Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μακροχρόνια πείρα του Αντώνη Μπασμπούκη, την οποία απέκτησε ως συνεργάτης στην Ακαδημία Αθηνών, η βαθιά γνώση των ρωμανικών βαλκανικών ιδιωμάτων και η σημειολογική προσέγγιση μυθολογικών θεμάτων, μοτίβων λαϊκής αρχαιότροπης τέχνης και ιδιωματικών όρων, ως απόσταγμα αρχέτυπης παρατήρησης, του επέτρεψαν την σύνταξη των άρθρων που περιλαμβάνονται στα παρόντα "Εθνολογικά ανάλεκτα".

[...] Το παρόν βιβλίο προϊόν μακρόχρονης έρευνας στα πολιτικά, στρατιωτικά και διπλωματικά αρχεία διαφόρων κρατών, ανταποκρίνεται στο αίτημα μιας καθαρής και θεμελιωμένης καταγραφής του εγκλήματος της γενοκτονίας σε βάρος των Ελλήνων της Ανατολής.[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

[...]Έτσι εξετάζεται το ζήτημα της αστρολογίας από διαλεκτική, φιλοσοφική, θρησκευτική, νομική και επιστημονική θεώρηση και επιχειρείται να αποδειχθεί, αν μπορεί να υπάρξει ή να απορριφθεί ως θέση έχουσα υπόσταση αντικειμένου διαλεκτικά ορθού. Η αποδεικτική διαδικασία η οποία δεν περιλαμβάνει μόνον τη θέση αλλά και την άρνηση, στηρίζεται στον ορθό λόγο και στις υπαγορεύσεις αυτού, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την παραδοχή ή την απόρριψη κάθε φυσικής ή μεταφυσικής έννοιας.

...Το 1949 του Πόντιους, επειδή ήταν Έλληνες, τους φόρτωσαν στα φορτηγά, μέσα στη νύχτα, και στη συνέχεια σε βαγόνια που προορίζονταν για μεταφορές ζώων και φορτιών, δίνοντας την άδεια να πάρουν μαζί τους μόνο τα απολύτως απαραίτητα -ρούχα, κλινοσκεπάσματα, μερικά κουζινικά. Όλα τα άλλα, επιπλωμένα σπίτια και διαμερίσματα, με όλα τα αγαθά που με κόπο απέκτησαν οι Πόντιοι στη ζωή τους, αρπάχθηκαν σύμφωνα με τον σύνθημα "κλέψε τα κλεμμένα". Το ταξίδι-εξορία, σε ακατάλληλα για ανθρώπους βαγόνια, στον καύσωνα του Ιουνίου, με άγνωστο προορισμό, κράτησε 15 μέρες . Όταν "ξεφόρτωσ...

Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο φαινόμενο στη σημερινή εποχή, διανύοντας το έτος 2000, να συναντήσουμε ανθρώπους όπως οι ήρωες του μυθιστορήματος. Ο Ηρακλής και η Βαλεντίνη. Κι αν ακόμη τους συναντούσαμε, σίγουρα θα λέγαμε ότι πρόκειται για άτομα που έχουν έρθει από άλλον πλανήτη και το χειρότερο που θα' λεγαν πολλοί, ότι οι τύποι αυτοί είναι επικίνδυνοι μια και είναι απροσάρμοστοι στο πνεύμα των καιρών. Όχι πως στις παλαιότερες εποχές ζούσαν μόνο άγγελοι. Ο άνθρωπος ήταν πάντα ο ίδιος, οκνηρός και άρπαγας. Γι αυτό και έχουν γκρεμιστεί τεράστιες και σοβαρές προσπάθειες π...

Εκείνος: ένας ποιητής, ένας προφήτης, ένας φιλόσοφος, ένας κήρυκας αγάπης, που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία των ανθρώπων. Εκείνοι: μια χούφτα κατατρεγμένοι και απογοητευμένοι άνθρωποι, που βρήκαν καταφύγιο και λύτρωση σ' ένα διαφορετικό και δικαιότερο κόσμο. ...Έγραφα...έγραφα... κι αισθανόμουν τη φαντασία μου να μετουσιώνεται σε κήρυκα αγάπης. Να σκαρφαλώνει, ματωμένη, σε απάτητα βουνά. Να διανύει, ανεμπόδιστα, στεριές και θάλασσες, όμοια με το πέταγμα του ακούραστου ταξιδιάρικου πουλιού. [...]

Ο πόλεμος είναι ένα φαινόμενο, που συνοδεύει την ανθρώπινη κοινωνία από καταβολής κόσμου και τίποτα δεν προοιωνίζει την εξαφάνισή του. Αντίθετα, οι τεχνολογικές πρόοδοι τα τελευταία 20 χρόνια άλλαξαν ποιοτικά τόσο τη στρατιωτική τακτική, με την εφεύρεση "έξυπνων" όπλων και την επαγγελματικοποίηση του στρατού, όσο κυρίως την στρατηγική των κρατών του σύγχρονου μεταδιπολικού διεθνούς συστήματος, τα οποία καλούνται να προσαρμοσθούν στις νέες μορφές του πολεμικού φαινομένου, όπως η τρομοκρατία, οι ασύμμετρες απειλές και οι ειρηνευτικές στρατιωτικές αποστολές. Η Ελλάδα, στη "νέα...

