Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μοιραστώ με εκείνους που ενδιαφέρονται για τον Τολστόι αυτό που ένιωσα περνώντας μια ζωή δίπλα του. Έχω τη δική μου άποψη για τις σχέσεις του πατέρα μου με τη μητέρα μου και για τη σχέση τους με μας τα παιδιά. Σε ό,τι με αφορά, δεν έχω τίποτα να κρύψω από τους φίλους του. Θέλω όλοι τους να μπορούν να κρίνουν, θέλω να τους παρουσιάσω μερικές πλευρές από τη ζωή του πατέρα μου κάτω από ένα νέο φως. Θα τους τα εξομολογηθώ όλα και θα τους δείξω απόλυτη εμπιστοσύνη, και, αν δεν αναφέρω τα πάντα για το δράμα των γονιών μου, είναι γιατί πολλοί άνθρωποι συμμετεί...

Στον "Πατέρα Σέργιο" καθρεφτίζεται η ψυχή του Τολστόι με περισσότερη καθαρότητα απ' ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο έργο του. Στις αδυναμίες, τις φιλοδοξίες, τις απογοητεύσεις και τους θριάμβους του πρωταγωνιστή αναγνωρίζουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τους προβληματισμούς και τις επιλογές του μεγάλου κλασικού. Ο συγγραφέας δίνει στον ήρωά του όλο το πάθος και τη δύναμη που έκρυβε και ο ίδιος, τον κάνει να βιώσει με την ίδια ένταση την αίσθηση του ανικανοποίητου, την αμφιβολία και την απόγνωση, τελικά όμως τον βάζει ν' αναζητήσει τη λύτρωση που για κείνον έμοιαζε αδύνατη. Η...

Το βιβλίο αυτό έχει στόχο να αποτυπώσει σε αδρές γραμμές την πολιτική σκέψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή μέσα από αντιπροσωπευτικά δείγματα του πολιτικού του λόγου, προσφέροντας μία σύντομη, αλλά διεισδυτική ματιά στο έργο του κορυφαίου Έλληνα πολιτικού και στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας. Το βιβλίο στοχεύει να βοηθήσει τον ειδικό μελετητή της ιστορίας, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη να αποκωδικοποιήσει την πολιτική φιλοσοφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, διαβάζοντας Καραμανλή σε "ευθύ λόγο".

Η μελέτη του έργου του Κωνσταντίνου Καραμανλή χωρίς τη μελέτη του πολιτικού του λόγου οπωσδήποτε δε θα ήταν ολοκληρωμένη. Για την κατανόηση του ηγέτη και της εποχής του είναι απαραίτητη η παράλληλη εξέταση λόγων και έργων, πριν και μετά τη μεταπολίτευση. Οι λόγοι του Καραμανλή, όπως και τα έργα του, αποτελούν μνημεία για την ιστορική πορεία της Ελλάδας στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, για τον αγώνα για ευημερία και δημοκρατία, για την αναμόρφωση της Ευρώπης. Το βιβλίο αυτό έχει στόχο να αποτυπώσει σε αδρές γραμμές την πολιτική σκέψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή μέσα...

Ο φριχτός μάγος Οιδίρηνος, ο βασιλιάς Αδόλφος ο Χαλαρός, ο πρίγκιπας Κάρολος το βουτυρόπαιδο και η ωραία, διπρόσωπη Μαργαρίτα μπλέκουν σε μεγάλες περιπέτειες... Η ιστορία τους τυλίγεται, ξετυλίγεται και συχνά, απροσδόκητα, κουβαριάζεται: ακολουθεί μεν τους κανόνες του κλασικού παραμυθιού, αλλά το κάνει πολύ σκανδαλιάρικα, με ζωντανό, κινηματογραφικό τρόπο. Ο "πρίγκιπας της Μένουα", γραμμένος με φαντασία και χιούμορ, είναι ένα παραμύθι για ανήλικα και ενήλικα παιδιά!

