Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε φορά που κάποια απ' αυτές ανέφερε κάποιο καινούργιο γνωμικό, εγώ αμέσως το σημείωνα. Το αντιλήφθηκαν οι γριές θείες, ότι τις καταγράφω, και μια φορά η θεία Αγλαΐα, που καταγόταν από την Ριζούντα, όταν με είδε να καταγράφω κάτι που μόλις είχε εκστομίσει, γύρισε και είπε: "Μώσε και τον παιδά σ', να κλάνωμεν πιλέ κι επορούμε, ατός θα κάθεται γράφτια το σα τεφτέρια τ'". Αυτά τα τεφτέρια άνοιξα, όταν αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τα γνωμικά και τους ιδιωματισμούς του ποντιακού μας λαού, να τα ανασύρω από τον κίνδυνο της λήθης και να τα παραδώσω στις γενιές που θα μας ακολου...

Με την πεποίθηση πως ο υποκειμενισμός, καθώς και η προσήλωση σε οποιανδήποτε ιδεολογία ή δόγμα, αποτελούν φραγμό στην επιστημονική έρευνα, μακριά από κάθε μορφή σωβινιστικής διάθεσης, προβαίνω στη συγγραφή του παρόντος. Επειδή ο τρόπος που προσεγγίζεται το ιστορικό γίγνεσθαι δεν είναι καθαρά αφηγηματικός, αλλά και διαλεκτικός και επειδή θα εκθέσουμε πλήθος πράξεων και γεγονότων, θα παρακαλέσουμε τον αναγνώστη, αν δεν θα περιγράψουμε εμπεριστατωμένα όλες τις πράξεις των δρώντων προσώπων, αλλά μια περίληψη για τα περισσότερα, να μας δικαιολογήσει. Και τούτο διότι πιστεύουμε ό...

"Όταν στεναχωριέσαι, πήγαινε στη άκρη του ποταμού που κυλά τα νερά του όχι μακριά απ' αυτό το στρατόπεδο. Ρίξε ένα χαρτονόμισμα για να κεράσεις το ποτάμι. Παρακολούθησέ το πώς παρασύρεται από το ρέμα, όμως καθώς βουλιάζει, βυθίζεται στα νερά και βουλιάζει. Σκέψου πως πάνω του άφησες τη στεναχώρια σου. Έτσι, μαζί με το χαρτονόμισμα θ' απομακρυνθεί κι αυτή και ύστερα θα χαθεί, θα βουλιάξει. Τα νερά του ποταμού θολώνουν και καθαρίζουν συνέχεια. Στη ζωή μας θα έρχονται στενοχώριες και θα φεύγουν. Αποτυχίες και επιτυχίες θα κυλούν στο ρέμα της ζωής σου. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και...

[...] Μολονότι το θέμα της παρούσας μελέτης είναι σύνθετο, πιστεύω ότι εξετάστηκαν συστηματικά και μέσα από αυθεντικές γραπτές αλλά και αρχαιολογικές μαρτυρίες οι σπουδαιότερες μεταθανάτιες αντιλήψεις και τα έθιμα ταφής των αρχαίων προγόνων μας, καθώς και όσα από αυτά επιβίωσαν κατά τη βυζαντινή και τη νεότερη ελληνική λαϊκή παράδοση. Κάποιες σχολαστικές λεπτομέρειες φανερώνουν την προσωπική μου διάθεση για όσο το δυνατόν ευρύτερη εξέταση των ελληνικών ταφικών εθίμων. Πάντως, για τυχόν λάθη, παραλείψεις και αδυναμίες στην έκφραση και γενικότερα στη σύνταξη της παρούσας ζητώ...

Η Αλίκη Ζαχαράκη λατρεύει τα αστυνομικά μυθιστορήματα, όμως ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι και η ίδια, μια ανυποψίαστη μέρα, θα γίνει θύμα μιας εμπνευσμένης εγκληματικής σκευωρίας και ότι η ζωή της θα αλλάξει κατακόρυφα. Όλα ξεκινούν απ' τη στιγμή που μαθαίνει ότι ο άντρας της έχει ερωμένη και σα να μην έφτανε αυτό, τον απαγάγουν και της ζητούν 1.000.000 ευρώ. Από την άλλη, κάποιος θέλει επίμονα να τη σκοτώσει. Δίπλα της όμως βρίσκεται ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ, που γνώρισε εντελώς τυχαία, ο οποίος προσπαθεί να τη βοηθήσει και να την προστατέψει απ' τις συμφορές π...

