Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Επιλογή στον Έρωτα" (1927) είναι μια οξυδερκής μελέτη της ανθρώπινης καρδιάς από τον μεγάλο Ισπανό φιλόσοφο και συγγραφέα. Ο Jose Ortega y Gasset (1883-1955) υπήρξε ο φάρος και ο καθοδηγητής μιας ολόκληρης γενιάς της σύγχρονης Ισπανίας, με διεθνή αναγνώριση και ακτινοβολία. Στο διεισδυτικό αυτό δοκίμιό του, αναλύει τους μηχανισμούς της ερωτικής προτίμησης, έλξης ή πάθους, μ' έναν τρόπο που καταφέρνει και σήμερα ακόμη να σοκάρει - όσους (και όσες...) αποφεύγουν την αυτοεξέταση.

"Όλο αυτό το βιβλίο είναι ένα μωσαϊκό ζωντάνεμα του παζαριού της Κόνιτσας, που το αποθησαύρισε μέσα του ο συγγραφέας από τα παιδικά του χρόνια. [Αλλά] ο Γιάννης Λυμπερόπουλος δεν είναι ένας απλός λαογράφος- φαίνεται να έχει και κοινωνιολογική και φιλοσοφική παιδεία... [Έτσι λοιπόν] ένα παιδί κι ένας σοφός συνεργάστηκαν για να πλαστούν αυτές οι αξιόλογες σελίδες, που και γραφικότητα έχουν και πολλά μας μαθαίνουν... Αυτό το ιδιόρρυθμο πεζογράφημα είναι και έργο ποιητικής μνήμης και μια πολύ προσωπική, ζωηρά χρωματισμένη λογοτεχνική επένδυση..." Ανδρέας Καραντώνης "... Ε...

Το μικρό αυτό ανθολόγιο καλύπτει όλες τις εποχές -ξεκινά από μερικά πολύ νεαρά τραγούδια, τα οποία προτάσσω, όχι μόνο για συναισθηματικούς λόγους, αλλά και γιατί θεωρώ ότι έχουν κάποιο σημειολογικό ενδιαφέρον. Το υπόλοιπο βιβλίο περιλαμβάνει ποιήματα (και δυο πεζά κείμενα) από όλες τις μέχρι τώρα συλλογές μου, εκτός από την πρώτη πρώτη (η οποία, εξάλλου, ανήκει σε κάποια δεκαπεντάχρονη επαναστάτρια με άλλο όνομα). Το κριτήριο της επιλογής ήταν πολύ απλό, σχεδόν ενστικτώδες. Βασίστηκα στην επιλεκτικότητα της μνήμης -η οποία, όπως ξέρουμε, λειτουργεί όπως οι δυνάμεις της φ...

Είναι παράλογο να είσαι παιδί αυτού του τόπου, όπου κατοικεί η εθνική ελληνική μειονότητα, και να μη γνωρίζεις τους πνευματικούς παππούδες σου. Είναι αφύσικο να μην ακούς από το στόμα των παππούδων σον το παραμύθι του τόπου σου. Είναι απογοητευτικό να ζεις την αγωνία της πρώτης μέρας της δημιουργίας λες και είσαι ο Αδάμ... Μπροστά στο φάσμα της λήθης, μα και της εσκεμμένης διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων, η παράδοση ενός τόπου αποτελεί ένα ασφαλές ανάχωμα, η λαογραφία συνιστά το τελευταίο οχυρό, το δημοτικό τραγούδι γίνεται όπλο... Το ξεχωριστό στο βιβλιαράκι το...

Τι παράξενοι άνθρωποι που είμαστε εδώ, σε τούτο τον τόπο. Γάμους κάνουμε και μοιρολογούμε, πανηγυρίζουμε και στήνουμε κλάμα... Φέρνουμε βιολιτζήδες για να γλεντήσουμε, τάχα, πιο καλά, και τους βάζουμε να /λαλούνε μοιρολόγια: οι πιο αγαπημένοι μας σκοποί είναι αυτοί, φτάνουν εις τα βάθη του είναι μας, γι' αυτό βλέπουμε πολλούς να βάζουν τ' αυτί τους κάτω από το κλαρίνο και να προστάζουνε το γύφτο να παίζει πιο «βαριά», πιο παραπονιάρικα. Λεν είναι παράξενο; Ξέρεις το τραγούδι «Δεροπολίτισσα»; Ήκουσα κάποτε στην Κέρκυρα, όταν το τραγουδούσανε μερικοί συμπατριώτες μας σε κά...