"Μπαίνουμε στη Φαλούτζα" ανέφερε ο νεαρός ασυρματιστής προς την αμερικανική στρατιωτική διοίκηση. Η αγωνία όλων κορυφωνόταν κάθε φορά που πλησίαζαν σε τζαμί, προσπαθώντας να "ασφαλίσουν" την πόλη από τομέα σε τομέα. Τα τζαμιά στη Φαλούτζα αποτελούσαν συνήθως το τέλειο "άλλοθι" των ισλαμιστών ελεύθερων σκοπευτών, στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερες απώλειες στον Αμερικανό εισβολέα. Μάρτιος 1954: Σε έκθεση της CIA, αναφορικά με επιχείρηση της προηγούμενης χρονιάς για την ανατροπή της κυβέρνησης του Μοχάμεντ Μοσαντέκ στο Ιράν, χρησιμοποιείται μεταφορ...

Οι δύο οδηγοί του Δάντη στους χώρους του μεταφυσικού - του έπους βρίσκονται σε συμπληρωματική σχέση: ο Βιργίλιος τον οδηγεί στα δύο πρώτα επίπεδα, την Κόλαση και το Καθαρτήριο, ενώ η Βεατρίκη τον οδηγεί στο τρίτο επίπεδό, τον Παράδεισο. Ο Βιργίλιο είναι εδώ η προσωποποίηση της υψηλόφρονης ποίησής του. Με τα αισθητικά και ηθικά της διδάγματα ωριμάζει ο Δάντης και γίνεται ικανός να σηκώσει το βάρος του ποιητικού του άθλου. Ωστόσο, τ' ανώτερα μυστήρια της ψυχής, όταν αυτή στρέφεται προς τον τελικό προορισμό, που είναι και ο τόπος εκπόρευσής της, δεν μπορεί να προσεγγίσει παρ...

[...] Σε αυτό το βιβλίο γίνεται πρόσπάθεια να δοθούν απαντήσεις μέσα από την αναζήτηση της σχέσης του ανθρώπου με το ζωικό βασίλειο. Θα γίνει μια αναδρομή στη γνώση του ανθρώπου για τα ζώα, όπως αυτή αποτυπώνεται στα πρώτα γραπτά κείμενα που έδωσε η ελληνική λογοτεχνία κατά την διάρκεια του 8ου και 7ου αιώνα.

Μια συλλογή παιχνιδιών πολιτιστικής επικοινωνίας όπως παίζονταν και παίζονται ακόμη σήμερα από μαθητές, σπουδαστές και ενήλικους, σε σχολεία, σχολές, πανεπιστήμια και σε διάφορες κοινωνικές συναναστροφές.

"...από τους Έλληνες, η ιστορία της Ελληνιστικής περιόδου, είναι παραδοσιακά εγκαταλελειμμένη ή τεχνιέντως μετατοπισμένη στους συναδέλφους της Ρώμης." Αυτά λέει ο καθηγητής Espelosin της Μαδρίτης για τους Έλληνες και τους Ελληνιστικούς χρόνους. Θα έλεγε κανείς ότι, εν μέρει, έχει δίκιο. Κι αυτό γιατί έχουν χαθή οι ιστορικές πηγές της εποχής. Ο Δούρις ο Σάμιος κυρίως, αλλά και μερικοί άλλοι, είχαν γράψει λεπτομερώς την ιστορία των Επιγόνων του Αλεξάνδρου. Τα έργα τους όμως έχουν χαθή. Μερικά στοιχεία μπορεί κανείς να αντλήση από τον Ρωμαίο Πλίνιο, αλλά αυτά είναι ελάχιστα κ...

