Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μέσα του αιμορραγούσε. Όλη του η θλίψη, που δεν τη συγκρατούσε πια, ξεχυνόταν προς τον ορίζοντα, που μετά βίας διακρινόταν ανάμεσα στα σύρματα και τους τρολέδες των τραμ· ξαφνικά ένιωσε ότι βάδιζε πάνω στην ίδια του την απόγνωση, σαν σε κάποιο χαλί. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα άλογα που, ξεκοιλιασμένα από έναν ταύρο, τυλίγονται στα ίδια τους τα σπλάχνα, έτσι κι εκείνος σε κάθε βήμα που έκανε έμενε δίχως αίμα στα πνευμόνια. Ανάσαινε αργά και απελπιζόταν ότι δε θα έφτανε ποτέ. Πού; Δεν είχε ιδέα." Ποιος είναι τελικά ο ήρωας του Αρλτ; "Τελειωμένος" looser ή τυχοδιώκτης πο...

Ο υπάλληλος τραπέζης Φραντς Πόλτσερ, παγιδευμένος σε έναν ψυχρό εργασιακό κόσμο, έχει παραδοθεί στη μοιρολατρία και, ουσιαστικά, φυτοζωεί σε μια αέναα επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα. Το μόνο που τον συγκροτεί και τον συγκρατεί στη ζωή είναι η ακούραστη επιδίωξη της τάξης και της ασφάλειας, ως προστασίας από ένα εχθρικό και απρόβλεπτο, όπως το αντιλαμβάνεται, περιβάλλον. Εκείνο που του επιτρέπει να αντέχει τον αβάσταχτο βίο είναι η προβλεψιμότητα της κάθε ημέρας. Ο κόσμος είναι ο πιο άσπονδος εχθρός του. Ο φόβος απέναντι σε κάθε αλλαγή τον ρίχνει στην αγκαλιά της σπιτονο...

"Τις εμπειρίες που αφηγούμαι σ' αυτό τον τόμο τις βίωσα το καλοκαίρι του 1902. Κατέβηκα στον υπόκοσμο του Λονδίνου με στάση που θα παρομοίαζα μάλλον με αυτή του εξερευνητή. Ήμουν έτοιμος να πεισθώ από αυτά που θα έβλεπαν τα μάτια μου και όχι από τα διδάγματα εκείνων που δεν είχαν δει ή απ' τα λόγια εκείνων που είδαν πριν από μένα". "Η κοινωνία αναπτύσσεται, ενώ οι πολιτικοί μηχανισμοί διαλύονται και γίνονται σκουπίδια. Για τους Άγγλους, όσον αφορά στους άντρες, τις γυναίκες, την υγεία και την ευτυχία, βλέπω ένα φιλελεύθερο και ευοίωνο μέλλον. Όμως, για ένα μεγάλο κομμάτι τ...

"Ο Θεός είναι πνεύμα και, ως πνεύμα, είναι για το πνεύμα [...] Η εξύψωση συνεπώς του νοούντος πνεύματος σ’ αυτό που αποτελεί το ίδιο το ύψιστο νόημα, δηλαδή στον Θεό, είναι αυτό που θέλουμε εδώ να εξετάσουμε [...] Η εν λόγω εξύψωση, περαιτέρω, έχει το θεμέλιό της στην ίδια τη φύση του πνεύματός μας, είναι αναγκαία γι’ αυτό". Στις παραδόσεις για τις αποδείξεις περί της ύπαρξης του Θεού, ο Χέγκελ παρουσιάζει όντως τις αποδείξεις αυτές ως την εξύψωση του ανθρώπινου πνεύματος στον Θεό. Η εξέτασή τους δεν είναι κατά κανέναν τρόπο ιστορική, αλλά συνιστά αυστηρά συστηματική κ...

Υπάρχουν μεγάλοι; Ο σπουδαίος Ελβετός ιστορικός και ιστορικός τέχνης Γιάκομπ Μπούρκχαρτ εξετάζει εδώ τις μεγάλες προσωπικότητες και το "αποτύπωμά τους" στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Κατά τον Μπούρκχαρτ, "μέγας" είναι εκείνος χωρίς τον οποίο ο κόσμος θα φάνταζε ελλειμματικός. Οι "μεγάλοι της Ιστορίας" (πολιτικοί, καλλιτέχνες, επιστήμονες...) είναι τα "αναγκαία νήματα στο πλέγμα των αιτίων και των αιτιατών".

