Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλυμπος είναι ο αγλαός ουρανός, ο φωτοβόλος και διαυγής χώρος. Είναι το καθαρό εκείνο φως, το αμόλυντο και αψεγάδιαστο. Στα ολόχρυσα ανάκτορά του ενδημεί η τελείωσις, η θέωσις. Με μοναδικό και αναντικατάστατο όχημα τον αρχέγονο Ελληνικό Λόγο, όπως αυτός μας παρέχεται μέσα από τους ελληνικούς μύθους, έχομε την δυνατότητα να ανέλθωμεν στα κατάφωτα Ολύμπια δώματα και, καθιστάμενοι ομοτράπεζοι των θεών, να λάβωμε μέρος στα συμπόσια αυτών, άδοντας τα αμβρόσια άσματα. Η ελληνική μυθολογική παράδοσις είναι μείγμα δύο προϊόντων, της διδασκαλίας του τοπικού ιερατείου αφ' ενός και...

Πώς θα ήταν δυνατό να ορίσει κανείς την τρομοκρατία; Μπορούν να προσδιοριστούν τα αίτιά της; Μπορεί να οριστεί ως μοναδικό "όπλο" των αδυνάτων; Είναι συνέπεια της ανισότητας και της αδικίας, που διαιρεί τον κόσμο σε πλούσιο και φτωχό; Συνδέεται με τους αγώνες κινημάτων και οργανώσεων για τη διεκδίκηση αυτονόητων δικαιωμάτων; Εκφράζει σε γενικότερο επίπεδο πολιτικά και διπλωματικά αδιέξοδα; Συνδέεται με τις επιδιώξεις κέντρων αποφάσεων και συμφερόντων; Μπορεί η σύγχρονη τρομοκρατία να αποτελέσει φορέα των επιταγών τής παγκοσμιοποίησης; Μπορεί ο φανατισμός να γίνει το "...

Τα χαμίνια είχαν μία κοινωνία με απαραβίαστα, που τα περιφρουρούσαν άγρυπνα. Έπρεπε να το αξίζει κανείς για να μπει στην πολιτεία τους. "Οι φλώροι" δεν έχουν θέση ανάμεσά τους. Οι τολμηροί στους καβγάδες, οι ικανοί στην αρπαγή και το κυνηγητό ήταν οι κάτοικοί της. Ήταν όλοι πολίτες της ανάγκης. Γι' αυτό απαραίτητο και πρωταρχικό προσόν ήταν η αντοχή και διάθεση για δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά στη λαχαναγορά, τα λεμονάδικα, το λιμάνι και την μείζονα Θεσσαλονίκη. Κουταβάκια τυφλά στην αρχή, μπουσουλώντας έγλειφαν τα ψίχουλα που έβρισκαν στο δρόμο τους. Άνοιξαν μετά τα μάτια...

Μια φωτογραφική ξενάγηση στους τόπους που εξελίχθηκαν οι μεγαλύτερες μάχες και τα σημαντικότερα γεγονότα της τραγικής αναμέτρησης 1946 - 1949.

Εκείνη τα είχε όλα φήμη, επιτυχία, καταξίωση. Μα μια ψυχή δοσμένη σ' εκείνον, που προσπαθούσε να τα κατακτήσει. Τα σκαλοπάτια των διαφορών τους τα κάλυψε ο έρωτας. Μα ξαναγεννήθηκαν, για να τ' ανέβει εκείνος, αποκτώντας όλα όσα δεν είχε. Και η επιτυχία του πάλι δημιουργός των αποστάσεων. Όμως ένα μεγάλο μυστικό και η αληθινή αγάπη τους, γίναν συνδετικός κρίκος που τους κράτησε μαζί για όλη τη ζωή, σε παράλληλες όμως πορείες. Ποιος είπε πως δεν υπάρχει ευτυχία. Άλλοτε έρχεται πολύ αργά και άλλοτε κρατάει πολύ λίγο.

Το ενδόμυχο παρορμητικό μου κίνητρο, για την πραγματοποίηση αυτής της εργασίας, είναι στην πράξη η αυτογνωσία εξ αιτίας ενός έξωθεν καθορισμού της ταυτότητας μιας μειονότητας του αρμενικού λαού στην Τουρκία, που περιήλθε σε κατάσταση λήθης και που σήμερα ακόμη υφίσταται, σαν συνέπεια, μια ιστορικά πραγματοποιηθείσα αναγκαστική αφομοίωση, μεταξύ της αυταπάρνησης και της αποσιώπησης, ενός μόνιμου παιχνιδιού αντιπαλότητας ολοκληρωτικών κοινωνικών πρακτικών του τουρκικού εθνικισμού.

Ο Θρακικός χώρος -ο ενιαίος κι αδιάσπαστος πολιτιστικά χώρος, ο οποίος σήμερα είναι δυστυχώς τριεθνικά καταμερισμένος- υπήρξε στους αιώνες πηγή συνεχών αλλαγών και βελτιώσεων σ' όλα τα σημεία εκείνα που χαρακτηρίζουν ζωντανό έναν χώρο. Η ποικιλία αφορούσε τόσο στην πολιτική όσο και στην πολιτιστική ιστορία. Η πνευματική σοδειά της Θράκης ήταν πάντα άφθονη κι οι ένδοξοι γόνοι της, Θράκες εκπαιδευτικοί, χιλιάδες στους αιώνες. Τους ακάματους αυτούς εργάτες της πνευματικής καλλιέργειας του τόπου -γνήσια παιδιά της Θρακικής γης- έχει σκοπό να παρουσιάσει αυτή η εργασία.