Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο μικρό αυτό βιβλίο δημοσιεύονται τα τέσσερα κείμενα που διαβάστηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Κ. Μαγκλιβέρα "Το τέλος και η αρχή" (Οκτώβριος 2013). Μέσα από έναν γόνιμο διάλογο με το βιβλίο, οι τέσσερις επιφανείς ομιλητές επεκτάθηκαν σε ευρύτερες θεματικές και μίλησαν γενικότερα για την εποχή μας. Στα παραπάνω κριτικά δοκίμια προστέθηκε, με την άδεια του συγγραφέα της, και μία σχετική επιστολή του ακαδημαϊκού Θανάση Βαλτινού προς τον Δ.Κ. Μαγκλιβέρα.

Αθλητισμός και ζωή είναι δρόμοι παράλληλοι. Μόνο που στον αθλητισμό το κόστος από ένα λάθος είναι απλά να "χάσεις" το παιχνίδι, ενώ στη ζωή συνήθως το τίμημα είναι υψηλότερο. Τα παιδαγωγικά παιχνίδια μαζί με την εισαγωγή στον αθλητισμό και την ανάπτυξη των φυσικών δεξιοτήτων και ικανοτήτων των παιδιών, προετοιμάζουν τα παιδιά με ένα μοναδικό τρόπο για τη ζωή. Μια από τις σημαντικότερες αξίες αυτών των παιχνιδιών, είναι ο ομαλός τρόπος εισόδου των παιδιών σε ένα κόσμο που δεν υπερτερεί το "εγώ" αλλά το "εμείς". Στο παιχνίδι τα παιδιά έρχονται σε επαφή με κανόνες, που οφείλο...

Διατί, λοιπόν, ηττήθη ο ποιητής; Διατί παρεδόθη εις την διάκρισιν της εποχής; Ας μη του ζητάμε περισσότερα από ό,τι ημπορεί να δώση. Διότι και όταν ποζάρη ως ήρως, σπανίως είναι πολεμιστής. Τα όπλα της εποχής ήσαν ακαταμάχητα: η χίμαιρα και η δεσιδαιμονία. Και η μόδα είναι η αδυναμία του ποιητού.... Μόνος έσυρε την αυλαίαν καλύπτων τους ορίζοντας που εστάθησαν των υψηλών συλλήψεων αι πηγαί. Και έγινε το ανθρώπινον γεγονός, το πολύ ανθρώπινον, μοναδική μέριμνα του στίχου. Η ιστορία, εις το εξής, είναι γνωστή. Κατά τα λεγόμενα του μακαρίτη Κώστα Ρικάκη, φίλου και συμφοιτητή...

Ποιητική σύνθεση σε έξι μέρη που κοσμείται με σχέδια του Γιάννη Δ. Στεφανάκι. Αυθεντικός λυρισμός, μεταφυσικό βάθος, αληθινή ποίηση

Τα κείμενα προσπαθούν να μην αντιμετωπίζουν ρομαντικά την πραγματικότητα. Δεν επιχειρούν να μυθοποιήσουν το παρελθόν των αστικών οικισμών, να πουν ότι αυτό ήταν καλύτερο από το σημερινό παρόν -οι επιθετικοί προσδιορισμοί σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ σχετικοί! Αυτό, όμως, που συνέβη στην Ελλάδα δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα, τουλάχιστον της Ευρώπης: η σαρωτική αλλαγή των όρων διαβίωσης στις πόλεις και κωμοπόλεις της χώρας. Μέσα σε μια εικοσαετία το αστικό περιβάλλον άλλαξε καταλυτικά. Και δεν εννοώ μόνον μορφολογικά, δηλαδή από άποψη κάλλους. Αυτό είναι το λιγότερο. Άλλ...

Η ξενιτειά στον τόπο μας -και ειδικότερα στην Ήπειρο- υπήρξε για δεκαετίες πολλές πάνδημη μοίρα κι ανεπούλωτη πληγή. Όλες οι οικογένειες είχαν κάποιον που καρτερούσαν να καλοδεχθούν. Και δεν είναι διόλου συμπτωματικό που στο διήγημα "Τα Χριστούγεννα της γριάς", η βάβω με την εγγόνα της καρτερεί τον ξενιτεμένο της γυιό τα Χριστούγεννα, όπως κι η Τασιούλαινα στο δεύτερο διήγημα, το "Ύστερα από εικοσιπέντε χρόνια", καρτερεί τον άντρα της τα Χριστούγεννα, την μέρα γιορτής δηλαδή, που η απουσία γίνεται αβάστακτη. Μέρα γιορτής που η Εκκλησία κι η παράδοση του κάποτε τόπου και τρό...