Ο νεαρός βασιλιάς Αλέξανδρος υπερέβαλε με το έργο του όλους τους βασιλείς, που από αιώνων διέσωσεν η παράδοσις. Μέσα σε δώδεκα χρόνια είχεν υποτάξει ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης και όλην την Ασίαν και ευλόγως απέκτησε μυθική δόξαν, όπως εκείνην των παλαιών ηρώων και των ημιθέων. Ο Αλέξανδρος είναι στην συνείδησι όλων η πιο κοσμοϊστορική μορφή, της οποίας η μοίρα και η δράσις επί κεφαλής του Ελληνισμού επηρέασαν περισσότερον από κάθε άλλη προσωπικότητα τις τύχες και τα πεπρωμένα όλης της ανθρωπότητας. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Το μέρος της ιστορίας μας, που αναφέρεται στους διαδόχους του Αλεξάνδρου, περιλαμβάνεται στην περίοδο των λεγομένων Ελληνιστικών Χρόνων. Ο τίτλος "οι διάδοχοι του Αλεξάνδρου", τον οποίον έχει καθιερώσει η ιστορία, είναι σχετικώς ανεπιτυχής. Ο Αλέξανδρος είχε νομίμους διαδόχους, αλλά η υπεροψία και η διαφθορά των ηγεμόνων τους εξουδετέρωσε. Το γεγονός αυτό έβλαψεν αφάνταστα την τεράστιαν αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου και κατ' επέκτασιν το Έθνος. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Οι επίγονοι του Αλεξάνδρου θα ήτο πολύ δύσκολο να κάμουν κάτι καλύτερον από ότι οι διάδοχοί του. Επομένως, δεν θα ήτο σωστό να τους προσαφθούν κατηγορίες· διότι, αφ' ενός μεν δεν είχεν την πείρα των διαδόχων, αφού δεν είχαν γνωρίσει τον Μέγιστο Στρατηλάτη, αφ' ετέρου δε είχαν ν' αντιμετωπίσουν την ανερχόμενη τότε δύναμι της ρωμαλέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αλλά και πάλιν, οι πλείστοι των επιγόνων υπερέβαλαν τους εαυτούς τους κι' ωφέλησαν σημαντικά τον Ελληνισμό. Όσον αφορά στην συγγραφή της ιστορίας των Επιγόνων, υπήρχε πολύ μεγάλη δυσκολία, εξαιτίας της ελλείψεως των κα...

Ζει στη Ν. Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, αλλά...γυρίζει τον κόσμο όλο. Διασχίζει τους αιθέρες και αγωνίζεται για την σωτηρία των "ωφέλιμων περιστεριών". Μάχεται με τα γεράκια, τους αρουραίους και τις γάτες. Αυτό το καταπληκτικό ταχυδρομικό περιστέρι, είναι ο Νο 28 που κάνει για μας, αγκαλιά του φτερά του, και μας παίρνει μαζί του σ' ένα σεργιάνι στον κόσμο όλο! Είναι ο Νο 28 που μας ανοίγει την καρδιά του, μας λέει τα παράπονά του, μας κάνει κοινωνούς φίλους του, ομοϊδεάτες και συμπολίτες του. Είναι ο ουράνιος ιχνηλάτης μας. Είναι το καμάρι της Ν. Μηχανιώνας μας. Είναι...

Στην άλλη γωνιά του κήπου, είχε αράξει από νωρίς οι Μοίρα. Είχε βγάλει και πάλι τα τεφτέρια της, έγραφε, έσβηνε, διέγραφε, διόρθωνε, τραβούσε κόκκινες γραμμές, έσκιζε, πετούσε παλιά χαρτιά, είχε στολισμένο τον κόρφο της με άσπρα χρυσάνθεμα, "πολύ μ' αρέσουν αυτά τα λουλούδια", μονολογούσε, "απόψε νιώθω ιδιαίτερα συγκινημένη κι ας λένε οι άνθρωποι ό,τι θέλουν για μένα, μωρέ εγώ απόψε θ' αλλάξω τα ριζικά τους, θα λύσω τα μάγια που 'χουν δεμένες τις τύχες, απόψε θα μοιράσω χαρές, να φύγουν από πάνω μου οι κατάρες των παιδιών της γης". "Μπα σε καλό μου, τι έχω πάθει", είπε και...

Οι στιγμές εκείνες δεν μπορούσαν να δώσουν ούτε ίχνη από αυτό το οποίο σε λίγο θα ερχόταν και για το οποίο η προσφυγική συνοικία, όπως και ολόκληρη η πόλη, αλλά και η Ελλάδα, πλην εξαιρέσεων, αγνοούσε. Ο ουρανός φαινόταν καθαρός και ευνοούσε νέες εκκινήσεις. Τέτοιο ξεκίνημα είχαν κάνει ο Κωνσταντίνος και η Αλβερτίνη ανυποψίαστοι για το μέλλον, το οποίο θα δημιουργούσε Ιστορία. Όπως, ανυποψίαστοι, μικρά παιδιά τότε, είχαν ακολουθήσει τη γραφή της, που έλεγε σ' εκείνο το κεφάλαιο Μικρασιατική καταστροφή.

Δεκαεπτά γυναίκες. Δεκαεπτά ουρί παραδείσου. Δεκαεπτά πρωταγωνιστές του έρωτα. Δεκαεπτά ηρωίδες της ζωής. Δεκαεπτά θεές...αλλά και θύματα. Δεκαεπτά θύματα και δεκαεπτά θύτες... Έτσι γίνεται πάντα. Θύμηση και θυμηδία. Θυμίαμα και θυμικό και όλα μαζί Θυσία στο βωμό του θεού έρωτα... Ερωτικές ιστορίες. Απλές. Γνωστές. Καθημερινές, της διπλανής πόρτας ή και δικές μας. Τριαντατέσσερις ζωές, σε φωτογραφική αφοπλιστική, ζωντανή, ρεαλιστική, ερωτική, ενδοσκοπική αφήγηση του Κώστα Νιγδέλη. Ο έρωτας σ' αυτό το βιβλίο δεν έχει ένα πρόσωπο και ένα όνομα. Ο έ...