[...] Εις αυτόν, τον σκληρόν αγώνα του ελληνικού λαού και των Ενόπλων αυτού Δυνάμεων, αναφέρεται με ρεαλισμόν, το υπό τον τίτλον "Το έπος των ηρώων" νέον βιβλίον του κ. Γεωργίου Κουτσονίκου. Ο συγγραφεύς έχει επισκεφθή πολλάς περιοχάς, εις τας οποίας διεξήχθησαν αξιόλογοι μάχαι και είδε εκ του πλησίον τας αποκρήμνους πτυχάς των ορεινών όγκων, όπου οι Έλληνες στρατιώται ηρωικώς αγωνισθέντες απεσόβησαν τον κίνδυνον υποδουλώσεως της πατρίδος εις τον ερυθρόν ολοκληρωτισμόν. Ησθάνθη δε, τας οποίας αντιμετώπισεν, επί μίαν σχεδόν τετραετίαν, ο ελληνικός στρατός. Αφού συγχρόνως ε...

Ένας νέος ορισμός της διαλεκτικής θα τη διαχώριζε από διατυπώσεις ολιστικού ή μεταφυσικού (αφηρημένου, παγιωτικού) χαρακτήρα και θα την τοποθετούσε σε ένα ταυτόχρονα θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, όπου το πραγματικό δε θα νοούνταν ως ένα σύνολο σχέσεων, ποτέ οριστικών ούτε τελειωμένων. Μια τέτοια διαλεκτική θα ενεργοποιούσε, βέβαια, το στοιχείο της άρνησης μα θα απέβαλλε το ιδεαλιστικό της περίβλημα (:ιδέα, ένα, ίδιο)· θα εξέφραζε την ένταση των αντίθετων και των αντιφατικών (των πρώτων σε πραγματικό, των δεύτερων σε λογικό επίπεδο) με την έννοια ότι θα δρούσε αποπαγιωτικά...

Θρακιώτης, Αινίτης-Αλεξανδρουπολίτης ο συγγραφέας αγάπησε σχεδόν παθολογικά τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και διάβασε, έμαθε την ιστορία της μεγάλης γης της Θράκης. Δεν έμεινε εκεί, μελέτησε την ιστορία της Θράκης, την έκρινε και κυρίως την έφερε και την φέρνει στην επιφάνεια, με ένα δικό του, μοναδικό τρόπο. Μέσα από αφηγήματα, μυθοπλάθει ιστορίες, αναμειγνύει το σήμερα με το χθες, σε σαγηνεύει με μια αφοπλιστική και ευχάριστη τεχνική γραφής, σε κερδίζει και στο τέλος σε αποδίδει πλουσιότερο τόσο σε αισθήματα όσο και σε ιστορική γνώση.

Σε αυτό το βιβλίο θέλω να αναδείξω ποια είναι η πραγματική διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού, της ανθρώπινης φύσης και των βρικολάκων-βαμπίρ. Το γεγονός είναι ότι ο άνθρωπος από την ώρα που ξυπνάει, κοιτάει πώς να εξαπατήσει τον συνάνθρωπο του. Δεν άκουσες φίλε αναγνώστη; Άντε γεια!!!

Ένα μοιραίο ατύχημα δεν είναι τίποτε. Δύο, με ελάχιστες ομοιότητες, μια απλή σύμπτωση. Όμως κάτι απροσδιόριστο ενοχλεί έναν παλαίμαχο αστυνομικό που ζει στην ίδια πόλη. Αλλά κι ένας άγνωστος συγγραφέας, προσπαθεί, την ίδια ώρα, να επιστρέψει στην απομόνωσή του. Πρέπει κάποιος να συνθέσει την πραγματική εικόνα από τα κομμάτια των θαμμένων αναμνήσεων και στοιχείων εκείνης της παλιάς εποχής. Όμως, αν υπάρχει εξήγηση, πρέπει να βρεθεί πριν σβήσουν τα φώτα μιας θεατρικής παράστασης. Γιατί αυτό το φινάλε ίσως ούτε ο σκηνοθέτης της δεν το έχει προβλέψει.

Με τούτο το μυθιστόρημά του ο Σπύρος Μαυροειδής σκοπό έχει να ταράξει το θολό τοπίο της μεταφυσικής προέκτασης της ζωής, καταθέτοντας μια νέα πρόταση για όσα νομίζουμε ότι ξαναζήσαμε σε προηγούμενές μας ζωές. Με εργαλείο του τους χαρακτήρες του έργου ο συγγραφέας υπερβαίνει τα εσκαμμένα, προτάσσοντας το πολιτισμικό μας "μιμίδιο" ως μια βάση πληροφοριακών δεδομένων στην οποία ενεγράφησαν υπό μορφή κώδικα, έρωτες, αγάπες, φόβοι, μίση και εν γένει όλες εκείνες οι προσωπικές-διαπροσωπικές μνήμες μιας διαρκούς χημικής ταλάντωσης. Όλες μας οι πληροφορίες μέσω των γεννητόρων...