Ένα σύγχρονο σχολείο που ανταποκρίνεται στις παιδαγωγικές απαιτήσεις της κοινωνίας δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε μονολιθικές τάσεις και κατηχητικές πρακτικές, συγχέοντας τους ρόλους της εκκλησίας και του κράτους. Η παρεχόμενη Θρησκειακή Αγωγή στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και ειδικά στο Λύκειο οφείλει να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και να μη διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό αλλά να προάγει την ενότητα και την ομόνοια των πολιτών βασιζόμενη στην αρχή της ανεκτικότητας και το σεβασμό της ετερότητας κάτι που θα επιτυγχάνεται με τη διαθρησκειακή προσέγγιση των επιμέρους ζη...

Το έργο του Απόστολου Εξάρχου, "Η δυστυχισμένη", εκτός από συγκλονιστικό, είναι για πολλούς λόγους ένα σημαντικό έργο. Τους λόγους αυτούς αξίζει να τους ανακαλύψει μόνος του ο αναγνώστης και κοντά σε αυτούς να προσθέσει κι εκείνους του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που πριν πολλές δεκαετίες εκτίμησε αυτό που εμείς σήμερα, με δυσκολία μάλλον, υποπτευόμαστε. «Είμαι κατενθουσιασμένος, έγραφε τότε ο Ξενόπουλος. Να ένας συγγραφεύς άξιος του ονόματος! Σήμερα λίγοι γράφουν σαν αυτόν. Η γλώσσα του είναι γλυκιά κι αρμονική, πράγμα δύσκολο για τόσο αγνή ρωμαίικη πεζογραφία· [...]. Η ηπειρώτι...

"Η εικόνα" και "Το σημειωματάρι του Γεροκαλαμένιου" είναι δυο πεζογραφήματα, κοινό στοιχείο των οποίων είναι ο Γεροκαλαμένιος, που στο πρώτο εμφανίζεται ως συμπρωταγωνιστής και στο δεύτερο ως καταγραφέας των αξιομνημόνευτων γεγονότων της περιόδου 1821- 1881. Δεν είναι μόνο οι Έλληνες κι οι Αρβανίτες, που στο πρώτο πεζογράφημα συγκινημένοι ομολογούν ότι είναι αδέρφια που κρατιούνται "από τους παλιούς Ηπειρώτες", είναι κι ο συγκλονιστικός Ζώης ο Αζώηρος ο οποίος, αφού μεγαλοπιάστηκε στα νιάτα του, επέλεξε στα στερνά του να βγάζει το ψωμί του "με τον ίδρο του και με την τιμιότ...

Τα "Τάματα" και το "Για την τιμή" είναι δυο ξεχασμένα διηγήματα του Χρήστου Χρηστοβασίλη, τα οποία δεν περιλαμβάνονται σε όσα βιβλία του κυκλοφορούν. Το πρώτο περιγράφει με τρυφερότητα την αγωνία της μάνας για το άρρωστο παιδί της και το δεύτερο τη σκληρότητα μιας κοινωνίας, στην οποία η τιμή καταλαμβάνει πρωτεύουσα θέση. Ο Χρήστος Χρηστοβασίλης, αν και λησμονημένος από τον "πνευματικό" μας νεοπλουτισμό, ήταν ένας σπουδαίος συγγραφέας. Με τα δύο, εν πολλοίς άγνωστα, διηγήματα της παρούσας έκδοσης, επιβεβαιώνεται, όχι μόνον η αφηγηματική του ευχέρεια, αλλά και η επιμονή τ...

Η ένταση της συζήτησης για τις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους παραμένει διαρκώς αμείωτη στον ελλαδικό δημόσιο λόγο, καθώς συνιστά ζήτημα πρόσφορο για πολέμους αξιών. Το Ινστιτούτο Συντηρητικής Πολιτικής (ΙΝΣΠΟΛ - conservatives.gr) παρουσιάζει την μελέτη "Απελευθέρωση της Εκκλησίας από το Κράτος: οι σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους και η μελλοντική μετεξέλιξή τους", η οποία βασίζεται στην έρευνά του για τις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για τα προβλήματα που ανακύπτουν και την κριτική που ασκείται, καθώς και για τις δυνατότητες μελλοντικής μετεξέλιξης της...