To μυθιστόρημα "Ο πύργος" αρχίζει με μια σειρά από αινίγματα: γιατί έρχεται ο Κ. στο χωριό, γιατί θέλει να φτάσει οπωσδήποτε στον Πύργο και γιατί τα πάντα και οι πάντες φαίνεται να συνωμοτούον εναντίον του; Αντί να δώσει προοδευτικά απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα, ο Κάφκα θέτει υπό αμφισβήτηση κάθε δεδομένο και κάθε πληροφορία που αποκαλύπτεται στην πορεία του έργου, δημιουργεί αντιφάσεις, συσκοτίζει τα γεγονότα. Την κάτοψη της αφήγησης, την οποία έχει καλύψει με μυστήριο, καλείται να την ανακατασκευάσει ο αναγνώστης σε μια αέναη διαδικασία· έτσι διαλύεται η συνήθης στατικ...

Ο Γιεβγκένι αγαπά ειλικρινά τη γυναίκα του και το παιδί που εκείνη του χάρισε· μόνο που τούτη η αγάπη παραπέμπει περισσότερο σε μια κοινωνική σύμβαση, σε κάτι σαν καθήκον, εν τέλει στην πλήξη... Τον πόθο τον ενσαρκώνει η Στεπανίδα, με τη χωριάτικη απλότητα και τον ζωώδη αυθορμητισμό της... Αμφιλεγόμενος ο πόθος: αφενός πρόκειται για κάτι το φυσικό, άρα είναι θεμιτός, αφετέρου όμως διαταράσσει την οικογενειακή και κοινωνική τάξη, κι επομένως αθέμιτος. Η Στεπανίδα, η οποία στην αρχή περιγράφεται με συμπάθεια, σαν ένα λουλούδι στους αγρούς, σιγά σιγά, όσο εκτυλίσσεται το κε...

Ο Γρηγόρης Στασινός έχει ένα μοναδικό χάρισμα: μπορεί να επικοινωνεί και να συνεννοείται με όλα τα πράγματα στο άμεσο περιβάλλον του. Οι καθημερινοί σύντροφοί του είναι όχι μόνο τα παιχνίδια, αλλά και οι άλλοι "συγκάτοικοί του" στο σπίτι, τα έπιπλα και τα αντικείμενα: του αποκαλύπτουν μυστικά, του μαθαίνουν πράγματα, κουβεντιάζουν μαζί του, παίζουν, τραγουδούν, τσακώνονται, φιλιώνουν. Αλήθεια, δεν είναι πολύ διασκεδαστικό (και χρήσιμο) να έχεις πάνω από εκατό ενδιαφέροντες φίλους; Πού σταματάει η φαντασία και πού αρχίζει η πραγματικότητα; Κανείς δεν μπορεί να το πε...

Ο μεγάλος Σκωτσέζος διαφωτιστής και ιστορικός Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) θεωρείται ως ο "απόλυτος σκεπτικιστής" ή ο κατ’ εξοχήν ηθικός φιλόσοφος. Στα τέσσερα αυτά δοκίμια, που περιλαμβάνονται στο δίτομο έργο-επιτομή της φιλοσοφίας του "Δοκίμια ηθικά, πολιτικά και λογοτεχνικά" (1758), ο Χιουμ αξιολογεί τέσσερις μεγάλες φιλοσοφικές σχολές της αρχαίας Ελλάδας αναζητώντας απαντήσεις στα κεντρικά ερωτήματα που διέπουν το έργο του: Ποια είναι η πραγματική φύση του Καλού και του Κακού; Αρετή και ευτυχία είναι έννοιες σύμφυτες; Ποια είναι η στάση ζωής που μας συμφιλιώνει πληρέστερα...

Το ζήτημα της αγωγής και της παιδείας είναι κεντρικό στα πρώιμα γραπτά του Νίτσε. Στο παρόν κείμενο, το τρίτο από τη συλλογή αυτοτελών κειμένων υπό τον γενικό τίτλο "Παράκαιροι στοχασμοί", ο Νίτσε παρουσιάζει τον Σοπεγχάουερ ως τον "παράκαιρο" εκείνο στοχαστή που ενσαρκώνει το ιδεώδες του φιλοσόφου-παιδαγωγού. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την υποταγή της φιλοσοφίας σε ξένες και εχθρικές προς αυτή δυνάμεις (κράτος, οικονομία κ.λπ.) και τη γενικότερη παρακμή του πολιτισμού, ο Σοπεγχάουερ, χάρη σε σκληρό εσωτερικό κι εξωτερικό αγώνα, κατόρθωσε να διατηρήσει ακέραια την...

