Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ΙΙ τόμος του βιβλίου Οι βάσεις της ενορχήστρωσης περιέχει: α) τους συντελεστές των ηχογραφημένων απσπασμάτων που περιέχονται στα τέσσερα συνοδευτικά CD, και β) τα 312 μουσικά παραδείγματα σε μορφή παρτιτούρας στα οποία παραπέμπει ο Ν. Ρίμσκι-Κόρσακοφ στο Ι μέρος Κείμενα του βιβλίου Οι βάσεις της ενορχήστρωσης.

Η σκέψη συγγραφής ενός εγχειριδίου ενορχήστρωσης απασχολούσε διαρκώς τον Νικολάι Αντρέεβιτς Ρίμσκι - Κόρσακοφ σε όλη τη διάρκεια της μουσικής του σταδιοδρομίας. Διασώθηκε ένα χοντρό τετράδιο 200 σελίδων γραμμένων με μικρά γράμματα, της περιόδου 1873-1874. Το τετράδιο αυτό περιέχει εισαγωγή για τα γενικά ζητήματα ακουστικής, την υποδιαίρεση των πνευστών οργάνων σε κατηγορίες, και, τέλος, αναλυτικές πληροφορίες για την κατασκευή και τους δακτυλισμούς φλάουτων διαφορετικών συστημάτων, όπως του όμποε, του κλαρινέτου και του κόρνου. [...]

Ένα ακόμη βιβλίο παιδαγωγικής αλλά και ιστορικής σημασίας που αφορά τη μελέτη και την ιστορία διδασκαλίας της αρμονίας σάς παρουσιάζουμε σε μετάφραση στην ελληνική γλώσσα. Πρόκειται για τον "Οδηγό για την πρακτική μελέτη της αρμονίας" όπως είναι και ο πλήρης τίτλος του εγχειριδίου αρμονίας του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόβσκυ. Το βιβλίο γράφτηκε το καλοκαίρι (Ιούλιος - Αύγουστος) του 1871 όταν ο Τσαϊκόβσκυ ήταν 31 ετών και κυκλοφόρησε στη Μόσχα το 1872 από τις εκδόσεις "Γιούργκενσον". Αποτελεί το πρώτο χρονολογικά εγχειρίδιο αρμονίας που γράφτηκε στη ρωσική γλώσσα πάνω σ' αυτό το...

Γνώμες διακεκριμένων για το βιβλίο: Βλαδίμηρος Φεντορόφ - Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Φιλοσοφίας, Γαλλίας (UNESCO): "Το κείμενο διαθέτει δεμένες λεπτομέρειες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός πολυθεματισμού, στο ύφος της GRANDΕ NOUVELLE. Κάθε πρόταση συνιστά πρόσκληση για συζήτηση, περιλαμβανομένης της ιστορίας και της τέχνης του Μπαλέτου". Τζον Μέηζελ - Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Κινγκστόουν, Καναδά: "Η κεφαλαιογραφία αντικατοπτρίζει την ιστορία του ενοποιημένου Ευρωπαϊκού Πνεύματος, που περικλείει την Ελλάδα. Η στρατηγική των περιεχομένων είναι φανταστι...

Το έργο του Νίκου Σκαλκώτα δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί πλήρως και σε βάθος, εάν δεν ληφθούν υπόψη τα μουσικά δρώμενα του πρώτου μισού του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα τα κινήματα του εξπρεσιονισμού και του νεοκλασικισμού. Μέσα από τα κείμενα του παρόντος βιβλίου, επιχειρείται υπό μορφή συμπυκνωμένη και συνοπτική, αρχικά, μία ιστορική και μουσικολογική τοποθέτηση του έργου του, στο πλαίσιο της μουσικής των συνθετών της λεγόμενης Δεύτερης Σχολής της Βιέννης, ακολούθως διερευνώνται οι εξπρεσιονιστικές και νεοκλασικές τάσεις του δια μέσου της σύγκρισης δύο συγκεκριμένων έργων...

"Ο Μεγάλος Ερωτικός" είναι ένας λαϊκός Θεός που ζει στην φαντασία μας απ' την στιγμή που γεννιόμαστε ίσαμε να πεθάνουμε, όμορφος, εφηβικός και αδιάκοπα ζωντανός. "Ο Μεγάλος Ερωτικός" δεν φοράει γραφικά τοπικά ρούχα. Φοράει δικά του που συνθέτουν δύσκολους συνδυασμούς ήχων, ανάλαφρων χρωμάτων και ποιητικών ονείρων. Δεν περιέχει μηνύματα που εύκολα τα σβύνουν οι βροχές. Δεν αντιστέκεται. Από άσματος άρχεσθαι και επί των μελισμάτων αυτού συγκλίνατε τας κεφαλάς ομού και άδετε μετ' εμού. Η σειρά που ακολουθούν τα ποιήματα αυτά των ελλήνων ποιητών, σχηματίζει έναν αδ...

Στην εποχή της βαθιάς οικονομικής και πνευματικής κρίσης που διανύουμε οποιαδήποτε ενασχόληση με τις τέχνες θεωρείται από πολλούς, "ειδικούς" και μη, "αρμόδιους" και μη, ανούσια και περιττή. Ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται η αιτιολόγηση της έκδοσης ενός τέτοιου βιβλίου, στο οποίο καταγράφεται η εμπειρία μας στο 91ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών από το ανέβασμα του Ικαρομένιππου, παρουσιάζοντας κείμενα, βιογραφίες, συνεντεύξεις, παρτιτούρες, ηχογραφήσεις, φωτογραφίες, βιντεοσκοπήσεις. Πιστέψαμε ότι είναι εφικτό α) να συστήσουμε στα παιδιά τον μεγάλο σατιρικό της αρχαιότητας, τ...

