Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα "Παλάτια του Χαμίτ" η γραφή της Σοφίας Σπανούδη απογειώνεται. Πρόκειται για ένα μυθιστορηματικό χρονικό όπου μνημειώνεται μια εποχή ελάχιστα γνωστή αλλά με δραματικές επιπτώσεις για τις τύχες του Ελληνισμού. Η Σπανούδη χάρη στην εξαίρετη μουσική παιδεία της προσκαλείται στην αυλή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ να διδάξει πιάνο στην κόρη του Ναϊμέ σουλτάνα. Της δίδεται έτσι η μοναδική, για ελληνίδα υπήκοο, ευκαιρία να ζήσει την ατμόσφαιρα και το κλίμα του παλατιού. Η καθημερινή ζωή, η εθιμοτυπία, τα χαρέμια, οι επισκέψεις ευρωπαϊκών προσωπικοτήτων, οι συνομωσίες, οι αντιζηλί...

Τραπεζικοί υπάλληλοι που οδηγούν νταλίκες, μποέμ τύποι που χορεύουν με μεθυσμένες γαλοπούλες, καταξιωμένοι συγγραφείς που δεν έχουν εκδώσει ποτέ τους τίποτα, σταθμάρχες σε γραμμές που εδώ και καιρό έχουν πάψει να περνούν τρένα... Οι (αντι)ήρωες των ιστοριών του Χούλιο Γιαμαθάρες είναι τύποι περιθωριακοί και παθιασμένοι για την ελευθερία τους που αγωνίζονται, συνήθως μάταια, να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και το δικαίωμα να είναι διαφορετικοί. Ίσως δεν αποτελούν παραδείγματα για μίμηση, δεν είναι όμως και "μέσοι" άνθρωποι· έχουν πάθη, αγαπούν τις αδυναμίες τους και κ...

Στο Παρίσι, τις τελευταίες δέκα μέρες της Κομμούνας. Στους δρόμους της πόλης που βομβαρδίζεται ασταμάτητα, ανάμεσα στα οδοφράγματα που υψώνονται παντού, γυροφέρνει το κακό. Νεαρές κοπέλες εξαφανίζονται, απάγονται από ένα άτομο τόσο διεστραμμένο όσο κι αποκρουστικό. Ανάμεσά τους και η Καρολίν, η αγαπημένη του Νικολά Μπελέκ που μάχεται από τις γραμμές των Κομμουνάρων. Ο Αντουάν Ροκ, στον οποίο η Κομμούνα ανέθεσε το πόστο του επιτρόπου για την ασφάλεια, αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση. Κινούμενος από τη συναίσθηση του καθήκοντος, αναζητεί τη νεαρή γυναίκα αψηφώντας τις...

Μέσα στα τελευταία χρόνια, είδαμε, στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, μια "επιστροφή στα πράγματα" - σε αντιπαράθεση με μια μακρόχρονη πνευματική παράδοση που διαχώριζε το υποκείμενο από το αντικείμενο, το νου από την ύλη. Ο Hodder ξεκινάει με μια κριτική επισκόπηση των σχετικών θεωριών, από τη φαινομενολογία και τις σπουδές υλικού πολιτισμού και υλικότητας ως τον "εκτεταμένο νου" των γνωσιακών θεωρήσεων και τη Θεωρία Δράστη-Δικτύου, για να επισημάνει ότι όλες αυτές οι προσεγγίσεις συνήθως δεν φτάνουν ως τα ίδια τα πράγματα καθώς διατηρούν μια ανθρωποκεντρική προο...

Μέσα από τη λεπτομερή ανάλυση των Mauss και Hubert, η μαγεία αναδύεται ως ένα ιδιαίτερο σύνθετο, περίπλοκο και πολλαπλών επιπέδων σύνολο, ένα ολικό, πράγματι, κοινωνικό φαινόμενο. Μολονότι στηρίζεται στην ίδια διανοητική βάση με τη θρησκεία, η μαγεία ούτε ταυτίζεται ούτε συγχέεται μαζί της. Τα μαγικοθρησκευτικά φαινόμενα αποτελούν ένα συνεχές μάλλον, με τη θυσία στο ένα άκρο του και τη μαγγανεία στο άλλο. Αντιτιθέμενοι στις εργαλειακές και ατομοκεντρικές ερμηνείες της εποχής τους, οι συγγραφείς επιμένουν στην κοινωνική διάσταση του φαινομένου. Η μαγεία συνίσταται σε κοινωνι...

Εξομολόγηση και ταυτόχρονα πιστεύω, "Τα δαιμόνιά μου" είναι βιβλίο αταξινόμητο. Βιβλίο συγγραφέα, ιστορικού, στοχαστή που επιχειρεί να μεταφέρει στον ίδιο του τον συγγραφέα και στις εμπειρίες του, στη διάρκεια αυτού του αιώνα, την πολύπλοκη σκέψη της οποίας υπήρξε εμπνευστής.

"Τα μυστικά της αρχαίας Ελευσίνας: τα ιερά μανιτάρια της θεάς" είναι μία κατάδυση στις μυθικές απαρχές της ευρωπαϊκής πνευματικότητας. Μέσω των Μυστηρίων, οι αρχαίοι βίωναν την εμπειρία της κοινωνίας με το θείο και έρχονταν σε επαφή με πρακτικές και νοήματα που αλλιώς έμεναν κρυφά. Η αποκάλυψη αυτών των μυστικών επέσυρε την ποινή του θανάτου. Όλα τα Μυστήρια περιλάμβαναν μία ιερή ευχαριστία· την πόση ενός ιερού ποτού, που περιείχε ψυοχοενεργές χημικές ουσίες, οι οποίες προέρχονταν από ένα παρασιτικό μύκητα που αναπτύσσεται στο εργότιο της σίκαλης. Αυτό συνέβαινε και σ...