Το σύγγραμμα αυτό προέρχεται από την εποχή κατά την οποία ο Νίτσε συνέτασσε το κύριο έργο της πρώιμης περιόδου του, το περίφημο "Η γέννηση της τραγωδίας" (1872), στο οποίο τελικά και σε πολύ μεγάλο βαθμό ενσωματώθηκε. Καθότι εκθέτει ένα πολύ σημαντικό μέρος των αναλύσεων του υπό συγγραφή τότε εκείνου έργου, ο φιλόσοφος το τύπωσε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων προκειμένου να το δώσει σε γνωστούς του και αρμόδιους να το κρίνουν ώστε να πάρει την άποψή τους. Το σύγγραμμα αναπτύσσει, πράγματι, την κεντρικότατη για την ερμηνεία του Νίτσε ανάλυση του πώς ο Ευριπίδης, εφαρμό...

"Ο Τρίτος από αριστερά κωπηλάτης" είναι ένα παράξενο, ποιητικό βιβλίο που εικονογραφεί με λέξεις κάποια "ανείδωτα" συμβάντα, κρυμμένα στο πολύκλαδο, σκοτεινό σύμπλεγμα της Ιστορίας και του Θρύλου· συμβάντα των οποίων οι πρωταγωνιστές, οι κομπάρσοι και οι τόποι υπήρξαν / δεν υπήρξαν σε κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή ή υπάρχουν / δεν υπάρχουν έξω από το χρόνο. Στοιχεία από γνωστούς και άγνωστους μύθους, περαμένα από τον ομογενοποιητή του ασυνείδητου και αναπλασμένα σε διαφορετικές εικόνες, παίρνουν εδώ άλλες θέσεις στο παζλ και γίνονται "παραλογαίς". Η πλοκή εκτυλίσσεται...

Ο Άρνολντ Τσίπερ, ο φορτωμένος με ελπίδες γιος, επιστρέφει στην πατρίδα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, νιώθει ωστόσο άπατρις. Κάθεται σε καφενεία, ψάχνει ματαίως να βρει κάποιο νόημα σε μια μόνιμη δουλειά γραφείου ή ένα νέο ξεκίνημα... Είναι ο "νεαρός άντρας της γενιάς τού [Α΄ Παγκοσμίου] πολέμου", η παραδειγματική μορφή μιας απογοητευμένης και αποδεκατισμένης γενιάς. Και ο πατέρας του, ο γερο-Τσίπερ, είναι χαρακτηριστικό δείγμα της προηγούμενης γενιάς, που ξόδεψε μεγάλο μέρος της ενέργειάς της για να αναρριχηθεί από τη θέση του προλετάριου σε εκείνη του (μικρο)αστού....

Το βιβλίο μιλά για τον Φαντέ, ένα όμορφο μπουλντόγκ, και το Ιερό Λουλούδι, έναν άσπρο ελέφαντα, για τη ζωή τους και τη σχέση τους με τους ανθρώπους. Η πρωτοτυπία του είναι ότι οι ιστορίες του Φαντέ και του Ιερού Λουλουδιού τις αφηγούνται δύο πολύ σοβαροί κύριοι, οι οποίοι βεβαιώνουν ότι, σε κάποια από τις προηγούμενες ζωές τους, υπήρξαν ο ένας σκύλος και ο άλλος ελέφαντας... Η μετάφραση ανήκει στην Μαρία Α. Τσάτσου.

