Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η σκέψη του αδερφού Ροζέ, ιδρυτή της κοινότητας του Ταιζέ (1915-2005), τρεφόταν απο την κοινή προσευχή και τη καθημερινή συναναστροφή με τους αδελφούς του μοναχούς.Εξελίχθηκε σε τρόπο επαφής με δεκάδες χιλιάδες νέων από όλες τις ηπείρους, οι οποιοι κάθε εβδομάδα συναθροίζονταν στο Ταιζέ. Συχνά η προσευχή του είχε ποιητική μορφή. Στο βιβλίο του αυτό, που δημοσιεύτηκε στη γαλλική γλώσσα το έτος 2001, συμπεριέλαβε τα μεγάλα θέματα που απασχόλησαν την αναζητησή του, καθώς επίσης και τις διηγήσεις-συχνά προσωπικές από γεγονότα ή συναντήσεις που τον σημάδεψαν. Λέγει για ποιον λόγ...

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να εμβαθύνει στην ίδρυση μιας, σχετικά βραχύβιας, ορθόδοξης εκκλησιαστικής υπερδιοίκησης εκτός των ρωμαϊκών συνόρων. Της εκκλησιαστικής δηλαδή δικαιοδοσίας η οποία ιδρύθηκε, εντός της πολυφυλετικής αυτοκρατορίας των Σασσανίδων της Περσίας, στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα, και διατηρήθηκε σχεδόν εως τα τέλη του αιώνα αυτού. Επιχειρεί επίσης να καταδείξει τα ιδιαίτερα οργανωτικά χαρακτηριστικά της παραπάνω Εκκλησίας και να ερμηνεύσει, όσο το δυνατό, τις σχέσεις που αυτή είχε ή ανέπτυξε με τις εκκλησιαστικές διοικήσεις της Αντιόχειας και της Κωνσταντιν...

Ο Γερμανός μεγαλεπήβολος και ισχυράς θελήσεως εκκλησιαστικός άνδρας, με τη βοήθεια των ισχυρών οικονομικών παραγόντων που τον στήριζαν, πραγματοποίησε ένα εκπληκτικό για τα μέτρα της εποχής έργο.Κύρια επιδίωξή του ήταν η ανόρθωση του κλήρου και η επιβολή της Εκκλησίας στο επίκεντρο της εθνικής κοινωνικής ζωής.Ακόμη, αντιμετώπισε με παρρησία τους ετερόδοξους η δε απάντησή του στην πρόσκληση του Πάπα Λέοντος ΙΓ’ προς τις ορθόδοξες εκκλησίες να ενωθούν είναι μνημειώδης.Φρόντισε για τη μόρφωση του ποιμνίου, τόνωσε το κήρυγμα και επιδίωξε την επιβολή της εκκλησιαστικής ευταξίας.

Ο βαθύς σεβασμός μου προς τον μακαριστό πλέον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνάτιο Δ’, ένα ξεχωριστό πνευματικό ηγέτη στον Αραβικό και τον Ορθόδοξο κόσμο, ένα φωτισμένο Ιεράρχη του 20ού αιώνα, με σπάνια χαρίσματα, λιτό βίο και αφοσίωση στην Εκκλησία, με οδήγησε να ασχοληθώ στη διδακτορική μου έρευνα με το ομιλητικό του έργο.

Με τη χρήση της Αγίας Γραφής στη Λαυσαϊκή Ιστορία, ο Παλλάδιος δεν περιορίζεται στο επίπεδο της απλής αναφοράς, αλλά επιδιώκει να θεμελιώσει βιβλικά το ιδεώδες του μοναχικού βίου. Κύριο μέλημα του Παλλαδίου αποτέλεσε η ανάδειξη της αξίας της Βίβλου, από την οποία αντλεί τα πρότυπα και τις αρετές που επιθυμεί να προβάλει ως οδηγό στον ισάγγελο βίο του μοναχού. Οι άγιοι Πατέρες με οδηγό την Αγία Γραφή γίνονται οδοδείκτες του ουρανού, με την Χάριν του Θεού να φωτίζει την ψυχή τους.

Ο παρών τόμος περιλαμβάνει κυρίως-πέραν μιας ενημερωτικής εισαγωγής – έναν μεγάλο αριθμό σημαντικών αποφάσεων του Αρείου Πάγου, οι οποίες τέμνουν καθοριστικά ζητήματα σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία. Στόχος μας η δημιουργία ενός χρήσιμου έργου για όσους ασχολούνται με τα δυσεπίλυτα ζητήματα που αφορούν την ακίνητη περιουσία των Ιερών Μητροπόλεων, Ιερών Ναών και Ιερών Μονών, όπως δικαστών, κληρικών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων, εκκλησιαστικών υπαλλήλων, λογιστών κ.λ.π Τα ζητήματα που συνδέονται με τους τίτλους και το καθεστώς της εκκλησιαστικής περιουσίας αποκτούν νέ...

Η γνώση αυτών των ψυχικών καταστάσεων δεν θα ήταν απαραίτητη, αν ο άνθρωπος μπορούσε να ταπεινωθεί εν Χριστώ, να ζήσει προσγειωμένος και σύμφωνα με αυτή την ταπείνωση να εμπιστευθεί τον εαυτό του στον Χριστό. Αν είχε αυτή τη διάθεση, όλα αυτά τα μπερδέματα που έχει μέσα του θα εξαφανίζονταν σαν καπνός. Ενόσω όμως δεν την έχει, κάποιες ψυχολογικές γνώσεις υπό το φως του Ευαγγελίου θα μπορούσαν να βοηθήσουν να δει τα εσωτερικά του «μπλεξίματα» και να τρέξει στον ιατρό Χριστό. Η ψυχολογία δεν γνωρίζει ποιος είναι ο εν Χριστώ αναγεννημένος άνθρωπος. Οι Πατέρες τον γνώριζαν. Η...

"Οι λέξεις δεν αποδόθηκαν τυφλά με τις ίδιες αντίστοιχες. Γιατί δεν ήταν οι λέξεις και τα λόγια που μας χρειάζονταν, παρά το νοημά τους. Γι’ αυτόν το λόγο, εκεί όπου συνέβαινε το νόημα να συμφωνεί στην ελληνική και τη σλαβική, αποδώσαμε την έκφραση με την ίδια λέξη, εκεί όμως όπου η έκφραση ήταν μακρύτερη ή έκανε να χάνεται το νόημα, τότε, χωρίς να το εγκαταλείπουμε, το αποδώσαμε με άλλη λέξη. Η ελληνική, μεταφρασμένη σε μια άλλη γλώσσα δεν μπορεί πάντοτε να αποδοθεί ομοιοτρόπως, και αυτό συμβαίνει με όλες τις γλώσσες εις τις οποίες μεταφράζεται. Συχνά, η λέξη που είναι ομψ...