Στη θολή μας εποχή, στον νέο αυτό Μεσαίωνα ιδεών και αξιών, ο συγγραφέας του "Ρινόκερου" και της "Φαλακρής τραγουδίστριας" εξομολογείται με σπαρακτικό τρόπο την αδυναμία του ν' απαντήσει στα πιο αρχέγονα ερωτήματα: "Ποιος είμαι; Τι κάνω εδώ κάτω; Από πού έρχομαι; Πού πηγαίνω;" Για τον Ιονέσκο, ο άνθρωπος είναι η αποτυχημένη δημιουργία ενός κακόβουλου Θεού, ο κόσμος ένα διαστροφικό πεδίο παραγωγής του Κακού, το Μηδέν ο μοναδικός νόμος. Όλα, λοιπόν, είναι παράλογα. Και η αγάπη; Και η ελπίδα; Ο Ιονέσκο ταξιδεύει στα βάθη της προσωπικής του νύχτας, αναζητώντας το νόημα της δική...

Η τέχνη του Αντόν Τσέχωφ φτάνει στο αποκορύφωμά της τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Σ' αυτή την περίοδο εντάσσονται οι τέσσερις ιστορίες αυτού του τόμου: "Το βασίλειο των γυναικών" (1894), "Τρία χρόνια" (1895), "Ο φόνος" (1895) και "Η ζωή μου" (1896). Ο συγγραφέας δεν παρουσιάζει πλέον μεμονωμένα άτομα, αλλά αναλύει κάθε φορά ένα ολόκληρο κοινωνικό περιβάλλον. Η πένα του σκιαγραφεί τη νέα τάξη που αναδύεται από την ανάπτυξη της βιομηχανίας, πλούσιους εμπόρους, διανοούμενους που παραπαίουν ιδεολογικά, χωρικούς που ζουν στην αμάθεια, ανθρώπους αποπροσανατολισμένους που αναζ...

Ποιήματα από πέτρα, φως κι αιωνιότητα.... Πολύτιμα κειμήλια από την προφορική παράδοση ενός λαού χωρίς γραφή. Η γλώσσα των Ίνκας είναι από μόνη της ένα μνημείο πνευματικής ευρύτητας, υψηλής αισθητικής και ευαισθησίας. Η ποίησή τους εκφράζει μια στωική και υψηλόφρονα στάση του ανθρώπου, σε βαθιά επαφή με τη φύση, απέναντι στο θείο, τον έρωτα, τα δεινά της ζωής. Τα θέματα που την απασχολούν είναι οι κοσμικές ενοράσεις, η προέλευση του ανθρώπινου γένους και η διακυβέρνηση της ζωής του από τους θεούς, ο έρωτας, ο άχρονος χρόνος, η απουσία αγαπημένων προσώπων και η ειρήνη -στ...

Ο Οδυσσέας ταξιδεύει, η Πηνελόπη περιμένει και υπομένει. Αυτό ήταν το μοντέλο για το ταξίδι και, κατ' επέκταση,για τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις που δημοσιεύονται στην Ευρώπη, μέχρι τον 19ο αιώνα. Το ταξίδι ήταν ανδρική υπόθεση. Η εκβιομηχάνιση, η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η εκπαίδευση του γυναικείου πληθυσμού και η δημιουργία των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών υπήρξαν οι κυριότεροι παράγοντες που ευνόησαν τα ταξίδια των γυναικών. Η Αγγλίδα Lady Mary Montagu (Turkish Embassy Letters, 1763) και η Γαλλίδα Comtesse de la Ferte-Meun...