Προσπαθώντας κανείς να ενθέσει "φυσιολογικά" τους γλωσσικούς φθόγγους της σημερινής ελληνικής μέσα στην τονική κίνηση χορωδιακών μελωδιών περασμένων αιώνων, διαπιστώνει -με ευχαρίστηση, βέβαια, αλλά και κρυφά αλγεινή έκπληξη- ότι η διαχρονική φυσικότητα της Μουσικής είναι λιγότερο ευάλωτη, άρα και εναργέστερη, από εκείνην της Ποίησης. Και αυτό σίγουρα γιατί η εκ-πνοή αισθήματος σε ήχο είναι πιο πρωτογενής και ευρεία από την εκφορά νοήματος σε στίχο. Έτσι σ' αυτή τη συλλογή χορωδιακών έργων, στο μεγαλύτερο μέρος (εκπροσωπεί σχεδόν τρεις αιώνες ευρωπαϊκής μουσικής του είδο...

Το παρόν βιβλίο έρχεται να καλύψει ένα κενό που αφορά την καταγραφή της μουσικής παράδοσης στη Νίσυρο της Δωδεκανήσου. Σήμερα, για πρώτη φορά, μετά από μια δεκάχρονη επιστημονική έρευνα, η οποία αφορά αποκλειστικά τη Νίσυρο, παρουσιάζεται ολοκληρωμένα η ομορφιά της μουσικής κληρονομιάς της. Μέσα από μουσικολογικά και μουσικά κείμενα, ερευνώνται, καταγράφονται, κατηγοριοποιούνται, αναλύονται και παρουσιάζονται τόσο η μουσική όσο και τα τραγούδια της Νισύρου με στόχο τη διάσωση και τη γνωστοποίηση στο ευρύτερο κοινό της πλούσιας μουσικής παράδοσης αυτού του νησιού των Δωδεκαν...

Ο Γ. Γ. Παπαϊωάννου γνώριζε προσωπικά τον Σκαλκώτα και είχε από νωρίς εκτιμήσει τη μεγαλοφυΐα του. Μετά από τον πρόωρο θάνατο του συνθέτη (1949), ο Γ. Γ. Π., σε συνεργασία με την οικογένεια Σκαλκώτα και τους Μίνω Δούνια, Γιάννη Κωνσταντινίδη και Νέλλη Ασκητοπούλου - Ευελπίδη, μαζί με τους οποίους αποτελούσαν, τον μικρό πυρήνα των φίλων και υποστηρικτών του συνθέτη (Επιτροπή Σκαλκώτα και στη συνέχεια Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα), δημιούργησε το "Αρχείο Σκαλκώτα και υπήρξε για μία ολόκληρη πεντηκονταετία, ως το τέλος της ζωής του, η ψυχή της όλης προσπάθειας για την συγκέντρωση τ...

Ο Γ. Γ. Παπαϊωάννου γνώριζε προσωπικά τον Σκαλκώτα και είχε από νωρίς εκτιμήσει τη μεγαλοφυΐα του. Μετά από τον πρόωρο θάνατο του συνθέτη (1949), ο Γ. Γ. Π., σε συνεργασία με την οικογένεια Σκαλκώτα και τους Μίνω Δούνια, Γιάννη Κωνσταντινίδη και Νέλλη Ασκητοπούλου - Ευελπίδη, μαζί με τους οποίους αποτελούσαν, τον μικρό πυρήνα των φίλων και υποστηρικτών του συνθέτη (Επιτροπή Σκαλκώτα και στη συνέχεια Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα), δημιούργησε το "Αρχείο Σκαλκώτα και υπήρξε για μία ολόκληρη πεντηκονταετία, ως το τέλος της ζωής του, η ψυχή της όλης προσπάθειας για την συγκέντρωση τ...

Η "Νέκυια", γραμμένη τον Νοέμβριο του 1999 πάνω σε ποίηση Σεφέρη, χρησιμοποιεί την ιδέα της καθόδου και της επιστροφής του Οδυσσέα από τον Άδη όπως συναντάται στην ραψωδία λ της "Οδύσσειας" για να περιγράψει τον νεκρομαντικό και μελλοντολογικό χαρακτήρα των πέντε στίχων που πλαισιώνουν το αρχικά άτιτλο ποίημα του Σεφέρη. Η συγγένεια των δύο με προέτρεψε να χρησιμοποιήσω τον Ομηρικό τίτλο και για το ποίημα του Σεφέρη μια που όπως ο Όμηρος, έτσι και εκείνος, συστήνει είδωλα του κάτω κόσμου για να μας μεταδώσει αλληγορικά μέσα από την σκιά του θανάτου τα δικά του εσωτερικά...

Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα -αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω να πίνουν νερό απ' την ίδια πηγή- τα μόνα τραγούδια που θα είχαν δικαίωμα να αξιώσουν τον χαρακτηρισμό ερωτικά, είναι τα νανουρίσματα. Κανένα υπονοούμενο, ούτε στα λόγια, ούτε στη μελωδική γραμμή που δεν είναι τίποτε άλλο από την ανεπαίσθητη και γνώριμη της ζωής ανάσα. Η μελωδία, απλώς, συνανασα...

Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα -αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω να πίνουν νερό απ' την ίδια πηγή- τα μόνα τραγούδια που θα είχαν δικαίωμα να αξιώσουν τον χαρακτηρισμό ερωτικά, είναι τα νανουρίσματα. Κανένα υπονοούμενο, ούτε στα λόγια, ούτε στη μελωδική γραμμή που δεν είναι τίποτε άλλο από την ανεπαίσθητη και γνώριμη της ζωής ανάσα. Η μελωδία, απλώς, συνανασα...