Λένε πως όταν γυρίζεις μία ταινία έχεις ένα φανερό μήνυμα κι άλλο ένα για σένα, για τη δική σου ίσως ιστορία. Από το πρώτο κιόλας βιβλίο οι "Ιστορίες από το αμερικάνικο σινεμά" αρνήθηκαν πεισματικά να ταξινομηθούν κι έτσι έμειναν ελεύθερες αλλά και έκθετες, μοναχικές και ανυπεράσπιστες (ως... ορφανά) σε κρίσεις και απόψεις που δεν τις διατρυπούσαν καίρια. Το ότι απαιτείται να έχεις δει τουλάχιστον τις περισσότερες ταινίες, αυτό είναι φανερό. Εκείνο που αξίζει τον κόπο να διατυπωθεί είναι ότι τουλάχιστον προσπάθησα να συγγράψω ένα εσχατολογικό κείμενο, την ιστορία του...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί ανασύνταξη της μελέτης που εκπονήθηκε μεταξύ των ετών 1979-1982 και υποστηρίχτηκε το 1983 ως διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η σχετική αναδιάρθρωση των κεφαλαίων δεν αλλοίωσε το χαρακτήρα και το ύφος της πρώτης γραφής. Διατηρήθηκε η βιβλιογραφία της πρώτης έκδοσης με μικρές εξαιρέσεις. Στην πρώτη της μορφή η εργασία φάνηκε χρήσιμη στους νεότερους ερευνητές, που αξιοποίησαν τα συμπεράσματα της μελέτης, όταν αναζήτησαν τη διαμόρφωση του μοντέλου του κτηνοτροφικού χωρίου την περίοδο της Τουρκοκρατίας, στις παραμέτρους της οικονομίας κ...

"Στην ανατολική Μακεδονία η οργάνωση είχε στηριχθεί σε τοπικούς αρχηγούς στις Σέρρες, την Αλιστράτη και τη Ζίχνα, όπως ο Ζέρβας (Δούκας)>>. Μ' αυτές τις 20 λέξεις σκιαγραφείται ο Μακεδονικός Αγώνας, κατά το 1907 και το 1908, στην περιοχή των Σερρών στον 140 τόμο της Ιστορίας του ελληνικού έθνους. Στις δυόμισι αυτές σειρές δεν μπορεί να "χωρέσει" αυτό που έγραψε ο ηρωικός πρόξενος των Σερρών Αντώνιος Σακτούρης στα απομνημονεύματά του για τη θητεία του στη μαρτυρική πόλη των Σερρών: "... Καθ' όλην την τριετίαν, που έμεινα εκεί, δεν ενθυμούμαι να εκοιμήθην μίαν καν νύκτα, χ...

Το ανά χείρας ασυνήθιστο (για να μην πω πρωτότυπο) βιβλίο του Νίκου Α. Παπαδόπουλου "Συγκριτική μετάφραση: Ο Β. Μπόρχερτ. "Το ψωμί" και δέκα μεταφράσεις: Βιογραφικά στοιχεία, έργα, γλώσσα, στιλ, θεματική "Το ψωμί" και δέκα μεταφράσεις, η μετάφραση στη θεωρία και στην πράξη, σχολιασμός και σύγκριση των μεταφράσεων", αποτελεί καρπό της αγάπης και της μαθητείας μιας ολόκληρης ζωής στη μετάφραση, στην ταπεινή αυτή τέχνη που εκθείασε και καθοσίωσε με το δικό του παράδειγμα και τη δική του διδαχή η άγια μορφή των γερμανικών γραμμάτων, ο Γκαίτε, ο θεμελιωτής της ιδέας της παγκόσμι...

Μόνο οι "μαύροι" είχαν όνειρα και δεν ήταν κατσούφηδες. Στις τάξεις τους είχαν βρει καταφύγιο όσοι επέμεναν στους παλιούς τρόπους. Επρόκειτο για νέους που προέρχονταν κυρίως από οικογένειες προσηλωμένων ορθόδοξων χριστιανών, δεξιών εθνικιστών αλλά και πατριωτών γενικότερα και παλαιών κομμουνιστών. Οι περισσότερες από τις οικογένειες αυτές είχαν προϊστορία ακτιβισμού, δεξιού ή αριστερού, που συνέχιζαν με ενθουσιασμό και αυταπάρνηση οι νεαροί γόνοι τους, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους εργασιακούς χώρους. Τα σαμποτάζ σε πολυεθνικές εταιρίες που συνεργάζονταν με την κυβέρ...

[...] Η Θεσσαλονίκη είναι μια γεωγραφία της σκέψης μας. Πού όσο περνάει ο καιρός τούς δρους αλλάζει και τα σύνορά της. Μια γεωγραφία που η καθεμία μεταφράζει διαφορετικά σε λέξη. Έχουν πολλές φορές και ομίχλη και υγρασία τα ποιήματα εδώ και φως θαλασσινό. Οι ενότητες που παρουσιάζονται έχουν η καθεμιά την ιδιοχρωμία της, η καθεμιά και το ιδιοσυγκρασιακό της κλίμα. Δεν θα μπορούσε να 'ναι διαφορετικά άλλωστε. Κι αν θεωρείται βέβαιο πώς ο χρόνος επέφερε αλλαγές στους τρόπους εκφοράς του στίχου, το άλλο ερώτημα είναι αν έφερε αλλαγές και στη χροιά του ήχου της ποιητικής λέξης...