Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

HOMO SAPIENS μάταια στριμώχνονται οι στίχοι να βολευτεί η ανοχή του άστεγου η ανωνυμία του που προσπερνώ στο νοτισμένο πεζοδρόμιο. πώς να υφάνω ξέφτια λόγια για τη βολή σ' ένα χαρτόκουτο την ηδονή του αποτσίγαρου. "θλίβομαι" πάω να γράψω, μα συντρίβομαι στον κορεσμό και στη δειλία μου. τι να σου απολογηθώ και τι ν' αποσιωπήσω. δωροδοκώ τις λέξεις και σιγώ υποταγμένη στην αγέλη. Με τα "λογότυπα" σκιαγραφούνται τα χνάρια μιας ήδη μακρόχρονης κρίσης μέσα από βιώματα ρουτίνας μοιρασμένα σε δύο ισοβαρείς ενότητες, τις "αντιλογίες" και τις "αποτυπώσεις". Τα 24...

Μην κοιτάτε εμένα Των ρωγμών μου την πύρινη λόξα. Ναι Εμένα Ακόμη το λέει η περδικούλα μου.

Ένας από τους πιο φημισμένους ζωγράφους από όλους τους Ισπανούς, πράγματι γεννημένος στην Κρήτη. Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ονομαζόταν στην Ισπανία, "ο Έλληνας". Ο Γκρέκο (1541-1614) σπούδασε τέχνη πρώτα στην Βενετία πριν εγκατασταθεί στο Τολέδο, έδρα εκείνη την εποχή της Ισπανικής Ιερής Εξέτασης. Εκεί ήκμασε, ως τυπικός καλλιτέχνης προσωπογράφος και πάνω από όλα ως αγιογράφος, παράγοντας αριστουργήματα απαράμιλλης έντασης και πάθους, όπως Ο διαμερισμός των ιματίων του Ιησού, 1579 και Η Ανάληψη, 1613. Ο Γκρέκο ήταν απαράμιλλος στην ικανότητα, να συλλαμβάνει στον καμβά την έ...

Ο Μπρεχτ έγραψε το έργο "Ταμπούρλα μέσα στη νύχτα" προτού να γίνει μαρξιστής, μολαταύτα είναι εμφανής η έννοια της πάλης των τάξεων στη σκέψη του συγγραφέα. Βρισκόμαστε στη Γερμανία λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο: η αυτοκρατορία κατέρρευσε, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης μόλις διακηρύχτηκε, η Συνθήκη των Βερσαλλιών δεν έχει ακόμη υπογραφτεί· είναι μια εποχή καταστροφικής αυτοπεποίθησης και κατάθλιψης· αλλά και μια εποχή των ονείρων και της επανάστασης. Στην πρωταγωνιστική φιγούρα του πυροβολητή Αντρέα Κράγκλερ, που τον παράτησε η ερωμένη του, ο Μπρεχτ σκιαγραφεί τον "κάλπι...

Ο Αδάμ, δικαστής του χωριού, έσπασε τη στάμνα της κυρα-Μάρθας καθώς έφευγε από την κάμαρα της Εύας, πηδώντας από το παράθυρο, επειδή ήρθε ο αρραβωνιαστικός της, ο Ρούπρεχτ, μετά από αυτόν. Τώρα αυτός, ως δικαστής, πρέπει να διερευνήσει την υπόθεση και να καταδικάσει τον ένοχο, και μάλιστα παρουσία του συμβούλου δικαιοσύνης Βάλτερ, ο οποίος έχει έρθει για να επιθεωρήσει τις δικαστικές αρχές. Η πλοκή αυτής της κωμωδίας είναι μια κατοπτρική εικόνα της βιβλικής ιστορίας του προπατορικού αμαρτήματος. Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι η Εύα αυτή που εμφανίζεται ως ξελογιάστρα, αλλά το...

Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως δίκαιοι όταν σχηματίζουν αυθόρμητες ομάδες - για να παίξουν, να εξερευνήσουν, να συζητήσουν, ακόμα και για να κλέψουν. Πόσο όμορφη είναι η δικαιοσύνη που αναδύεται αυθόρμητα σε μια βάρκα γεμάτη από ναυαγούς! Υπάρχει δικαιοσύνη στις φυλακές και σε κάθε κοινότητα σκλάβων. Ο άνθρωπος εν κοινωνία είναι φύσει δίκαιος, γιατί η κοινωνία, αν είναι πραγματική, είναι ένας δεσμός αμοιβαίας μέριμνας. Αυτός που δεν έχει πια αίσθηση δικαιοσύνης είναι ο άνθρωπος που έχει αναχθεί σε μονάδα, σε ψηφίο. Είναι ανώνυμος, ανεξάρτητος, αδιάφορος. Δεν νιώθει καν το αίσθ...

