Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Λιβάδι Ολύμπου και τα γύρω βουνά... τα βουνά με τους τρομερούς χειμώνες τον λαμπρό και τον ζωοδότη ήλιο απ' την ανατολή στον Όλυμπο ως τη χρυσαφένια και παιχνιδιάρικη δύση στο άρμα του Απόλλωνα, με την μαγεία του φεγγαριού και των άστρων, τους κεραυνούς και τις αστραπές που ενώνουν τον ουρανό και την γη με πύρινες φλόγες και κόβεται η αναπνοή σου.

Ο αναγνώστης θα περιδιαβεί σε γνωστές, αλλά και λιγότερο γνωστές ταινίες του είδους, θα δει τα γενικά χαρακτηριστικά που διέπουν τους πρωταγωνιστές, και θα θυμηθεί ιστορίες που είδε στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Θα μάθει για τους κώδικες του νουάρ, την ανάμειξή του με την πολιτική, αλλά και την κυρίαρχη θέση του έρωτα σε αυτό. Για τον μη ειδικό, παρέχεται ένα λήμμα με όλες τις ταινίες αλφαβητικά στο τέλος του βιβλίου. Εκεί παρατίθενται στοιχεία για το καστ, τους κύριους συντελεστές, αλλά και για την υπόθεση.

Άρθρον 2. Αυτά τα φυσικά δίκαια είναι: Πρώτον, το να ναι όλοι ίσοι και όχι ο ένας κατώτερος από τον άλλον. Δεύτερον, να είμεθα ελεύθεροι και όχι ο ένας σκλάβος του αλλουνού. Τρίτον, να είμεθα σίγουροι εις την ζωή μας, και κανένας να μην ημπορή να μας την πάρη αδίκως και κατά φαντασίαν. Τέταρτον. τα κτήματα, όπυ έχομεν, κανένας να μη ημπρή να μας εγγίζη, αλλά να είνε ιδικά μας και των κληρονόμων μας. Ρήγας Βελεστινλής: "Τα δίκαια του ανθρώπου".

Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Διαστήματος του 1967, ο διαστημικός χώρος είναι ελεύθερος στην εξερεύνηση και χρήση, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οικειοποίησης, με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι φανερό λοιπόν ότι η κυριαρχία συνδέεται άρρηκτα με τον εναέριο χώρο, σε αντίθεση με το διαστημικό χώρο, που είναι ελεύθερος, όπως ειδικότερα προβλέπεται από τη Συνθήκη του Διαστήματος του 1967. Από τα παραπάνω, είναι προφανές ότι υπάρχει ένας συνεχής χώρος, ο οποίος διέπεται από δύο εκ διαμέτρου αντίθετα νομικά καθεστώτα. Δεν είναι σαφές μέχρι ποιο ύψος από την επιφάνει...

Το βιβλίο αυτό είναι η παγκοσμίως πρώτη πλήρης ανατροπή του "Ινδοευρωπαϊσμού". Με στοιχεία ιστορικά, γεωγραφικά, γεωλογικά, ανθρωπολογικά, αρχαιολογικά, γλωσσολογικά, εξηγεί γιατί δεν υπήρξαν "Ινδοευρωπαίοι", γιατί οι Έλληνες είναι γηγενής λαός, αφού η Αιγηΐς υπήρξε χώρος ανθρωπογενέσεως, όπου διαμορφώθηκε ο Άριος κλάδος της Λευκής Φυλής. Θα διαβάσετε για την Αιγηΐδα, την γέννησι του λευκού ανθρώπου, την εξάπλωσι των Αιγαίων στην Ευρώπη και στην Προσθασία. Θα βρείτε στοιχεία για ότι δεν υπήρξαν Προ-Έλληνες, αλλά μόνο Πρωτο-Έλληνες. Με βάσι τα πιο πρόσφατα πορίσματα όλων...

Τα τελευταία χρόνια έρχονται στο φως όλο και περισσότερα στοιχεία που φανερώνουν μία (άγνωστη για την συμβατική ιστορία) παγκόσμια σχεδόν προϊστορική εξάπλωσι του Ελληνισμού. Ο συγγραφέας με νηφαλιότητα, με πλήρως τεκμηριωμένη επιστημονικότητα, αλλά και με την γνωστή του γλαφυρότητα συνδέει μέγα πλήθος τέτοιων μαρτυριών από διακεκριμένους επιστήμονες όλου του κόσμου.

