φτάνουν στην Ισπανία για να βρουν τον παράδεισο. Αντ' αυτού, όμως, βιώνουν την εξαπάτηση και τη διάψευση: έρχονται αντιμέτωποι με μια απάτη, με το εφιαλτικό παρελθόν τους, με τη συμβίωση και την επιβίωσή τους σε μια πολιτεία εχθρική. Παράλληλα με τις μικρές, προσωπικές τους ιστορίες, στο μυθιστόρημα "Πωλείται Παράδεισος" περιγράφεται μια κοινωνία της οποίας αμφισβητούνται έμπρακτα όλες οι καθιερωμένες αξίες. Πρόκειται για ρεαλιστική αλλά και π...

"Μέσα του αιμορραγούσε. Όλη του η θλίψη, που δεν τη συγκρατούσε πια, ξεχυνόταν προς τον ορίζοντα, που μετά βίας διακρινόταν ανάμεσα στα σύρματα και τους τρολέδες των τραμ· ξαφνικά ένιωσε ότι βάδιζε πάνω στην ίδια του την απόγνωση, σαν σε κάποιο χαλί. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα άλογα που, ξεκοιλιασμένα από έναν ταύρο, τυλίγονται στα ίδια τους τα σπλάχνα, έτσι κι εκείνος σε κάθε βήμα που έκανε έμενε δίχως αίμα στα πνευμόνια. Ανάσαινε αργά και απελπιζόταν ότι δε θα έφτανε ποτέ. Πού; Δεν είχε ιδέα." Ποιος είναι τελικά ο ήρωας του Αρλτ; "Τελειωμένος" looser ή τυχοδιώκτης πο...

Ο Χουάν Πέρες Χολότε, ένας μικρός Ινδιάνος Τσοτσίλ από το χωριό Τσαμούλα, το σκάει από το σπίτι του - κι εδώ αρχίζει η περιπλάνησή του στα υψίπεδα της Τσιάπας αλλά και πέρα από αυτά: δουλεύει σε φυτείες, φυλακίζεται άδικα, παίρνει μέρος στη Μεξικανική Επανάσταση, κάνει δουλειές του ποδαριού για να μπορέσει να επιβιώσει, ώσπου τελικά αποφασίζει να γυρίσει στο χωριό όπου γεννήθηκε. Εκεί, μεγάλος πια, μαθαίνει από την αρχή τη γλώσσα των Τσοτσίλ, που την είχε ξεχάσει, τις συνήθειές τους και τη θρησκεία τους - ένα μίγμα καθολικισμού και αρχαίων παραδόσεων των Μάγια. Η αφήγηση, σ...

Ο μαρκήσιος του Μπραντομίν, "άσχημος, καθολικός, διεστραμμένος", αλλά και ιδιαιτέρως συναισθηματικός, αφηγείται τις αναμνήσεις της πλουσιότατης ζωής του: ιστορίες υψηλής αισθητικής, πλεγμένες και κεντημένες με έρωτα, με θάνατο, με φιληδονία, με μυστικισμό - ακόμα και με εξάρσεις πατριωτισμού. Οι "Σονάτες", σύμφωνα με τον τίτλο που ο Βάγιε Ινκλάν έδωσε στα "Απομνημονεύματα του μαρκησίου του Μπραντομίν", είναι τέσσερις νουβέλες, μια για κάθε εποχή του έτους και της ζωής του ήρωα (Άνοιξη, Θέρος, Φθινόπωρο, Χειμώνας), αλλά μπορούν να θεωρηθούν και ως ένα αρθρωτό μυθιστόρημα....

Επιστρέφοντας στη Ρωσία από ένα μεγάλο ταξίδι στην Ιταλία, ο νεαρός Ντιμίτρι Σάνιν κάνει μια στάση στη Φρανκφούρτη και για πρώτη φορά ερωτεύεται παράφορα. Πεπεισμένος ότι τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ευτυχία που αισθάνεται ότι περιμένει τον ίδιο και την αρραβωνιαστικιά του, αποφασίζει να πουλήσει τα κτήματά του στη Ρωσία και να αρχίσει μια καινούργια ζωή, αγνοώντας ότι το ευάλωτο της νεαρής του ηλικίας τον καθιστά λεία ενός σκοτεινού και καταστροφικού πάθους. Οι "Ανοιξιάτικοι χείμαρροι" γράφτηκαν τριάντα χρόνια μετά από τα γεγονότα που εξιστορούνται σ' αυτές...