Τι θέλει η γυναίκα; Όπως παραδέχεται ο Φρόυντ, αυτό είναι "το μοναδικό μεγάλο ερώτημα που έχει αφήσει αναπάντητο" η ψυχανάλυση, η "μαύρη ήπειρος" που έχει μείνει ανεξερεύνητη. Θα μπορούσε ωστόσο να λειτουργήσει και ως δοκιμασία αλήθειας για την ψυχαναλυτική εμπειρία. Μετά από ενδελεχή μελέτη του έργου του Φρόυντ, ο Πωλ-Λωράν Ασσούν εκφράζει όλα όσα ο πατέρας της ψυχανάλυσης σκεφτόταν, αλλά δεν τόλμησε ποτέ να γράψει... Με βάση τη σχέση του Φρόυντ με τη θηλυκότητα και τα πορίσματα μιας κλινικής έρευνας τριάντα και πλέον ετών, ο συγγραφέας διατυπώνει μια δομική θεωρία γ...

"Μην εμφανίζεστε ποτέ αν πρώτα δε σας έχουν καλέσει τρεις ή τέσσερις φορές. Μόνο τα σκυλιά τρέχουν στο πρώτο σφύριγμα." Μάστορας του μαύρου χιούμορ, ο Jonathan Swift (1667-1745) γράφει τις "Οδηγίες προς υπηρέτες" (ή μήπως προς κάθε εργαζόμενο;) στο ύφος των διαδεδομένων οδηγών καλής συμπεριφοράς. Κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται να καταγγέλει χλευαστικά την υποκρισία του υπηρετικού προσωπικού, την προτιμά εν τέλει σε σχέση με τη φαυλότητα των αφεντάδων και των ισχυρών. Στα χέρια του Swift, το μακάβριο χιούμορ, η ειρωνεία και η παραδοξολογία μετατρέπονται σε εργαλεία διαλεκτι...

Ο "Οδηγός για μια ευτυχισμένη ζωή" δημοσιεύθηκε το 1806 και αιφνιδίασε το κοινό, καθώς το όνομα του Φίχτε είχε παλαιότερα συνδεθεί με την "έριδα για την αθεΐα", όταν ο φιλόσοφος κατηγορήθηκε ότι μετέτρεπε τον Θεό σε απλό αξίωμα του Λόγου. Ο Φίχτε, ωστόσο, αναζητούσε πάντοτε τον ζώντα Θεό, αν και χρειάστηκε αρκετά χρόνια μέχρι να αποκτήσει τον εννοιολογικό εξοπλισμό για να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη φιλοσοφία της ευτυχισμένης ζωής. Το παρόν έργο, αποκορύφωμα της εκλαϊκευμένης διδασκαλίας του, με την οποία ευελπιστούσε ότι το κοινό θα κατανοούσε όσα δεν κατανόησε με την Επι...

Ο Οδυσσέας ταξιδεύει, η Πηνελόπη περιμένει και υπομένει. Αυτό ήταν το μοντέλο για το ταξίδι και, κατ' επέκταση,για τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις που δημοσιεύονται στην Ευρώπη, μέχρι τον 19ο αιώνα. Το ταξίδι ήταν ανδρική υπόθεση. Η εκβιομηχάνιση, η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η εκπαίδευση του γυναικείου πληθυσμού και η δημιουργία των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών υπήρξαν οι κυριότεροι παράγοντες που ευνόησαν τα ταξίδια των γυναικών. Η Αγγλίδα Lady Mary Montagu (Turkish Embassy Letters, 1763) και η Γαλλίδα Comtesse de la Ferte-Meun...

Όταν όλοι κοιμούνταν στους συνεχόμενους θαλάμους των τριών διμοιριών του λόχου, αυτός στεκόταν με την πλάτη σ' ένα από τα παλιά σιδερόφρακτα παράθυρα, παρακολουθώντας τούτη την ανθρώπινη ακίνητη μάζα πεσμένη πάνω στα διπλά κρεβάτια, με πόδια και χέρια ξεπεταμένα από τις κουβέρτες. Άλλοι έμεναν με μάτια ανοιχτά, να ονειρεύονται ποιος ξέρει τι, άλλοι ροχάλιζαν ξεφυσώντας ένα απαίσιο βουητό ακατάληπτων φθόγγων κι άλλοι, θαρρείς πως αρκούνταν σ' ένα βαθύ ξεπνοησμένο λήθαργο. Ένοιωθε στο στόμα περίπου την ίδια γεύση της ναυτίας, όπως τότε που τους παρακολουθούσε όλους αυτούς να...