Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη νουβέλα του "Το ψωμί" ο Ρώσος συγγραφέας Aλεξέι Νικολάεβιτς Τολστόι περιγράφει στιγμιότυπα του εμφύλιου πολέμου (1918-1920) στη Σοβιετική Ρωσία, εν μέσω της ιμπεριαλιστικής επέμβασης ενάντια στη χώρα από τις δυνάμεις της Αντάντ. Αναδεικνύει την ηρωική άμυνα του Τσαρίτσιν (μετέπειτα Στάλινγκραντ) το 1918. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου βλέπουμε τις μάχες ενάντια στους Γερμανούς επιδρομείς στην Ουκρανία, την ηρωική πορεία που έκανε η φημισμένη 5η Στρατιά με διοικητή τον Βοροσίλοφ από το Λουγκάνσκ (μετέπειτα Βοροσίλοφγκραντ) ως το Τσαρίτσιν και τη συντριβή του στρατού...

... Κι όταν αμέσως μετά τη νίκη, στη Δύση εμφανίστηκαν καλοθελητές ν' αποδώσουν στον εαυτό τους έστω και τη μισή απ' αυτή, πιο μακριά η όρεξή τους ακόμα δεν έφτανε, ο Έρενμπουργκ, απαντώντας σ' αυτούς, μίλησε εντελώς ξεκάθαρα πάνω σ' αυτό το "και". Στην πρώτη του κιόλας μεταπολεμική ανταπόκριση έγραφε: "Εάν εξετάσει κανείς το πτώμα του φασισμού, θα δει ότι σ' αυτό υπάρχουν πολλές λαβωματιές, από γρατζουνιές μέχρι βαριά τραύματα. Όμως ένα τραύμα ήταν θανατηφόρο κι αυτό το προξένησε ο Κόκκινος Στρατός". Είναι λίγο το να καταστρέψεις το φασισμό στο πεδίο της μάχης· χρειάζεται...

"...Φανταστείτε μια κοινωνία όπου τα εργαλεία παραγωγής είναι ιδιοκτησία όλων, όπου όλος ο κόσμος εργάζεται σύμφωνα με την ευφυΐα του και τις δυνατότητές του κι όπου τα προϊόντα αυτής της κοινωνικής συνεργασίας διαμοιράζονται στον καθένα ανάλογα με την προσπάθειά του. Τίποτα δεν είναι πιο απλό, έτσι δεν είναι; Μια κοινή παραγωγή μέσα στα εργοστάσια, στα ναυπηγεία, στα συνεργεία του έθνους· και ύστερα, η συναλλαγή και η πληρωμή σε είδος. Αν υπάρξει και αύξηση της παραγωγής, συγκεντρώνεται σε δημόσιες αποθήκες, απ' όπου την παίρνουν πάλι για να καλύψουν τα ελλείμματα που μπορ...

Ένα ταξίδι στο δάσος μαζί με τον μικρό Λάμπη, όπου μαζί του μαθαίνουμε το μαγικό ταξίδι της ζωής, τόσο του ίδιου του δάσους, αλλά και εν συνεχεία της ίδιας της ζωής. Τα δέντρα διηγούνται ιστορίες στον Λάμπη και αυτός μαθαίνει πράγματα που τον κάνουν να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε το δάσος.

Ο Τσιτσάνης δεν ήταν η ουρανοκατέβατη μεγαλοφυία που ήρθε από το πουθενά. Η παράδοση του λαϊκού τραγουδιού τον εγκυμονούσε από πολύ καιρό και η Ιστορία με τις συγκυρίες της έπαιξε το ρόλο τη μαμής.

Το "Υπόγειο Ρεύμα" είναι ένα ξεχωριστό βιβλίο της αμερικανικής εργατικής λογοτεχνίας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους, αφού αποτελεί μια ζωντανή γνωριμία με την πάλη των εργατών σε μια βιομηχανική περιοχή των ΗΠΑ - ταυτόχρονα είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Τη μία πλευρά των ηρώων του βιβλίου την αποτελούν άνθρωποι με ιδανικά για μια πιο ανθρώπινη και πιο δίκαιη ζωή, κομμουνιστές πρωτοπόροι εργάτες που έρχονται σε αντίθεση με την κοινωνία της εκμετάλλευσης και τους μηχανισμούς καταπίεσης, φανερούς και κρυφούς. Το στοιχείο που αναμφίβολα...

Ήρθε το τσίρκο... Για πότε το στήσανε στη μεγάλη πλατεία. Εργάτες ξεμπράτσωτοι ΧΟΠ... ΧΟΠ σηκώσανε σίδερα, ξύλα, δένανε, λύνανε... Ένας απ' αυτούς, ο πιο νέος σκαρφάλωσε στην πιο ψηλή σιδερένια κολόνα και τραγουδούσε...

Η μικρή Ειρήνη είναι ένα κοριτσάκι που αγαπάει και φροντίζει τους φίλους της τα πουλάκια που ζουν στο δάσος, κοντά στο σπίτι της. Η περιπέτειά της είναι ένα συμβολικό παραμύθι όπως συμβολικό είναι και το όνομά της. Ενώ η παρουσία της Ειρήνης δίνει χαρά, ομορφιά και δημιουργία στον κόσμο, η απουσία της φέρνει το φόβο, τη λύπη, την ερημιά.