Με φόντο τη βιεννέζικη κοινωνία, που βρίσκεται σε παρακμή μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Άρτουρ Σνίτσλερ διηγείται την ιστορία της Τερέζας, μιας νεαρής, όμορφης γυναίκας αριστοκρατικής καταγωγής, που εργάζεται ως παιδαγωγός σε διάφορες μεγαλοαστικές οικογένειες. Αλλάζει συχνά εραστές και, μετά από μια εφήμερη περιπέτεια, φέρνει στον κόσμο ένα νόθο παιδί. Σε αυτό το έργο ο συγγραφέας της "Ονειρικής νουβέλας" αποκαλύπτει τις αρετές του ως μυθιστοριογράφος. Η "Τερέζα" ανήκει στην ώριμη περίοδο της ζωής του, που χαρακτηρίζεται κυρίως από σκεπτικισμό, ενώ δε λείπει και η γνώ...

Η σκέψη να καταφύγω στον πεζό λόγο με ωθούσε πιεστικά εδώ και καιρό. Ημιτελείς στίχοι, αποσπάσματα ιδεών, γεγονότα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά, προσωπικότητες εκλεκτές και αγαπημένες αιωρούνταν περιμένοντας διαφορετική διατύπωση στο χαρτί. Αφορισμοί, διχογνωμίες ανέμεναν επανεκτιμήσεις, διαλευκάνσεις. Ταξίδια, κυρίαρχο τμήμα των εμπειριών μου, επέβαλλαν να ενταχθούν σε άλλο εκφραστικό περιβάλλον. Αρχικά έβλεπα ανεμπόδιστη την παράλληλη ανάπτυξη ή έστω το διάλογο, ανάμεσα στα είδη του λόγου... Σαγηνευτικό το στοίχημα για επενδύσεις και παρακαταθήκες η διαφορετική γραφή......

Η Ανθολογία αυτή φιλοδοξεί να καταδείξει τις ιδιαιτερότητες, αλλά και τη συνέχεια μέσα στο χρόνο, ενός συγκεκριμένου κομματιού της ελληνικής πεζογραφίας· ενός κομματιού που, καθώς διαμορφώθηκε εκτός των ελλαδικών συνόρων, υπό άλλες συνθήκες και εκκινώντας από διαφορετικούς προβληματισμούς, απέκτησε μια ξεχωριστή φυσιογνωμία. Οι ανθολογούμενοι συγγραφείς (Αθανάσιος Οικονομίδης, Μιλτιάδης Οικονομίδης, Τάσος Βιδούρης, Κατίνα Παπά, Σπύρος Τζιας, Φώτος Κυριαζάτης, Τηλέμαχος Κώτσιας, Θωμάς Στεργιόπουλος και άλλοι) καλύπτουν χρονικά ένα διάστημα μεγαλύτερο του αιώνα και πιστεύο...

Κανένας εν ζωή ή πρόσφατα αποβιώσας άνθρωπος δε θα μπορούσε να αποτυπώσει στο χαρτί ένα τόσο υπέροχο πνεύμα, τόση ειλικρίνεια, τόση ευγένεια και σοφία... Το βιβλίο αυτό, το είχα πάντα στην τσέπη μου όταν περιδιάβαινα τους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο, το διάβαζα στα τραμ και στα φεριμπότ, όταν ήμουν βαριά άρρωστος, και πάντοτε, σε κάθε στιγμή, και σε κάθε τόπο, έβρισκα στις σελίδες του έναν γαλήνιο και ευχάριστο σύντροφο. (Robert Louis Stevenson)

Υπερασπιζόμαστε έναν φιλελευθερισμό πολύ πιο γενικό, απρόσβλητο, αναγεννημένο, έναν φιλελευθερισμό που εμπεριέχει τον πολιτισμό μιας ελεύθερης προσωπικότητας, καθώς και την ισορροπία -ανάμεσα στην ανεξαρτησία και την πειθαρχία που προσιδιάζουν στον άνθρωπο και την κοινωνία - μια κοινωνία ούτε κολεκτιβίστικη, ούτε φεουδαλική ή μεσαιωνική, απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα της βίας και της εκμετάλλευσης. Κάθε απόπειρα να του δοθεί μια ονομασία θα είναι κατ' ανάγκην προσωρινή. Δεν απέχουν ωστόσο από την πραγματικότητα όροι όπως "δομικός φιλελευθερισμός" ή "οικονομικός...