Θεσσαλονίκη, ακούστηκε· είχα φτάσει. Σηκώθηκα, πιο προσεκτικός αυτή τη φορά, να μη χτυπήσω, το χέρι μου έψαξε, όπως το μπαστούνι του τυφλού στο κενό, τη βαλίτσα μου, όμως μάλλον την είχαν κλέψει. Εμπάς περιπτώσει, δε στενοχωρήθηκα τόσο για τα λιγοστά ρούχα που μόλις είχα χάσει - τα μπατζάκια μου, ωστόσο, είχαν στίγματα εμετού, όσο για το δώρο που είχα κρύψει εκεί για τον Άρνολντ. Άλλωστε δυο μέρες θα καθόμουν, μετά θα πέρναγα τα στενά του Ευρίπου. Έτσι κάποιοι είχαν αποφασίσει. Ο φίλος κινηματογραφιστής -και άλλος κόσμος, όπως τότε τα χρόνια της ξενιτιάς- με περίμενε απ' έξ...

Τ. Κ. Παπατσώνης, πρωτοπόρος της μοντέρνας ποίησης στον νεοελληνικό λογοτεχνικό χώρο και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1967, υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας που, δυστυχώς, όπως υποστηρίζει και η επιστημονική κοινότητα, παραμένει ακόμα και σήμερα αδικημένος ως προς την προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Εκτός από το καινοτόμο, για την εποχή του, ποιητικό έργο, τα ταξιδιωτικά βιβλία και την εισαγωγή στην Ελλάδα κορυφαίων λογοτεχνών μέσω των μεταφράσεών του, εξίσου σημαντικά είναι και τα γραπτά κριτικού περιεχομένου που μας άφησε.

Στον τόπο αυτό, όπου πασίδηλη είναι η έλλειψη κριτικής και αξιολόγησης του έργου βάσει ποιοτικών σταθμίσεων, η απήχηση του [Χρήστου Γιανναρά] στα χρόνια που έρχονται, θα είναι πολύ ευρύτερη και λυτρωτική. Έξω, στον καθαρό αέρα, μακριά από τα σκονισμένα σπουδαστήρια, θα τον ευγνωμονεί ο πεινασμένος λαός για το ζωντανό ψωμί της αλήθειας που απλόχερα μοίρασε στα χρόνια του μεγάλου τούτου λιμού. Μα κι αν ακόμη αποτύχουμε οριστικά (μια δυνατότητα κι αυτή), θα έχουμε σώσει κάτι πολύτιμο. Θα το έχουμε στα μάτια τη μέρα της εξόδου. Και Εκείνος που θα έρθει όταν όλες οι πόρτες του ε...

Κείμενα προς τιμήν του συγγραφέα Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, αναφορικά με το πολύπλευρο έργο του. Στον τιμητικό τόμο περιλαμβάνεται και μία παλαιότερη συνέντευξη του συγγραφέα στον Στέλιο Λουκά, καθώς και ένα άγνωστο θεατρικό έργο του Τσιρόπουλου, που μας εμπιστεύθηκε ο συγγραφέας, το πρώτο που βλέπει το φως της δημοσιότητας και ίσως το μόνο που διασώθηκε απ' όσα έγραψε.

Ο 20ός αιώνας μέσα από τις ζωές ανθρώπων που άλλοτε σπαταλήθηκαν κι άλλοτε χαρίστηκαν, χωρίς ποτέ να γίνουν πρωτοσέλιδο. Άνθρωποι που κατόρθωσαν να μην απολέσουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν: την ανθρωπιά τους. Γι΄ αυτό, όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες οι ήρωες δεν μένουν αδικαίωτοι αλλά αξιώνονται να συναντήσουν την αλήθεια που τους καθόρισε.

Με επίκεντρό του την πόλη της ενηλικίωσης, που άλλοτε μοιάζει λάβαρο ζωής κι άλλοτε κάλπικη λίρα, ο συγγραφέας βαδίζει στα χνάρια του συντοπίτη του Γιάννη Σκαρίμπα. Το "Μεγάλο φινάλε" δεν είναι παρά μια νέα αρχή, αφού οι μικρές του ιστορίες δημιουργούν, εντέλει, μια νέα πόλη.