Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σήμερα όμως ζητιάνευε. Αντιμετωπίζοντας την περιφρόνηση των ανθρώπων, που τους άπλωνε το χέρι του, ζητιάνευε το ψωμί για τα γεράματά του. Φαινόταν σα να δέχεται με κέφι αυτή την εξευτελιστική τύχη. Σαν να μεταμορφωνόταν η σημερινή του θλιβερή κατάσταση από το γεγονός ότι κάποτε ήταν ο Καλβέρο ή ο ξεπεσμός του να είχε γίνει με τη συγκατάθεσή του.

Έμοιαζε με το θύμα που προετοιμάζεται να θυσιαστεί στο βωμό κάποιου ειδωλολατρικού, αιμοχαρούς θεού. Την είχε καταλάβει πανικός, ο φόβος την είχε παραλύσει. Ήθελε να βρίσκεται ο Ντάβιντσον διαρκώς στο πλευρό της, να μην την αφήνει μόνη ούτε στιγμή. Μόνο κοντά του ένιωθε κουράγιο, είχε κρεμαστεί πάνω του και τον κρατούσε με τα νύχια μην της φύγει. Τ' αναφιλητά φούσκωναν συχνά το στήθος της, διάβαζε όμως και τη Βίβλο και προσευχόταν. Κάποτε πάλι ένιωθε τον εαυτό της ένα κουρέλι, και περίμενε με απάθεια τη μοίρα της. Εκείνες τις στιγμές η ιδέα της φυλακής την ανακούφιζε. Θα ήτ...

Στο "Άγνωστο αριστούργημα", η αναζήτηση της απόλυτης ομορφιάς βασανίζει για δέκα χρόνια το ζωγράφο Φρενχόφερ. Στην προσπάθειά του να τελειοποιήσει το έργο του, να δώσει σάρκα και οστά στη γυναίκα που έχει πλάσει με τη φαντασία του, το καταστρέφει. Η ιδανική γυναίκα, που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο είναι ανύπαρκτη, είναι μια χίμαιρα, μια ουτοπία, ένα δημιούργημα της φαντασίας του. Σκοπός στη ζωή του δεν υπάρχει πια. Χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, χωρίς την ανύπαρκτη γυναίκα, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, δεν αξίζει να συνεχιστεί. Καίει τους πίνακές του και πεθαί...

Οι Σημειώσεις για τον Μακιαβέλι, για την πολιτική και για το σύγχρονο κράτος είναι τμήμα των "Τετραδίων της φυλακής" του Αντόνιο Γκράμσι, και γράφτηκαν στο χρονικό διάστημα από το 1929 ως το 1935. Η μετάφραση αυτή, έγινε από τα ιταλικά και αποτελεί εκλογή από τον τόμο της έκδοσης Einaudi που έχει τίτλο "Note sul Machiavelli sulla politica e sullo stato moderno".

Διαβάζοντας κείμενα του Αντόνιο Γκράμσι, ιδιαίτερα τα γράμματά του από τη φυλακή, νιώθει κανείς έντονα πως θεμελιακά στοιχεία της προσωπικότητας αυτού του άρρωστου, βασανισμένου ανθρώπου -χώρια από την αξιοπρέπεια, την ηθική και πνευματική εντιμότητα και συνέπεια, την ισχυρή θέληση και την καρτερική αντιμετώπιση της μαρτυρικής του ζωής- είναι το πνευματικό εύρος, το οξύ κριτικό μυαλό και η ανθρωπιά, μια βαθύτατη έμφυτη ανθρωπιά, ολοκληρωμένη με την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια.

"Ήταν καλά βράδυ σαν έφταξε ο Κ. Το χωριό ήταν θαμμένο στο χιόνι. Ο λόφος με τον Πύργο δε φαινόταν, ομίχλη και σκοτάδι τον τύλιγαν, ούτε καν ένα αχνό φως μαρτυρούσε πως εκεί βρισκόταν ο μεγάλος Πύργος. Ο Κ. στάθηκε πολλήν ώρα στο ξύλινο γιοφύρι που 'φερνε από τη δημοσιά στο χωριό, κι ανάβλεπε στο απατηλό κενό..." Ποιοι άνθρωποι μπορούν να συναντηθούν σ' έναν Πύργο; Τι θα τους συνδέσει και τι θα τους χωρίσει; Ο Κάφκα είναι απρόβλεπτος όσο και ιδιόμορφος στη γραφή του. Ένα μυθιστόρημα που δεν πρόλαβε να το δει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων όσο ζούσε, αφού έφυγε τόσο νωρίς,...

Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να εξετάσει τα αμφισβητούμενα σημεία της βιογραφίας του Σαίξπηρ ή να ερευνήσει σε βάθος τη λογοτεχνική δόξα του. Είναι, μάλλον, να παρουσιάσει τον θεατρικό συγγραφέα σαν άνθρωπο της εποχής του, με πλαίσιο το φανταχτερό ταπέτο της Αγγλίας του, του βασιλείου της Ελισάβετ Α΄ και του Ιακώβου Α΄. Ο νεαρός Σαίξπηρ στάθηκε τυχερός που βρέθηκε στην Αγγλία και στο Λονδίνο, την εποχή εκείνη. Το πρώτο επαγγελματικό θέατρο άνοιξε στην πρωτεύουσα στα 1576· εκείνος έφτασε διψασμένος για θέατρο και γυρεύοντας δουλειά, γύρω στα 1587. Αποσύρθηκε στο Στράτ...

"Το βιβλίο του μικρού αδελφού" είναι από τα μυθιστορήματα που έχουνε σημειώσει εποχή στη φιλολογική ιστορία των σκανδιναβικών χωρων.Ο Γκυστλαβ Γκέϊγερσταμ άρχισε το διηγηματικό του έργο νατουραλιστικά για να εξελιχτεί γρήγορα σε λεπτόν ανατόμο της μοντέρνας ψυχής.Το θέμα των κυριότέρων έργων του είναι η σχέση μεταξύ των δύο φύλων,το πρόβλημα του γάμου και του έρωτος.Το μυστικό,θρησκευτικό αίσθημα,που δεν άφησε τον σουηδό ποιητή και στα πραγματικότερα μυθιστορήματα του,κορυφώνεται σ'αυτό το βιβλίο του,το απλούστερο,λεπτότερο και από τα χαρακτηριστικότερα του.

Πασκάλ: "Όλοι οι άνθρωποι είναι τόσο αναπόφευκτα τρελοί που, όποιος δεν είναι τρελός, είναι διπλά τρελός". Κι ακόμη ένα κείμενο του Ντοστογιέφσκι αυτήν τη φορά, από το "Ημερολόγιο του Συγγραφέα": "Ο καλύτερος τρόπος για να σιγουρευτείς ότι εσύ είσαι ο γνωστικός, δεν είναι το να κλείσεις μέσα το γείτονά σου". Πρέπει να γραφτεί η ιστορία αυτής της "διπλής τρέλας" -αυτής της τρέλας που κάνει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν, για να επικοινωνούν και ν' αναγνωρίζονται, την ανοικτίρμονη γλώσσα της μη-τρέλας, με το δικαίωμα που τους δίνει η κυρίαρχη λογική να κλείνουν μέσα το γείτ...

Έργο μεγάλο αλλά νικημένο, λυγισμένο από το βάρος μιας ανοικονόμητης πολυγνωσίας, πνιγμένο στην πολυχρωμία ενός αναχρονιστικού μπαρόκ, έργο που δεν κατορθώθηκε: έτσι αξιολογούσε μέχρι πρόσφατα η κριτική τον "Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου" του Φλωμπέρ. Ωστόσο, κιόλας από το 1856, όταν για πρώτη φορά δημοσιεύτηκαν αποσπάσματα του έργου σ' ένα περιοδικό, ο Μπωντλαίρ τ' ονόμασε "μυστική κάμαρη" του πνεύματος του Φλωμπέρ. Και σήμερα ο Μισέλ Φουκώ το αποσπά από τα όψιμα δημιουργήματα του ρομαντισμού, για να το τοποθετήσει στην πρωτοπορία του 20ού αιώνα.

Οι "Δουβλινέζοι" -βιβλίο κατατρεγμένο, όπως και τα άλλα του Τζέιμς Τζόυς. Όπως και ο ίδιος. "Όλοι προσπαθούν να φύγουν μακριά απ' τη χώρα που την κατέχει ένας θυμωμένος και εκδικητικός Δίας". Έφυγε και ο ίδιος. Με τη σκέψη του στη χώρα του. Το Δουβλίνο στάθηκε σημείο αναφοράς για τον μεγαλύτερο συγγραφέα του περασμένου αιώνα. Και, φυσικά, οι Δουβλινέζοι εκείνοι δεν θα μπορούσαν να μην αποτυπωθούν στο χαρτί από την πένα του. "Η ψυχή του λιγοθυμούσε καθώς άκουγε να πέφτει το χιόνι σιγά σιγά, να σκεπάζει το σύμπαν μαλακά, να σκεπάζει την Ιρλανδία... σαν να 'ταν αυτή η τελευτα...

Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν όνειρα και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Κάποιοι "Εξόριστοι" θα αναζητούν και θα φαντάζονται πως βλέπουν, μακριά στον θαμπό ορίζοντα, την επίγεια πατρίδα που έχασαν και δεν θα ξαναδούν ποτέ, ενώ κάποιοι άλλοι θα αναζητούν την "αιώνια πατρίδα" ψηλά στους ουρανούς. Μερικοί, με σύμμαχο την ακλόνητη πίστη, βαδίζουν ακόμα και πάνω στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Κάποιοι τρίτοι επιθυμούν την αιώνια ζωή, επιδιώκουν με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο μέσο να μείνουν για πάντα νέοι, καθώς θεωρούν πως τα γηρατειά αποτελούν προνόμιο των ανόητων. Καταφεύγουν σε δόλια μέ...

Εννιά χρόνια μετά, μαθαίνει πως η μοναδική γυναίκα που αγάπησε δεν υπάρχει πια. Ο Βελτσάνινοβ, στα τριάντα εννέα του χρόνια, ένιωθε ήδη πολύ κουρασμένος, πολύ "γέρος". Είχε ζήσει τόσο έντονα τη ζωή του, που τώρα πια δεν ήξερε καλά καλά τι τον ενοχλούσε. Όλα κυλούσαν τόσο ήρεμα... Και ξαφνικά, εμφανίζεται από το πουθενά ο σύζυγος! Οι μνήμες κατακλύζουν τη σκέψη του... Εκείνη στην αγκαλιά του... εκείνη να γελάει πρόστυχα όταν της ζητάει να εγκαταλείψει το σύζυγο και να φύγει μαζί του στο εξωτερικό... εκείνη τώρα νεκρή... Αυτός, που δεν είχε υπολογίσει ποτέ τίποτα και κανέν...

Η "Σαλαμπώ" είναι το μεγάλο αντιπροσωπευτικό έργο της νέας περιόδου στην εξέλιξη του ιστορικού μυθιστορήματος. Συνδυάζει όλα τα υψηλά καλλιτεχνικά προτερήματα του ύφους του Φλωμπέρ. Από την πλευρά του ύφους, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των καλλιτεχνικών στόχων του Φλωμπέρ. Γι' αυτό ακριβώς δείχνει τόσο καθαρά τις άλυτες αντιφάσεις, την αμετακίνητη εσωτερική "προβληματική" του νέου ιστορικού μυθιστορήματος, πολύ περισσότερο απ' όσο τα γραφτά των μέτριων και δίχως ταλέντο συγγραφέων της ίδιας εποχής. Η "Σαλαμπώ" είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του Γκυστάβ Φλωμπέρ κ...

Οι "Ηδονές και μέρες", τα νεανικά διηγήματα του Μαρσέλ Προυστ, αποτελούν τον προάγγελο του μετέπειτα, πασίγνωστου σήμερα, πολύ σημαντικού συγγραφικού του έργου. Περιέχουν στοιχεία αυτοβιογραφικά, ενώ συγχρόνως μας μεταφέρουν την εικόνα της εποχής του. Σύμφωνα με το συγγραφέα, "το βιβλίο είναι το προϊόν ενός άλλου εγώ", που παρατηρεί, καταγράφει και μεταφέρει αυτά που διαδραματίζονται στα κοσμικά και λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής, την καθημερινή ζωή, τις εσωτερικές συγκρούσεις. Περιγράφει με τρόπο μοναδικό τις χαρές, τις λύπες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις αγωνίες των κοσμικ...

Η "Αναζήτηση της αρχής" είναι ένα αξιόλογο έργο του Οκτάβιο Πας για τον υπερρεαλισμό. Πρόκειται για δοκίμια που γράφτηκαν με την ευκαιρία μιας σειράς διαλέξεων που έδωσε στο πανεπιστήμιο του Μεξικού. Η γραφή του θα μαγνητίσει ένα ευρύτατο αναγνωστικό κοινό και όχι μόνο τους φίλους του σουρεαλιστικού ρεύματος στην τέχνη. Η ομορφιά του κειμένου συναγωνίζεται τον πλούτο των συνειρμών και την ξεκάθαρη διατύπωση.

Καρφοχάφτης... επονομαζόταν επίσης και "Καπετάνιος των Ανέμων" εξ αιτίας μιας φυσιολογικής ιδιαιτερότητας για την οποία ήταν περήφανος. Μια άλλη προσωνυμία ήταν "Λόγος τιμής", έκφραση με την οποία στόλιζε τους λόγους του που δεν ήταν και πολύ αληθοφανείς. Φυματικός για 25 χρόνια, αλλά αρκετά παλικαράς, έβηχε τόσο δυνατά που ένα βράδυ έριξε με το βήχα του το λαμπατέρ σε μια συναγωγή. Η όρεξή του ήταν γνωστή σε όλη την Ανατολή, όπως γνωστές ήταν η ευγλωττία του και η υπερβολική του αγάπη για το χρήμα. Σχεδόν πάντα πήγαινε βόλτα σέρνοντας ένα αμαξάκι που περιείχε παγωμένα ποτά...