- Δραβίδες - Σανσκριτικά - Διόνυσος. Ο πρώτος εκπολιτιστής των Ινδιών - Εφεύρεση του κρασιού - Ο Διόνυσος βρίσκει παλαιότερους Έλληνες - Ο περίεργος Διόνυσος Β΄ - Υξώς - Μίνωες - Σίβοι - Ηρακλής - Ηράκλεια Όδός - Ο Αλέξανδρος βρίσκει Έλληνες στην Ινδία - Σκύλαξ, ο αρχαίος εξερευνητής της Ινδίας - Χιώτες στις Ινδίες - Οι περικεφαλαίες του Θιβέτ

Ο άνθρωπος στα τέλη του Μεσαίωνα είχε τέτοιο πάθος για τη ζωή, που σήμερα εμείς οι μακροβιότεροι δεν μπορούμε να το συναισθανθούμε. Την εποχή, όμως, εκείνη οι άνθρωποι είχαν συνειδητοποιήσει ότι ήταν "νεκροί υπό αναστολή". Γι αυτό και ο χώρος του θανάτου στάθηκε το σημείο, όπου ο άνθρωπος απόχτησε καλύτερη συνείδηση του εαυτού του. Έχοντας ως άμεση αφορμή το "μαύρο θάνατο" του 1348, έγραψε κι ο Βοκάκιος το Δεκαήμερό-του. Ο Δάντης, άνθρωπος του όψιμου Μεσαίωνα, θα συνθέσει κι αυτός το έργο-του ως μεταφυσικό. Ο Ποιητής, ρίζα της ανθρωπότητας, κατά τον Π. Κανελλόπουλο, θ...

Στα αληθινά αυτά γεγονότα αρκετοί θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, συγγενείς και φίλους. Ευχαριστώ όλους τους συγχωριανούς μου, που μαζί μου αγκαλιάζουν και αγκαλιάζονται από τις παλιές μας στιγμές και μετά χαράς μου πρόσφεραν το φωτογραφικό υλικό.

Το βράδυ εκείνο δεν ακούσαμε κανένα θόρυβο, απολύτως. Φανήκανε μπροστά μας σαν ουρανοκατέβατοι. Με πρόσωπα αξύριστα, με χλαίνες βρώμικες, παλιές, ριγμένες πάνω τους πρόχειρα, με σφαίρες στα στήθια κρεμασμένες. Αντάρτες! Ήρθαν ανάμεσά μας πατώντας στις μύτες ξεχαρβαλωμένων αρβύλων. "Πέστε μας πού έχουν σκοπιές οι Γερμανοί. Απόψε θα επιτεθούμε", είπαν ψιθυριστά. Και παραλίγο να τους πούμε! Την άλλη μέρα όλο το χωριό έμαθε με ποιο δόλο Εασαδίτες και Γερμανοί πιάσανε τις Τοπάλαινες και την Καλαβρού και τις κρέμασαν. Κι όταν το μάθαμε κι εμείς κοπήκανε τα πόδια μας. Κλειστήκαμ...

"...Ο διωγμός των Ελλήνων υπήρξε ένα μακροχρόνιο μαρτύριο. Ακόμη και τώρα βρίσκεται σ' εξέλιξη. Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν ήταν ίδιες με αυτές κατά των Αρμενίων. Μόνη διαφορά είναι ότι επεκτάθηκαν σε μεγαλύτερο χρόνο". Rene Puaux 1919. "Εξορία και επαναπατρισμός Ελλήνων" "... Η λέξη γκιαούρης (guiaour) ουδέποτε προφερόταν με τόση περιφρόνηση, όπως στις μέρες μας. Το τρομερό αυτό μίσος, τόσο απάνρθωπο, σ' όλες του τις εκδηλώσεις, μετατρέπεται σ' ερυθρά αιμοσφαίρια στις αρτηρίες όλων εκείνων, οι οποίοι, όπως ο Λαζός Topal Osman, δεν ήταν ευτυχείς παρά μόνον όταν έβλε...