Μια ανθολογία κάνει αυτό που επιτάσσει το όνομά της: συλλέγει άνθη όλων των ειδών, πολύχρωμα, μικρά ή μεγάλα, ταπεινά ή φανταχτερά, και δημιουργεί μια τερπνή ανθοδέσμη. Είναι αποτέλεσμα κόπου, έρευνας, μελέτης και, κυρίως, αγάπης - και η αγάπη είναι πάντα θέμα υποκειμενικών επιλογών. Έτσι, η "Ανθολογία Πορτογαλικής Ποίησης" του Γιάννη Σουλιώτη δεν περιλαμβάνει μόνο μερικά από τα πιο σημαντικά ποιήματα του πολύ αγαπητού στην Ελλάδα Fernando Pessoa και άλλων, σχεδόν εξίσου σπουδαίων της πορτογαλικής λογοτεχνίας, αλλά επίσης παρουσιάζει και Πορτογάλους ποιητές λιγότερο γνωστο...

- Λοιπόν, αυτή η νεαρή ποιήτρια, σκέφτηκα όταν τη διάβασα, μοιάζει ορφανή από κηδεμονικές σκιές ποιητών και μάλλον ανάδελφη. Πρέπει να την προσέξουμε, δεν είναι εξημερωμένη ακόμα. Φέρεται σαν σκύμνος που παίζει δοκιμάζοντας τη δύναμή του: μικρές δαγκωματιές δίνει στο άγνωστο, μισο-φιλικά και μισο-επιθετικά. Του αποσπά ακατέργαστες έννοιες, δεν είναι σίγουρη αν τρέφεται ή αν παίζει μόνο· αλλά είναι ταμένη, προσηλωμένη, πείσμων. Δεν θα αφήσει τη λεία της: είναι ακόμα συμπαγής ο κόσμος γι' αυτήν, μόνο και μόνο γιατί δεν τον έχει περιγράψει ακόμα - και θα το κάνει. Ανάποδα γ...

Η δίγλωσση αυτή ανθολογία παρουσιάζει τη νέα ποιητική γενιά της γειτονικής χώρας, τη γενιά για την οποία ο Κανταρέ έχει πει ότι αυτή είναι «η αληθινή εκπρόσωπος της νέας αλβανικής λογοτεχνίας», θεωρώντας το έργο της ως «το σπουδαιότερο δημιουργικό επίτευγμα στην Αλβανία των τελευταίων ετών». Ανθολογούνται οι: Αρμπέν Ντέντια, Αριάν Λέκα, Βιριόν Γράτσι, Λονλιέτα Λεσανάκου, Αγκρόν Τούφα, Τσέλο Χότζα, Ιντλίρ Αζίζι, Ολυμπία Βελαΐ, Ιλίρ Μπελίου, Λιντίτα Αράπι, Πάρις Τεφερίτσι, Γκεντιάν Τσοτσόλι, Λιντίτα Αχμέτι, Ρομέο Τσολάκου, Αλκέτ Τσάνι, Ερβίν Χατίμπι και Λέντια Ντούσι. Ο...

Εάν βέβαια ο έρως ήταν μια κατάσταση γραμμική, λογική και αναμενόμενη, σαφώς δεν θα είχε αυτό το "ε" που προκαλεί έκπληξη, ούτε το "ρ" με την υγρασία -πόσω μάλλον το "ω" που θυμίζει ποθητές, επιθετικές ή δεκτικές καμπύλες. Η λέξη αυτή, που διασώθηκε αναλλοίωτη επί χιλιετίες, έχει τη δύναμη να μας παραπλανά και να μας εξουσιάζει· το υπενθυμίζει άλλωστε ο όφις του τελικού σίγμα. Ίσως να μην είναι καν λέξη, ίσως είναι ξόρκι, ένας χορός γραμμάτων που προκαλεί ανατροπή. Διονυσιακά, δαιμονικά φωνήεντα και στοιχειωμένα σύμφωνα που με τους ελιγμούς τους φτιάχνουν θηλιά, μια θηλιά...