Οι "Σκέψεις και αφορισμοί" συναπαρτίζουν μια σταχυολόγηση από τις 500 και πλέον σελίδες που συνθέτουν τον κύριο κορμό του διανοητικού "Ημερολογίου καταστρώματος" του Πωλ Βαλερύ, και εικονογραφούν με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο τις πιο σκοτεινές πτυχές της σκέψης του. Ο Βαλερύ παρατηρεί τον εαυτό του, που παρατηρεί τον εαυτό του να παρατηρεί τον εαυτό του, μπροστά σ' έναν καθρέφτη. Τούτη η πολυεπίπεδη αυτοχειρουργική επέμβαση εμπεριέχει πίκρα, έκσταση, αηδία, δέος, αυτοθαυμασμό, ανία, μόχθο, άσκηση, αγωνία, αλαζονεία, άρνηση, κατάφαση. Είναι η σπαρακτική διαδρομή μιας εγκεφαλικ...

Στη μεγάλη ψυχή όλα είναι μεγάλα. Η καθαρότητα του πνεύματος συνεπάγεται και την καθαρότητα του πάθους. Μόνος, ο άνθρωπος είναι ατελής· πρέπει να βρει ένα ταίρι για να 'ναι ευτυχής. Ας μην αποκλείουμε τη λογική απ' τον έρωτα - αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του. Είχαν άδικο οι ποιητές που περιέγραψαν τον έρωτά τυφλό. Η αλήθεια των παθών δεν μεταμφιέζεται τόσο εύκολα όσο οι σοβαρές αλήθειες. Ένας σιωπηλός έρωτας είναι άλλωστε πιο διαπεραστικός από τα όποια λόγια. (Blaise Pascal)

Μέσα στο ξύλινο λεωφορείο -απομεινάρι της δεκαετίας του '60- που θα μας μετέφερε από την πρωτεύουσα του Κολιασούγιου, όπως ονομάζουν οι ιθαγενείς την πατρίδα τους, τη Βολιβία, ως τα σύνορα με το Περού, προσπαθώ ν' αγνοήσω το κρύο και σκέφτομαι αυτή τη "διπλή ήπειρο", στην αρχαία μα και νεανική, την Αμερική των ιθαγενών και των Ευρωπαίων, μα πάνω απ' όλα των μιγάδων. Είναι σημαντική εμπειρία να βρίσκεται κανείς σ' αυτό το υπαίθριο θεατρικό σκηνικό, όπου εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν ακόμα να επιβιώσουν, από την εποχή που πρωτοδιέσχισαν τον Βερίγγειο πορθμό για να δημιουργή...

Στον ανά χείρας τόμο συγκεντρώνονται άγνωστα ή ξεχασμένα κείμενα του Χρήστου Χριστοβασίλη: αφηγήματα για τη ζωή παλιών ξωμάχων, τα τη συμβίωση Χριστιανών, Εβραίων και Τουρκογιαννιωτών στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο, γραπτά διαποτισμένα από τον έντονο πατριωτισμό του συγγραφέα και το πάθος της εθνικής ολοκλήρωσης. Ο αναγνώστης που λαχταρά και αναζητά εικόνες του παλαιότερου κόσμου, συνήθειες της τότε κοινωνικής και εθνικής ζωής, θα βγει από την ανάγνωση του βιβλίου τούτου πλουτισμένος και ευγνώμων για τα όσα σπουδαία ή τα όσα ταπεινά "φωτογράφισε" για χάρη του ο Χρηστοβασίλης...

Την εποχή που όλοι εκθείαζαν τα τραγούδια του, ο Ξενόπουλος είχε ήδη διαγνώσει και επισημάνει τη μεγάλη σημασία του πεζογραφικού έργου του «ποιητή του βουνού και της στάνης». Ο Κρυστάλλης δεν είναι μόνον ο πρώτος που έγραψε στη δημοτική, ενώ ακόμα όλοι οι άλλοι αλληθώριζαν προς την καθαρεύουσα, παραπαίοντας ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Μέσα στα ελάχιστα χρόνια που έζησε, πρόλαβε να μας δώσει κάποια δείγματα γραφής που φανερώνουν τον γεννημένο πεζογράφο. Στα διηγήματα του ο Κρυστάλλης είναι πληθωρικός, βιάζεται να τα πει όλα, σαν να προαισθάνεται πως δεν υπάρχει γι' αυτόν πίστω...