Εννέα διηγήματα του Μωπασσάν με θεματικό άξονα τις "κοινές γυναίκες" στη Γαλλία της περιόδου 1870-1890: μικρές ιστορίες δοσμένες ρεαλιστικά, "νατουραλιστικά", άλλοτε σκληρές και σκοτεινές κι άλλοτε τρυφερές ή χιουμοριστικές. Χωρίς να ηθικολογεί, και με τη γνωστή του λεπτή ειρωνεία, ο Μωπασσάν περιγράφει όλες τις πτυχές του κοινωνικού φαινομένου της πορνείας, "ταξινομώντας" κατά κάποιον τρόπο μέσα από την αφήγησή του όλους τους "τύπους" της πόρνης. Από τις σελίδες του παρελαύνουν η πατριώτισσα πόρνη ενός επαρχιακού οίκου ανοχής, η αδήλωτη πόρνη-μητέρα του δρόμου, η νεαρή...

"Οι τελευταίες σελίδες από το ημερολόγιο μιας γυναίκας" είναι ένα από τα γνωστότερα και πλέον ολοκληρωμένα έργα του Μπριούσωφ ως πεζογράφου. Στο διήγημα αυτό ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας δημιουργεί χαρακτήρες με συγκεκριμένες κοινωνικές εξαρτήσεις. Κεντρικό πρόσωπο, μια γυναίκα κοσμική, μορφωμένη, προικισμένη με οξύ, δηκτικό πνεύμα, μια γυναίκα με πληθώρα ερωτικών περιπετειών στο ενεργητικό της, που ενώ έχει πλήρη επίγνωση της φαιδρότητας και της υποκρισίας της "καλής κοινωνίας", όπως αυτές αντανακλώνται κυρίως μέσα από το πρόσωπο της "καθωσπρέπει" μητέρας της καθώς και από έ...

Στις 27 Ιανουαρίου 1837, ο μέγιστος Ρώσος ποιητής Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν τραυματίζεται θανάσιμα κατά τη διάρκεια μιας μονομαχίας και πεθαίνει δύο μέρες αργότερα. Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ημερών και συγκλόνισαν τις καρδιές όλων των Ρώσων, περιγράφονται υπό τύπον επιστολής προς τον πατέρα του ποιητή από τον στενό φίλο του Πούσκιν, τον επίσης ποιητή Βασίλι Ζουκόφσκυ. Υποβλητικό και συγκινητικό, το κείμενο του Ζουκόφσκυ μας δίνει μια εικόνα των τελευταίων στιγμών του Πούσκιν και μας κάνει να νιώσουμε τον σπαραγμό ενός ολόκληρου λαού τη...

"Μπορούμε βεβαίως να φανταστούμε ότι υπάρχουν πίνακες μέσα στη σάλα: πίνακες βαθείς, ονειρικοί, μέσα σε ήρεμα κάδρα. Ένας Τζορτζόνε ίσως, ή κάποιο βαθυπόρφυρο πορτρέτο ζωγραφισμένο κατά το πρότυπο του Τιτσιάνο, ίσως του Πάρις Μπορντόνε. Επίσης γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και λουλούδια. Μεγάλα, έκπληκτα λουλούδια που περνούν όλη την ημέρα μέσα σε βαθιά, δροσερά, χάλκινα βάζα και τραγουδούν αρώματα: αργόσχολα λουλούδια. Και αργόσχολοι άνθρωποι. Δυό, τρεις ή πέντε. Χωρίς σταματημό τεντώνεται το φως από την τεράστια εστία και αρχίζει να τους μετρά. Όμως κάνει πάντα λάθος". Το σ...

Σε έναν κόσμο στον οποίο οι ανθρώπινες και ενδοοικογενειακές σχέσεις δοκιμάζονται καθημερινά, έναν κόσμο ολοένα πιο απρόσωπο και σύνθετο, όπου το εκπαιδευτικό σύστημα διολισθαίνει διαρκώς σε χρησιμοθηρικές πρακτικές, ποια μπορεί να είναι η απάντηση της Εκπαίδευσης και της Αγωγής; Με το καινούργιο της βιβλίο, η ψυχοθεραπεύτρια Βεντάντα Ασπιώτη μάς υπενθυμίζει ότι κάθε παιδί είναι ένας φωτεινός ήλιος και ότι οι γονείς και οι δάσκαλοι έχουν χρέος να αποτελέσουν τους φύλακες αγγέλους κάθε παιδικής ψυχής. Προσεγγίζοντας το θέμα με την αρωγή των ερευνητικών δεδομένων έγκριτων...

Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν, όταν ήταν παιδιά, να μάθουν να κρύβουν πολύ επιδέξια τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονέων τους και να κερδίσουν την "αγάπη" τους. Ως ενήλικες μπορεί να κυνηγούν την επιτυχία, έχουν όμως ταυτόχρονα μια υποβόσκουσα αίσθηση ότι δεν αξίζουν τίποτα. Χωρίς ποτέ να τους έχει επιτραπεί να εκφράσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα, και έχοντας χάσει την επαφή με τον αληθινό τους εαυτό, εκδραματίζουν τα καταπιεσμένα σναισθήματά τους με επεισόδια κατάθλιψης ή καταναγκαστικής συμπεριφορ...

Στην ειρωνική κωμωδία "Οι φυσικοί" ο Ντύρρενματτ καταπιάνεται -με το γνωστό μαύρο χιούμορ του- με τον παραλογισμό του καιρού του. Εστιάζει στις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η επιστήμη αφενός για την ανθρωπότητα και αφετέρου για τους ίδιους τους επιστήμονες. Οι συνέπειες αυτές τον τρομάζουν, ωστόσο η αγωνία του κρύβεται εντέχνως πίσω από τη σάτιρα της επιστημονικής και πολιτικής δύναμης. Ο Α. Μινωτής σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Το Βήμα τον Μάρτιο του 1963 -πέντε μέρες προτού ανέβουν οι "Φυσικοί" στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του ιδίου- είχε πει ότι ο Ντύ...

Πρόκειται για μια ιστορία που εκτυλίσσεται στη σημερινή Κέρκυρα, αλλά η πλοκή της είναι υφασμένη με νήματα χρόνου και θρύλου. Οι "ψίθυροι" αυτοί είναι ανεξάλειπτες στο χρόνο εγγραφές παλιών μυστικών, με λέξεις που λείπουν και σιωπές ανεξίτηλες. Ένας έφηβος, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, τις εντοπίζει στους παλιούς τοίχους και προσπαθεί να τις αποκρυπτογραφήσει. Συναντά έναν γιατρό ο οποίος, επιστρέφοντας στη γενέτειρά του, ψάχνει να βρει το κομμένο (;) νήμα και το κρυμμένο νόημα: τη συνέχεια της ζωής. Κι άλλοι, όμως, αναζητούν το ίδιο νήμα και νόημα: μια μοναχική φιλόλο...

Υπάρχει μια περίοδος στην ανάπτυξη του ανθρώπου, κατά την οποία τα αγόρια θέλουν να κατέχουν αποκλειστικά τη μητέρα τους και τα κορίτσια τον πατέρα τους. Ο Φρόιντ ονόμασε αυτήν τη φάση οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Ο Robert M. Young θεωρεί τον Σοφοκλή, αν όχι εμπνευστή, τουλάχιστον προάγγελο βασικών ψυχαναλυτικών ιδεών. Κάνει αναδρομή στη μοίρα και στο ασυνείδητο του Οιδίποδα, στη ζωή του Φρόιντ, καθώς και σε πιο σύγχρονες θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για το οιδιπόδειο τρίγωνο μέσα στην οικογένεια. Το διεπιστημονικό έργο του Robert M. Young καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από τ...

Στο έργο αυτό η Gisela Pankow συνθέτει την προσωπική της θεωρητική και κλινική προσέγγιση των ψυχώσεων και των ψυχοσωματικών διαταραχών, με το γνωστό συναρπαστικό της τρόπο και με συνεισφορές και στοιχεία από την εθνολογία, την κοινωνική ανθρωπολογία και τη φιλοσοφία. Η Pankow εξετάζει τη δομή της οικογένειας ως οντότητας γενεσιουργού διαταραχών της εικόνας του σώματος και οντότητας δυνάμενης να προκαλέσει τη δημιουργία και εξέλιξη μιας ψύχωσης. Η αναλυτική τεχνική της Pankow αντιπροσωπεύει μια διεύρυνση της κλασικής ψυχανάλυσης προσαρμοσμένη στις ψυχώσεις: αντί για την ιχ...