Το να ταχθείς υπέρ ενός δόγματος τόσο απόμακρου, σ' αυτό το στάδιο της ιστορίας, όσο ο αναρχισμός θα θεωρηθεί από ορισμένους κριτικούς ως δείγμα πνευματικής χρεοκοπίας· από άλλους, ένα είδος εσχάτης προδοσίας, μια λιποταξία από το δημοκρατικό μέτωπο πάνω στην πιο οξεία κρίση του· άλλοι πάλι θα το θεωρήσουν απλή ποιητική ανοησία. Για μένα, δεν είναι απλώς μια επιστροφή στον Προυντόν, στον Τολστόι και στον Κροπότκιν, στις προτιμήσεις δηλαδή της νιότης μου, αλλά η ώριμη συνειδητοποίηση ότι οι συγκεκριμένοι στοχαστές είχαν ουσιαστικά δίκιο, καθώς και ότι η έντιμη και αναγκαία σ...

Ο Δον Ζουάν ένας άνδρας αρκετά προικισμένος ώστε να μπορεί να διακρίνει μεταξύ καλού και κακού, ακολουθεί τα ένστικτά του δίχως καμία έγνοια για το κοινό ή το κανονικό δίκαιο· και επομένως, μολονότι κερδίζει την αμέριστη συμπάθεια των ανυπότακτων ενστίκτων μας, έρχεται σε ηθική σύγκρουση με τους υπάρχοντες θεσμούς και υπερασπίζεται τον εαυτό του με δύναμη και δόλο, τόσο αδίστακτα, όπως ακριβώς ένας αγρότης υπερασπίζεται με τα ίδια μέσα την σοδειά του απέναντι στα παράσιτα. Ο Δον Ζουάν εφευρέθηκε στις αρχές του 16ου αιώνος από έναν Ισπανό μοναχό και παρουσιάστηκε, κατά τις ι...

Ένας εξοργισμένος σύζυγος φαντάζεται ότι η σύζυγός του είναι άπιστη, αλλά είναι απρόθυμος να υπερασπιστεί την τιμή του. Ο Μολιέρος σε αυτό το μικρό αριστούργημα χιούμορ και φινέτσας, ισορροπεί δεξιοτεχνικά με τις παρεξηγήσεις. Η υποψία της απιστίας, ως τρομακτικός ιός, μολύνει έναν προς έναν όλους τους χαρακτήρες του έργου, και έτσι ο καθένας με τη σειρά του γίνεται ένας "κατά φαντασίαν κερατάς"! Ο Σγαναρέλλος ή ο κατά φαντασίαν κερατάς είναι μια από τις πιο διεισδυτικές φάρσες του γάμου και της παρεξήγησης, τοποθετημένη στο Παρίσι, και θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα...

Η μακάβρια φάρσα "Η μετ' εμποδίων άνοδος του Αρτούρο Ούι", όπου παρουσιάζεται η πιο ολοκληρωμένη εικόνα του Φύρερ του Τρίτου Ράιχ, δεν είναι παρά ένας παραλληλισμός της ιστορίας της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία μέχρι την κατάληψη της εξουσίας στην Αυστρία από τον Χίτλερ. Μ' αυτό το έργο ο Μπέρτολτ Μπρεχτ επιθυμούσε να κατακτήσει την αμερικάνικη θεατρική σκηνή, γι' αυτό και αποπειράται να εξηγήσει την άνοδο του Χίτλερ στον καπιταλιστικό κόσμο μεταφέροντάς την στο γκανγκστερικό περιβάλλον του Σικάγο. Ο χαρακτήρας του αποτρόπαιου επώνυμου ήρωα, ο οποίος ομοιάζει αρκετά και...

"Κυρίες και κύριοι", όπως θα έλεγε και ο Κουνούπης, που προλογίζει το έργο, «σας παρουσιάζουμε μια ιστορία ενός αγώνα αγάπης μεταξύ του διαβόητου γέρου Ντον Κριστόμπαλ, της νέας και όμορφης Ροζίτα, του νεαρού εραστή της Κοκολίκου και του πρώην φίλου της Κουρίτο». Οι Φασουλήδες με το ρόπαλο είναι μια από τις πιο αστείες φάρσες του Λόρκα, ο οποίος επιστρέφει στο θέμα της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων με διαφορά ηλικίας, αν και αυτή τη φορά με ένα ευτυχές τέλος. Αυτό είναι το μοναδικό έργο του Λόρκα όπου ο έρωτας κερδίζει. Η Ροζίτα το σκάει από τον απαίσιο γερο-Κριστομπίτα που τ...