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται δεκαοκτώ πρώιμα διηγήματα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, τα περισσότερα από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στον Έλληνα αναγνώστη. Ιστορίες έρωτα και αυτοκαταστροφής, μοναξιάς και θανάτου, απιστίας και απογοήτευσης μαρτυρούν την ευαισθησία του μεγάλου ποιητή καθώς σκιαγραφεί τις διάφορες εκφάνσεις του ανθρώπινου πόνου. Τον θλίβει το άδικο της φτώχειας και της αρρώστιας, τον βασανίζει η αβεβαιότητα του καλλιτέχνη, λαχταρά να κατανοήσει αυτό το κάτι που σχεδόν το αδράχνεις, μα σου ξεφεύγει και πάλι, ενώ για άλλη μια φορά επιστρέφει στην παιδι...

Τι θέλει η γυναίκα; Όπως παραδέχεται ο Φρόυντ, αυτό είναι "το μοναδικό μεγάλο ερώτημα που έχει αφήσει αναπάντητο" η ψυχανάλυση, η "μαύρη ήπειρος" που έχει μείνει ανεξερεύνητη. Θα μπορούσε ωστόσο να λειτουργήσει και ως δοκιμασία αλήθειας για την ψυχαναλυτική εμπειρία. Μετά από ενδελεχή μελέτη του έργου του Φρόυντ, ο Πωλ-Λωράν Ασσούν εκφράζει όλα όσα ο πατέρας της ψυχανάλυσης σκεφτόταν, αλλά δεν τόλμησε ποτέ να γράψει... Με βάση τη σχέση του Φρόυντ με τη θηλυκότητα και τα πορίσματα μιας κλινικής έρευνας τριάντα και πλέον ετών, ο συγγραφέας διατυπώνει μια δομική θεωρία γ...

Γιατί μας αρέοει (ή δεν μας αρέσει) ένας πίνακας, ένα ποίημα, μια γυναίκα, ένα τοπίο; Ποιοι μηχανισμοί διαμορφώνουν την καλαισθησία, τα καλό γούστο; Υπάρχει το αντικειμενικά, το διαχρονικά ωραίο, μεγάλο, τέλειο - και, αν όχι, τι καθορίζει τελικά τις αισθητικές μας απολαύσεις; Σε παρόμοια ερωτήματα επιχειρεί ν' απαντήσει ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος στο έργο του αυτό. Δεν πρόκειται ωστόσο για ένα δοκίμιο περί αισθητικής· είναι η προσπάθεια ενός γίγαντα να εκλογικεύσει την ίδια τη ματιά, το βλέμμα μας -όχι για να το περιορίσει αλλά για να του προσδώσει μεγαλύτερο βάθος και προο...

Το έργο του Λεοπάρντι "Στοχασμοί" εκδόθηκε λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, το 1845. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα απόσταγμα των λεοπαρντιανών συμπερασμάτων περί ηθικής. Προεκτείνοντας στην ιδιωτική ζωή τις αρχές και τις αλήθειες που διατύπωσε ο -Μακιαβέλλι με πολιτικούς όρους, ο Λεοπάρντι αποκαλύπτει τα κρυφά κίνητρα ακόμη και των ευγενέστερων πράξεων, κατονομάζει την απάτη και το ψεύδος ως βάση της κοινωνικής ζωής και περιγράφει έναν κόσμο όπου κυριαρχεί απόλυτα η μεγάλη συμμαχία των αχρείων, των υποκριτών και των μετρίων ενάντια σε καθετί καλό κι αληθινό. Ένας διαχρονικ...

Τα μάτια του Άλκη νότισαν. Όσες φορές βρίσκονταν μπροστά στην ομορφιά, τα μάτια του νότιζαν και γίνονταν γλαρά. Μέσα από τη θαμπάδα έβλεπε τα μακριά της μαλλιά, που χύνονταν στο άσπρο φουστάνι σαν μπλάβο κύμα, καθώς πήγαινε να σκεπάσει την ξανθιά αμμουδιά. Πόσο παρέμεινε έτσι με κομμένη την ανάσα; Δεν κατάλαβε. Κάποια στιγμή βγήκε από το όνειρο και προχώρησε. Ένα ξεράδι έτριξε κάτω από την αρβύλα του. Το κρίνο σα να χαμογέλασε περισότερο. Λες κι ήξερε τις σκέψεις του. Τις κινήσεις του. Την αγωνία του. - Πώς βρέθηκε ένα κρίνο ανάμεσα σε τόσα χαμόκλαδα; ψέλλισε ο Άλκης....