Μέσα στα τελευταία χρόνια, μια σειρά ακροδεξιά κόμματα έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους, λίγο-πολύ παντού στην Ευρώπη. Δεν παρουσιάζονται πια σαν ανατρεπτικά αλλά παίζουν το χαρτί της θεσμικής κανονικότητας και εκμεταλλεύονται τη δυσαρέσκεια των λαϊκών τάξεων προσπαθώντας να γίνουν κόμματα εξουσίας. Ο Τραβέρσο, αναλύοντας τις διαφορές τους με τους ιστορικούς φασισμούς του 20ού αιώνα, προτείνει την έννοια του "μεταφασισμού", που τονίζει τη μεταβατική φύση ενός εν εξελίξει φαινομένου, στο οποίο οφείλουμε να επισημαίνουμε τόσο τη συνέχεια (τη συχνά συγκαλυμμένη ή και αποκ...

Στην αφετηρία του έργου αυτού βρίσκεται οπωσδήποτε η περίφημη μελέτη Homo ludens -όμως ο Caillois απομακρύνεται γρήγορα από τον Huizinga για να επιχειρήσει τη δική του εξερεύνηση στο παιγνιακό σύμπαν. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου προτείνεται, με ιδιαίτερα πειστικό τρόπο, μία συστηματική κατάταξη των παιγνιδιών και εντοπίζονται οι παράγοντες και οι αρχές που διέπουν αυτή την, τόσο τυπική, ανθρώπινη δραστηριότητα. Εξετάζεται, επίσης, η διάχυση του παιγνιακού πνεύματος στη "σοβαρή" ζωή -τέλος, συζητούνται οι προγενέστερες απόψεις σχετικά με την καταγωγή, τη βαρύτητα και την ειδ...

Για περισσότερο από έναν αιώνα, ο διανοούμενος στάθηκε μια ενοχλητική φωνή, ένα κριτικό πνεύμα που δήλωνε την αλήθεια ενάντια στην εξουσία. Ο Ζολά, ο Όργουελ, η Άρεντ, ο Σαρτρ, για να αναφέρουμε λίγα μόνο ονόματα, ενσάρκωσαν αυτή τη μορφή σε διάφορες στιγμές. Σήμερα, η λέξη έχει χάσει κάθε κύρος, καθώς αποδίδεται συνήθως σε φλύαρες φιγούρες που γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες. Σύμφωνα με τον Έντσο Τραβέρσο, αυτή η έκλειψη έχει πολλαπλές αιτίες: το τέλος των ουτοπιών του 20ού αιώνα, τη συντηρητική στροφή της δεκαετίας του 1980, την εμπορευματοποίηση της κουλτούρας, τις απογο...

Οι ανθρώπινοι τρόποι της συγγένειας είναι πραγματικά άπειροι. Πέρα από τις γενεαλογικές σχέσεις (που κι αυτές μπορεί να ορίζονται ποικιλότροπα), συγγένεια μπορεί να δημιουργεί η υιοθεσία ή η μετενσάρκωση, η συγκατοίκηση ή η συνωνυμία, η αδελφοποίηση ή η αγχιστεία, το μοίρασμα της τροφής ή μια ιστορία κοινής μετανάστευσης. Μπορεί κάποιος να είναι συγγενής με κάποιον άλλο επειδή γεννήθηκαν την ίδια μέρα, επειδή τηρούν τα ίδια ταμπού, ή ακόμα επειδή επιβίωσαν μαζί από κάποια περιπέτεια στον ωκεανό ή στους πάγους. Μπροστά σ' αυτή την ατέλειωτη ποικιλία, ορισμένοι έφτασαν στο συ...

Λαός - μια λέξη που υποδηλώνει την εξαφάνιση του υπαρκτού κράτους; Λαϊκός - ένα επίθετο μέσω του οποίου οι κυριαρχούμενοι αποδέχονται τις πιο δυσμενείς συνθήκες για την ίδια τους τη γλώσσα; "Εμείς, ο Λαός" - μια επιτελεστική εκφορά με την οποία συγκροτούνται ως λαός τα σώματα που συνενώνονται στον δρόμο; Όχι ένας λαός, αλλά λαοί που συνυπάρχουν; Συσχετισμός δύναμης, μια ιστορία συσχετισμού δυνάμεων; Και ο λαϊκισμός, ένα σχήμα που κατασκευάζεται με τη μείξη μιας ικανότητας -της γυμνής δύναμης του μεγάλου αριθμού- και μιας ανικανότητας - της αδαημοσύνης που αποδίδεται στον...

Ο καπιταλισμός διέρχεται, κατά μέσο όρο, μία σοβαρή κρίση κάθε δέκα χρόνια. Όμως, ένας οικονομικός κραδασμός τόσο μεγάλης έντασης, όπως ο κραδασμός του "μαύρου φθινοπώρου" του 2008, προκαλείται μόνο μία φορά κάθε εκατό χρόνια. Ωστόσο, καμία άλλη προηγούμενη δόνηση δεν συνδύαζε τόσο πολλές ανησυχητικές διασταυρούμενες απειλές. Ολόκληρο το χρηματοοικονομικό σύστημα -τράπεζες, χρηματιστήρια, ταμιευτήρια, οργανισμοί πιστοληπτικής αξιολόγησης, λογιστικά πρότυπα- κατέρρευσε. Επίσης, ένα δόγμα απέτυχε: πρόκειται για το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος ευθύνεται για την απ...