Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το ανάποδα ολοταχώς και το τιμόνι αλά μπάντα αριστερά και δεξιά, το σκάφος δεν μουβάρησε ούτε μέτρο πίσω κι ας έδιναν οι μηχανές μέγιστη ιπποδύναμη. Σε κίβδηλη στάση σπαρταρούσε σαν σμέρνα αλυσοδεμένη στο θολωμένο νερό. Οι σκάπουλοι μαζεύτηκαν στις κουπαστές και χάζευαν με περιέργεια και απόγνωση. Το "Άρχων" ακολουθούσε νοτιοανατολική πορεία, γραμμή για τον κόλπο της Γουινέας. Η προπέλα με το μονότονο γουργούρισμα άφηνε αφρισμένα απόνερα, που χαράκωναν την ακύμαντη θάλασσα και ξεθύμαιναν αργά χωρίς να μένει ίχνος στο μίλι.

Στη διάλεκτο της Κρήτης οι περιγραφές και τα γεγονότα γίνονται περισσότερο εκφραστικά και πλησιάζουν την πραγματικότητα. Γλώσσα του Έρωτα και των Αισθημάτων η Μαντινάδα. Παράδοση, που συνεχίζεται...

Οι γητειές, οι μαντείες και τα ξόρκια είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στη χώρα μας, από την αρχαιότητα ακόμα και εξακολουθούν να είναι και σήμερα πολύ "ζωντανά" και να μεταφέρονται από τους γεροντότερους στους νεότερους. Τις γητειές, τις μαντείες και τα ξόρκια αυτά, τα διακρίνει η απλότητα στην εκτέλεση, που όπως λένε, είναι αυτή όμως που τα κάνει τόσο αποτελεσματικά. Αυτά λοιπόν συγκεντρώσαμε σ' αυτό το mini book και σας τα παρουσιάζουμε.

Μνήμες στα χείλη που κρατούν απ' το παρελθόν και το μέλλον. Μνήμες που ελπίζουν και νοσταλγούν που ξυπνούν και ερωτεύονται σ' ένα παρόν φλεγόμενες.

Ο πρώτος αυτοκράτορας της Κίνας, με βάση τις τελευταίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, μας ανοίγει την πόρτα στο μυστήριο του "Οίκου του αληθινού πολιτισμού", που είναι ο Πολιτισμός της αχανούς χώρας του.

Η γλώσσα της μαντινάδας - γνήσιος ψίθυρος της Κρητικής γης, με τα πρόσωπα και τους χαρακτήρες "που ενορχηστρώνει", βρίσκεται κιόλας στο κατώφλι της σύγχρονης διηγηματογραφίας. Προδρομικά; Ίσως...

Ο Λούμπουνας ήτονε φαμέγιος στο πλουσιόσπιτο του "Σαγγελέα" του χωριού. Έχει σεβντά για τη μοναχοκόρη του αφέντη του, το Κατινιώ. Το Κατινιώ, ήκουγε τσοι μαντινάδες απού τση 'λεγε στο παραθύρι τζη κρυφά απής εβράδιαζε. Κειεσάς οι μαντινάδες ανάψανε τον έρωτά τως. Κι' εσμίξανε για πάντα.

Μια αναδρομή σε παλαιές συνήθειες τση Κρήτης. Εκειά απού η αγνότητα τση ψυχής ήθελε το ξεκαθάρισμα με τσ' οχτρούς τσης. Ο διάολος ήπρεπε να καεί. Η ζωή να μήν έχει ψεγάδια. Όμορφη Κρήτη... Σ' αγαπώ!

Εκειά στα πέλαγα απού βολοδέρνεται ο Μανώλης Ροδανάκης δεν ήβγαλε σταλιά τη Κρήτη απού το μυαλό ν'του. Με τσοι μαντινάδες, τα ριζίτικα τσοι μνήμες του απού δεν ξεχνά ποτές το βαπόρι βρίσκει τα ίσα του. Κι ούλ' ονειρεύγεται πρόσωπα, τόπους, μόχθους κι αγαπητικές, Μα πια πολύ τη Κρήτη.

Ο Σωμαράς, αποξεχνά τον παλιό του το σεβντά. Η Χοχλιδού, ζει στη φύση τζη με τσοι παραξενιές τσης. Κι' οι δυο ψάχνουνται για το ταίρι τως. Ο Μαυραντώνης είναι κειοσάς απού τσοι ενώνει ντελόγω. Γίνεται η γέφυρα τση ζωής τως. Ξανοίγουνται μεταξύ τως και βρίσκουνται κεινά την ευτυχία απού θέλανε.

Βήματα σ' όρθια πρωινά από ερήμωση κι άδολα χείλη από έκρηξη στον έρωτα των καιρών. Μέθεξη στην αποθέωση της δύναμης. Βιάζοντας τον έρωτα και το θάνατο.

Πρόσωπα φθαρμένα από φόβο και μοναξιά, θρήνο και δόξα που αναγνωρίζονται στις όχθες της οργής. Πρόσωπα μοιρασμένα εξίσου το αίμα και το κενό που, επιστρέφοντας, ξυπνούνε μνήμες απ' το μέλλον.

Μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών για κάθε ερευνητή της Αστρολογίας και μη, αναφορικά με τη λειτουργία των Βιταμινών και των Ιχνοστοιχείων.

Δεν έχει μόνο φουρτούνες η θάλασσα, έχει κι όμορφες στιγμές η παντέρμη κι εσάς εμπνέουνε το Μανώλη Ροδανάκη όντες την έχει παρέα στα γραφτά του, και φέρνει τη στεριά κοντά του. Ο Διγαβρές είναι ένα διήγημα απού τα καλά-καλά ν'του.

Στίχοι, που, στο τέλος του 20ού αιώνα, επίμονα αντιστέκονται διανοίγοντας προοπτικές σ' ένα Αύριο, παραδοσιακά και ταυτόχρονα μη, πολυμορφικό. Έτσι το δίκιο και η δύναμη, ισορροπώντας σε αυτοπεποίθηση, μεταμορφώνονται σε Ερωτισμό και Αρμονία.

Ένας λεξικογραφημένος οδηγός της συμβολικής γλώσσας των λουλουδιών.

...Σε μια κακοβαλίτζα ξεχειλισμένη όνειρα είχε βαρμένες καμπόσες πραμάτειες, φτωχικά ρουχαλάκια, μερδικά καλοχερίδια και σε μια άκρα ένα φυλαχτάρι...