Η αξία τού "Φιλοσοφία και θρησκεία" (1804), ενός λιγότερο γνωστού γραπτού του Σέλλινγκ, έγκειται ακριβώς στη μεταιχμιακή του θέση: απηχώντας ακόμα τα "σπινοζικά" αξιώματα που χαρακτήριζαν την πρώτη περίοδο του Σέλλινγκ -την ενότητα παντός ό,τι υπάρχει· την κανονικότητα όλων όσων συμβαίνουν· την έσχατη ταυτότητας Πνεύματος και Φύσης· προαναγγέλλει ωστόσο μερικές από τις ιδέες που επρόκειτο ν' αναπτύξει στο ύστερο έργο του - την ιδέα της Πτώσεως (που δεν πρέπει να εννοείται κατά την παραδοσιακή χριστιανική έννοια ως πτώση απλώς του Ανθρώπου, αλλά εν γένει τού Κόσμου) και την...

Η Ιωάννα της Λωρραίνης, μια χωριατοπούλα από τα Βόσγια, γεννήθηκε περί το 1412· καταδικάστηκε σε θάνατο στην πυρά με την κατηγορία της αίρεσης και της μαγείας το 1431· αποκαταστάθηκε ως ένα βαθμό το 1456· κατατάχθηκε ως Οσία το 1904· ανακηρύχθηκε Ευλογημένη το 1908· και τελικά αγιοποιήθηκε το 1920. Είναι η σημαντικότερη Πολεμίστρια-Αγία του χριστιανικού αγιολογίου και ο πιο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας ανάμεσα στις εκκεντρικές προσωπικότητες του Μεσαίωνα. George Bernard Shaw

Ο ίδιος ο Benjamin ήταν ένας από τους πολλούς διανοούμενους που συμμετείχαν στις διαμάχες της εποχής, εισερχόμενος -όπως δείχνουν οι σύγχρονές του και λησμονημένες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, πηγές στις οποίες παραπέμπει- σε διάλογο με όλα σχεδόν τα κυρίαρχα αφηγήματα πολιτισμικής, πολιτικής και λογοτεχνικής ιστορίας, τα οποία χρησιμοποιούσαν το δίπολο Αναγέννηση-Μπαρόκ, προκειμένου να θέσουν ζητήματα νεωτερικότητας, προόδου, ύφους και πολιτισμικής ταυτότητας της Γερμανίας σε μια από τις πλέον κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της, η οποία θα την οδηγήσει στην πανηγυρική κήρυξη τ...

Η σύγχρονη ποιητική προσφέρει επιπλέον υπηρεσίες στην ποίηση του σήμερα με το να αναγνωρίζει την ιστορική φύση της τεχνικής και να εξοικειώνει τους σύγχρονους ποιητές μας με τους κανόνες που πηγάζουν από τη φύση του ανθρώπου και τα καλλιτεχνικά μέσα που αποκτήθηκαν μέσω της ιστορικής εμπειρίας, όμως, από την άλλη, αποδεσμεύει την ποίηση από τα δεσμά των επίκτητων μορφών και κανόνων συνάμα. Όμως, την ίδια στιγμή, καταδεικνύει την ιστορική σχετικότητα ακόμη και της τελειότερης μορφής. Αποσκοπεί έτσι στο να ενθαρρύνει τον σύγχρονο ποιητή να αναζητήσει μια νέα μορφή και τεχνική...

Μέσα από μια πλοκή που κρατάει σε εγρήγορση τον θεατή μέχρι την καταληκτική φράση, ο Ουγκώ οικοδομεί τον χαρακτήρα της Μαρίας Τυδώρ πάνω σε μια αντινομία: η Μαρία είναι βασίλισσα (η αιμοσταγής βασίλισσα) και κρατάει την εξουσία στα χέρια της αλλά είναι συνάμα και μια γυναίκα παραδομένη στη δίνη του πάθους. Αυτή ακριβώς η σύγκρουση του πάθους απ' τη μια, και του χρέους της ως βασίλισσα απ' την άλλη, συνιστά την ουσία του δράματος.

Ας συλλάβουμε εκ νέου τον εαυτό μας, έτσι όπως είναι, σε ένα παρόν πηχτό και επιπλέον ελαστικό, που μπορούμε να το διαστέλλουμε επ' άπειρον προς τα πίσω, απομακρύνοντας ολοένα περισσότερο την οθόνη που μας κρύβει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας συλλάβουμε εκ νέου τον εξωτερικό κόσμο έτσι όπως είναι, όχι μόνο στην επιφάνεια, στο τώρα, αλλά σε βάθος, με το άμεσο παρελθόν που τον πιέζει και του αποτυπώνει την ορμή του. Ας συνηθίσουμε, με δυο λόγια, να βλέπουμε τα πάντα sub specie durationis, "υπό το πρίσμα της διάρκειας": αμέσως, το σκληρό χαλαρώνει, το κοιμισμένο αφυπνίζεται,...